سلامت
2 دقیقه پیش | نشانه ها و عوارض کمبود ویتامینها در بدنویتامینها نقش مهمی را در بدن انسان ایفا میکنند. بهنحویکه کمبود ویتامین (حتی یکی از آنها) میتواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ... |
2 دقیقه پیش | چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش میزنند؟فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ... |
به حرفم گوش کن، بچه!
بیشتر والدین، رفتارهای ناشایست کودک خود را به گردن همکلاسیها و دوستان کودک خود میاندازند. اما هر کسی که مقصر باشد، اگر رفتارهایی مثل خشونت و دعوا با سایر کودکان، ژقلدری و فرار از کلاس زیاد طول بکشد، کودک را بهمرور آشوبگر و دردسرساز میکند.
حالا سوال این است که از کجا باید بفهمیم رفتارهای کودکمان طبیعی و سالم است یا غیر طبیعی و آشوبگرانه؟
۴ مرحله زیر را طی کنید تا پاسخ این سوالتان را بگیرید....
مرحله اول: کارآگاه باشید
در رفتارهای فرزند خودتان و کارهای او کنکاش کنید و از نزدیک نظارهگر باشید. با نگاه به رفتار کودکان میتوانید از مراحل تکامل کودک خود باخبر شوید.
یکی از نقشهای مهم والدین درک تکامل کودکان است. ببینید در هر مرحله سنی کودک باید چه رفتارهای مناسبی را انجام دهد.
در یک زمان خاص یک رفتار خاص ممکن است مناسب آن سن نباشد. مثلا برای یک کودک سه ساله پرتاب کردن یک شی امری طبیعی است اما برای یک فرد ۱۶ ساله این کار بسیار قبیح و غیرطبیعی است، بنابراین مشکلی وجود دارد.
حالا به رفتارهای خودتان نگاهی کنید.
رفتارهای ما واقعا چگونه است؟ هر چه بیشتر شما بتوانید رفتار خودتان را شرح دهید، بیشتر قادرید درک کنید که چرا او واقعا اینگونه رفتار میکند.
بازخورد شما باید شامل سوالات زیر باشد:
رفتار کودک تا چه حد ادامه خواهد یافت؟ این اولین باری است که کودک دروغ میگوید، قلدری میکند یا از کلاس فرار میکند یا شما باز هم این رفتارها را از او مشاهده کردهاید؟!
آیا رفتارش تغییر کرده است؟ آیا رفتارش بهتر شده است؟ یا نه بدتر شده؟ برخی از کودکان در مدرسه یا کلاس جدید در شروع سال جدید مشکلاتی دارند اما آنها به تدریج خو گرفته و رفتارشان بهتر میشود. از هرگونه رفتاری که با گذشت زمان بدتر شود، باید نگران شد.
رفتار بد بیشتر کجا اتفاق میافتد؟ تنها در مدرسه یا در خانه، یا خانه دوستان؟ این رفتار تنها جلوی شما اتفاق مافتد یا نه در مقابل پدر و مادربزرگ، معلمان و دوستان هم به همین ترتیب کودک آنها را انجام میدهد؟
اگر کودکان در تمامی مراحل زندگی این مشکل را دارند نشاندهنده یک مشکل فراگیر است.
این رفتار چهقدر شدت دارد؟ آیا کودک شما با کودکان دیگر مدام در حال جدال و بحث است یا آنها را تنبیه میکند؟ اگر درگیری فیزیکی وجود دارد، چه قدر موضوع جدی است؟ دعوای کودکان معمولا نباید بیشتر از یک هول دادن باشد.
اگر کودک ۷ سالهای دارید که کودک دیگر را کتک میزند یا چند بار زدن را تکرار میکند، در کنترل خشم و عصبانیت خود مشکل داشته و باید مورد توجه قرار گیرد.
در زندگی کودک شما چه حوادثی رخ داده است؟ غالبا رفتارهای ناشایست و بد از کودکان سر میزند، وقتی آنها قادر نیستند با استرس در زندگی خود دست و پنجه نرم کنند.
. اتفاقاتی مثل جابهجایی خانه یا محل زندگی یا حتی طلاق برای کودکان استرسآور است. اینها میتواند علامت هشداردهندهای از وجود یک مشکل زمینهای باشد.
این کودکان در مدرسه مشکل دارند. علاقه به بازیهای خشونتبار ویدیویی دارند یا حتی خواب مناسب و کافی ندارند.
شما باید همچنین در جستجوی رفتارهایی مثل قلدری در مدرسه یا آزار دیگران باشید. کودک در مورد این چیزها با شما صحبت نمیکند و شما به عنوان یک والد از رفتارهای آنان آگاهی ندارید.
