سلامت
2 دقیقه پیش | نشانه ها و عوارض کمبود ویتامینها در بدنویتامینها نقش مهمی را در بدن انسان ایفا میکنند. بهنحویکه کمبود ویتامین (حتی یکی از آنها) میتواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ... |
2 دقیقه پیش | چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش میزنند؟فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ... |
تخمدان های بد قلق !
تخمدان های بد قلق!
به هم خوردن نظم پریودهای ماهانه، رشد موهای زائد بر روی صورت و بدن، چاقی و ناباروری هر کدام به تنهایی میتواند اعصاب و روان یک لشکر از بانوان را به هم بریزد، چه برسد به اینکه همه یا چند تایی از این موارد، همراه هم، در یک بیمار بروز کند.
شاید باورش سخت باشد اما هیچ بعید نیست که تمام این مشکلات یک علت مشترک داشته باشد؛ بیماریای به نام «پیسیاو» یا «بیماری تخمدانهای پر از کیست». توجه به این بیماری از آن جهت بسیار اهمیت دارد که مبتلایان، به جهت تغییرات جسمانی و ظاهری ناشی از آن، به شدت افسرده و گوشهگیر میشوند. بعلاوه، این بیماری مزمن و هزار چهره میتواند سببساز بروز بیماریهای خطرناک تری مانند دیابت، فشار خون و بیماریهای قلبی شود.
نام: پیسیاو(PCO)
این بیماری نوعی اختلال هورمونی است که در روند تخمکگذاری مشکل ایجاد میکند. عادت ماهانه زنان مبتلا دچار بینظمی میشود. این اختلال هورمونی بر اعمال دیگر بدن نیز تاثیر میگذارد، از جمله بر کار دستگاه متابولیک و دستگاه قلب و عروق.
هرازگاهی در تخمدانهای اغلب زنان مبتلا سر و کله کیستهای کوچک و متعددی پیدا میشود. اندازه این کیستها معمولا از نخود کوچکتر است، اما برخی از بیماران اصلا کیست ندارند و در عوض دچار سایر علایم این بیماری هستند.
علت: وراثت و برخی داروها
عامل آن هنوز به خوبی شناخته نشده است، اما به نظر میرسد زمینه ژنتیکی داشته باشد. به طوری که اقوام بیماران مبتلا بیشتر به این بیماری مبتلا میشوند. اگر شما هم از این بیماری رنج میبرید، خواهران و دختران شما به احتمال 50 درصد به این بیماری دچار خواهند شد.
اشکال در تولید انسولین و دیگر مشکلات متابولیک نیز میتوانند در شکلگیری این بیماری موثر باشند. اگر در خانوادهتان کسی مبتلا به دیابت نوع 2 باشد، باز هم شانس ابتلایتان به «پیسیاو» افزایش مییابد. استفاده بلندمدت از داروی ضدتشنج والپروآت نیز در بروز این بیماری موثر است.
علامت: از موی زائد تا ناباروری
طیف علایم این بیماری به شدت گسترده است. شایعترین علایم این بیماری عبارتند از عادات ماهانه نامنظم، آکنه، مشکلات وزنی از قبیل افزایش وزن یا چاقی بالا تنه و رشد موهای زائد. بسیاری از زنان نیز دچار نازایی و انواع سقط میشوند.
تخمدانها اکثرا بزرگ میشوند (حتی تا سه برابر اندازه عادی) و ممکن است دارای یک یا چند کیست شوند. هرچه بیمار به یائسگی نزدیکتر میشود، عاداتش منظمتر میشود که البته علت این امر معلوم نیست. بزرگ شدن تخمدانها در معاینه لگنی یا با استفاده از سونوگرافی قابل تشخیص است.
علائم اولیه این بیماری شامل این 5 مورد است:
1- داشتن کمتر از 8 عادت ماهانه در سال، فاصله بیش از 35 روز بین عادات، یا فقدان کامل عادت ماهانه. عدم تخمکگذاری ماهانه در 50 درصد بیماران مشاهده میشود.
