انتخاب جراح بینی - بهترین جراح بینی 
عکس: استهلال ماه مبارک رمضان 
عکس: ارزش تیم های حاضر در یورو 2016 سلامت
2 دقیقه پیش | نشانه ها و عوارض کمبود ویتامین‌ها در بدنویتامینها نقش مهمی را در بدن انسان ایفا میکنند. به‌نحوی‌که کمبود ویتامین (حتی یکی از آنها) می‌تواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ... |
2 دقیقه پیش | چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش می‌زنند؟فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ... |
بشویید و بدون نمك بخورید!
اگر می‌خواهید از مشكلات قلبی- عروقی و فشار خون بالا در امان بمانید از خوردن چغاله بادام و گوجه سبز با نمك خودداری كنید...
گوجه‌سبز و چغاله بادام از آن دست نوبرانه‌های بهاری هستند كه از طعم و رنگ آنها به سادگی نمی‌توان گذشت؛ نوبرانه‌هایی كه كوچك و بزرگ،بهارشان را با خوردن آنها سر می‌كنند. اما همیشه خوردن این میوه‌ها به تنهایی مطرح نیست، معمولا نمك زیاد، آنها را خوش طعم‌تر می‌كند، آن‌قدر كه مقدار خوردن‌شان را غیرقابل كنترل می‌كند. از طرف دیگر این خوردن زیاد، علاوه‌بر لذت، مشكلاتی هم به‌دنبال دارد مشكلاتی كه معمولا روند سیستم گوارشی را به دردسر می‌اندازد. در این مطلب دكتر محمد هاشمی، متخصص تغذیه و دبیر انجمن علمی پیشگیری و درمان چاقی ایران به همه سوالات شما در باره این میوه‌های نوبرانه از جمله اینكه چه مقدار از این میوه‌ها را در برنامه روزانه‌مان قرار بدهیم، با چقدر نمك بخوریم و... پاسخ می‌دهد.
به‌طور كلی خوردن میوه‌های نارس مثل گوجه‌سبز و چغاله بادام از این نظر كه بافت‌های فیبری آنها هنوز برای هضم و جذب، مناسب دستگاه گوارش نیستند چندان قابل توصیه نیست. معمولا ناقص بودن فیبر موجود در این میوه‌ها می‌تواند مشكلات سوهاضمه به‌دنبال داشته باشد؛ مشكلاتی مثل دل‌درد، دل به هم خوردگی و نفخ. فیبرهای میوه‌های نارس به دلیل نوع رژیم غذایی كه داریم قابلیت هضم شدن در بدن را ندارند و به همین دلیل است كه خوردن آنها معمولا بدون ضرر نیست. البته چغاله بادام تا حدی از این قاعده مستثناست. هر چند كه مصرف زیاده‌از‌حد آن هم قطعا می‌تواند مشكلاتی به‌دنبال داشته باشد. چغاله بادام می‌تواند به‌عنوان یك میان‌وعده نسبتا بی‌ضرر (البته نه ثابت و همیشگی) به‌خصوص برای بچه‌هایی كه به تنقلات پر كالری علاقه زیادی دارند به شمار رود.
در مورد چغاله بادام آنچه بسیار اهمیت دارد حتی گاهی بیشتر از مقدار مجاز خوردن آن، بحث گند‌زادیی و بهداشتی شدن آن است. چغاله بادام اغلب توسط دست‌فروش‌ها فروخته می‌شود. این فروشنده‌ها معمولا سطح آن را مرطوب می‌كنند تا تازه‌تر به‌نظر بیاید و در عین حال مشتری بیشتری هم جذب كند. اما موضوع اصلی اینجاست كه ما مطمئن نیستیم آبی كه مدام روی چغاله بادام‌ها ریخته می‌شود چطور و از كجا تهیه شده است. به همین دلیل باید درست مثل باقی میوه‌ها كه پوست‌شان خوراكی است قبل از مصرف كاملا ضدعفونی و شستوشو شود. چون همین آب آلوده خودش می‌تواند منبع بسیاری از آلودگی‌های میكروبی باشد. به عبارت دیگر نباید تحت هیچ شرایطی چغاله بادام را قبل از شستوشو خورد.
