برای بلوغ دخترتان آماده هستید؟

بلوغ برای نوجوان اول از همه و بعد اطرافیان او، دوران حساسی است

 

برای بلوغ دخترتان آماده هستید؟
تقریبا همه می دانیم بلوغ به چه معناست؛ حداقل تجاربی در این زمینه داشته ایم. بلوغ مرحله ای طبیعی از رشد هر انسانی است که در دوره زمانی قابل پیش بینی اتفاق می افتد. با اینحال، همین که بچه ها به دوره بلوغ نزدیک می شوند، خیلی ها دست و پاشان را گم می کنند، طوری با این پدیده رفتار می کنند انگار بلایی است که دارد بر سر خودشان و فرزند دلبندشان نازل می شود و قرار است همه چیز را به هم بریزد.

 

برخی دیگر فوری سرشان را زیر برف فرو می برند، خودشان را به نشنیدن، ندیدن و ندانستن می زنند. اتفاقاتی که درست دارد جلوی چشم شان می افتد را انکار می کنند یا می گذارند که فرزندشان خودش این مرحله را طی کند، استدلال هم می آورند که مگر کسی در مورد این چیزها با ما حرف زد؟! خودمان فهمیدیم و خودمان با آن کنار آمدیم. هستند والدینی هم که شورش را درمی آورند. روی همه چیز حساس می شوند، همه چیز را به بلوغ نسبت می دهند و خلاصه از هر 10 جمله ای که با فرزندشان حرف می زنند، هشت مورد به علائم بلوغ و رفتارهای نوجوان در این دوران و مانند آن مربوط می شود.

البته، بلوغ برای نوجوان اول از همه و بعد اطرافیان او، دوران حساسی است؛ بخصوص دختران که چون زودتر از پسران علائم بلوغ را تجربه می کنند و برخی از این علائم خیلی متفاوت از عادت های معمول زندگی شان است، در معرض آسیب بیشتری هم هستند. چطور باید با بلوغ کنار آمد؟! چطور باید با دخترها در مورد بلوغ حرف زد؟! چه کسی و در چه زمانی، چه میزانی از اطلاعات را باید به دختر بدهد؟!

 

- خودتان آماده باشید
شما به عنوان والدین، چه بخواهید و چه نخواهید، خیلی زود با بلوغ فرزندتان مواجه خواهید شد. قبل از هر چیز، خودتان باید آرام باشید و اطلاعات مناسبی در این زمینه داشته باشید. فقط استرس داشتن یا بسنده کردن به تجربیات شخصی یا حرف های این و آن، از شما یک راهنمای مناسب برای فرزندتان نمی سازد. استرس و دستپاچه شدن هم کمکی به فرزندتان نمی کند و فقط این احساس را به او منتقل می کنید که از عهده این موضوع برنمی آیید و در نتیجه او از شما فاصله می گیرید. پس، چه به عنوان مادر و چه به عنوان پدر، اگر دختری دارید که طی چند سال آینده، وارد سن بلوغ (معمولا 10 تا 14 سال) می شود، از همین حالا اقدامات زیر را انجام دهید:

 

- آرامش خود را حفظ کنید.

بله، فرزند دلبند شما قرار است از کودکی بامزه و بازیگوش به به یک فرد بزرگسال تبدیل شود. شما نمی توانید جلوی این فرآیند را بگیرید، بلکه باید با بُعد تازه ای از والد بودن مواجه شده و لذت های این دوران را تجربه کنید.

- در مورد بلوغ مطالعه کنید

حواس تان باشد از منابع معتبر بهره ببرید. بلوغ غیر از جوش صورت و علامت های جسمانی و بداخلاقی، نشانه های دیگری هم دارد که با شناخت آنها می توانید به فرزندتان به خوبی کمک کنید. از یاد نبرید که آدم ها متفاوتند. شاید فرزند شما در همان سنی که شما بالغ شدید یا با همان مدلی که شما بلوغ را تجربه کردید، وارد این دوران نشود. مطالعه و کسب اطلاعات موثق، برای همین ضروری هستند.