کودکان میتوانند افسردگی و عصبانیت خود را در مقابل کارها و رفتارهایی که بیرون انجام دادهاند، مخفی کنند.
هنگام انجام این بازرسیها از کودک، با معلم کودک خود یا هر فردی که به طور معمول با کودک شما تماس دارد، صحبت کنید.
سرانجام با یک فرد باتجربه نشسته و سوالات خود را از او بپرسید. از او در مورد رفتارها و درک خود از رفتار کودکتان و مشکلات حاضر صحبت کنید.
مرحله دوم: صادق باشید
قبل از اقدامی برای اصلاح رفتار کودک خود لازم است دنبال مشکل اصلی باشید. گفتن این جمله که فرزند من بدون هیچ نقص و اشکالی است و دیگری مسوول این دعوا بوده نگرشی است که در حل مشکل هیچ تاثیری ندارد. همیشه با فرد صادق باشید و به خود دروغ نگویید.
صداقت موجب میشود که شما به دنبال اقدامی برای رفع مشکل باشید. کار دیگری که نباید انجام دهید این است که هرگز خود را در موقعیت نزاع نیندازید تا از کودک خود حمایت کنید.
والدین گاهی خود را در معرکه میاندازند تا رفتار فرزند خود را توجیه کنند. این کار رفتار کودک را بدتر میکند. به عبارت دیگر، اگر فرزندتان متوجه شود به خاطر ترک کلاس دلیلی یافته است، این کار را تکرار خواهد کرد.
وقتی فرزند شما مدام با نتایج اعمالاش مواجه شود به تدریج یاد میگیرد که چگونه دعوا و نزاع را به نفع خودش تمام کند.
مرحله سوم: به او کمک کنید
حالا که شما مشکل را شرح دادید، فرد مناسبی را برای کمک پیدا کنید تا مشکل خود را با او مطرح و آن را حل کنید.
با فردی شروع کنید که با شما صادق است و از رفتارهای کودکان مطلع است. فردی مثل معلم، مشاور مدرسه یا پزشک اطفال. اگر آن فرد مشکل را حل نکند و مشکل آنقدر شدید است که تهدیدکننده روابط یا ایمنی کودک شما است، پزشک شما ممکن است شما را به یک روانپزشک اطفال یا روانشناس برای بررسیهای بیشتر معرفی کند.
این ارزیابی به تعیین اینکه رفتار کودک علامتی از مشکلات رفتاری یا برخی مشکلات بیولوژیکی دیگر است کمک میکند. اختلالاتی نظیر بیشفعالی، کمتوجهی یا افسردگی.
مرحله چهارم: به او انگ نزنید
زدن انگ آشوبگر یا دردسرآفرین به کودک میتواند روی شخصیت آینده کودک اثرگذار باشد و اعتماد به نفس کودک و تصویر ذهنی او از خود را تغییر دهد.
کودکان همیشه آن طوری عمل میکنند و آنگونه میشوند که دیگران در مورد آنها فکر میکنند و آنها را صدا میکنند.
پس مراقب باشید هیچوقت به کودک خود کلمه بد نگویید. به جای آن بیشتر صفتهای مثبت را به کار برده و صفات منفی را حذف کنید.
شما میخواهید رفتارهای مثبت را در کودک ایجاد کنید، بنابراین حرفهایی را به کودک بزنید و صفاتی را برایش به کار برید که دوست دارید آنها را انجام دهد و درواقع رفتاری صحیح است.
ترک رفتارهای منفی به معنی آن است که به کودک اجازه میدهید که با واژهای غیراختصاصی بداند که شما تحمل رفتارهای بد او را ندارید.
این کار همیشه ساده و آسان نیست. وقتی در حال صحبت در مورد رفتارهای بد هستید، رفتار خوب و مناسب را که دوست کودکتان انجام میدهد به او نشان دهید.
مثلا به جای تنبیه کودک از کلمات مناسب استفاده کنید. این کار را مدام تکرار کنید و وقتی کودکتان رفتار خوب از خود نشان داد به او جایزه بدهید.
سعی نکنید همه رفتارها و مشکلات کودک را خودتان حل کنید. در هر زمان که کودک رفتار نامناسبی نشان داد، همان موقع در مورد همان رفتار بد با او صحبت کنید و کارهای بد دیگرش را در آن زمان به او تذکر ندهید.
اگر روی بسیاری از رفتارها در یک زمان تمرکز کنید، هرگز در رفتار کودک تغییری حاصل نمیشود. صبور باشید. ممکن است اصلاح و تغییر رفتار کودک ۳ تا ۴ هفته با تکرار مدام طول بکشد تا نتیجه مثبت حاصل شود. شما تغییرات را تدریجی در کودک خواهید دید.
هرگز عصبانی نشوید. مدتی طول میکشد تا رفتار خوب جایگزین رفتار بد کودک شود.