در مورد چغاله بادام هم درست مثل همه مواد خوراكی دیگر نمی‌شود یك نسخه واحد برای همه پیچید. هر فرد بنا به شرایط جسمانی و به‌خصوص شرایط دستگاه گوارشی به‌گونه خاصی باید با این نوبرانه بهاری كنار آید. افرادی كه از نظر سیستم گوارشی با مشكل خاصی روبه‌رو نیستند به‌طوری كه دستگاه گوارش آنها می‌تواند با هضم این خوراكی كنار بیاید، می‌توانند به اندازه نصف لیوان یا یك كاسه كوچك ماست‌خوری، چغاله بادام بخورند. البته دقت كنید، این مقدار برای مصرف هر روز نیست! به عبارت دیگر اگر مشتری دائم چغاله بادام هستید خیلی كمتر از این مقدار را باید درنظر بگیرید. در مورد افرادی كه مشكلات گوارشی دارند، وضع به‌گونه دیگری است. این افراد گاهی به‌طور كلی باید از خوردن این میوه منع شوند چون سیستم گوارشی آنها توانایی هضم چغاله بادام را ندارد. درمورد بچه‌ها هم كه معمولا از طرفداران سرسخت چغاله بادام هستند، باید در خوردن آن محتاط باشند. ممكن است سیستم گوارش كودكان به‌خصوص بچه‌هایی كه قرار است برای نخستین‌بار با چغاله بادام كنار آید در هضم این میوه دچار مشكل شود و سنگینی آن، آنهارا اذیت كند. بنابراین بهتر است چغاله بادام در مقدار بسیار كم و به‌تدریج در اختیار آنها قرار بگیرد نه یك‌باره و به اندازه بزرگ‌ترها.
مقدار مصرف گوجه سبز به عوامل مختلفی بستگی دارد. كرامپ‌های یك عامل مهم همان وضعیت گوارشی افراد است. به هر حال گوجه سبز هم یك میوه نارس است و خوردن بیش از حد مجاز آن می‌تواند در فرد سوهاضمه و كرامپ‌های شكمی، نفخ و... را به‌وجود آورد ولی از طرف دیگر از آنجا كه گوجه سبز قند پایینی دارد میوه كم ضرری است. 100 گرم گوجه سبز، حدود 40 كیلو كالری انرژی دارد و به همین دلیل می‌شود به‌عنوان یكی از میان وعده‌ها روی آن حساب كرد اما با درنظر گرفتن این نكته كه مقدار مناسب گوجه سبز در هر روز به میزان نصف لیوان تا یك لیوان گوجه سبز است. در مصرف گوجه سبز مثل چغاله بادام نكته‌ای كه خیلی مهم است و باید نسبت به آن توجه داشت ضدعفونی كردن آن است. گوجه سبز هم جزو میوه‌هایی است كه با پوست خورده می‌شود و در مورد تمام میوه‌هایی كه با پوست خورده می‌شوند ضدعفونی كردن قبل از مصرف نكته بسیار قابل اهمیتی است كه حتما باید رعایت شود.
خیلی از علاقه‌مندان به چغاله بادام روی این میوه نوبرانه همان قدر حساب می‌كنند كه روی بادام رسیده. درحالی‌كه این مقایسه یك مقایسه كاملا مردود است. بادام رسیده جزو خشك‌باری است كه زیادی دارد آن هم به لحاظ روغن، كلسیم، آهن و مواد معدنی كه به‌طور طبیعی در آن موجود است. ولی چغاله بادام، میوه نارس بادام است و به‌طبع نمی‌تواند همه خواص بادام را داشته باشد. چغاله بادام از نظر خواص نسبت به بادام رسیده در سطح پایین‌تری قرار دارد بنابراین نمی‌تواند جایگزینی برای بادام به شمار برود.
