باورهای نادرست اما رایج ایرانی ها درباره ازدواج

ازدواج کردن برای هرکدام از افراد،دلایل متفاوتی دارد

 

شما که در آستانه ازدواج هستید؛ آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که «چرا قصد ازدواج دارید؟» مطمئنا پاسخ به این سوال چرایی، می تواند بر چگونگی ازدواج شما اثر بگذارد. هر یک از شما می توانید دلایل متعددی برای ازدواج خود داشته باشید اما گاهی این دلایل از سوءتفاهم های شما درباره ی ازدواج آمده است. از ما گفتن که بهتر است قبل از ازدواج این دلیل ها را زیر ذره بین ببرید و واقع بین باشید.

مسلم است دلیل هایی که شما برای ازدواجتان مطرح می کنید روی فرآیند تصمیم گیری، ازدواج و نوع روابطتان در زندگی مشترک، بسیار تاثیرگذار است. بعضی از این دلیل ها ناشی از تصورات نادرست شما از ازدواج است. آشنایی با این تصورات غیرمنطقی قبل از ازدواج، انتظارات غیرواقعی را کاهش می دهد و باعث شناخت بهتری در شما می شود.

تصورات و باورهای نادرست درباره ازدواج

1- ازدواج می کنم تا حالم خوب شود
گاهی افراد به تشویق و توصیه اطرافیان، برای درمان مشکلات روانی، عاطفی یا شخصیتی خود به ازدواج پناه می برند. نتایج مطالعات نشان داده اند که ازدواج راه حلی برای بهبود نیست؛ چرا که اولا فردی که در اثر مشکلات روانی، آسیب هایی به نوع نگرش و ارتباط هایش وارد شده، نمی تواند درست تصمیم گیری کند. ثانیا ازدواج یک تغییر است و هر نوع تغییری، چه مثبت و چه منفی، استرس زاست و ازدواج به عنوان تغییری مثبت و مهم، فشار روانی زیادی را به بار می آورد که مستلزم سازگاری های جدید است.

2- ازدواج می کنم تا از مشکلات خانوادگی فرار کنم
بیشتر وقت ها افرادی که به خاطر فرار از فشارهای خانواده عجولانه تصمیم به ازدواج می گیرند، چشم خود را به روی بسیاری از عدم تفاهم ها و مشکلات با طرف مقابلشان می بندند و آن ها را جدی تلقی نمی کنند. درواقع این افراد برای زندگی کردن وارد یک رابطه نمی شوند، بلکه برای خلاصی از آزار والدین به ازدواجی چه بسا آزاردهنده تر تن می دهند. این افراد پس از ازدواج، خیلی زود متوجه می شوند که از چاله ای درآمده و به چاه افتاده اند.

3- اساس ازدواج فقط و فقط عشق است
عشق لازمه ی ازدواج موفق است اما کافی نیست. عشق عنصر کلیدی در ازدواج است اما ازدواجی که فقط و فقط بر پایه عشق باشد، نوعی تصمیم گیری احساسی است و اصولا تصمیم گیری های احساسی قابل اعتماد نیستند. مثلا تصور کنید که آیا عاشق به یک رشته ورزشی یا هنری، می تواند الزما موفقیت فرد در آن رشته را تضمین کند؟

4- عشق مال داستان هاست
وجود جذبه و کشش اولیه، لازمه تصمیم گیری برای ازدواج است و ازدواج بدون علاقه و عشق در درازمدت دردسرساز است. برخی معتقدند علاقه قبل از ازدواج بی معنی است و عشق و علاقه باید بعد از ازدواج شکل بگیرد. در این رابطه باید بعد از ازدواج شکل بگیرد. در این رابطه باید بین علاقه و عشق تفاوت قائل شویم.

