برای فرزندتان یک مادر کامل هستید یا کافی؟ !

 

 

 

از ابتدای تاریخ، مادر همیشه نماد مظهر محبت و از خود گذشتگی بوده است. در جامعه صنعتی و خالی از ویژگی های انسان امروز ، هنوز هم مادر شدن یک تحول عظیم در زندگی افراد است و تغییرات بسیاری در خصوصیات و زندگی آنها ایجاد می کند.

 

داستان ها و فیلم های بسیاری، تکیه بر همین موضوع و بر مبنای فداکاری های یک مادر نوشته و ساخته شده اند که بسیار تاثیرگذار هستند. در سینمای ایران، نمونه شاخص آن بویژه در سالهای اخیر دو فیلم "میم مثل مادر" ساخته مرحوم رسول ملاقلی پور و "مهر مادری" ساخته کمال تبریزی است که با استقبال بسیاری روبرو شدند. این موضوع تنها مختص انسانها نیست و در جهان حیوانات نیز، مادر برای حفظ جان کودک خود، دست به هر کاری می زند.

 

اما از دیدگاه روانپزشکی، موضوع به این سادگی نیست. در علم «فرزند پروری» (Parenting) از دو اصطلاح «مادر کافی» (Good enough mother) و «مادر کامل» استفاده می شود.

 

«مادر کامل» یا مادر بی عیب و نقص همیشه و در هر لحظه از کودکش مراقبت می کند، یک لحظه او را تنها نمی گذارد و به هیچ چیز دیگری حتی خودش توجه نمی کند و در واقع زندگی خود را وقف کودکش کرده است.

 

افتخار این مادر این است که فرزندم بدون اینکه نیاز خود را به زبان نیاورد، من آنرا برآورده می کنم و نمی گذارم آب در دل کودکم تکان بخورد. اما این مادر مضطرب، وحشت زده و نگران چه پیامی به فرزند خود می دهد؟

 

پیام او این است که «دنیا محل بسیار خطرناکی است و هر لحظه باید منتظر فاجعه ای باشی تو بدون من نمی توانی زندگی کنی و توان دفاع از خودت را نداری» این مادر حتی به او اجازه نمی دهد به نیازهایش فکر کند و آنها را به زبان بیاورد (در دوران نوزادی و اوایل کودکی با گریه و در سنین بالاتر با صحبت کردن).

 

این مادر و فرزند هرگز روی آرامش را نمی بینند و عملا پدر نیز از چرخه زندگی حذف می شود و یا همکار مادر می شود. این فرزند در آینده نه چندان دور، آمادگی و توان برخورد با مشکلات را ندارد و به شدت وابسته به والدین است.

 

اما «مادر کافی» مادری است که با دانش و محبت، عاشق فرزند خود است، او را تشویق می کند، به موقع به او بی اعتنایی می کند و گریه ها و درخواست های او را نادیده می گیرد و گاه به درستی و به روش علمی او را تنبیه می کند، به خود و همسرش احترام می گذارد و برای تفریح و شادی خود و خانواده وقت صرف می کند و زمان کافی هم برای فرزندش می گذارد، نه تمام وقت و زندگی خود را.

 

این مادر، یک مادر با اعتماد به نفس، آگاه، دلسوز و به اندازی کافی خوب است که به فرزندش می آموزد که چگونه مشکلات اطراف را بشناسد و از خود در برابر آنها دفاع کند و در مواقع ضعف، از والدین کمک بگیرد. در چنین خانواده ای پدر و مادر با لذت و آرامش، رشد و شکوفایی فرزند خود را تماشا می کنند نه با استرس و نگرانی در تمام لحظات.

 

منبع:شبکه خبری برنا

ویدیو مرتبط :
شهید کافی - احترام به مادر

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

مادر از کجا بفهمد شیرش کافی است یا نه؟

 

 

ناکافی بودن شیر مادر بیشتر یک تصور و برداشت مادر و اطرافیان اوست و احتمال ناکافی بودن شیر مادر بسیار کم است. موارد واقعی ناکافی بودن شیرمادر خود شامل دو نوع اولیه و ثانویه است.

 

۱) نوع اولیه: در نوع اولیه مادر از بدو امر شیر زیادی تولید نمی کند. این نوع از ناکافی بودن شیرمادر که فقط ۲ تا ۵ درصد کل موارد را به خود اختصاص می دهد، به دلایل مختلف ممکن است اتفاق افتد که در زیر به علل آن اشاره می شود:

 

مشکلات تشریحی پستان نظیر موارد بسیار نادر که غدد شیری پستان مادر در دوران بارداری بزرگ نمی شود و بعد از زایمان هم چندان احتقان پیدا نمی کند. جراحی های پستان که به قصد کوچک کردن یا بزرگ کردن اندازه پستان صورت می گیرد، رادیوتراپی پستان و موارد نادر دیگر.

 

۲) نوع ثانویه: نوع ثانویه ناکافی بودن شیرمادر خیلی شایع است. در این نوع از عدم کفایت شیرمادر، در آغاز حجم شیرمادر زیاد است ولی در اثر مشکلات مربوط به مادر یا فرزند، حجم شیر به سرعت کاهش می یابد. در صورت تشخیص زودهنگام این مشکل، از طریق تحریک فوری و تخلیه مکرر پستان های مادر می توان از نوع ثانویه ناکافی بون شیر مادر پیشگیری یا آن را اصلاح کرد. علل نوع ثانویه کاهش شیرمادر را می توان به ۲ دسته تقسیم کرد: یکی علل مربوط به مادر و دیگری علل مربوط به شیرخوار که به شایع ترین آنها اشاره می شود:

 

ـ علل مربوط به مادر: مهم ترین عاملی که پس از تولد موجب افزایش شیر در هر یک از پستان ها می شود، تخلیه های مکرر و موثر است. حال اگر شیر در پستان جمع شود ولی به هر دلیل تخلیه نشود، به علت تولید ماده شیمیایی بازدارنده در شیر باقیمانده در پستان و نیز فشار فیزیکی حاصل از تجمع شیر در پستان مادر میزان تولید شیرمادر کاهش می یابد. این مطلب به این معنی است که حتی اگر حجم شیر تولید شده زیاد، ولی روش تغذیه شیرخوار صحیح نباشد، این امر خود موجب کاهش سریع شیرمادر می شود. به عنوان نمونه اگر شیرخوار، پستان مادر را درست به دهان نگیرد و فقط نوک پستان را بمکد، منجر به درد نوک پستان می شود و نتیجه آن کاهش دفعات و حتی مدت مکیدن و کاهش ریفلاکس جاری شدن شیر خواهد بود.

 

ـ علل شایع مربوط به شیرخوار: نارس بودن و وزن کم زمان تولد، ممکن است سبب شوند تا نوزاد، پستان مادر را مشکل به دهان بگیرد و زود خسته شود. در نتیجه کمتر آن را می مکد و حجم شیرمادر به سرعت کاهش می یابد. در چنین مواردی باید با استفاده از شیردوش، پستان ها را تخلیه و نوزاد را با شیر دوشیده شده تغذیه کرد.

 

منبع:روزنامه سلامت