 

- در رفتار خود تجدید نظر کنید

همانطور که انتظار ندارید از فرزند 15 ساله خود رفتارهای 6 سالگی اش را ببینید، شما هم نباید با او همانطور رفتار کنید که وقتی 6 ساله بود رفتار می کردید. لازم است مهارت های رفتاری و تربیتی تازه ای را بیاموزید. بهتر است قبل از اینکه دچار مشکلی شوید، به آن فکر کرده باشید.

- مادرانه ،دخترانه
گفته می شود که بهتر است مادران با دختران خود در مورد بلوغ صحبت کنند. بلوغ، برای دختران پر است از تغییرات جسمانی و روانی که اغلب آنها، به حریم بسیار بسیار خصوصی دختر مربوط می شوند. از تغییرات جسمانی در اندام ها گرفته تا بالا و پایین شدن خُلق و احساسات ناگهانی و عادت ماهانه، همه و همه بسیار زنانه هستند و در نتیجه بهتر است مادر، در مورد آنها با دخترش صحبت کند اما چطور و از چه زمانی؟!

 

- گوش به زنگ باشید
حواس تان به نشانه ها باشد، بخصوص در رفتارها و صحبت ها. ممکن است فرزند شما خیلی قبل تر از آنکه شما پیش بینی کنید، در بیرون از خانه یا در مدرسه یا توسط تلویزیون و اینترنت، با اطلاعاتی مواجه شود که علامت سوال هایی در ذهن او ایجاد کند. در هر سنی که هست، متناسب با سنی که دارد در مورد موضوع با او صحبت کنید. فکر نکنید همین که بگویید «این حرف ها برای تو زوده»، یا «بدو برو بخواب نشنوم دیگه از این حرف ها بزنی» یا «باشه به موقعش خودت می فهمی»، او دیگر در مورد این موضوع فکر یا کنجکاوی نخواهد کرد، بلکه فقط شما را در جریان نخواهد گذاشت.

 

- راستش را بگویید
هرگز در مورد هیچ یک از موارد مربوط به بلوغ، به فرزندتان دروغ نگویید. لازم نیست همه چیز را از همان اول با همه جزئیات بگویید اما به او دروغ هم نگوئید. مثلا اگر در مورد خونریزی ماهانه زنان شنیده و فکر می کنید تا 5-4 سال دیگر برای خودش اتفاق نخواهد افتاد، نگویید «نه چنین چیزی نیست، حتما خواهر دوستت مشکل دیگه ای داره که به تو نگفته.»
با این کار، اگر برای خودش قبل از اینکه شما توضیح دیگری بدهید، اتفاق بیفتد، حسابی نگران خواهد شد. به علاوه با توضیحات تکمیلی، می فهمد که به او دروغ گفته اید و اعتمادش را به حرف های شما از دست خواهد داد.

- عادت ماهانه؛ چالش دخترانه
از سخت ترین قسمت هایی که باید برای دختران توضیح بدهید، بدون اینکه نگران شود و بترسد یا احساس بدی به او دست بدهد، عادت ماهانه است اما سختی آن نباید باعث شود که از آن فرار کنید. فکر کنید فرزندتان قبل از اینکه با او حرف بزنید، از طریق دوستانش اطلاعات غلطی در این باره بگیرد یا اینکه برای خودش اتفاق بیفتد، چه حالی خواهد داشت؟! پس، کم کم او را آماده کنید.

- در مورد واقعیت ها حرف بزنید
در مورد ساختمان بدن یک زن، با او حرف بزنید. بگویید که او هم مثل شما روزی مادر می شود و بدنش از حالا که دارد بالغ می شود، خودش را برای آن زمان آماده می کند؛ مثل یک جور تمرین ماهیانه، تا وقتی که واقعا مادر می شود، بسته به سنی که دارد و میزان اطلاعاتی که دارد، می توانید این توضیح را مفصل تر ارائه دهید.