عشق به معنای علاقه شدید و خواستن بی اندازه، توام با شیفتگی نسبت به طرف مقابل است که به احساسات خوشایندی مانند تعلق، لذت و شعف است که مانع دیدن واقعیت می شود؛ ولی علاقه، نوعی به دل نشستن است که فرد توانایی قضاوت طرف مقابل با امتیازات و ضعف هایش را دارد. بنابراین می توان گفت، عشق قبل از ازدواج تا اندازه زیادی چالش برانگیز است اما علاقه مندی مانعی ایجاد نمی کند.

 

5- باید با کسی ازدواج کنم که از همه نظر کامل باشد
افرادی که این تفکر را دارند، دنبال یک فرد کامل و تقریبا بی عیب و نقص هستند و به این ترتیب بسیاری از فرصت های طلایی را از دست می دهند. چون همیشه معایبی برای رد طرف مقابل پیدا خواهند کرد. در حالی که همسر کامل وجود ندارد و اساسا فلسفه ازدواج شروع با حداقل معیارهای لازم و اساسی و تلاش برای رسیدن به حداکثرهای ایده آل (رشد و نمو) است.

 

6- ازدواج می کنم تا والدینم از من راضی باشند
گاه افراد برای جلب رضایت والدین خود ازدواج می کنند و ملاک ها و معیارهای شخصی خود را نادیده می گیرند. می توان گفت ازدواج مهم ترین تصمیم و انتخاب هر فرد در زندگی است و مسلما عواقب این انتخاب قبل از هرکس، گریبانگیر خود فرد است.

رابطه دوستی قبل از ازدواج، تضمین کننده ازدواج موفق نیست

 

7- ازدواج می کنم تا زخم رابطه شکست خورده ام، خوب شود
ممکن است که فرد تصمیم بگیرد که با ازدواج رابطه یا رابطه های شکست خورده خود را التیام دهد که باز هم این نوعی فرار از مشکلات قبلی بدون حل و فصل آنهاست. روان شناسان هم پیامدهای مناسبی را برای چنین ازدواج هایی پیش بینی نمی کنند.

8- ازدواج راهی برای خوشبختی و سعادتمندی است
گاهی افراد انتظارات کمال گرایانه و غیرواقعی از ازدواج دارند؛ چرا که خوشبختی خود را با تکیه بر کس دیگری تعریف کرده اند. این افراد عموما زمانی که با مشکل مواجه می شوند به جای برخورد منطقی با مشکل و حل مساله، ناامید و سرخورده می شوند و با خود می گویند چه می خواستیم و چه شد؟!

9- اگر با فلانی ازدواج کنم خوشبخت می شوم، و لا غیر!
خوشبختی یک احساس درونی ست که به شخص یا شیء خاصی بستگی ندارد. هنگامی که فرد این خوشبختی را صرفا به یک شخص گره می زند، پس از ازدواج متوجه می شود که اشتباه کرده است. اگر با چنین فردی ازدواج کند، خیلی زود می فهمد این فرد هم مانند دیگران بوده و صرفا به خاطر جذابیت، نیازهای عاطفی و جنسی و دسترسی به او تن به این ازدواج داده است. اگر با فرد دیگری هم ازدواج کند هر مشکل و دردسری که در همه زندگی ها کم و بیش وجود دارند (به اشتباه) به این مسئله ربط می دهد که با فلانی ازدواج نکردم و همیشه به سادگی هر شکستی را در زندگی به عدم وصال به آن فرد خاص نسبت می دهد.

10- دوستی قبل از ازدواج تضمین کننده یک ازدواج موفق است
شناختی که دو نفر حین رابطه دوستی به دست می آورند، تضمین کننده ازدواج موفق نیست؛ چون دوستی و ازدواج از نظر هدف، کیفیت رابطه و انتظارات متفاوتند.

 

11- اول با او ازدواج می کنم، بعد او را همان طور که می خواهم تغییر می دهم
برخی افراد به امید تغییر طرف مقابل، وارد رابطه می شوند؛ اما واقعیت این است که مسئله کلیدی در ازدواج، پذیرش دیگری با همه معایب و خوبی هاست. به علاوه هیچ آدمی قدرت تغییر دیگری را بدون خواست او ندارد.

