تست: به گوشی‌بازی معتاد هستید؟

بسیاری از افراد وابستگی شدید به تلفن همراه دارند

وقتی شارژ تلفن هوشمند شما همراه‌تان نیست و باتری‌اش رو به تمام شدن می‌رود، چه احساسی پیدا می‌كنید؟ حسی شبیه به گم كردن یكی از عزیزان‌تان سراغ شما می‌آید و اضطرابی همراه با ناراحتی در دل‌تان می‌نشیند؟ اگر با فاصله گرفتن از تلفن هوشمندتان حس از دست دادن آزار‌دهنده‌ای كه نمی‌توانید با آن كنار بیایید و احساس پوچ و گنگی كه شما را میان زمین و آسمان نگه می‌دارد سراغ شما می‌آید، یعنی به «نوموفوبیا» یا «ترس از زندگی بدون تلفن همراه» مبتلا شده‌اید. نوموفوبیا، فوبیا یا ترس مرضی جدیدی است كه هر روز قربانیان بیشتری می‌گیرد. اگر شما هم به یك گوشی‌باز حرفه‌ای تبدیل شده‌اید یا احساس می‌كنید پناه بردن مداوم همسرتان به تلفن همراهش میان شما فاصله ایجاد كرده، به سوالات تستی كه در ادامه آورده‌ایم پاسخ دهید. نمره‌ای كه از این تست می‌گیرید، روشن می‌كند كه چقدر حال‌تان خراب است.

وقتی باتری تلفن همراه‌تان رو به اتمام می‌رود دچار نگرانی و حتی وحشت می‌شوید؟ شما تنها كسی نیستید كه چنین احساسات آزار‌دهنده‌ای را هنگام دور شدن از گوشی هوشمندش تجربه می‌كند. محققان می‌گویند آمار مبتلایان نوموفوبیا هر روز بالاتر می‌رود و توصیه می‌كنند كه برای سنجش میزان درگیر شدن‌تان با این فوبیا، به 20 سوالی كه در ادامه آورده‌ایم پاسخ دهید. بیماری نوموفوبیا خودش را با علائمی مثل ناتوانی در خاموش كردن تلفن هوشمند، با وسواس و دقیقه به دقیقه چك كردن تلفن همراه، به هر دری زدن برای شارژ كردن باتری تلفن همراه یا بردن آن به حمام، نشان می‌دهد. هرچه تعداد علائمی كه وابستگی بیمارگونه شما به تلفن همراه‌تان را تایید می‌كند بیشتر باشد، یعنی بیشتر دچار این فوبیا هستید و اگر خودتان با هر روز كمتر كردن این وابستگی از پس مشكل‌تان برنیایید، باید با كمك یك روانشناس این ترس را از خود دور كنید.

زنان در خط مقدم
درحالی‌که بسیاری از خانم‌ها از گوشی‌باز شدن همسرشان و وابستگی شدیدش به تلفن همراه شكایت می‌كنند، محققان ادعای دیگری را در مورد میزان مبتلایان به نوموفوبیا مطرح می‌كنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد كه خانم‌ها 6/3 برابر بیشتر از آقایان در معرض دچار شدن به نوموفوبیا قرار دارند. مطالعات قبلی نشان داده بود كه افراد 18 تا 24 ساله، بیشترین درجه ابتلا به این بیماری را دارند و 77 درصدشان حتی نمی‌توانند نیمی از روز را بدون تلفن همراه خود زندگی كنند. این افراد بدون همراه داشتن تلفن همراهی كه به اینترنت دسترسی دارد، احساس آشفتگی، نگرانی یا حتی ناامنی می‌كنند و نمی‌توانند آرامش‌شان را حفظ كنند.

چه نمره‌ای می‌گیرید؟
مقابل هر سوال، عدد یك تا هفت را بنویسید و با این روش به خودتان نمره دهید: عدد یك به معنای به‌شدت مخالف و عدد هفت به معنای به‌شدت موافق است. اعداد دو تا شش هم درجه‌ای از مخالفت یا موافقت شما را نشان می‌دهند كه خودتان می‌توانید میزانش را تخمین بزنید و با توجه به آن نمره‌گذاری كنید. هرچه نمره‌ای كه می‌گیرید بالاتر باشد، معنایش این است كه بیشتر به «نوموفوبیا» دچار هستید.

بعضی از افراد حتی نمی‌توانند نیمی از روز را بدون تلفن همراه خود زندگی كنند

به این سوال‌ها پاسخ دهید
1. اگر نتوانم با كمك تلفن همراه هوشمندم به اطلاعات مورد نیازم دست پیدا كنم، حس می‌كنم چیزی را گم كرده‌ام.