گوجه سبز یكی دیگر از خوراكی‌های این فصل است كه در مقایسه با چغاله بادام خواص بیشتری دارد. گوجه سبز منبع خوبی از ویتامین C و گروهی از ویتامین‌های B است. ویتامین C در افزایش ایمنی بدن و افزایش بافت‌های همبند نقش بسزایی دارد و ویتامین‌های گروه B هم می‌توانند به كاهش استرس‌ها و سلامت سیستم عصبی بدن ما كمك كنند. در تركیب گوجه سبز مقادیر زیادی پتاسیم و فلور هم وجود دارد كه فلور در سلامت دندان‌ها موثر است و پتاسیم هم در كاركرد بافت عضلانی و عضله قلب تاثیر بالایی دارد. گوجه سبز به‌عنوان میوه‌ای كه خاصیت آنتی اكسیدانی دارد می‌تواند خاصیت ضد‌سرطان و پیشگیری از پیری سلولی و حتی مقداری اثر كاهنده در چربی‌های خون داشته باشد.
نمك جزء لاینفك چغاله بادام و گوچه سبز است. اصلا یكی از دلایلی كه این میوه‌های نارس مورد توجه اغلب مردم قرار می‌گیرد همراه شدن آنها با نمك است. این درحالی است كه مقدار نمكی كه معمولا با هر وعده چغاله بادام و گوجه سبز خورده می‌شود خیلی بیشتر از نیاز روزانه ما به نمك(یك قاشق چایخوری در روز) است. معمولا افراد، چغاله بادام را می‌گیرند همان‌جا نمك زده و شروع به خوردن می‌كنند كه این، رفتاری كاملا اشتباه است، آن هم به این دلیل كه این میوه هنوز ضدعفونی نشده و دلیل بعدی اینكه همین نمك زیاد می‌تواند زمینه‌ساز عوارضی مثل فشار خون بالا و مشكلات قلبی در آنها شود. ضرورت توجه به مقدار نمكی كه با چغاله بادام خورده می‌شود در كودكان معمولا باید بیشتر از بزرگ‌ترها باشد. بهتر است دقت كنید بچه‌ها بدون نمك یا با حداقل نمك بخورند. آن هم به 2 دلیل؛ اول اینكه عوارض خوردن نمك زیاد، گریبان‌گیر آنها نشود و دیگر این كه با همین مراقبت‌های ساده، ذائقه‌شان به خوردن غذاهای كم‌نمك عادت كند.
خیلی از طرفداران چغاله بادام گاهی آن را به‌صورت خورش می‌خورند و گاهی ترشی. به هر حال وقتی یك خوراكی در فرآیند پخت و پز یا نگهداری طولانی مدت قرار می‌گیرد خواصش تغییر می‌كند. این تغییر گاهی خوب است اما گاهی هم به ضرر ارزش غذایی آن ماده غذایی تمام می‌شود. به هر حال پخته شدن چغاله بادام هضم آن را ساده‌تر می‌كند یا ترشی آن، بافت‌های سلولزی را تا اندازه‌ای سست‌تر كرده و باعث می‌شود در دستگاه گوارش، هضم آسان‌تری داشته باشد اما همین فرآیند پخت، مواد معدنی به‌خصوص مواد معدنی محلول در آب چغاله بادام را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد به‌طوری كه مقدار زیادی از ویتامینCچغاله بادام تحت این فرآیند از بین می‌رود.
گوجه سبز مقادیر زیادی اگزالات دارد و می‌تواند در سیستم كلیوی بدن تجمع كرده و سنگ‌های ادراری تولیدكند.كسانی كه سابقه سنگ‌هایی از جنس اگزالات دارند بهتر است در خوردن گوجه سبز احتیاط كنند. از طرف دیگر افراد دیگری هم كه به خوردن گوجه سبز آن،هم به مقدار زیاد علاقه دارند بهتر است همراه با آن مقداری هم آب بخورند تا اگزالات موجود در گوجه سبز رفع شود و با تولید سنگ‌های ادراری برای آنها ناراحتی ایجاد نكند.