12- ازدواج راهی برای رسیدن به راحتی و آسودگی
هرچند یکی از دلایل مثبت ازدواج می تواند رسیدن به آرامش باشد اما منظور از آرامش الزاما به معنی رفاه، آسایش و راحتی نیست. ازدواج فرآیندی ست برای رسیدن به تعالی و تکامل و برای رسیدن به تکامل باید سختی ها را هم پذیرفت.

13- شانس فقط یک بار در خانه آدم را می زند
ممکن است افراد با اعتقاد به این باور نادرست، در فرآیند تصمیم گیری، تحت فشار الزام درونی «شانس» قرار بگیرند و بدون تحقیق و بررسی یا مشورت و شناخت کافی از طرف مقابل، عجولانه پاسخ مثبت بدهند.

14- قیافه مهم نیست
برخی می گویند قیافه را جدی نگیر، چون عادی می شود. واقعیت این است که زوجین باید تا اندازه ای برای هم جذابیت داشته باشند و ظاهر هم را بپسندند تا به ازدواج با هم رغبت پیدا کنند. اگر قیافه ای از روز اول به دل فرد نچسبد، ممکن است تا آخر هم، این احساس ناخوشایند را با خود یدک بکشد.

15- ازدواج یعنی اسارت
برخی معتقدند؛ حلقه ازدواج، حلقه اسارت است. در صورتی که اگر ازدواج براساس انتخاب درست باشد، می تواند موجب رشد و شکوفایی فرد شود.

ازدواج را به عنوان درمان مشکلات روانی و رفتاری خود نپندارید

 

چند توصیه کوتاه برای رهایی از افسانه های ازدواج
- ازدواج را به عنوان درمان مشکلات روانی و رفتاری خود نپندارید و حتما سعی  کنید قبل از ازدواج آن ها را برطرف کنید.

- ازدواج را راهی برای فرار از مشکلات در نظر نگیرید چون جریانی است برای تکامل و هر نوع تکاملی سختی ها و مشکلات خاص خود را دارد.

- آگاه باشید که در هر خانواده ای مشکلاتی وجود دارد و شما مسئول همه ی اشتباهات نیستید ولی بی شک شما مسئول انتخاب خود هستید و خواهید بود. پس با چشم باز انتخاب کنید.

- حرف آخر را خودتان بزنید. اگرچه دیگران ممکن است برای انتخاب به شما تصویه هایی کنند یا تحت فشارتان بگذارند اما انتخاب با شماست. بی تردید در صورت عدم موفقیت شما در ازدواجتان آن ها خود را مسئول ازدواج نافرجام شما نمی دانند.

- بهتر است دوستی قبل از ازدواج، به صورت آشنایی قبل از ازدواج و تحت نظر خانواده ها و به صورت خواستگاری رسمی صورت بگیرد تا به جای تبادل احساسی و درگیری های عاطفی به مسائل منطقی فرآیند شناخت منجر شود.

- خوشبختی به خودی خود رخ نمی دهد، بلکه ساخته می شود. به اندازه انتخاب همسر خوب، تلاش در حفظ آن نیز مهم است.

منبع:مجله سپیده دانایی

ویدیو مرتبط :
باورهای نادرست درباره قلیان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

باورهای رایج درست و نادرست در خصوص ورزش

برای داشتن ایمنی و سلامت کامل باید برای طناب زدن کفش ورزشی بپوشید

 

ورزش و سلامتی؛ از گفته ها تا واقعیت
در این مطلب دکتر مقدم، دکترای تخصصی فیزیوتراپی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، سوءتفاهم های رایج در خصوص ورزش و سلامتی را به صورت علمی مورد بررسی قرار می دهد.