2-خونریزی غیرعادی در 30 درصد موارد.
3-رشد موهای زائد در صورت، سینه، پشت، شکم و انگشتان در بیش از 70 درصد بیماران.
4-مشکلات پوستی نظیر آکنه، پوست چرب، شوره، لکههای تیره روی گردن، کشاله ران، زیر بغل یا در بین چین و چروکهای پوستی، زائدههای پوستی در زیر بغل یا گردن.
5-افسردگی یا تغییرات خلقی که البته ممکن است خودش ناشی از مشکلاتی نظیر پرمویی، چاقی یا ناباروری باشد.
علائم تدریجی این بیماری هم مشتمل بر این 6 مورد است:
1 - درد زیر شکم و دردهای لگنی مزمن
2 - افزایش وزن یا چاقی بالاتنه ناشی از افزایش هورمون مردانه (تستوسترون)
3 - ناباروری
4 - علائم مقاومت به انسولین یا حتی ابتلا به دیابت در سنین پایین
5 - افزایش فشار خون
6 - طاسی به شکل طاسی مردان یا نازک شدن موها
خیلی از مبتلایان به دنبال درمان این بیماریها میروند، بدون آن که بدانند به «پیسیاو» مبتلا هستند. از جمله این علایم میتوان به مشکلات قاعدگی، پرمویی، ناباروری و افزایش وزن اشاره کرد.
بسیاری از نشانههای این بیماری یا زود تظاهر پیدا میکنند و یا به تدریج ظاهر میشوند. بیماران ممکن است به انسولین مقاومت پیدا کنند و در معرض ابتلا به دیابت هم قرار بگیرند.
راه تشخیص: تفسیر آزمایشات در کنار شرح حال و معاینه بالینی
هیچ آزمایشی نمیتواند به تنهایی این بیماری را به تایید برساند. در بیمارانی که دچار بینظمی قاعدگی شدهاند و میزان هورمونهای مردانه هم در آزمایشات خونیشان افزایش نشان میدهد، این بیماری به تشخیص میرسد. در خیلی از موارد، زنانی که با مشکل سقط و ناباروری مراجعه کردند، برایشان تشخیص این بیماری مطرح میشود.
هر دختر نوجوانی که تا 2 سال بعد از شروع قاعدگی کماکان دچار بینظمی عادت ماهانه باشد، باید از نظر این بیماری بررسی شود.
انواع آزمایشات: آزمایش خون و سونوگرافی
تفسیر آزمایشات فقط در کنار شرح حال و معاینه لگنی بیمار ارزش دارد. تستهای آزمایشگاهی رایج در این موارد عبارتند از: محاسبه شاخص توده بدنی، آزمایشات خونی شامل بررسی عملکرد کلیه و کبد و میزان قند خون، اندازهگیری HCG برای رد کردن حاملگی، اندازهگیری تستوسترون (هورمون مردانه) برای بررسی علل پرمویی، اندازهگیری هورمونهای آدرنال، اندازهگیری کلسترول و تریگلیسرید خون، تست تحمل گلوکز، اندازهگیری انسولین خون، اندازهگیری پرولاکتین و آزمایشات تیرویید.
سونوگرافی ترانس واژینال برای بررسی علت علائمی مانند دردهای لگنی میتواند انجام بگیرد، اما برای تشخیص «پیسیاو» ضرورتی ندارد. چرا که ممکن است برخی از مبتلایان در هنگام سونوگرافی اصلا در تخمدانهای خود کیست نداشته باشند.
پایشهای سالانه: قند خون و چربی خون
اگر برای خانمی، تشخیص «پیسیاو» مطرح و تایید شود، باید وزن و فشار خون و دورههای قاعدگی او را به دقت زیر نظر گرفت. آزمایش سالانه قند خون، کلسترول و تریگلیسرید نیز لازم است.