منبع : مجله سیب سبز
به اندازه بخورید
به‌طور كلی خوردن میوه‌های نارس مثل گوجه‌سبز و چغاله بادام از این نظر كه بافت‌های فیبری آنها هنوز برای هضم و جذب، مناسب دستگاه گوارش نیستند چندان قابل توصیه نیست. معمولا ناقص بودن فیبر موجود در این میوه‌ها می‌تواند مشكلات سوهاضمه به‌دنبال داشته باشد؛ مشكلاتی مثل دل‌درد، دل به هم خوردگی و نفخ. فیبرهای میوه‌های نارس به دلیل نوع رژیم غذایی كه داریم قابلیت هضم شدن در بدن را ندارند و به همین دلیل است كه خوردن آنها معمولا بدون ضرر نیست. البته چغاله بادام تا حدی از این قاعده مستثناست. هر چند كه مصرف زیاده‌از‌حد آن هم قطعا می‌تواند مشكلاتی به‌دنبال داشته باشد. چغاله بادام می‌تواند به‌عنوان یك میان‌وعده نسبتا بی‌ضرر (البته نه ثابت و همیشگی) به‌خصوص برای بچه‌هایی كه به تنقلات پر كالری علاقه زیادی دارند به شمار رود.
چغاله بادام را نشسته نخورید
در مورد چغاله بادام آنچه بسیار اهمیت دارد حتی گاهی بیشتر از مقدار مجاز خوردن آن، بحث گند‌زادیی و بهداشتی شدن آن است. چغاله بادام اغلب توسط دست‌فروش‌ها فروخته می‌شود. این فروشنده‌ها معمولا سطح آن را مرطوب می‌كنند تا تازه‌تر به‌نظر بیاید و در عین حال مشتری بیشتری هم جذب كند. اما موضوع اصلی اینجاست كه ما مطمئن نیستیم آبی كه مدام روی چغاله بادام‌ها ریخته می‌شود چطور و از كجا تهیه شده است. به همین دلیل باید درست مثل باقی میوه‌ها كه پوست‌شان خوراكی است قبل از مصرف كاملا ضدعفونی و شستوشو شود. چون همین آب آلوده خودش می‌تواند منبع بسیاری از آلودگی‌های میكروبی باشد. به عبارت دیگر نباید تحت هیچ شرایطی چغاله بادام را قبل از شستوشو خورد.
نکته - گوجه سبز منبع خوبی از ویتامین C و گروهی از ویتامین‌های B است
چقدر چغاله بادام بخوریم؟
در مورد چغاله بادام هم درست مثل همه مواد خوراكی دیگر نمی‌شود یك نسخه واحد برای همه پیچید. هر فرد بنا به شرایط جسمانی و به‌خصوص شرایط دستگاه گوارشی به‌گونه خاصی باید با این نوبرانه بهاری كنار آید. افرادی كه از نظر سیستم گوارشی با مشكل خاصی روبه‌رو نیستند به‌طوری كه دستگاه گوارش آنها می‌تواند با هضم این خوراكی كنار بیاید، می‌توانند به اندازه نصف لیوان یا یك كاسه كوچك ماست‌خوری، چغاله بادام بخورند. البته دقت كنید، این مقدار برای مصرف هر روز نیست! به عبارت دیگر اگر مشتری دائم چغاله بادام هستید خیلی كمتر از این مقدار را باید درنظر بگیرید. در مورد افرادی كه مشكلات گوارشی دارند، وضع به‌گونه دیگری است. این افراد گاهی به‌طور كلی باید از خوردن این میوه منع شوند چون سیستم گوارشی آنها توانایی هضم چغاله بادام را ندارد. درمورد بچه‌ها هم كه معمولا از طرفداران سرسخت چغاله بادام هستند، باید در خوردن آن محتاط باشند. ممكن است سیستم گوارش كودكان به‌خصوص بچه‌هایی كه قرار است برای نخستین‌بار با چغاله بادام كنار آید در هضم این میوه دچار مشكل شود و سنگینی آن، آنهارا اذیت كند. بنابراین بهتر است چغاله بادام در مقدار بسیار كم و به‌تدریج در اختیار آنها قرار بگیرد نه یك‌باره و به اندازه بزرگ‌ترها.