 

طناب زدن زیاد باعث آسیب زانوها می شود
اشتباه است. با اینکه طناب زدن یک ورزش پرشی و با اعمال نیروی زیاد از طرف زمین روی اندام های تحتانی است، اما در صورتی که مفصل زانوی فرد دچار آسیب و یا بیماری قبلی نظیر آرتروز نباشد، انجام آن موجب آسیبی به زانوی سالم نخواهد گردید. حتی در مقایسه با دویدن که در بخشی از آن، وزن روی یک اندام تحمیل می گردد، در طناب زدن وزن به طور مساوی روی هر دو پا توزیع می گردد و بنابراین فشار کمتری به مفاصل زانو وارد می کند.

البته برای داشتن ایمنی و سلامت کامل باید برای طناب زدن کفش ورزشی بپوشید که کفی مناسبی به ویژه در قسمت پنجه های پا داشته باشد. معمولا کفش هایی که دارای کفی انعطاف پذیر هستند، برای این ورزش پرشی مناسب هستند. همچنین روی سنگ و موزاییک طناب نزنید، زیرا به پاها و مفاصل فشار زیادی وارد می کند. بهترین سطوح برای طناب زدن روی تشک ورزشی یا زمین چوبی و در صورت عدم دسترسی به این سطوح، روی موکت است. به علاوه باید زانوها را کمی خم نگه دارید و بیش از حد بالا نپرید تا کمترین فشار به مفاصل زانو وارد گردد.

 

بیماران دیابتی نباید ورزش کنند
اشتباه است. یکی از فواید ورزش، کمک به حفظ تعادل مقدار قند خون است، بنابراین افراد دیابتی در صورت انجام ورزش همگام با رژیم غذایی برای کاهش وزن، نیازی به کاهش شدید کالری مصرفی ندارند. تنها این نکته را باید متوجه بود که ورزش های مختلف، تأثیرات متفاوتی بر مقدار قند خون خواهند داشت.

ورزش های هوازی نظیر دویدن و یا استفاده از تردمیل مقدار قندخون شما را بلافاصله کاهش می دهند. در حالی که ورزش های قدرتی طولانی مدت، بر روی قند خون شما چند ساعت پس از ورزش  تأثیر می گذارند. این موضوع می تواند هنگام رانندگی دردسرساز گردد. این یکی از دلایلی است که قبل از رانندگی باید حتما مقدار قند خونتان  را اندازه گیری کنید. همراه داشتن یک ماده غذایی مانند میوه، بیسکویت، آبمیوه یا نوشابه در اتومبیل لازم است.

 

دوچرخه ثابت، باعث بهبود تغذیه غضروف مفصلی و پیشگیری از تخریب آن می شود

 

دوچرخه ثابت بیشتر از دوچرخه معمولی به زانوها فشار وارد می کند
اشتباه است. ورزش هایی که در طی انجام آنها نیروی ملایمی به صورت عمودی و بطور متناوب به غضروف مفصلی زانو وارد می شود، از جمله راه رفتن و دویدن ملایم یا ورزش با دستگاه هایی نظیر  دوچرخه ثابت، باعث بهبود تغذیه غضروف مفصلی و پیشگیری از تخریب آن می شود.  البته در موارد درد های شدید جلوی زانو، با تنظیم ارتفاع زین دوچرخه باید فشار روی مفصل زانو  و درد را به حداقل رساند و اصولا بهتر است جای دوچرخه سواری، پیاده روی یا شنا انجام شود.

در بسیاری موارد استفاده از دوچرخه ثابت بیشتر توصیه می شود به خصوص افرادی که وزن بالایی دارند، خانم های باردار، افرادی که مشکلات حس عمقی پا دارند یا به نوعی راه رفتن برایشان مشکل است. مبتلایان به پوکی استخوان یا کسانی که دچار مشکلات بینایی یا تعادلی هستند، نیز بهتر است از دوچرخه ثابت استفاده کنند، زیرا به دلیل مشکلاتی که دارند ممکن است تعادل خود را روی دوچرخه متحرک از دست بدهند و دچار شکستگی و صدمه های جسمانی شوند. در حالی که دوچرخه ثابت از ثبات بیشتری برخوردار است و تعادل آنها را حفظ می کند.

