حفظ پرده بکارت بعد از ازدواج بعلت ترس

حفظ پرده بکارت بعد از ازدواج بعلت ترس
ازدواج های به وصال نرسیده ( حفظ بکارت بعد از ازدواج،مشکلات جنسی،عدم باروری،انزال زودرس )

ازدواج‌هایی تحت عنوان ازدواج‌های به وصال نرسیده وجود دارند که مشکل عمده بسیاری از زوج‌های جوان و تازه‌ازدواج‌کرده را تشکیل می‌دهد. به عنوان نمونه، مقاربت دردناک یکی از شکایات شایع خانم‌هایی است که در اوایل ازدواج‌شان به متخصصان زنان و زایمان مراجعه می‌کنند و استرس و ترس نیز به این مشکل افزوده می‌شود و در بسیاری از موارد، ازدواج به‌وصال‌نرسیده را سبب می‌شود و گاهی نیز از بین رفتن میل جنسی، ناباروری و افسردگی را در پی دارد.

اولین بار، بالینت در سال 1961 در مقاله‌ای تحت عنوان «بخش دیگر طب» به «ازدواج به وصال نرسیده» (ucm) اشاره کرد و از آن زمان تاکنون موارد زیادی در سراسر جهان گزارش شده است. «ازدواج به وصال نرسیده» به ازدواجی‌ گفته می‌شود که در آن، زوجین تا مدت‌ها بعد از ازدواج نمی‌توانند رابطه جنسی برقرار کنند. در بررسی‌های انجام‌شده در ایران، مهم‌ترین علل روانی «ازدواج به وصال نرسیده» در زنان را ترس از رابطه زناشویی، نگرش ناخوشایند یا بی‌تفاوتی نسبت به مسایل جنسی و نگرش ناخوشایند نسبت به همسر و در مردان، اضطراب عملکرد جنسی و انزال زودرس هستند.

 

مطالعه‌ای روی 200 ازدواج به وصال نرسیده در کرمانشاه، مهم‌ترین عامل را وجود فشار اجتماعی شدید روی زوج‌ جوان (دارای روابط اجتماعی محدود پیش از ازدواج) برای انجام رابطه زناشویی در اسرع وقت دانسته است. این اختلال در صورت عدم درمان مناسب، ناباروری و در موارد بسیاری طلاق را به دنبال دارد.

 

معرفی یک مورد از مبتلایان به این اختلال
زوج مورد مطالعه ساکن شهر تهران بودند. خانم 23 ساله، دارای تحصیلات دیپلم، خانه‌دار و آقا 29 ساله دارای تحصیلات راهنمایی و راننده تاکسی بود. ازدواج آنها ازدواج فامیلی بودندودر نخستین مراجعه به مرکز درمانی، 7 سال از ازدواج آنها می‌گذشت و طی این مدت زوج هیچ‌گاه رابطه زناشویی نداشتند. مشکل اصلی زوج در بدو مراجعه، نداشتن فرزند و ناباروری عنوان شد و به این منظور خانم به کلینیک زنان و آقا به کلینیک آندرولوژی (آندرولوژی یک تخصص طبی است که به سلامت مردان، به خصوص مشکلات تناسلی و ادراری آنها،( می‌پردازد) معرفی شدند.

 

در معاینات به عمل آمده از خانم توسط متخصص زنان مشکل خاصی گزارش نشد اما در معاینات آندرولوژی «ازدواج به وصال نرسیده»، پس از اخذ شرح‌ حال دقیق مشخص شد زوج تاکنون مقاربتی نداشته‌اند.اگرچه شوهر دچار انزال زودرس شدید بود و نیز در بررسی اسپرموگرام بیمار مشکلاتی در آنالیز اسپرم به چشم می‌خورد اما در نهایت زوج با تشخیص «ازدواج به وصال نرسیده» توسط متخصص آندرولوژی به روان‌پزشک معرفی شدند و موازی و همزمان با آن، درما‌ن‌های مربوط به عوامل مردانه نیز ادامه یافت. البته پیشنهاد برداشتن پرده بکارت نیز از طرف برخی متخصصان زنان به خانم ارائه شده بود که به علت عدم موافقت او انجام نشده بود.