- حاشیه عادت ماهانه را فراموش نکنید
خیلی وقت ها دردها، اعصاب خردی های بی دلیل و نشانه هایی مثل تورم قسمت هایی از بدن از خودت عادت ماهانه ناراحتی های بیشتری به همراه می آورند. درباره این موارد با فرزندتان صحبت کنید تا اگر اتفاق افتاد بداند که طبیعی است و نگران نشود.

 

هرگز در مورد هیچ یک از موارد مربوط به بلوغ، به فرزندتان دروغ نگویید

 

- او را آماده نگه دارید
اگر خیلی نزدیک به بلوغ است یا به تازگی عادت ماهانه را تجربه کرده، او را راهنمایی کنید که همیشه لباس زیر تمیز و خوراکی هایی که او را آرام می کنند، مثل شیرینی یا مسکن ملایم همراه داشته باشد تا خیالش راحت باشد.

- آموزش را فراموش نکنید
یادتان باشد شما به عادت ماهانه عادت دارید و همه چیز برایتان واضح است اما دخترتان در مورد کوچکترین مورد هم آموزش لازم دارد.

- تجربه هایتان را با او در میان بگذارید
اجازه بدهید فرزندتان بداند که شما در این دوران چه مسائلی دارید. این یک موضوع دختران - زنانه است و می توانید در این مورد درد دل کنید.

- موضوع را محرمانه یا شرم آور نشان ندهید
درست است که مردها عادت ماهانه ندارند اما همسر شما در این مورد می داند پس لازم نیست قایم موشک بازی دربیاورید. پدر هم محرم دختر شما است و می تواند در مواقعی کمک کننده باشد، مثلا وقتی دختران کلافه و عصبی می شود، به او محبت بیشتری کند یا اینکه اگر شما نباشید و به مراقبت یا اقدام درمانی نیاز داشته باشد، از او حمایت کند. به علاوه، دختران قرار است یاد بگیرد با پدیده ای طبیعی مواجه است که نشانه سلامت بدن او است، نه اینکه خجالت بکشد و دائم معذب باشد که کسی متوجه نشود.

- نقش پدرها در بلوغ دخترها
چه در خانواده های تک والد که پدر تنها سرپرست خانواده است و چه در خانواده هایی که مادر هم حضور دارد، نقش پدر در بلوغ دختران جدی است.

- اگر تک والد هستید
در خانواده های تک والدی که پدر به تنهایی باید دختر خود را بزرگ کند چه؟! در این موارد، البته برای پدر، توضیح بلوغ سخت خواهد بود. حتی اگر پدر از عهده این کار هم بربیاید، شاید دختر نتواند در مورد همه جزییات با او صحبت کند یا درد دل کند و راهنمایی بخواهد. بهترین حالت این است که از قبل، دختر با یکی از زنان نزدیک، ارتباط خوبی برقرار کرده باشد، مثلا با مادر بزرگ، خاله، عمه یا همسر یکی از دوستان نزدیک پدرش. پس، از همین حالا به فکر یک رابطه صمیمی و نزدیک، بین دختران و یکی از خانم های اطراف که حسابی به او اعتماد دارید، باشید.

- از دخترتان تعریف کنید
همه این صحبت ها بدان معنا نیست که پدرها در دوران بلوغ دخترشان سهمی ندارند و قرار است عرصه را برای مادر و دختر خالی کنند. دختران در این سن بسیار نیازمند توجه هستند. آنها در مورد ظاهر خود حساس می شوند و مدام نگرانند که زشت و غیرجذاب باشند. لازم است که پدران از دختران خود تعریف کنند و نشان بدهند که به او افتخار می کنند.