2. اگر لحظه‌ای كه به اطلاعات نیاز دارم، اینترنت موبایلم قطع باشد و نتوانم آنها را با گوشی هوشمندم به دست بیاورم، آشفته می‌شوم.

3. عادت دارم خبرهای روز را با تلفن همراهم بخوانم و اگر این دسترسی برایم محدود شود، اعصابم به هم می‌ریزد.

4. من از قابلیت‌های تلفن هوشمندم استفاده زیادی می‌كنم و اگر به دلیلی نتوانم با آن كار كنم، اعصابم به هم می‌ریزد.

5. تمام شدن باتری تلفن همراه به من استرس می‌دهد و اعصابم را خرد می‌كند.

6. اگر بسته اینترنتم رو به اتمام برود یا حجمش كم و محدود شود، حالم بد  می‌شود.

7. هر جا می‌روم، قبل از هر كاری دنبال آنتن وای‌فای می‌گردم.

8. اگر نتوانم از تلفن هوشمندم استفاده كنم، احساس می‌كنم بین زمین و آسمان گیر كرده‌ام.

9. وقتی كه امكان چك كردن تلفن برایم وجود ندارد، مدام به این موضوع فكر می‌كنم و تا زمان مناسب را پیدا نكنم، ذهنم آرام نمی‌شود.

10. از اینكه نمی‌توانم با دوستان یا خانواده‌ام ارتباط برقرار كنم، مشوش می‌شوم و احساس ناراحتی می‌كنم.
 
11. اینكه خانواده یا دوستانم نتوانند من را پیدا كنند، من را نگران می‌كند.

12. اینكه پیامك‌ها و تماس‌های دیگران را نتوانم دریافت كنم، من را عصبی می‌كند.

13. اینكه در دسترس دوستان یا خانواده‌ام نباشم، من را نگران می‌كند.

14. از اینکه ندانم  در لحظه‌ای كه تلفن همراهم نیست چند نفر خواسته‌اند با من تماس بگیرند من را عصبی می‌كند.
 
15. نگران این می‌شوم كه رابطه نزدیكم با دوستان یا خانواده به‌خاطر در دسترس آنها نبودن خدشه‌دار شود.

16. اینكه هویت آنلاینم را از من بگیرند و در شبكه‌های اجتماعی با كمك تلفن همراهم حضور نداشته باشم، من را عصبی می‌كند.

17. از اینكه نتوانم با خواندن اخبار به كمك تلفن هوشمندم به روز باشم و با دوستانم در شبكه‌های اجتماعی وارد ارتباط شوم خوشم نمی‌آید.

18. وقتی نمی‌توانم آپدیت‌های روی موبایلم و نوتیفیكیشن‌هایی كه برایم می‌آید را چك كنم، احساس بد و گنگی پیدا می‌كنم.

19. از اینكه نتوانم ای‌میل‌های تازه‌ام را با كمك تلفن همراهم چك كنم، مضطرب می‌شوم.

20. وقتی تلفن همراهم با من نیست، احساس عجیبی پیدا می‌كنم، چون نمی‌دانم چه كار باید بكنم.

استفاده زیاد از تلفن همراه ، افراد را بیشتر در معرض ابتلا به تومورهای مغزی قرار می دهد

چقدر حال‌تان خراب است؟
20 تا 60 : به نوموفوبیای خفیفی دچار شده‌اید.
60 تا 100 : می‌توان گفت كه مبتلا به نوموفوبیا هستید اما حال‌تان چندان خراب نیست.
بالاتر از 100 : حال‌تان حسابی خراب است و باید به فكر ترك اعتیاد و وابستگی‌تان به تلفن همراه باشید.

می‌دانید موبایل با شما چه می‌کند؟
تنها شما نیستید که از معتاد بودن به موبایل بازی ْآسیب می‌بینید، حتی جنینی که در شکم‌تان هست هم از آسیب‌های ناشی از گوشی‌دوستی در امان نیست.

موبایل به بغل نخوابید
قرار دادن تلفن همراه در كنار خودتان در طول شب تاثیرات نامطلوبی بر كیفیت خواب می‌گذارد. به باور محققان پرتوهایی كه از صفحه تلفن همراه ساطع می‌شود، باعث ایجاد تداخل در روند طبیعی بدن و میزان ترشح هورمون‌ها می‌شود. این پرتوها باعث تحریك شبكیه چشم و افزایش ساعات بیداری می‌شود؛ چراكه نور تلفن‌های هوشمند مانند سایر نورهای مصنوعی از ترشح هورمون ملاتونین كه در طول خواب ترشح می‌شود، جلوگیری می‌كند و بر كیفیت خواب تاثیر نامطلوبی می‌گذارد.

