بزرگترین اشتباه زندگی؟؟

اشتباه زندگی

 

همه اشتباه می‌کنیم. تصمیمات غلط؛ انتخابهای نابجا؛ اعمال نسنجیده. در طول زندگی‌مان سعی و خطا می‌کنیم و درسهای جدید یاد می‌گیریم. اشتباه همیشه اثر بد خودش را در زندگی آدم می‌گذاره و ازش راه فراری هم نیست.

 

اثرات بد خیلی از اشتباهات را می‌شود بمرور زمان و با تلاش زیاد پاک کرد ولی بعضی از اشتباهات هستند که مسیر زندگی آدم را آنچنان تغییر می دهند که اصلاح آنها دیگر به راحتی امکان‌پذیر نیست.

 

بزرگترین اشتباهی که یک نفر ممکن است در زندگی خودش انجام بدهد چیست؟

 

تکرار خطا ، خطایی بزرگتر است

 

این موضوع از آنجایی حائز اهمیت است که عدم توجه به این بحران! و صرف زمان برای مطالعه اشتباهاتی که انسانها برای رسیدن به موفقیت مرتکب شده‌اند، باعث کاهش کیفیت روابط فردی و اجتماعی انسانها در آینده خواهد شد و زندگی معنوی و اجتماعی او را با خطرات جدی رو به رو می‌نماید.

 

امروزه خردمندان جوامع به این باور رسیده‌اند که تامین سعادت و خوشبختی انسان تنها با کمک پیشرفت‌های علمی میسر نبوده و تحقق کامل این هدف تنها به افزایش معنویات در زندگی بستگی دارد. هر چند که خداوند متعال هیچ وقت انسان را در پیمودن راه زندگی در این دنیا تنها نگذاشته و جوامع انسانی را با فرستادن پیامبران و امامان مورد رحمت و هدایت خود قرار داده است.

 

اما تعدادی از انسانها با گمراه کردن دیگران هیچ وقت اجازه ندادند که عظمت الهی هدایت‌گر زندگی انسانهایی باشد که در تلاش برای رسیدن به موفقیت بوده یا هستند و در این بین تنها انسان‌های معدودی توانسته‌اند به نسبت استعداد و دریافت خود به درجه‌ای از کمال برسند.

 

به نظر می‌رسد که قرن بیست و یکم ، قرنی باشد که انسانها در آن گرایش بیشتری در مسیر معنویات و اخلاقیات از خود نشان داده و از معنویت به عنوان آخرین سلاح بشریت برای بازگرداندن انسان به مدار اصلی انسانیت خویش استفاده نمایند. برای روشن‌تر شدن موضوع بیایید نگاهی به تعدادی از اشتباهاتی که انسانها در طول تاریخ برای رسیدن به موفقیت مرتکب شده و می‌شوند داشته باشیم و این گونه تصمیم بگیریم که نه تنها آنها را تکرار نکنیم.

 

خوشبختی به قیمت بدبختی دیگران

 

قرن‌هاست که بشر دچار توهم غم انگیزی در زمینه رسیدن به قدرت شده و همین توهم باعث بروز نبردهای خونین و بی‌عدالتی‌های فراوانی در سراسر جهان شده است. توهم این است که تعدادی از انسانها فکر کرده و می‌کنند که می‌توانند از ضرر و بدبختی دیگران به خوشبختی برسند، به همین دلیل در جست و جوی راه‌هایی برای سوءاستفاده و اغوای دیگران بوده اند. این مشکلی است که هنوز دست از گریبان تعدادی از انسانهای تشنه قدرت و موفقیت برنداشته است.

 

بسیاری از مردم احساس می‌کنند که می‌توانند با خراب کردن دیگران به موفقیت برسند. یک ضرب‌المثل قدیمی می‌گوید «دو راه برای داشتن بلندترین ساختمان در شهر وجود دارد. یکی این است که تمام ساختمان‌های بلند شهر را خراب کنی و دوم این است که روی ساختمان خودت کار کنی و آن را بلندتر کنی.» این مطلب دقیقا در مورد مسائل سیاسی ، اقتصادی و زندگی شخصی تک تک انسانها نیز صادق است.

 

نگرانی از مسائلی که خارج از کنترل شماست

 

نگرانی از مسائل خاصی که با گذر زمان حل می‌شود، فقط نیروی انسان را هدر می‌دهد. خداوند گاه معجزات خود را در مکان‌های باور نکردنی و به دست افرادی دور از انتظار و در زمان هایی غیرقابل تصور به انجام می‌رساند. زندگی نیز ما را دقیقا به آن طرف راهنمایی می‌کند، اما از راه‌هایی که انتظارش را نداریم.