چقدر گوجه سبز بخوریم؟
مقدار مصرف گوجه سبز به عوامل مختلفی بستگی دارد. كرامپ‌های یك عامل مهم همان وضعیت گوارشی افراد است. به هر حال گوجه سبز هم یك میوه نارس است و خوردن بیش از حد مجاز آن می‌تواند در فرد سوهاضمه و كرامپ‌های شكمی، نفخ و... را به‌وجود آورد ولی از طرف دیگر از آنجا كه گوجه سبز قند پایینی دارد میوه كم ضرری است. 100 گرم گوجه سبز، حدود 40 كیلو كالری انرژی دارد و به همین دلیل می‌شود به‌عنوان یكی از میان وعده‌ها روی آن حساب كرد اما با درنظر گرفتن این نكته كه مقدار مناسب گوجه سبز در هر روز به میزان نصف لیوان تا یك لیوان گوجه سبز است. در مصرف گوجه سبز مثل چغاله بادام نكته‌ای كه خیلی مهم است و باید نسبت به آن توجه داشت ضدعفونی كردن آن است. گوجه سبز هم جزو میوه‌هایی است كه با پوست خورده می‌شود و در مورد تمام میوه‌هایی كه با پوست خورده می‌شوند ضدعفونی كردن قبل از مصرف نكته بسیار قابل اهمیتی است كه حتما باید رعایت شود.
چغاله بادام جایگزین بادام نیست
خیلی از علاقه‌مندان به چغاله بادام روی این میوه نوبرانه همان قدر حساب می‌كنند كه روی بادام رسیده. درحالی‌كه این مقایسه یك مقایسه كاملا مردود است. بادام رسیده جزو خشك‌باری است كه زیادی دارد آن هم به لحاظ روغن، كلسیم، آهن و مواد معدنی كه به‌طور طبیعی در آن موجود است. ولی چغاله بادام، میوه نارس بادام است و به‌طبع نمی‌تواند همه خواص بادام را داشته باشد. چغاله بادام از نظر خواص نسبت به بادام رسیده در سطح پایین‌تری قرار دارد بنابراین نمی‌تواند جایگزینی برای بادام به شمار برود.
گوجه سبز و یك دنیا خاصیت
گوجه سبز یكی دیگر از خوراكی‌های این فصل است كه در مقایسه با چغاله بادام خواص بیشتری دارد. گوجه سبز منبع خوبی از ویتامین C و گروهی از ویتامین‌های B است. ویتامین C در افزایش ایمنی بدن و افزایش بافت‌های همبند نقش بسزایی دارد و ویتامین‌های گروه B هم می‌توانند به كاهش استرس‌ها و سلامت سیستم عصبی بدن ما كمك كنند. در تركیب گوجه سبز مقادیر زیادی پتاسیم و فلور هم وجود دارد كه فلور در سلامت دندان‌ها موثر است و پتاسیم هم در كاركرد بافت عضلانی و عضله قلب تاثیر بالایی دارد. گوجه سبز به‌عنوان میوه‌ای كه خاصیت آنتی اكسیدانی دارد می‌تواند خاصیت ضد‌سرطان و پیشگیری از پیری سلولی و حتی مقداری اثر كاهنده در چربی‌های خون داشته باشد.