در مطالعه بالینی و ارزیابی روان‌شناختی به عمل آمده آشکار شد که به علت اضطراب و ترس شدیدی که شوهر حین رابطه زناشویی پیدا می‌کند و علاوه بر آن، کمبود اطلاعات جنسی، این زوج تاکنون نتوانسته‌ بودند با هم رابطه‌‌ای برقرار کنند. آنها طی 7 سال مراجعات پراکنده‌ای به پزشکان مختلف داشتند که هیچ‌یک مفید و موثر نبوده است؛ به خصوص که همواره هریک از زوجین به تنهایی مورد معاینه و درمان قرار گرفته‌اند؛ بدون اینکه شرح‌ حال دقیقی اخذ شود یا به روان‌پزشک ارجاع داده شوند. این اولین‌بار بود که در مرکز درمانی،‌ مشکل زوج تشخیص داده می‌شود.

 

در اولین مصاحبه روان‌پزشکی، زوجین خسته و ناامید به نظر می‌‌رسیدند. مرد مضطرب و افسرده و میل جنسی خود را از دست داده بود. زن نیز به علت سال‌ها درمان و معاینات مکرر توسط متخصصان زنان و نیز ثانویه به ترس همسرش دچار بی‌میلی جنسی شده، انگیزه درمانی و امید به موفقیت خود را از دست داده و تنها تمایل به داشتن فرزند منجر به مراجعه او شده بود.

در این مطالعه، یک تیم متشکل از متخصصان آندرولوژی، زنان و روان‌پزشکی در یک دوره 3 ماهه همگام با هم به درمان زوج پرداختند و توانستند درمان ترکیبی تیمی، برگرفته از روش شاور و همکاران در درمان «ازدواج به وصال نرسیده» را که اولین بار در سال 1993 انجام شد را با موفقیت به انجام برسانند؛ درمانی که طی 3 مرحله صورت گرفت.

درمان در 3 مرحله
• مرحله اول: از آنجا که بی‌کفایتی جنسی اغلب ناشی از کمبود اطلاعات یا اطلاعات غلط و ترس عملکردی است در ابتدا آموزش ساده‌ای درباره کالبدشناسی و نحوه کارکرد اندام‌های تناسلی زن و مرد ارائه شد. همچنین به زوجین توصیه شد هریک جداگانه و به تنهایی در برابر آینه ایستاده و به تجسس اندام‌های تناسلی خود بپردازند. همچنین زوج در مراحل ابتدایی از اقدام به عمل نزدیکی منع شدند تا آموزش ببینند به تبادلات لذت جسمی بدون فشار برای انجام عمل جنسی بپردازند. در‌عین حال به آنها آموزش داده شد که چگونه ارتباط کلامی و غیرکلامی رضایت‌‌بخشی برقرار کنند.

• مرحله دوم: در این مرحله، تمرینات مربوط به تمرکز حسی آغاز شد. در اولین جلسه از این مرحله ابتدا به زوجین آموزش داده شد که چگونه به مرحله مقدماتی قبل از شروع رابطه جنسی بپردازند.

• مرحله سوم: در مرحله آخر به زوج اجازه داده شد که به ترتیب وضعیت‌های مختلفی را برای برقراری رابطه مورد نظر امتحان کنند؛ بدون اینکه ضرورتا مقاربت را به اتمام برسانند. در واقع در این جلسه زوج اعتماد به نفس پیدا می‌کنند که قادر و حاضر به نزدیکی باشند. سرانجام پس از 3 ماه این زوج برای اولین بار موفق به نزدیکی کامل شدند.

