برونشیتی ها بامیه نخورند

گیاه بامیه ساقه راستی دارد که حداکثر تا ارتفاع ۲ متر رشد می کند و پوشیده از خار و گل های زرد است.

وسط گل ها قرمزرنگ بوده و منشا اصلی شان به منطقه آفریقا باز می گردد. میوه این گیاه در اکثر مناطق به عنوان خوراکی استفاده می شود. گیاه بامیه از میوه های نرسیده ای است که به صورت جوشانده به عنوان نرم کننده و حتی ادرارآور در عفونت هایی مانند آنفلوآنزا مورد استفاده قرار می گیرد. جالب است بدانید که بزرگ ترین مصرف کننده این سبزی کشور هند است.

جوشانده این گیاه، به ویژه برای افراد مبتلا به سوزاک، خاصیت درمان کننده دارد. دانه ها و میوه بامیه دارای لعابی است که وقتی آب به آن می خورد یا پخته می شود، مشخص شده و لعاب آن، خاصیت نرم کنندگی زیادی دارد. لازم است همین جا اضافه کنم که بامیه مقوی معده بوده و تا حد زیادی خاصیت ضدیبوست دارد اما پس از مصرف، مقداری سوءهضم ایجاد می کند؛ یعنی فرد پس از مصرف احساس دل درد دارد که در برخی افراد به دلیل ناسازگاری طبع شان با این گیاه، این دل درد شدیدتر است. لعاب میوه و دانه بامیه تحریک کننده دستگاه گوارشی نیز بوده و رفع کننده التهاب است اما توصیه شده در بیماران مبتلا به برونشیت، بامیه مصرف نشود.

خیلی ها در بحث خواص بامیه، دلیل لیزی آن را جویا می شوند. در این باره باید گفت که لیز شدن بامیه به دلیل دانه های بامیه است که روی آنها لایه ای لعاب دار وجود دارد. دلیل ایجاد تمامی لعاب ها این است که یک ماده قندی سنگین به محض مجاورت با آب، چند برابر وزن خود آب را جذب کرده و به شکل ژله درمی آید و لزج می شود. در صورتی که دانه داخل بامیه را درآورده و قبل از پختن دور بریزیم، دیگر بامیه لزج نمی شود. در رابطه با بهترین شیوه پخت نیز توصیه می کنم بامیه هایی را انتخاب کنید که خیلی سفت و رسیده نباشند. رسیده بودن بامیه سبب سفت شدن جداره و سخت شدن هضم آن می شود. حین خرید نیز بهتر است بامیه های کوچک، نازک و نرم تر را انتخاب کنید و مانند غذاهای معمولی، به ویژه آنکه داخل بامیه برخی رشته و الیاف گیاهی وجود دارد، خوب آنها را بپزید تا هضم شان راحت تر شود؛ زیرا میزان فیبر بامیه در مقایسه با سایر سبزیجات قابل ملاحظه است.