باردار‌ها مراقب باشند
اگر باردار هستید، مراقب باشید. محققان می‌گویند استفاده خانم‌های باردار از تلفن همراه، در آینده كودكان آنها را 54 درصد بیشتر به مشكلات رفتاری و احساسی دچار می‌كند. پژوهشگران می‌گویند كودكانی كه قبل و بعد از تولد در معرض تشعشعات تلفن همراه قرار می‌گیرند، 25 درصد بیشتر به مشكلات احساسی، 24‌درصد بیشتر به مشكلات ارتباطی، 35 درصد بیشتر به بی‌میلی در شركت در فعالیت‌های فوق برنامه و 49 درصد بیشتر به مشكلات رفتاری دچار می‌شوند.

مغزتان در خطر است
شاید بی‌خوابی از كوچك‌ترین مشكلاتی باشد كه به‌خاطر اعتیاد به تلفن همراه سراغ‌تان می‌آید. محققان می‌گویند استفاده طولانی مدت از تلفن همراه خطر مبتلا شدن‌تان به برخی از سرطان‌ها را بیشتر می‌كند. بر اساس پژوهش‌های آنها، كسانی كه زیاد از تلفن همراه استفاده می‌كنند در سال‌های پیری بیشتر در معرض ابتلا به تومورهای مغزی قرار می‌گیرند. گذشته از این محققان معتقدند استفاده بیش از اندازه از تلفن همراه، سن ابتلا به این سرطان را 10 سال پایین‌تر می‌آورد.

منبع:مجله سیب سبز

تست: آیا به غذا خوردن معتاد هستید؟

نمی‌توانید دست از غذا خوردن بکشید؟ حتی وقتی سیر هستید باز هم دوست دارید خوراکی در دهان بگذارید؟ اگر این حالت شما در موقعیت‌های استرس‌زا بیشتر می‌شود، باید به این فکر کنید که ممکن است به غذا خوردن معتاد شده باشید.

مجله سیب سبز:  نمی‌توانید دست از غذا خوردن بکشید؟ حتی وقتی سیر هستید و دلتان حتی یک ذره هم ضعف نمی‌رود، باز هم دوست دارید خوراکی در دهان بگذارید؟ اگر این حالت شما در موقعیت‌های استرس‌زا بیشتر می‌شود، باید به این فکر کنید که ممکن است به غذا خوردن معتاد شده باشید. اگر می‌خواهید از این موضوع مطمئن شوید، می‌توانید آزمون زیر را انجام دهید تا ببینید به غذا اعتیاد دارید یا نه! این آزمون بر اساس معیارهایی که محققان دانشگاه ییل برای افراد معتاد به غذا در نظر گرفته‌اند، طراحی و البته کمی مختصر شده که پاسخ دادن به آن وقت زیادی از شما نگیرد. با انجام دادن این تست مشخص می‌شود که شما پرخور هستید یا به غذا اعتیاد دارید.

به هر کدام از سؤالات زیر امتیازی بین صفر تا 4 بدهید و یادتان باشد که روند امتیازدهی‌تان به شکل زیر است:

•  هیچ‌وقت = صفر
  
•  یک بار در ماه = یك
  
•  دو تا چهار بار در ماه = 2
  
•  دو تا سه بار در هفته = 3
  
•   چهار بار بیشتر در هفته= 4
  

سوالات:

1. حتی وقتی گرسنگی‌ام برطرف می‌شود، به غذا خوردن ادامه می‌دهم.

2. وقتی به کاهش مصرف بعضی خوراکی‌ها فکر می‌کنم، استرس می‌گیرم.

3. از پرخوری خسته و کسلم.

4. به جای اینکه وقتم را برای کارهایی مثل گذران وقت با خانواده، دوستان، کار و فعالیت‌های خلاقانه بگذرانم، وقتم صرف کنار آمدن با احساسات منفی‌ای شده که بعد از زیاده‌روی در خوردن برخی خوراکی‌های خاص سراغم آمده است.

5. وقتی مصرف برخی خوراکی‌ها را محدود می‌کنم، اختلالات فیزیکی مثل استرس سراغم می‌آید و تحریک‌پذیر می‌شوم. (این نکته شامل نوشیدنی‌های کافئین‌داری مثل چای، قهوه، نوشابه، نوشابه‌های انرژی‌زا و امثال آن نمی‌شود.)