 

ظاهرا مردم در دنیای قدیم نیز انرژی فراوانی را صرف نگرانی در مورد اموری می‌کردند که خارج از کنترل آنها بوده است.

 

اول اینکه بی‌معنی است در مورد چیزی نگران باشی که کنترلی بر آن نداری، زیرا اگر تو بر آن کنترلی نداری معنی ندارد که در مورد آن نگران باشی.

 

دوم اینکه این هم بی‌معنی است که در مورد چیزهایی که بر آن کنترل داری نگران باشی، زیرا اگر واقعا کنترل داری نگرانی معنا ندارد.

منبع:فان پاتوق

ویدیو مرتبط :
بزرگترین تصور اشتباه درباره هیپنوتیزم

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

نگار فروزنده: بزرگترین اشتباه ‌زندگی‌ام این بود که فقط بازیگرم!

نگار فروزنده: بزرگترین اشتباه ‌زندگی‌ام این بود که فقط بازیگرم!
نگار فروزنده از بیکاری و اوضاع نامساعد بازیگران و اهالی تلویزیون و سینما شدیدا گلایه دارد و معتقد است کیفیت بسیار پائین سریال‌ها و فیلم‌ها باعث روآمدن بازیگران تازه‌کار و خانه‌نشین شدن پیشکسوتان شده است.
نگار فروزنده بازیگر سینما و تلویزیون، متولد سال 1357 است که حرفه بازیگری را حضور در کلاس های حمید سمندریان آغاز کرد. وی در فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی حضور داشته که از آن جمله می‌توان به "محاکمه در خیابان" مسعود کیمیایی، "کافه ستاره" سامان مقدم، "دایره زنگی" پریسا بخت‌آور و "اخراجی‌ها" به کارگردانی مسعود ده‌نمکی اشاره کرد.
فروزنده از کم‌کاری‌اش در سینما و تلویزیون صحبت کرد. وی معتقدست حضور آماتورها در سینما و تلویزیون سبب شده تا تهیه‌کنندگان کمتر به سمت بازیگران حرفه‌ای بروند. وی همچنین در بخشی از صحبت‌های خود به بزرگترین اشتباه زندگی‌اش اشاره کرده و معتقد است که نباید تمام زمان خود را صرف بازی در سینما و تلویزیون می‌کرد و باید در کنار بازی، هنر دیگری را نیز یاد می‌گرفت.
حاصل این گفتگو را می‌خوانید.
این روزها مشغول کار در چه پروژه‌ای هستید؟
- در حال حاضر هیچ‌گونه فعالیت بازیگری ندارم و مدتی است که از دنیای بازیگری فاصله گرفته‌ام. متاسفانه طی این مدت پیشنهاد کاری که راغب به حضور در آن باشم به من نشده است، شاید هم شرایطی که برای حضور در یک پروژه سینمایی و یا تلویزیونی وجود داشت چندان با شرایط من هماهنگ نبوده است.
 در دورانی که در پروژه‌ای بازی نمی‌کنید مانند دیگر بازیگران فعالیت‌های هنری در دیگر شاخه‌ها و تجاری نیز انجام می‌دهید؟
- هرچند به حرفه بازیگری مشغول نیستم اما به دلیل آن که مشغولیت هایی را در زندگی شخصی خود دارم، هیچگونه فعالیت تجاری انجام نمی دهم. متاسفانه تمام زمان خود را صرف بازی در سینما و تلویزیون کرده و دیگر فرصتی برای یادگیری حرفه جدیدی چه در هنر و چه در دیگر حوزه‌ها نداشته ام. اما امروز به این نتیجه رسیده‌ام که ای کاش با برنامه ریزی مناسب حرفه دیگری به غیر از بازیگری را یاد می گرفتم و این را می توانم بزرگترین اشتباه خود در زندگیم بدانم.
البته به فکر آن هستم که هنر دیگری را یاد گرفته و به عنوان علاقه شخصی آن را ادامه دهم، اما فعالیت در آن رشته را به عنوان یک حرفه نگاه نمی‌کنم چراکه در ایران نمی‌توان به هنر به عنوان یک حرفه نگاه کرد و هنر نمی‌تواند به عنوان یک حرفه درآمدزا در جامعه امروزی جوابگو باشد. هنر را باید به عنوان یک تخصص نگاه کرد زیرا افرادی که به عرصه هنر وارد می شوند افراد متخصصی هستند ولی نگاهی که این روزها در عرصه هنر به خصوص در رشته بازیگری وجود دارد کمتر قائل به تخصصی بودن آن است.