اشتباه برخی والدین این است که فکر می کنند اگر وارد چنین مقولاتی شوند، روی دخترشان باز می شود یا مثلا به بیراهه می رود، در صورتی که برعکس، دختری که با تعریف های پدری که به او اعتماد دارد، سیراب است و احساس ارزشمندی می کند، جای دیگری به دنبال تامین نیاز خود به تعریف و تمجید نمی گردد و آنقدر برای خودش ارزش قائل می شود که از خودش به خوبی مراقبت کند.

 منبع :

ماهنامه سپیده دانایی
seemorgh.com
 

ویدیو مرتبط :
برای پرواز آماده هستید؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آیا برای بچه‌دار شدن آماده هستید؟

 

 

مجبور نیستید بچه‌دار شوید!این سئوال برای برخی از افراد، ساده‌ترین سئوالی است كه می تواند مطرح شود: آنها همواره آمادگی آن را داشته‌اند كه صاحب فرزند شوند، زندگیشان بر همان منوالی می‌گذرد كه دوست دارند و واقعا می‌توانند یك كودك را به زندگی خود راه بدهند.

 

اما برخی دیگر ممكن است چندین سال برای آماده شدن جهت ورود یك كودك به زندگی خود تلاش كنند، یا احساس كنند كه پیش از بچه‌دار شدن بهتر است كمی تمرین كنند. كسانی هم هستند كه هیچ وقت به فكر بچه‌دار شدن نمی‌افتند. وضعیت شما هر چه كه باشد، حتی اگر می‌دانید كه می خواهید بچه‌دار شوید، باز هم می‌توانید تصمیم آگاهانه‌تری بگیرید.

 

قبل از هر چیز در یك مورد می‌توانید مطمئن باشید: هیچ كسی مجبور نیست بچه‌دار شود! انسا‌نها به تعداد كافی روی زمین زندگی می‌كنند و با كمبود آدم مواجه نیستیم كه شما بخواهید آن را جبران كنید! پس بچه‌دار شدن به شما مربوط می‌شود و همچنین به امیدها یا رویاهایی كه برای زندگیتان دارید.

 

چرا موضوع تا این حد «دشوار» است؟

تصمیم برای بچه‌دار شدن، تصمیم مهمی است كه نباید آن را دست كم بگیرید. داشتن یك نوزاد كوچولو می‌تواند جالب و مفرح باشد؛ حتی می‌تواند برخی نیازهای درونی شما را برطرف كند، به نحوی كه قبل از بچه‌دار شدن شاید تصور آن را هم نمی‌كرده‌اید. اما از سوی دیگر، پذیرش مسئولیت یك نوزاد می‌تواند بسیار دشوار هم باشد؛ آنقدر دشوار كه فكرش را هم نمی‌توانید بكنید.

 

این اتفاق از آن رو دشوار است كه وقت و انرژی زیادی از شما گرفته و زمان كمی را برای استراحت و تجدید قوا باقی می‌گذارد. از آن رو دشوار است كه پدران و مادران معمولا زمان، پول، حمایت عاطفی، آموزش یا آمادگی لازم برای كارهایی را كه باید انجام دهند، ندارند و از آن رو دشوار است كه اشتباهات احتمالی شما، بر عزیزترین فرد زندگیتان اثر می‌گذارد: بر كودكتان.

 

تاثیر بچه بر زندگی مادران!

بچه‌دار شدن، تغییرات مهمی در زندگی ایجاد می‌كند و از آنجا كه عمده مسئولیت بزرگ كردن كودك در اكثر نقاط دنیا بر عهده مادران است، پس بچه‌دار شدن بیش از آنكه بر زندگی مردان اثر بگذارد، زندگی مادران را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در دیدگاه اقتصادی، با بزرگ كردن و تربیت فرزندان، یعنی وظیفه بسیار مهم تربیت نسل آینده، مانند یك سرگرمی برخورد می‌شود.