6. اگر در انتخاب غذا و خوردن غذا ملاحظه‌کاری کنم، دچار اضطراب محسوسی می‌شوم.

7. موضوع‌هایی که با غذا و خوردن ارتباط دارد، (موارد روزمره، از کار روزانه، فعالیت در مدرسه، اجتماع یا خانواده گرفته تا بیماری‌ها) احتمال موفقیتم را کم می‌کند. 

به پرسش‌های 8 و 9 با «بله» و «خیر» پاسخ دهید.

8. با وجود مشکلات روحی- جسمی مختلفی که به دلیل عادات غذا خوردنم برایم به وجود آمده، همچنان همان نوع غذاها/ همان مقدار غذاها را مصرف می‌کنم.

9. با اینکه مقدار غذایم تغییر نکرده، اما دیگر مثل سابق احساسات منفی‌ام را کم نمی‌کند/ به اندازه سابق برایم خوشایند نیست.

امتیازها:

برای بررسی معیارهای اعتیاد به غذا، باید به سؤال 8 یا 9 (یا هر دو) پاسخ مثبت داده باشید و همچنین باید به ترتیب زیر به3 سؤال (یا بیشتر) از 7 سؤال اول این آزمون به ترتیب زیر پاسخ داده باشید:

اگر جواب‌های شما با الگوی ذکر شده، مطابقت دارد، شما قطعا به غذا اعتیاد پیدا کرده‌اید و باید هرچه زودتر این عادت را ترک کنید. حتما می‌پرسید چطور؟ ترک اعتیاد به غذا هم مثل سایر اعتیادها نیاز به راهکارهای عملی و علمی دارد تا بتواند مفید واقع شود. در ادامه 7 راه خانگی معرفی شده که شما به تنهایی و بدون نیاز به کمک کارشناس، می‌توانید آنها را عملی کنید تا هرچه سریع‌تر از شر این اعتیاد تناسب‌اندام سوز (!) راحت شوید.

---

گوش به زنگ باشید! 

یک معتاد، همیشه معتاد است؛ حتی اگر پاک هم شوید، معتاد درونی‌تان ممکن است وسوسه‌تان کند و با جملاتی مثل «این فقط یک شیرینی کوچولوست!» شما را اغوا می‌کند! اما حواس‌تان باشد که ممکن است با آتش بازی کنید.  مغز دارای یک حافظه کوتاه‌مدت است که وقتی بعد از پاک شدن، دوباره می‌خواهید غذای مورد علاقه‌تان را- که به آن اعتیاد داشته‌اید- امتحان کنید، به طور بالقوه واکنش‌های هیجانی‌تری از خود بروز می‌دهد. البته این عکس‌العمل هیجانی در برخی مردم اتفاق نمی‌افتد و علتش این است که اعتیاد این افراد به غذا کمتر است؛ بنابراین بهتر است در حاشیه امنیت بمانید و تا مدتی دور غذاهایی که به آنها اعتیاد داشته‌اید را خط بکشید. برای اینکه همیشه یادتان بماند در دوره بازدرمانی هستید و مغز معتادتان هنوز نیاز به کنترل شدن دارد، یک یادآور بصری برای خود درست کنید؛ مثلا یک دستبند که رویش نوشته باشد شما در دوره ترک قرار دارید. وقتی دست‌تان را دراز می‌کنید که یک شیرینی یا چیپس بردارید، نوشته روی دستبند به شما یادآور می‌شود که از خط قرمز رد نشوید. وقتی رژیم دارید، مهم نیست که حواس‌تان هست یا نه اما وقتی در دوره بهبودی (ریکاوری) هستید، کارتان نباید متوقف شود و مطمئن باشید که فقط با تمرین و تکرار است که کارتان راحت‌تر خواهد شد.

  افزایش مصرف خوراکی‌های دوپامین‌ساز!

در بیشتر مواقع ممکن است محدود کردن یا قطع مصرف غذاهایی که به آنها اعتیاد دارید، باعث بروز حالت‌های عصبی- استرسی شود. کارشناسان تغذیه معتقدند که شما باید حواس‌تان به سطح دوپامین خون‌تان باشد زیرا یک مغز معتاد هر نوع محرومیتی را به عنوان استرس تحلیل می‌کند که به دارویی در قالب شیرینی یا چیپس نیاز دارد.

سعی کنید بیشتر از غذاهایی که حاوی ویتامین B6 و اسید آمینه فنیل‌آلانین و تیروزین- ذرات سازنده دوپامین- است، استفاده کنید. مرغ، بوقلمون، گوشت بی‌چربی، تخم‌مرغ، سالمون، ماهی تن، میگو، توفو، سبزیجات برگ تیره و لبنیات کم‌چرب منبع خوبی برای هر 3 ماده غذایی ذکر شده است.