 

البته این پایان کار نبود چون با ادامه درمان‌های آندرولوژی در نهایت در آذرماه 1385 زن به روش طبیعی باردار شد.حرف آخربا توجه به عدم آگاهی کافی جامعه درباره مسایل جنسی و نیز اضطراب عملکردی به عنوان عامل شایع ایجادکننده اختلال، به نظر می‌رسد آموزش روابط جنسی به عنوان بخشی از آموزش‌های پیش از ازدواج ضروری است.

 

البته ارائه این آموزش‌ها باید در سطوح مختلف، با صرف حوصله و زمان کافی و مبتنی برنیاز دختران و پسران صورت گیرد. از سوی دیگر بررسی جامع و همزمان زوج دارای مشکلات جنسی، توسط تیم تخصصی هماهنگ، موجب افزایش موفقیت درمان خواهد شد. ارزیابی اولیه زوج توسط مشاوران مشکلات جنسی، ارجاع به متخصصان آندرولوژی و زنان جهت بررسی علل جسمی موثر و درخواست انجام مشاوره‌های تکمیلی توسط آنها به عنوان نمونه با متخصصان غدد، داخلی، عفونی و... در اولین قدم لازم است. در ادامه بر مبنای اطلاعات به دست آمده، درمان مشکلات جسمی و روانی باید به صورت همزمان صورت پذیرد.
منبع:tanzimekhanevadeh.com

ویدیو مرتبط :
‫ترس از ازدواج دوم و بازگشت به ازدواج اول؟محسن محمدی نیا معین‬‎

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

توصیه هایی برای حفظ ازدواج

 

به توصیه های زیر توجه کنید:

 

۱) به طرف مقابل احترام بگذارید. همواره به شریک زندگی خود احترام بگذارید و حتی اگر با او موافق نیستید برای عقایداش اهمیت قائل شوید برای این کار گاهی لازم است یکی از طرفین کوتاه بیاید ولی رابطه همین است: سازش و تلاش برای حل مشکلات.

 

۲) گذشت داشته باشید. یادتان باشد که هرکسی ممکن است دچار اشتباه شود و شما نباید از رفتار دیگران به خشم بیایید. درعوض شما باید اشتباهات همسرتان را فراموش کنید و یادتان باشد که هیچ کس کامل و بی نقص نیست. به علاوه شما باید مشکلات جزئی را به دست فراموشی بسپارید و مدام مشکلات گذشته را پیش نکشید.

 

۳) با همسرتان ارتباط برقرار کنید و به نیازهای او توجه داشته باشید.

 

با همسرتان صریح حرف بزنید و چیزی را از او پنهان نکنید.

 

پنهان کاری اعتماد را از بین می برد. در عوض رو راست باشید و با شکیبایی به حرف های همسرتان گوش دهید. این کار نه تنها موجب نزدیکی بیشتر شما می شود بلکه محیطی گرم و دلپذیر را درخانه ایجاد می کند.

 

۴) خوشبین باشید. هیچ کس دوست ندارد با افراد بدبین نشست و برخاست داشته باشد. برای تبدیل شدن به یک فرد خوشبین، از هیچ تلاش مضایقه نکنید، برروی مسائل مثبت تمرکز داشته باشید.

 

فرض کنید همسرتان یادش رفته کالاهایی را بخرد. به جای فریاد کشیدن و هیاهو راه انداختن، به خاطر خرید سایر اقلام از او تشکر کنید.

 

اگر لازم بود برای خرید کالاهایی که همسرتان فراموش کرده خودتان به سوپر مارکت بروید.

 

۵) خود را نسبت به حفظ ازدواج تان متعهد بدانید. برقراری ارتباط کار دشواری است ولی اگر متعهد باشید عملی خواهد بود.

 

برای نشان دادن تعهد خود تا حد امکان زمان بیشتری را با همسرتان بگذرانید. رفتن به تعطیلات رابطه شما را تقویت می کند.

