این 7 جمله مخرب را هرگز به کودک تان نگویید

 

به کودکان باید نه وعده داد و نه وعده از آنها گرفت. روابط ما با فرزندانمان باید بر اساس اعتماد و اطمینان باشد. وقتی پدر یا مادر برای تأیید گفته خود مجبور است وعده بدهد، یعنی دارد اقرار می‌کند که «وعده داده نشده‌اش» اعتبار ندارد و قابل اعتماد نیست.

 

مناسب سن خودت رفتار کن!

گاه والدین به رفتار کودک انتقاد می‌کنند، زیرا آن رفتار تأثیر بدی بر بزرگ‌ترها داشته است. در صورتی که رفتار کودک، نشان دهنده احساس درونی اوست و والدین وظیفه دارند احساس کودک را درک کنند. کودک ۶ ساله‌ای که نمی‌داند چه می‌خواهد و گریه می‌کند، یا کودک ۴ساله‌ای که از محدود شدن در صندلی اتومبیل ناراحت است و گریه می‌کند، هر دو متناسب سنشان عمل می‌کنند؛ اگر چه ما انتظار داریم رفتار آنها ما را آزار ندهد. به جای اینکه به کودک بگویید «مناسب سن خودت عمل کن» بگویید: «به نظر می‌رسد خیلی عصبانی هستی»، «می‌دانم وقتی چنین اتفاقی برایت افتاده بسیار ناراحت شده‌ای» این جملات به کودک آرامش می‌دهد و شرایط را قابل تحمل خواهد کرد.

 

آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم؟

پدر یا مادری که در استفاده از سخنان نیشدار و طعنه‌آمیز استعداد ذاتی دارد، خطر و تهدیدی جدی برای سلامت روانی کودک به حساب می‌آید. این پدر یا مادر جادوگری است که از واژه‌ها استفاده می‌کند و با بیان این واژه‌ها، مانعی در برابر ایجاد ارتباط موثر برقرار می‌کند و مانع از پدید آمدن رابطه‌ای مثبت بین پدر و مادر با کودک می‌شود. « آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم؟ مگر تو کری؟ پس چرا گوشت به من نیست؟ …» این پدر و مادرها شاید ندانند که سخنان طعنه‌آمیز و کنایه‌دار جملاتی هستند که برخوردی متقابل طلب می‌کنند. این پدر و یا مادر آگاه نیست که با این اظهار نظرهای توهین‌آمیز، کودک را تحریک کرده و ذهن او را از نقشه‌های خیالی انتقام، پر می‌سازد و در نتیجه باعث مسدود شدن راه ارتباطی بین خود او و کودکش می‌شود.

 

به تو قول می‌دهم که …

به کودکان باید نه وعده داد و نه وعده از آنها گرفت. روابط ما با فرزندانمان باید بر اساس اعتماد و اطمینان باشد. وقتی پدر یا مادر برای تأیید گفته خود مجبور است وعده بدهد، یعنی دارد اقرار می‌کند که «وعده داده نشده‌اش» اعتبار ندارد و قابل اعتماد نیست. وعده‌ها باعث می‌شوند که توقعات غیرواقعی در کودکان به وجود بیاید. وقتی به کودک وعده داده می‌شودکه او رابه باغ وحش ببرند، او آن وعده را یک تعهد به حساب می‌آورد و فکر می‌کند که براساس این تعهد، در روز موعود نه باران خواهد بارید، نه اتومبیل عیب و ایرادی پیدا خواهد کرد و نه خود او مریض خواهد شد. از طرفی نباید از کودکان وعده گرفت که درآینده رفتاری خوب داشته باشند یا رفتار بدشان را اصلاح کنند. وقتی کودک وعده‌ای ناخواسته می‌دهد، وعده‌ای که متعلق به خود او نیست، در واقع چکی بانکی می‌کشد که در آن بانک اصلاً حساب ندارد. ما نباید مشوق و محرک این قبیل اعمال فریب‌آمیز باشیم.

 

چـرا مـثـل … نـیستی؟

با مقایسه کـودکـان، آنـهـا احـسـاس مـی‌کـنـنـد در مرتبه پایین‌تری قرار گرفته‌اند و این راه مناسبی برای وا داشتن آنها به فعالیت نیست. زمانی که کودک خود را پایین‌تر از دیگری احساس کند، روحیه خود را می‌بازد و دست از فعالیت خواهد کشید. شما باید ضعف و قوت کودکان را بپذیرید و آنها را بر اصلاح رفتار خودشان تشویق کنید.