منبع: روزنامه سلامت
ویدیو مرتبط :
بچه حرف گوش کن
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
بچه حرف گوش کن تربیت کنید!
کودکان نیز همچون خود ما گاهی حرف گوش نمی کنند. البته آنها در این سن به شما نیاز دارند تا به آنها بیاموزید باید به حرف های دیگران توجه کنند.اما چیزی که اتفاق می افتد این است که والدین ده بار یک مساله را تکرار می کنند و در آخر نیز به تنبیه روی می آورند
صبح بخیر: کودکان نیز همچون خود ما گاهی حرف گوش نمی کنند. البته آنها در این سن به شما نیاز دارند تا به آنها بیاموزید باید به حرف های دیگران توجه کنند. اما چیزی که اتفاق می افتد این است که والدین ده بار یک مساله را تکرار می کنند و در آخر نیز به تنبیه روی می آورند. اما چه مساله ای باعث می شود کودکان در هیچ دفعه از آن ده بار به حرف والدین خود گوش ندهند.
با گوش نکردن، کودک همه حواس شما را به خود جلب می کند. اینکه شنونده خوبی باشید به کودک کمک می کند تا مسایل موردنظر را بهتر بیاموزد، هشدارها را جدی بگیرد، رفتار بهتری با شما یا معلم خود داشته باشد و دوستان بهتری برای خود بیابد.
راهکارهای ساده ای وجود دارند که با تکرار مداوم آنها به کودک خود می آموزید تا شنونده خوبی باشند. آموزش به کودکان هیچگاه زود نیست. کودک مدرسه ای شما می تواند همچون یک کودک 5 ساله حرف گوش ندهد.
هم قد او شوید
تقریبا همه والدین به مرور متوجه می شوند داد زدن با صدای بلند بر سر کودک در حالت تمام قد (یا حتی از اتاق دیگر) تاثیری که باید را ندارد. خم شوید یا زانو بزنید یا کودک را بالا بیاورید تا هر دو در یک قد قرار بگیرید. با این کار با هم چشم در چشم می شوید و می توانید بهتر توجه او را به خود جلب کنید.
هنگام صبحانه وقتی کنار فرزند خود می نشینید و یادآوری می کنید که صبحانه را کامل بخورد، او بیشتر به حرف شما گوش می دهد. باید بدانید رابطه چشم در چشم با کودک هنگام صحبت با او بسیار مهم و موثر است.
شفاف صحبت کنید
حرف های خود را واضح، شفاف، ساده و تحکم آمیز بیان کنید. متوجه شدن منظور اصلی از جملات کوتاهی همچون «بیرون سرد است و ممکن است سرما بخوری و می خواهم تا سوئیشرت خود را قبل از بیرون رفتن بپوشی» برای کودک چندان آسان نیست. بهتر است خیلی واضح به او بگویید: « سوئیشرت خود را بپوش». این جمله هیچ شک و شبهه ای برای کودک به جا نمی گذارد. همچنین، هنگامی که کودک هیچ گزینه انتخابی دیگری ندارد از او نظرخواهی یا سوال نکنید. به طور مثال، درست این است که به او بگویید «اکنون باید روی صندلی خود در ماشین بنشینی» به جای اینکه بگویید: «بیا روی صندلی خود بنشین، باشه عزیزم؟»
خوب است به فرزند خود حق انتخاب دهید. اما از گزینه هایی که در اختیار او می گذارید مطمئن باشید – و ترجیحا فقط دو حق انتخاب به او بدهید. وقتی حق انتخاب محدودی به کودک می دهید بهتر می تواند انتخاب کند و احساس قدرت می کند و نتیجه آن برای شما نیز رضایت بخش است.
پیگیری کردن
منظور خود را از چیزی که بیان می کنید روشن کنید و کودک را تهدید نکنید – یا قول بی اساسی که نمی توانید عمل کنید، ندهید. وقتی به کودک 2 ساله خود می گویید: «تو باید 9 شب شیر بنوشی» این زمان را عقب یا جلو نکنید یا به او اجازه ندهید در آن ساعت مشخص مثلا آب میوه بنوشد.
البته برای اجرای قوانین باید همسرتان نیز همپای شما و برای آنها احترام قائل باشد. اگر در مورد مسایلی با هم توافق نداشتید باید در این مورد با هم حرف بزنید زیرا باید بدانید هنگامی که دوباره مشکلی پیش می آید، چه بگویید و چگونه رفتار کنید.
همچنین برای کودک بسیار مهم است بداند چه مسایلی واقعا خطرناک هستند و شما باید راه های امن آن را برای آنها توضیح دهید. به طور مثال، هنگام عبور کودک از عرض خیابان دست های او را محکم بگیرید - به این ترتیب کودک خطر ناشی از اتومبیل ها را درک خواهد کرد و مراقب خواهد بود.