 

۶) یادتان باشد شما می توانید به ازدواج خود سرو سامان بدهید با به کاربستن توصیه های فوق می توانید ازدواجی سالم و سرشار از عشق و صمیمیت داشته باشید. موفق باشید!

 

● آیا ازدواج شما ارزش حفظ کردن را دارد؟

 

اگر در زندگی مشترکتان با مشکل مواجه شده اید باید هرچه زودتر درصدد کشف علت آن برآیید. آیا این مشکلات قابل حل هستند و یا باید از همسرتان جدا شوید؟ چگونه می توانید، دریابید که ازدواج شما ارزش حفظ کردن را دارد یا خیر؟

 

به موارد زیر توجه کنید:

 

۱) به آزارهای جسمانی یا روحی توجه داشته باشید. آزارهای جسمانی به آسانی قابل تشخیص هستند. از خودتان بپرسید:«آیا من از همسرم می ترسم؟» اگر پاسخ تان مثبت باشد زمان پایان دادن به زندگی مشترک تان فرارسیده است.

 

بسیاری از زوجین آزارهای روحی را نادیده می گیرند و یا اصلاً تشخیص نمی دهند. برخی از علائم رایج آزارهای روحی از این قرار است: انتقاد مداوم، سرزنش، توهین، برخورد از موضع بالا و درخواست قطع پیوند با اعضای خانواده و دوستان. هر مسأله ای که باعث شود همواره درمورد خودتان احساس بدی داشته باشید آزار روحی محسوب می شود.

 

اگر به فکر بهبود اوضاع نیفتید باید منتظر بدتر شدن شرایط باشید

 

۲) در مورد احساسات واقعی خود سوالاتی مطرح کنید و با صداقت به آنها پاسخ دهید. آیا هنوز عاشق همسرتان هستید؟ آیا از بودن درکنار او لذت می برید و یا این کار باعث خشم و سرخوردگی شما می شود؟

 

آیا ترجیح می دهید تنها باشید؟ آیا به همسرتان احترام می گذارید و احساس می کنید در ارزش ها و باورها پشتیبان او هستید؟

 

۳) مشکلات تکراری را دست کم نگیرید. مشاجره درمورد مسائل جزئی، اختلاف نظر درباره همه مسائل، کنایه زدن، امتناع از تلاش برای حل مشکلات بزرگ، بی تمایلی به سازش و پیش کشیدن مسائل گذشته، نشان می دهد که ازدواج شما دچار مشکل شده،مشکلی که شاید قابل حل نباشد.

 

۴) عامل صمیمیت را در رابطه خود جدی بگیرید: صمیمیت یعنی پیوند نزدیک، دوستانه و مهر آمیز با یک فرد دیگر.

 

آیا درمورد همسر خود چنین احساسی دارید و یا از تماس با او احتراز می کنید؟

 

۵) مراقب سلامتی خود باشید. چقدر استرس دارید؟ آیا خوب می خوابید؟ آیا خوب غذا می خورید؟ آیا به طور منظم ورزش می کنید؟

 

آیا به بهداشت فردی خود توجه نشان می دهید؟ اگر ازدواج بر بهداشت فردی شما تأثیر منفی گذاشته موضوع را جدی بگیرید.

 

۶) اگر شما و همسرتان به این نتیجه رسیده اید که نمی توانید رابطه خوبی برقرار کنید دراین باره با دیگران مشورت نمایید.

 

گاهی دیگران می توانند درمورد مشکلات به ظاهر لاینحل راه حل های خوبی ارائه دهند.

 

۷) برای مدتی مشخص تمام توان خود را برای بهبود زندگی مشترک خود صرف کنید و در این راه دست از تلاش برندارید.

 

اگر درپایان این دوران همچنان احساس ناتوانی کردید، حداقل به این نتیجه می رسید که در وظیفه خود کوتاهی نکرده اید.

منبع: kayhannews.ir