 

چی بهت گفتم؟

چرا سوالی را می‌پرسید که خودتان جواب را می‌دانید؟ انتظار دارید کودک چه پاسخی بدهد؟ وقتی می‌پرسید: لباست را کجا پرتاب کردی؟ لبخندی موذیانه می‌زند و می‌گذرد. اگر از رفتار او رنجیده‌اید بگویید: «من متاسفم که مجبورم برای بار سوم تکرار کنم که لباست را روی چوب لباسی آویزان کن».

 

ندو وگر نه می‌افتی!

علی‌رغم تمام توجه شما به محافظت از کودک، به کار بردن این نوع جملات باعث می‌شود کودک بیفتد، زیرا به او القا می‌کنید منتظرید که او به زمین بخورد و این برای کودکی که تلاش می کند مستقل باشد بسیار مضر است. بهتر است در این موارد بگویید: «قبل از دویدن از محکم بودن بند کفش‌هایت مطمئن باش». در این صورت شما در مورد اشکال کفش صحبت کرده‌اید نه ناتوانی کودک.

 

شوخی کردم

دست انداختن کودک اگر چه ظاهراً شرایط را شاد می‌کند ولی در واقع به شدت مخرب است. هنگامی که کودک عصبانی است، خندیدن به او باعث می‌شود احساس بدتری پیدا کند. شما به عنوان والدین کودک وظیفه دارید او را حمایت کنید نه اینکه باعث اذیت و آزار او شوید. اگر چنین منظوری ندارید هنگامی که کودک ناراحت است شاد نباشید.

منبع :parandcc.blogfa.com

ویدیو مرتبط :
21.از 7تا13 سالگی - تاثیر مخرب رقابت و تجارت در رشد کودک

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

این حرف های مخرب را به کودک تان نگویید

برخی حرف های مخرب در بین والدین و فرزندان وجود دارد که رابطه والدی و فرزندی را خراب می کند

 

برخی حرف های مخرب در بین والدین و فرزندان وجود دارد که رابطه والدی و فرزندی را خراب می کند. سعی کنید این حرف های مخرب را به کودک تان نگویید.

روزهای تعطیل برای رابطه مادر و فرزندی شما، مثل شمشیر دولبه می ماند. از یک طرف فرصت بیشتری برای وقت گذراندن با کودک تان دارید و از طرف دیگر همین بیشتر بودن در کنار او، می تواند تنش های میان شما را بالا ببرد. کار سختی در پیش دارید؛ شما در این فرصت کوتاه نه تنها باید برای از بین بردن اشتباهات رفتاری که کودک تان در تمام هفته نشان داده تلاش کنید، بلکه احتمالا به خاطر بیشتر بودن در کنار فرزندتان و وقت گذرانی با دیگران، درگیر مشکلات تازه ای می شوید که باید برای حل کردن شان تلاش کنید. به همین بهانه، دردسرسازترین اشتباهات رفتاری را که والدین در چنین فرصت هایی نشان می دهند برای تان فهرست کرده ایم و راه های دور زدن این اشتباهات را با شما در میان می گذاریم.

به کودک تان نگویید تو همیشه. . . تو هیچ وقت. . .
تعمیم دادن رفتارها می تواند به هر رابطه ای آسیب بزند؛ چه در مقابل نامزدتان قرار گرفته باشید، چه با مادرتان طرف باشید و چه کودک تان در برابر شما قرار گرفته باشد، با تعمیم دادن رفتارهای گذشته به موقعیت های جدید می توانید به ارتباط تان با او آسیب بزنید. مهمانی رفتن و شریک شدن فرزندتان در شیطنت های بچه های دیگر و دلایل رنگارنگی که فهرست کردن شان در مجال این صفحه نیست، می توانند رفتارهای اشتباهی را از سوی فرزندتان رقم بزنند اما هرگز و در هیچ شرایطی او را به همیشه اشتباه کردن متهم نکنید و حتی اگر اشتباه امروزش را در گذشته هم مرتکب شده بود، با یادآوری این واقعیت او را به همیشه بد بودن متهم نکنید.