سعی کنید در مواقعی که خیلی لازم نیست دستورهای خود را مدام در گوش کودک تکرار کنید که مثلا «لیوان خود را روی میز بگذار». برای اینکه به حرف شما گوش کند کافیست دست او را بگیرید و با هم لیوان را روی میز بگذارید تا کودک متوجه شود باید لیوان را روی میز بگذارد.
تاکید حرف های خود
گاهی اوقات استفاده از روش های دیگر در کنار صحبت های گفتاری می تواند کمک کننده باشد، به ویژه زمانی که می خواهید کودک را از انجام فعالیت دلخواهش باز دارید. مثلا بگویید: «زمان خواب است!» و سپس با مثلا خاموش و روشن کردن لامپ یا اشاره های فیزیکی همچون قرار دادن دست روی شانه های او و جلب توجهش از عروسک ها به سمت خود، یا مثلا نمایش هایی همچون برداشتن روتختی و مرتب کردن بالش او در رختخواب به او تاکید کنید که باید بخوابد.
هشدار دادن
قبل از انجام تغییرات بزرگ و مهم حتما به کودک خود هشدار دهید. به طور مثال، هنگامی که مشغول بازی با اسباب بازی یا دوستان خود است، پیش از ترک خانه به او یادآوری کنید که: «تا چند دقیقه دیگر می رویم و هروقت صدایت کردم باید بیایی.»
دستور دادن با کمی بازی
اگر به کودک دوساله خود بگویید اسباب بازی هایش را از اطراف اتاق جمع کند، او در جواب فقط غر می زند. بنابراین می توانید این کار را با کمی بازی ترکیب کنید. به طور مثال، بگویید لگوهای زرد خود را در جعبه اش بریز. سپس بگویید: خب! حالا لگوهای قرمز را جمع کن. و به این ترتیب هم با هم بازی و هم اسباب بازی ها را جمع کرده اید.
تشویق کردن
شاید روش داد زدن جواب بدهد اما برای کودک هیچ لذتی ندارد. بسیاری از کودکان وقتی با آنها رفتار خوبی دارید بهتر به حرف های شما گوش می کنند. به طور مثال، با صدایی بچه گانه یا خنده دار یا حتی با ریتم یک آهنگ حرف های خود را به کودک بگویید. مثلا مثل آهنگ برای کودک خود آواز بخوانید که : الان وقت مسواکه.
برای اینکه کودک کارهایی که می خواهید را انجام دهد می توانید او را تشویق کنید. مثلا بگویید اگر مسواک بزنی می توانی لباس راحتی مورد علاقه ات را بپوشی. به جای اینکه بگویید: اگر مسواک نزنی دندان هایت را کرم می خورد. پس از انجام دستور، کودک خود را تشویق و از اینکه به حرفتان گوش داده است از او تعریف کنید.
داشتن رفتار خوب، مهربان و با اعتماد هنگام صحبت با کودک باعث می شود تا بیشتر و بهتر به حرف شما گوش کند زیرا متوجه می شود شما او را دوست دارید و برای شما بسیار ارزشمند است. این روش بسیار موثرتر از روش های تحکم آمیز و جدی است.
الگوی کودک باشید
کودکان زمانی خوب به حرف های شما گوش می دهند که ببینند شما شنونده خوبی هستید. سعی کنید همیشه با احترام و همچون آدم بزرگ به حرف های کودک خود گوش کنید. هنگامی که با شما حرف می زند، به او نگاه کنید و اجازه دهید حرف هایش تمام شود و وسط حرفش نپرید.
در مواقعی که مشغول کار یا آشپزی هستید، اینکه بنشینید و به حرف های او گوش کنید آسان نیست. بنابراین، سعی کنید حداقل به او پشت نکنید یا خیلی در اطراف او راه نروید. اینکه به کودک خود بگویید: باید به حرف های من گوش کنی نه هرکاری من می کنم تقلید کنی» هیچ تاثیری در آموزش کودک ندارد.
کودک را به خوب بودن مجبور کنید
هرچند وقت یکبار با کودک خود در مورد اشتباهاتش صحبت می کنید؟ آیا دوست دارید به حرف های کسی – همچون رئیس یا مدیر - که همیشه به مسایل منفی اشاره دارد، گوش کنید؟ کودک شما بیشتر زمانی تمایل به گوش کردن به حرف های شما دارد که به کارهای خوب او اشاره می کنید. «اسباب بازی هایت را همان اول که از تو خواستم جمع کردی. آفرین» یا «تو رفتار خوبی با دوستت داشتی. من به تو افتخار می کنم.» سعی کنید همیشه روی کارهای مثبت و درست کودک خود تاکید داشته باشید.