به این ترتیب پزشک این امکان را خواهد داشت تا از عوارض بلندمدت این بیماری جلوگیری کند. البته مبتلایانی که اضافه وزن دارند باید در فواصل کوتاهتری قند خون خود را اندازهگیری کنند، چرا که چاقی خودش به تنهایی مستعدکننده بروز بیماری دیابت است.
نوع درمان: درمان علامتی
درمان این بیماری بر پایه تسکین علایم و جلوگیری از عوارض درازمدت آن است. هیچ درمان صد درصدی برای «پیسیاو» شناخته نشده است. «پیسیاو» همچنین شانس بروز دیابت، افزایش چربی، بیماریهای قلبی، تصلب شرایین، سرطان اندومتر و هیپرپلازی اندومتر را افزایش میدهد.
مشکلات متابولیک و وزنی با داروهایی مانند متفورمین و اصلاحاتی که در نحوه تغذیه و زندگی فرد ایجاد میشود، کنترل میگردد. از آنجایی که طیف علائم گسترده است، درمان هر بیمار با بیمار دیگر ممکن است متفاوت باشد.
محورهای اصلی درمان «پیسیاو» عبارتند از:
1-منظم ساختن قاعدگی، رفع موهای زاید و ناباروری. برای تنظیم قاعدگی و کنترل خونریزی از درمان هورمونی (ترکیب استروژن و پروژستین) در شکل قرص، رینگ و غیره استفاده میشود. برای رفع موهای زائد نیز میشود زیر نظر پزشک از داروهای خاصی (مانند اسپیرونولاکتون) استفاده کرد یا از متدهای پوستی رفع موهای زائد (لیزر، الکترولیز، مواد شیمیایی، واکسینگ و...) کمک گرفت.
2- پیشگیری از عوارض بلندمدت بیماری، یعنی چاقی، دیابت و فشار خون بالا
3-کاهش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی، افزایش چربی خون و بیماریهای رحمی
البته بیمار در سنین مختلف، درمانهای مختلفی را دریافت خواهد کرد. در پارهای از موارد، درمان جراحی (برداشتن بخشی یا تمام بافت تخمدان) نیز در نظر گرفته میشود و همچنین باید به خاطر داشت که متاسفانه از این بیماری، پیشگیری هم نمیشود کرد.
منبع:jamejamonline.ir
ویدیو مرتبط :
ربان بد قلق
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
چگونه با کودک بد قلق برخورد کنیم؟
اغلب ما در خانواده یا جمع دوستان با کودکانی بدخلق و ناسازگار برخورد داشته ایم. حالت بارز در این کودکان معمولا گریه کردن ، جیغ زدن و تکان دادن دست ها و پاهاست، عملی ناگهانی و بدون برنامه ریزی برای نشان دادن خشم. این کارها معمولا ۳۰ ثانیه تا ۲ دقیقه طول می کشد و در ابتدا شدیدتر است. گاهی نیز ممکن است طولانی تر باشد. کارشناسان می گویند لجبازی و بدخلقی کودک راهی برای بیان سرخوردگی های عاطفی، فیزیکی یا روانی کودک است.
چون بچه ها هنوز بلد نیستند عصبانیت و خشم خود را به درستی نشان دهند. اغلب کودکان در ۲ سالگی دامنه لغات محدودی دارند. والدین تنها ۵۰ درصد مواقع منظور کودک را درک خواهند کرد و غریبه ها کمتر. وقتی که کودک می خواهد چیزی را به شما بگوید و شما متوجه نمی شوید یا از خواسته او پیروی نمی کنید، این حالات بروز می کند. ممکن است این طور به نظر برسد که کودک با بی ادبی می خواهد اعصاب شما را بهم بریزد، اما بدانید کودکان خردسال برای شرمسار یا عصبانی کردن پدر و مادر خود نقشه شومی ندارند.
● راهکار
هیچ راه بی خطایی برای جلوگیری از این اخلاق کودکان وجود ندارد، اما هزاران کار است که می توانید انجام دهید تا کودکان و حتی خردسالان را به اخلاق خوب تشویق کنید.