زمانی را به خاطر دارم که تمامی عوامل یک پروژه سینمایی یا تلویزیونی حرفه‌ای بوده و کار را با برنامه‌ریزی دقیق جلو می بردند. اما در حال حاضر هیچ چیز در سینما و تلویزیون تخصصی نیست. زمانی هم که می‌خواهید به این حرفه تخصصی نگاه کنید، سرخورده می‌شوید زیرا تنها عده کمی از بازیگران به صورت حرفه‌ای فعالیت می‌کنند.
 به اعتقاد شما چرا بازیگران حرفه‌ای سینما و تلویزیون بعد از مدتی کنار گذاشته می‌شوند؟
- کسانی که در عرصه سینما و تلویزیون کار بازیگری انجام می‌دهند زیاد هستند اما بازیگر واقعی چندان نداریم. افراد پیشکسوت در حوزه بازیگری نیز در خانه نشسته و کار نمی کنند و این مسئله سبب شده است شرایطی فراهم شود تا آماتورها در عرصه بازیگری حضور پیدا کرده و کار کنند، البته حضور آماتورها بد نیست اما نباید فراموش کرد که قدرت جذب یک فیلم به نوع بازی بازیگر بستگی دارد و این چهره‌ها هستند که می‌توانند مخاطب جذب کنند.
دلیل روی آوردن تهیه‌کنندگان به بازیگرانی به قول شما آماتور چیست؟
- یکی از دلایل مهمی که تهیه‌کنندگان چنین شرایطی را ایجاد می‌کنند، وضعیت اقتصادی موجود در جامعه است. تهیه‌کننده مجبور است با بودجه محدود کاری را شروع کند و همین مسئله سبب می‌شود تا از کار خود بزند و با توجه به اینکه دستمزد یک بازیگر حرفه‌ای بالا است ترجیح می‌دهد از بازیگران آماتور استفاده کند. معمولا آماتورها برای حضور در یک فیلم یا دستمزد نمی گیرند و یا حتی برای معرفی آنها به دنیای سینما مبلغی را هم پرداخت می کنند. به همین دلیل تهیه‌کننده به خود زحمت نمی‌دهد که از بازیگر حرفه‌ای استفاده کند تا مجبور شود مبلغ قابل توجهی را به عنوان دستمزد به بازیگر پرداخت کند.
متاسفانه تهیه‌کنندگان سینما آنقدر قدرنشناس شده‌اند که حتی حاضر نیستند هزینه زمانی که یک بازیگر برای آنها گذاشته است، پرداخت کنند و حاضرند برای چند میلیون تومان اعتبار خود را بفروشند. چنین کم‌کاری هایی سبب می شود کیفیت آثار تولید شده پایین بیاید.
ما به عنوان یک مخاطب بیشتر کدام یک از سریال‌های تلویزیونی را دنبال می کنید؟
- راستش را بخواهید این روزها آنقدر کیفیت سریال‌های تلویزیونی کاهش پیدا کرده که همه مردم ترجیح می دهند سریال های ترکیه ای را تماشا کنند، کسی دیگر از سریال هایی که از تلویزیون پخش می شود، حرف نمی زند و آن را دنبال نمی‌کند. هر جا که می روید، همه از یکدیگر درباره سریال هایی که از شبکه های ماهواره ای پخش می شود، صحبت می کنند. من نمی گویم که سلیقه مردم تغییر کرده و دیگر تمایلی به دیدن سریال های ایرانی ندارند بلکه معتقدم این اتفاق به دلیل کیفیت پایین سریال های ایرانی است که مردم جذب شبکه های ماهواره ای می‌شوند.
البته ساخت سریال های جذابی مانند "پایتخت" نشان داد که مردم همچنان علاقه‌مند به سریال های ایرانی هستند. پخش این سریال و دنبال کردن آن توسط مردم نشان می دهد که اگر با سرمایه‌گذاری مناسب پروژه‌های خوب و با حضور عوامل حرفه‌ای ساخته شود، بی‌شک مخاطب زیادی نیز خواهیم داشت. به همین دلیل باید شرایطی فراهم شود که تولیدات چه در عرصه سینما و چه در عرصه تلویزیون از این رخوت بیرون بیاید.
این روزها، اوقات فراغت خود را چگونه سپری می کنید؟ پیشنهاد فرهنگی شما برای مردم چیست؟
- بعد از مدتها دوباره مطالعه را شروع کرده‌ام و داستان می‌خوانم. البته یک توصیه به تمام کسانی که مادرانشان در کنارشان حضور دارند این است که کتاب "یک روز دیگر" نوشته میچ آلوم را بخوانند، کتابی که تاثیر زیادی بر روی خواننده دارد.
البته در کنار کتاب، موسیقی هم گوش می‌دهم و تمام استعداد من در این زمینه محدود به گوش دادن شده است. علاقه اصلی من به هنر علاوه بر بازیگری، عکاسی است و دوست دارم این رشته را یاد گرفته و در آن فعالیت کنم.
منبع:mehrnews.com