تمرکز کنید

  این تمرین، استرس را کم کرده و قدرت کنترل فشار و ضربه‌های ناگهانی روحی را تقویت می‌کند. مدیتیشن رشد سلول‌های جدید مغزی را در بخش جلوی پیشانی- بخش مدیریتی مغز- تحریک کرده تا هیجان‌ها کاهش یابد و شما سرحال بمانید؛ بنابراین وقتی استرس می‌گیرید، دیگر خودتان را با چیپس و شکلات خفه نمی‌کنید! اگر روزی 2 بار، هر بار 10 دقیقه تا 20 دقیقه، مدیتیشن کنید، بسیار عالی خواهد بود. برای شروع می‌توانید از کتاب‌های خودآموز مدیتیشن که در بازار موجود است، کمک بگیرید.

جویدن آدامس

انجام حرکات تکراری و متداوم، مغز را به ترشح سروتونین وامی‌دارد و این هورمون به استرس‌زدایی شما کمک می‌کند. به این ترتیب بهانه‌ای برای غذا خوردن عصبی و استرسی برایتان نمی‌ماند!

قید قند و شکرهای پنهان را بزنید!

  شکر از آن موادی است که مصرف مداومش منجر به سوء‌مصرف می‌شود، زیرا ما میلی ذاتی به مواد شیرین داریم و حتی از همان سال‌های بچگی یاد می‌گیریم که از غذاها و خوراکی‌های شیرین برای خود‌درمانی (پایین رفتن فشارخون، درمان اضطراب و...) استفاده کنیم. شکر در خوراکی‌های فراوری شده فراوان و البته پنهان است؛ حتی آنهایی که طعم شیرین ندارند؛ از سس‌های کچاپ و باربیکیو گرفته تا سس روی سالاد، نان و حتی چیپس! بنابراین باید برچسب غذایی خوراکی‌ها را خوب نگاه کنید و به دنبال اسم‌های مستعار شکر بگردید؛ مثل کنسانتره آبمیوه و نیز تمام کلماتی که با «اوز» تمام می‌شود؛ مثل فروکتوز یا دکستروز.قطع مصرف این مواد، شکر زیادی را از رژیم غذایی روزانه شما حذف خواهد کرد. به این ترتیب، بعد از چند هفته، کمتر دلتان هوس نوشابه می‌کند و دسرهای مورد علاقه‌تان کم‌شیرین‌تر از همیشه خواهد بود و این همان نقطه آغازی است که شما به آن نیاز دارید. میل به شیرینی‌خوری با خوردن شیرینی بیشتر و بیشتر می‌شود اما شما همیشه می‌توانید با کمتر کردن مصرف شکر، این میل را کاهش دهید.

اینترنتی خرید کنید!

  خرید اینترنتی خوار‌‌بار نمی‌گذارد گول تبلیغات را بخورید و مواد غذایی بخرید که معمولا در سبد خریدتان جایی ندارند.  اگر امکان خرید اینترنتی ندارید، حداقل یک فهرست خرید تهیه کنید که به جلوگیری از خریدهای هیجانی (!) کمک می‌کند.

هر روز تحرک داشته باشید

  فعالیت فیزیکی نه‌تنها سطح فعالیت گیرنده D2 (دومین گیرنده دوپامین) را افزایش می‌دهد، بلکه در دوره‌های سم‌زدایی هم آرامش‌بخش است، زیرا سطح بتا آندورفین- مواد شیمیایی شادی‌آور- را در مغز افزایش می‌دهد.

به‌علاوه، گمان می‌رود ورزش و فعالیت مداوم فیزیکی علاوه بر مفید بودن برای بدن، جایگزین خوبی برای عادت به غذا خوردن و سایر عادات مخرب باشد. در تحقیقاتی که در دانشگاه وندربیلت روی مصرف‌کنندگان ماده مخدر «ماری‌جوآنا» انجام گرفته، مشخص شده آن دسته از مصرف‌کنندگان ماری‌جوآنا که در طول 2 هفته، 10 بار به مدت 30 دقیقه پیاده‌روی کرده‌اند، مقدار مصرف خود را به نصف کاهش داده‌اند. وقتی یک پیاده‌روی ساده می‌تواند تا این حد بر اعتیاد به ماده مخدر تاثیر بگذارد، قاعدتا تاثیر بسیار بیشتری در ترک اعتیاد به غذا و خوراکی‌ها خواهد داشت.