سلامت
2 دقیقه پیش | نشانه ها و عوارض کمبود ویتامینها در بدنویتامینها نقش مهمی را در بدن انسان ایفا میکنند. بهنحویکه کمبود ویتامین (حتی یکی از آنها) میتواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ... |
2 دقیقه پیش | چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش میزنند؟فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ... |
اصیل ترین روش های تربیتی
اگر می خواهید فرزندتان در برابر مسوولیت های خود بی توجه نباشد، در قبال مسوولیت های او بیش از حد حساسیت نشان ندهید.
اگر می خواهید زودتر به هدف های تربیتی تان برسید، آهسته و تدریجی حرکت کنید.
معمولا پدران و مادران براثر حمایت و محبت، نمی توانند کودک را بقدر کافی به خود واگذارند. در محبت کردن، میانه رو باشید، زیرا بنای تربیت متعالی براساس محبت متعادل پایه ریزی می شود.
ما نباید کودک را «دانش اندوز» بار آوریم، بلکه باید او را در برابر صحنه ها و تجربه هایی قرار دهیم که خود بیندیشد و دریابد وگاه با احتیاط و به اندازه، او را راهنمایی کنیم تا به جای «اندیشه آموزی»، «اندیشه ورزی» را پیشه کند.ژرف ترین و پایدارترین آثار تربیتی، در غیرمستقیم ترین روش های تربیتی است.در تربیت اصیل، الگوهای عملی، مؤثرتر از آموزش های گفتاری هستند.اصیل ترین روش های تربیتی، طبیعی ترین، ساده ترین و صمیمی ترین آنهاست.
تربیت واقعی کودک، باید خود انگیخته به جای دگرانگیخته، طبیعی به جای تصنعی، اکتشافی به جای اکتسابی، تدریجی به جای دفعی، درونی به جای برونی و تجربی به جای ذهنی باشد.
کودک باید به گونه ای تربیت شود که کار خوب به آسانی از او سر بزند، نه این که با اکراه به آن تن دهد.
هر فردی به همان اندازه موفق است که می خواهد. خواستن و نیاز به موفقیت را در کودک زیادکنید، زیرا احساس نیاز به پیشرفت، مهم تر از دستیابی به پیشرفت است.
کیفیت ارائه مفاهیم تربیتی، مهم تر از کمیت آن است. پیام های تربیتی اثرگذار حتی اندک، بهتر از پیام های طولانی و پی درپی است.
هدف تربیت، پرورش و تقویت حس کنجکاوی کودک است. این حس در فطرت کودک به ودیعه نهاده شده است. مربی با تحریک آن، زمینه پیدایش و تقویت آن را فراهم می آورد.
یکی از هنرهای اصلی در تربیت کودک، انتقال مهارت خویشتنداری به اوست تا بتواند در میانه بحران ها، بی ثباتی ها و سختی های زندگی، یک پارچگی، پایداری و تعادل خویش را حفظ کند.کودک باید در دوران کودکی بقدر کافی کودکی کند. هرگونه شتاب زدگی برای خروج زودرس از این مرحله، به تاخیر در رشدیافتگی و بزرگمنشی او می انجامد.
تربیت کودک یکی از کهن ترین هنرها و جدیدترین دانش هاست. ترکیب این هنر سنتی با دانش مدرن، مهارتی ظریف را می طلبد.تربیت کودک باید براساس دو محور متفاوت و در عین حال وحدت یافته شکل گیرد.
یکی، سهل گیری و واگذاری و دیگری، سختگیری و کنترل با رعایت حد اعتدال. رمز بزرگ و هنر ظریف در برقراری ارتباط میان این دو شیوه متضاد، پرورش متعادل کودک در دست یابی به شخصیت رو به کمال است.
زندگی در گذر است. کودکان این گل های باغ زندگی زاده می شوند و لحظه لحظه رشد می کنند و تو ای مادر! ای پدر! ای باغبانان عشق! اگر نسیم مهرتان برآنان نوزد؛ اگر دست محبتتان این گل ها را ننوازد؛ اگر پر و بالتان برایشان گشوده نشود و اگر از سرچشمه زلال عشقتان سیراب نشوند، خواهند پژمرد و آن روز اشک جانسوز باغبان خواهد بود که با دست های خود، گل های زندگی اش را پرپر می کند. شما را به خدا به این گل ها برسید. فردا دیراست.
منبع:روزنامه جام جم
ویدیو مرتبط :
روش تربیتی در عربستان
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
روشهای مختلف تربیتی پدرها و مادرها
در دنیا برخی از روزها نامگذاریهای بامسمایی دارند. مثل روز والدین که در فرهنگ یادمانهای ما گم است. شاید یک روز برای توجه به نقش توأمان پدر و مادر در زندگی کودک، روز مهم و تاثیرگذاری باشد.
سازمانملل اول ژوئن را روز جهانی والدین اعلام کرده که همان روز جهانی کودک است، اما در آمریکا، بیل کلینتون با امضای طرح قانونی در سال ١٩٩٤ آخرین یکشنبه ماه جولای را بهعنوان روز والدین تصویب کرد.
بزرگکردن بچه از نوزادی تا رسیدن به مرحله یک فرد بالغ، کار سخت و پرمسئولیتی است که وظیفه اول والدین محسوب میشود. برای توجهدادن به این وظیفه که عشق بیقید و شرط میطلبد، روزی را برای قدردانی از والدین اختصاص دادهاند.