كم‌نمك بخورید
نمك جزء لاینفك چغاله بادام و گوچه سبز است. اصلا یكی از دلایلی كه این میوه‌های نارس مورد توجه اغلب مردم قرار می‌گیرد همراه شدن آنها با نمك است. این درحالی است كه مقدار نمكی كه معمولا با هر وعده چغاله بادام و گوجه سبز خورده می‌شود خیلی بیشتر از نیاز روزانه ما به نمك(یك قاشق چایخوری در روز) است. معمولا افراد، چغاله بادام را می‌گیرند همان‌جا نمك زده و شروع به خوردن می‌كنند كه این، رفتاری كاملا اشتباه است، آن هم به این دلیل كه این میوه هنوز ضدعفونی نشده و دلیل بعدی اینكه همین نمك زیاد می‌تواند زمینه‌ساز عوارضی مثل فشار خون بالا و مشكلات قلبی در آنها شود. ضرورت توجه به مقدار نمكی كه با چغاله بادام خورده می‌شود در كودكان معمولا باید بیشتر از بزرگ‌ترها باشد. بهتر است دقت كنید بچه‌ها بدون نمك یا با حداقل نمك بخورند. آن هم به 2 دلیل؛ اول اینكه عوارض خوردن نمك زیاد، گریبان‌گیر آنها نشود و دیگر این كه با همین مراقبت‌های ساده، ذائقه‌شان به خوردن غذاهای كم‌نمك عادت كند.
هضم خورش چغاله بادام راحت‌تر است
خیلی از طرفداران چغاله بادام گاهی آن را به‌صورت خورش می‌خورند و گاهی ترشی. به هر حال وقتی یك خوراكی در فرآیند پخت و پز یا نگهداری طولانی مدت قرار می‌گیرد خواصش تغییر می‌كند. این تغییر گاهی خوب است اما گاهی هم به ضرر ارزش غذایی آن ماده غذایی تمام می‌شود. به هر حال پخته شدن چغاله بادام هضم آن را ساده‌تر می‌كند یا ترشی آن، بافت‌های سلولزی را تا اندازه‌ای سست‌تر كرده و باعث می‌شود در دستگاه گوارش، هضم آسان‌تری داشته باشد اما همین فرآیند پخت، مواد معدنی به‌خصوص مواد معدنی محلول در آب چغاله بادام را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد به‌طوری كه مقدار زیادی از ویتامینCچغاله بادام تحت این فرآیند از بین می‌رود.
همراه با گوجه سبز آب بخورید
گوجه سبز مقادیر زیادی اگزالات دارد و می‌تواند در سیستم كلیوی بدن تجمع كرده و سنگ‌های ادراری تولیدكند.كسانی كه سابقه سنگ‌هایی از جنس اگزالات دارند بهتر است در خوردن گوجه سبز احتیاط كنند. از طرف دیگر افراد دیگری هم كه به خوردن گوجه سبز آن،هم به مقدار زیاد علاقه دارند بهتر است همراه با آن مقداری هم آب بخورند تا اگزالات موجود در گوجه سبز رفع شود و با تولید سنگ‌های ادراری برای آنها ناراحتی ایجاد نكند.
منبع : مجله سیب سبز
ویدیو مرتبط :
گوشت را از قبل پختن بشویید
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
تخم ماهی بخورید!
آیا می دانید منظور از تخم ماهی چیست؟تخم ماهی دارای چه فوایدی می باشد؟
به گفته محققان اسپانیایی، تخم‌ماهی منبع غنی امگا3 است
محققان پس از بررسی چربی تخم 15 نوع ماهی به این نتیجه رسیدند گرچه همگی دارای امگا 3 هستند اما میزان امگا 3 در 7 ماهی قابل توجه‌تر است که از آن جمله می‌توان به ماهی مرکب و ماهی ماکرو اشاره کرد.
برعکس بسیاری از ماهی‌ها بیش از آنکه حاوی امگا 3 باشند حاوی اسیدهای چرب اشباع‌اند که سبب افزایش کلسترول خون می‌شوند. مصرف حداقل 500 میلی‌گرم امگا 3 در روز برای پیشگیری از ابتلا به ناراحتی‌های قلبی‌عروقی و رشد مغز توصیه می‌شود که این مقدار مساوی است با مصرف 15 گرم تخم ماهی!