 

زنان در حالت عادی نیز درآمد، حمایت و ارزش واقعی خود را در مقابل كمك‌هایی كه به جامعه می‌كنند دریافت نمی‌دارند و مادر شدن، مشكلات آنان را دو چندان می‌كند تا جایی كه مجبور می‌شوند از شغل خود چشم‌پوشی كرده تا به وظیفه مادری خود برسند. در یك نگاه كلی می‌توان گفت كه امروزه مردان نقش بیشتری در مقایسه با گذشته، در تربیت فرزندان بر عهده می‌گیرند، اما كارهای روزمره خانه، پخت غذا، حمایت عاطفی، نگهداری از كودكان، خرید و دیگر جزییات زندگی، همگی بر دوش مادران قرار گرفته است، بدون اینكه راهی برای جبران این تلاش‌ها اندیشیده شود.

 

آیا آمادگی لازم را برای داشتن فرزند، دارید؟

روش‌های مختلفی وجود دارد كه یك فرد بتواند به این سئوال جواب دهد. ممكن است هرگز پاسخ روشنی برای آن پیدا نكنید اما می‌توانید با فكر كردن به این موضوع بر شك و دودلی خود پیروز شوید. تصمیم‌گیری در این مورد به فاكتورهای متعددی مربوط می‌شود كه ممكن است برخی از آنها هرگز برای شما روشن نشود یا نتوانید به درستی نظر درست و دقیق خود را در بعضی از این موارد بازگو كنید. اما اگر به خودتان كمك كنید تا بر این مسئله تمركز بیشتری داشته باشید، می‌توانید علت تردیدهای خود را درك كرده و به تصمیم‌گیری نهایی كه به نفع شما و خانواده‌تان خواهد بود نزدیك شوید. ممكن است این تردیدها ناشی از برخی مسایل عاطفی باشند كه خود فرد نیز كاملا از آنها اطلاع ندارد، مثلا ناشی از یك مشكل حل نشده در دوران كودكی.

می‌توانید این تحقیق را با این سئوال آغاز كنید: «چه چیزهایی در زندگی برای خودتان می‌خواهید؟» پاسخ این سئوال را فارغ از وضعیت فعلی خودتان و بدون توجه به كارهایی كه برای تحقق رویاهایتان یا رسیدن به وضعیت مطلوبتان باید انجام دهید، بدهید. پرسش‌های دیگری نیز می‌تواند در این مسیر به شما كمك كند.

 

سئوالات زیر بدین منظور طراحی شده‌اند كه بتوانید در مورد آنها با همسر یا دوست خود صحبت كنید، به آنها فكر كنید، در مورد آنها بنویسید یا با مشاور خود صحبت كنید یا هر كار دیگری كه موجب شود نگاه دقیقی به آنها بیندازید را انجام دهید. بهتر است این سئوالات را به همسرتان نیز نشان بدهید تا متوجه شوید كه پاسخ‌های او برای این سئوالات چیست و آیا پاسخ‌های او برایش راضی‌كننده هستند یا خیر؟ این سئوالات به گونه‌ای طراحی شده‌اند كه هم مردان و هم زنان بتوانند به آنها پاسخ دهند.

 

آیا شما زمانی را به گذراندن با كودكان اختصاص می‌دهید؟ آیا از این كار لذت می‌برید؟

از چه چیزهایی در دوران كودكی خود لذت می‌برده‌اید؟ چه چیزهایی از آن دوران را دوست نداشته‌اید؟

كدام كارها یا رفتارهای والدینتان در ارتباط با خودتان را درست می‌دانستید؟ كدام كارهایشان به نظر شما خوب نبود؟

یك پدر یا مادر چگونه باید باشد و چه كارهایی باید انجام بدهد؟ تا كنون چه درس‌ها یا پیغام‌هایی در این باره از محیط اطرافتان دریافت كرده‌اید؟

هنگام پاسخ دادن به این سئوالات، چه احساسی دارید؟