به کودک تان نگویید چرا نمی تونی مثل اون باشی؟
دختر شما میانه ای با یاد گرفتن موسیقی ندارد و دختر صاحبخانه پیانو می زند؟ هیچ وقت این واقعیت را که در کاری به اندازه آدم های دیگر خوب نیست به رخش نکشید. باور کنید همه آدم ها قرار نیست در یک زمینه موفق باشند و فرزند شما هم قرار نیست آرزوهای از دست رفته شما را به بار بنشاند. به او فرصت دهید تا مسیری را که می تواند در آن موفق باشد پیدا کند و حتی اگر چندین فرصت را از دست داد و چندین کار را نیمه کاره رها کرد، او را به بی ثباتی و بی استعدادی متهم نکنید. کودک پنج ، شش ساله شما سال ها برای پیدا کردن مسیر زندگی اش فرصت دارد. پس به جای متهم کردنش از او حمایت کنید.

به کودک تان نگویید زود باش
می دانیم که آماده کردن کودک و راه انداختن همسرتان کار آسانی نیست اما حتی اگر احساس می کنید دیرتان شده، مدام به فرزندتان نگویید «زود باش!». به جای آنکه چنین استرسی را به او وارد کنید و امنیت روانش را با همیشه عجله کردن به خطر بیندازید، به طور نامحسوس به فرزندتان در سرعت دادن به کارهایش کمک کنید. گفتن «زود باش، کلافه ام کردی!» نه تنها کمکی به شما برای رسیدن به نتیجه بهتر نمی کند، بلکه با درگیر استرس کردن کودک تان، باعث می شود که بیشتر از قبل کارهایش به تاخیر بیفتد و احساس بی کفایتی و ناتوانی آزارش دهد.

به کودک تان نگویید تو بی نظیری
شاید بخواهید با تهییج فرزندتان به او برای کار بیشتر انگیزه دهید اما اگر بعد از هر تلاش او در تشویق کردنش اغراق کنید به جای به وجود آوردن انگیزه تلاش، او را به پاداش های کلامی خود وابسته می کنید. هرگز به خاطر تشویق فرزندتان، بعد از خداحافظی کردن با مادران دیگر او را با بچه های شان مقایسه نکنید و اگر در جمع کودکان دیگر کاری دم دستی را انجام داد به خاطر قدردانی از تلاش هایش نگویید «کارت عالی است»! در عین انگیزه دادن به فرزندتان و گفتن نقاط مثبت کارش، برایش توضیح دهید که در چه زمینه ای باید بیشتر تلاش کند و به هیچ وجه از شکست های دیگران برای او پله ترقی نسازید.

به کودک تان نگویید شنیدی چی گفت؟
بحث هایـی کـه در مـهمـــانی هااتفاق می افتد، دیدن تغییرات ظاهری و رفتاری اطرافیان تان و بسیاری از اتفاق های دیگر، می تواند به شما انگیزه صحبت کردن در مورد آنها پس از خروج از مهمانی را بدهد اما مراقب باشید این بحث های به ظاهر شیرین را در حضور کودک تان به میان نیاورید. وقتی فرزند شما بعد از رفتن به مهمانی در جلسات نقد و بررسی شما باشد، در دورهمی های بعدی با نگاه دیگری سراغ آدم ها می رود و از همان کودکی قضاوت کردن در مورد دیگران و پیش فرض انتقادی داشتن در مورد آنها را یاد می گیرد. پس با حرف و زبان به او نگویید که این رفتار نادرست است، بلکه با عمل نادرست بودنش را به فرزندتان نشان دهید.

به کودک تان نگویید گوش هایت نمی شنوند؟
برای شمایی که تنها چند ساعت از روز فرزندتان را می بینید، تمام روز وقت گذراندن با کودک می تواند گاهی کلافه کننده به نظر برسد و تلاش برای تربیت کردن تمام وقت او، می تواند شما را مستاصل کند اما مراقب باشید این استیصال باعث بالا رفتن صدای شما نشود. اغلب ما یاد گرفته ایم عصبانیت مان را با تغییر درجه صدای مان نشان دهیم و اگر به خاطر از کوره دررفتن به خودتان مجوز این کار را دهید درواقع به فرزندتان می گویید که وقت ناراضی بودن از شرایط و دلخوری از دیگران، بهترین راه بالاتر بردن صداست. شاید روزهای تعطیل سال که خستگی کار بیرون از خانه را ندارید، بهترین زمان برای اصلاح برخی از رفتارهای تان باشد؛ پس از این فرصت استفاده کنید.

منبع:مجله سیب سبز