در این روز، بچهها سعی میکنند با روشهای مختلف از زحمتهایی که پدر و مادر برایشان میکشند، تشکر کنند؛ با گردش رفتن و خریدن کادو. از فعالیتهای دولتی هم معرفی والدین نمونه سال در این روز است؛ کاندیداهای این روز، والدینی هستند که از هر ایالت، نمونه ایدهآلی از والدین شناخته میشوند و در مرحله نهایی، والدین نمونه در سطح ملی معرفی میشود. شکی نیست که کودک برای رشد فیزیکی و عاطفی خود به توجه هر دو والد خود نیاز دارد و درواقع برای کاملشدن، توجه پدر و مادر را همزمان میطلبد، اما در تربیت بچهها، والدین به اقتضای جنسیتشان، روشهای مختلفی را برای تعامل با فرزند بهکار میبرند. برخی از این تفاوتها را میتوان فهرست کرد.
پدرها
- پدرها برای آموزش به بچههایشان با آنها وارد چالش میشوند. مسلم است که هم پدر و هم مادر میخواهند به یادگیری فرزندشان کمک کنند، اما هرکدام با شیوهای متفاوت این کار را انجام میدهند. مثلا در آموزش به یک فرزند ناامید، مادر سعی میکند به او کمک کند راهحل را پیدا کند؛ درحالیکه پدر در لحظههای ناامیدی و سرخوردگی فرزندش، سعی میکند بیشتر با او سروکله بزند تا بچه خودش راهحل را پیدا کند.
- پدرها بچهها را بیشتر به سمت اکتشاف و ماجراجویی تشویق میکنند تا مادران. این شیوه پدران که به کودکان یاد میدهند در مواقع سخت، پایداری کنند، در بلندمدت باعث نتایج خوبی در عملکرد تحصیلی و زندگی اجتماعی بچهها میشود.
- پدرها تمایل دارند فرزندانشان را به سمت خطرپذیری هدایت کنند. این کار به استقلال فرزندان در آینده کمک میکند. بخشی از این پدیده در این واقعیت نهفته است که پدران کمتر فرزندانشان را تحسین میکنند.
جان گاتمن، روانشناس در کتابش «بزرگکردن احساسی فرزند باهوش» نوشته است که تحقیقات نشان دادهاند پدران احتمالا کمتر از فرزندشان تعریف میکنند؛ مگر اینکه معتقد باشند فرزندشان شایسته این تحسین است و درواقع خود کودک است که تحسین را بهدست میآورد. این رفتار برخلاف شیوه مادران است که فرزندشان را فقط برای راحتی او یا تقویت حس اعتماد به نفساش تحسین میکنند. نتیجه این تفاوت برخورد این است که فرزند برای بهدست آوردن تحسین پدر، بیشتر فعالیت و تلاش میکند. پدر دوست دارد موفقیت فرزندش را در دنیای واقعی ببیند و برای همین هم او را به سمت موقعیتهای سخت هل میدهد.
- پدرها برخلاف مادران بازیهایی با بچهها انجام میدهند که سرشار از بینظمی است. پدرها بازیهای پرسروصدا و شوخیهای فیزیکی با فرزندانشان را ترجیح میدهند؛ بازیهایی که هیجان فیزیکی با کمترین قاعده و قانونی داشته باشد. گاتمن، روانشناس معتقد است طبیعت بازیهای فیزیکی پدر و فرزند، به فرزند یاد میدهد که چطور احساساتش را مثل تعجب، خشم و هیجان مدیریت کند.
مادرها
- عکسالعمل طبیعی مادر از زمان به دنیا آوردن فرزند، تلاش برای امنیت نوزادش است. درواقع مادر محافظ فرزندش محسوب میشود؛ محافظت از هر نوع خطری، خطرات محیطی، بیگانگان یا حتی آسیبهایی که کودک به خودش ممکن است وارد کند. و کودکان این را میفهمند.
- مادران اغلب وقتی با کودکان خود تعامل دارند؛ چه از طریق بازی یا صحبتکردن، درواقع استعدادهای شناختی آنها را تحریک میکنند. مادران بیشتر با بچههای خود بازیهای منظم، قاعدهمند و چالشبرانگیز میکنند. بچهها را با پازل و کتاب مواجه میکنند که به آنها قدرت شناخت و یادگیری قوانین جامعه را میدهد. حتی بازیهای فیزیکی مادران با فرزندان از قوانینی پیروی میکند که فرزند باید از قدرت ذهنی برای هماهنگی در بازی استفاده کند.
- مادران معمولا دوست دارند مراقبت و محبت بیشتری به فرزندان نشان دهند. آنها وقت بیشتری را صرف فرزند و با او صحبت میکنند و سوالهایش را جواب میدهند؛ درحالیکه پدران کمتر روی احساسات و بیشتر روی فعالیتهای فیزیکی تمرکز میکنند و کمتر شفاهی هستند.
- مادران در برخورد با کارهای نامناسب و عملکرد اشتباه کودک، فرصت بیشتری به او میدهند. پدران در این مواقع زودتر به سمت تنبیه کودک میروند.
- مادرها با فرزندانشان جدیتر حرف میزنند، اما پدرها اغلب با بچهها شوخی میکنند و سربهسرشان میگذارند. رفتار پدر برای فرزندان کمتر قابل پیشبینی است. این شیوه رفتاری پدران، فرزندان را برای مواقع غیرمنتظره در زندگی آماده میکند.
- مادرها عموما مهارتهای احساسی و روابطی را به بچهها یاد میدهند که این امکان را به فرزندشان میدهد بتوانند با دیگران ارتباط برقرار کنند.
پدرها معمولا به فرزندانشان مهارت حل مسأله و بقا را میآموزند. اینها نمونههایی از روش تربیتی و رفتاری مادروپدر با فرزندانشان است.
تحقیقات متعددی که در این حوزه انجام شده است، روی نقش متفاوت، اما حیاتی هر دو والد در تکامل منش انسانی تأکید دارند.