ـ سازگار باشید. برنامه ای روزانه تعیین کنید تا کودک نیز بداند که باید انتظار چه چیزی را داشته باشد و تا جایی که ممکن است به این برنامه پایبند باشید، ازجمله زمان خواب.
ـ به کارهای روزانه خود فکر کنید. به عنوان مثال اگر قرار است در صفی انتظار بکشید، یک اسباب بازی کوچک یا غذایی سرپایی برای مشغول کردن کودک با خود ببرید.
ـ کودک را به استفاده از کلمات تشویق کنید. خردسالان لغات بیشتری از آنچه که می توانند بیان کنند، می فهمند. اگر کودک شما صحبت نمی کند یا به طور واضح صحبت نمی کند باید به او استفاده از علائم و نشانه ها مانند من می خواهم، کافیه و... را آموزش بدهید.هر چه کودک با شما راحت تر ارتباط برقرار کند، بداخلاقی هایش کمتر می شود. به یاد داشته باشید هر چه سن او بیشتر می شود، از او بخواهید از کلمات بیشتری استفاده کند.
ـ به او اجازه بدهید تصمیم بگیرد. به عنوان مثال دوست دارد لباس قرمزش را بپوشد یا لباس آبی؟
ـ اخلاق خوب او را تحسین کنید. زمانی که کودک رفتار خوبی دارد به او بیشتر توجه کنید و به او بگویید که شما چقدر سربلند می شوید وقتی که او این گونه رفتار می کند.
ـ حواس او را پرت کنید. هرگاه حس می کنید که بد اخلاقی های او دارد شروع می شود، حواس او را پرت کنید.
ـ از شرایطی که موجب بروز این حالت می شود، دوری کنید. به عنوان مثال اگر کودک برای اسباب بازی بهانه می گیرد، از جلوی مغازه هایی که برای او وسوسه انگیز هستند، عبور نکنید.
● بهترین راه پاسخگویی
اگر می توانید، تظاهر به بی اهمیت بودن این رفتار بکنید. اگر شما آرامش خود را از دست داده یا تسلیم خواسته های او شوید، به او آموخته اید که این بداخلاقی ها مفید است. وقتی که در خانه این گونه برخورد می کند، طوری رفتار کنید که گویی رفتار او چیزی را بهم نمی زند. وقتی که کودک آرام شد به او بگویید که متوجه رفتارش شده اید، اما این کار باعث توجه شما نخواهد شد. اگر او نیاز دارد چیزی بگوید، باید از کلمات استفاده کند. اگر در محیطی عمومی شروع به بدخلقی کرد، همچنان تظاهر به بی اهمیتی بهترین شیوه است. اگر حالت او تشدید شد یا کودک شما در صدد صدمه زدن به خودش بود، کار خود را متوقف کرده و فرزند خود را از محیط خارج کنید.
● تنبیه در چنین شرایطی
مناسب است؟ کج خلقی های موقتی کودک، بخشی طبیعی از دوره رشد اوست. تنبیه بدنی کردن افزون بر این که سلامت روانی کودک را تهدید می کند، او را لجوج تر خواهد کرد. به جای تنبیه کردن، به کودک یادآوری کنید که این شیوه ای مناسب و درست نیست. گاهی یک تذکر ساده کافی خواهد بود، اما برای مواردی که به گونه ای شدید این حالت را نشان می دهد باید برای مدتی او را به کاری که دوست ندارد مانند ساکت نشستن مجبور کنید. زمانی که کودک بتواند رفتارهای خودش را کنترل کند، کج خلقی های موقتی او نیز کمتر می شود. بیشتر کودکان ۴ یا ۵ سالگی این حالت را پشت سر می گذارند. اگر کودک شما با این که سنش افزایش یافته، هنوز این حالات را دارد با پزشک مشورت کنید. شاید اینها نشانه ای از مشکلی دیگر باشد.