 

ورزش های هوازی به تنهایی برای کاهش وزن کافی اند
اشتباه است. برای سوختن یک کیلوگرم چربی به فعالیت بدنی معادل 9000 کالری نیاز است که این فعالیت برابر با 25 ساعت پیاده روی است. علی رغم اثرات مفید ورزش، شواهد نشان می دهد که مقدار کالری دریافتی، نقش مهم تری از انرژی مصرفی در تعیین وزن بدن داشته باشد. ضمن آنکه اگر فعالیت بدنی خود را افزایش دهید، اشتهای شما افزایش می یابد و با خوردن غذای بیشتر، انرژی صرف شده را جبران می کنید، بنابراین با یا بدون افزایش فعالیت بدنی، کنترل کالری کلید اصلی کاهش وزن یا حفظ وزن مناسب است.

 

بسکتبال می تواند مانعی برای افزایش قد باشد

 

بسکتبال و والیبال باعث بلندتر شدن قد می شوند
نه الزاما. ورزش های پرشی به دلیل اینکه نیروی بیشتری به صفحات رشد و صفحات اپی فیز وارد می کند، باعث کوتاه شدن قد می شوند. اگر ورزش بسکتبال تحت نظر متخصص ورزشی صورت بگیرد که به صفحات رشد و اپی فیز فشار زیادی وارد نشود، فرد از نظر قدی رشد طبیعی خود را خواهد داشت، در غیر این صورت می تواند مانعی برای افزایش قد باشد.

افراد برای بلند شدن قد خود باید به صورت مرتب ورزش های کششی را انجام دهند که در این میان، ورزش ژیمناستیک به ویژه برای کودکان مناسب است. والیبال و شنا هم می توانند در افزایش قد پیش از بسته شدن صفحات رشد استخوانی مفید باشند.

 

هر گونه فعالیت ورزشی در دوران بارداری ممنوع است
اشتباه است. زنان باردار سالمی که در شرایط مناسب بدنی به سر می برند و پیش از حاملگی نیز ورزش می کرده اند، می توانند به برنامه ورزشی خود در دوران حاملگی ادامه دهند و مشکلی برای سلامتی یا رشد کودک آنها پیش نخواهد آمد. البته حجم و شدت برنامه ورزشی باید کاهش یابد.
دستورات و احتیاطات کلی ورزش برای خانم های حامله نیز باید رعایت گردد، بویژه در سه ماهه اول حاملگی، لازم است که از گرم شدن بیش از حد بدن جلوگیری شود. پس از سه ماهه اول نیز باید از تمریناتی که لازم است فرد برای مدت طولانی بر روی پشت خود دراز بکشد یا در یک وضعیت ثابت بایستد، صرف نظر کرد، زیرا موجب خواهند شد که خون رسانی به رحم و جنین کاهش یابد.

پیاده روی، آهسته دویدن، شنا، استفاده از دوچرخه ثابت در حد معقول، مناسب و ایمن هستند. در مقابل، ورزش هایی که احتمال زمین خوردن شدید در آنها زیاد باشد، یا حتی احتمال از دست دادن تعادل بدن در آنها وجود داشته باشد، گزینه های مناسبی برای زنان باردار نیست.

 

با شکم خالی نباید ورزش کرد
صحیح است. ورزش کردن با شکم خالی هرگز توصیه نمی شود، بویژه اگر هدف افزایش قدرت و استقامت بدنی باشد. اگر تمرکز اولیه، بدون توجه به از دست دادن عضلات، فقط بر کاهش وزن باشد، ورزش کردن با معده خالی زیاد بد نیست. اما چنانچه بخواهیم همزمان با کاهش وزن، حجم عضله را هم حفظ کنیم، متخصصان پیشنهاد می کنند که قبل از شروع تمرینات ورزشی، تغذیه مختصری داشته باشیم. اگر می خواهید بدن خود را به طور اساسی بسازید، به طور کلی فکر ورزش کردن با معده خالی را از ذهن خودتان بیرون کنید.

منبع : tebyan.net