سلامت
2 دقیقه پیش | نشانه ها و عوارض کمبود ویتامینها در بدنویتامینها نقش مهمی را در بدن انسان ایفا میکنند. بهنحویکه کمبود ویتامین (حتی یکی از آنها) میتواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ... |
2 دقیقه پیش | چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش میزنند؟فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ... |
ارتباط با کودکان
ایجاد ارتباط با دیگران یکی از مسائلی است که کودک به مرور زمان بعد از ارتباط پیدا کردن با محیط آن را تجربه می کند. اما این رابطه وقتی برای کودک مفید و با معنی هستند کودک اول با شما و سایر افراد خانواده رابطه ای مستحکم برقرار کرده باشد. وقتی کودک بداند که شما عشق و محبت خود را به او نثار می کنید و بی قید و شرط از او در مقابل غریبه ها یا هر تهدیدی حمایت می کنید، ارتباط خوبی با دیگران برقرارمی کند و به این تربیت برای ایجاد ارتباط با اجتماعی آماده می شود.
اکثر کودکان به عکس العمل دیگران حساس هستند و اغلب رفتاری که در پیش می گیرند به رفتار شما شباهت دارد. اگر شما به بستگان خود علاقه داشته باشید به احتمال زیاد کودک هم به ان ها علاقه نشان می دهد و به همین ترتیب اگر شما از ایشان متنفر باشید، کودک هم آن ها را دوست نخواهد داشت.
معمولاً پدربزرگ و مادر بزرگ در زندگی کودک شما از موقعیت خاصی برخوردار هستند.آن ها به نوه های خود افتخار می کنند و این مسئله را با غرور به دیگران می گویند و نسبت به نوه ها بسیار مهربان هستند. آن ها از این مزیت برخوردار هستند که می توانند تجربه خود با فرزندانشان را تکرار کنند.
پدربزرگ و مادربزرگ برای نوه ها خیلی کارها انجام می دهند و معمولاً متهم به لوس کردن نوه ها می شوند، آخر از این کار لذت می برند. آن ها در رابطه با نوه ها هر حقی را برای خود متصور هستند و خیال می کنند حق دارند که خواسته های نوه هایشانم را برآورده کنند.
آن ها چهره خندان و آکنده از تحسین نوه هائی که خواسته هایشان برآورده شده را دوست می دارند. همچنین کودک در این ارتباط به وجود تفاوت هایی پی می برد که در درکش نسبت به مسائل سنین مختلف تأثیر گذار است. مثلاً وقتی فرزند شما می بیند که پدربزرگ نمی تواند به راحتی روی چهار دست و پا راه برود و با او بازی کند حیرت می کند و با مشاهده این صحنه فرزند شما تفاوت بین افراد پیر و جوان را درک می کند و مسائلی که در اثر پیر شدن به وجود می آید را می شناسد. آموختن این درس ها برای کودک بسیار مهم است. متأسفانه در فرهنگ ما کودکان را در کنار هم نگه می دارند و از افراد پیر جدا می کنند و این سیاست فقط به عدم شناخت ایشان و بی احساس شدن نسبت به پیرها می انجامد.
دیدار پدربزرگ و مادربزرگ به کودک هیجان می دهد و اتفاقاً برای پدربزرگ و مادربزرگ ها هیچ چیز دل پذیر تر از دیدن نوه هایی که به ایشان علاقه نشان می دهند و آن ها را دوست می دارند، نیست .
با سر زدن به موقع به والدینمان ، و اختصاص زمانی که بتوانند با نوه هایشان باشند ، هم فرزندانمان را از نعمت وجود آنان بهره امند کرده ایم و هم به آن ها فرصتی پر از عشق و شادی بخشیده ایم. خانواده تنها والدین و فرزندان نیستند ، حضور نسل قبل در خانواده می تواند فضای آن را دلچسب تر و مفیدتر کند.
فرآوری : نوریه نوچمنی
تبیان
ویدیو مرتبط :
ارتباط والدین با کودکان
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
آموزش برقراری ارتباط اجتماعی به کودکان
مادران در مقایسه با پدران ، سهم بیشتری را در اجتماعی کردن کودکانشان دارند
توانایی برقراری ارتباط و حضور در فعالیتهای جمعی شاید واضحترین و مشخصترین مصداق برای تشخیص میزان اجتماعی بودن هر فردی باشد. موضوعی که زندگی فردی و اجتماعی همه انسانها را تحت تاثیر قرار میدهد. این درحالی است که در همه فرهنگها خانواده، عامل اصلی اجتماعی شدن فرزندان در دوران طفولیت است البته در مراحل بعدی زندگی فرد عوامل دیگری مانند مدرسه، رسانهها و گروه همسالان در این امر دخیل هستند، با این وجود نمیتوان سهم خانواده را در این امر نادیده گرفت.
مصداق بارز آن مشکلاتی است که جوامع مدرن به دلیل کاهش نقش خانوادهها در روند اجتماعی شدن فرزندان با آن مواجه هستند. مواردی چون بیتوجهی به معیارها، ارزشها و هنجارهای خانواده و حتی جامعه، تبعیت از گروه دوستان و کاربرد خردهفرهنگهای گروههای دوستی که با هنجارهای اجتماعی در تضاد است. در اینجا ذکر مثالی علمی خالی از لطف نیست؛ «جنی» یکی از نمونههایی است که گویای نقش والدین در اجتماعی کردن کودکان است.
این دختر کالیفرنیایی از زمانی که حدود یک سال و نیم داشت تا 13 سالگی در اتاقی حبس شده بود. پدر، جنی را که از هنگام تولد نقصی در مفصل ران خود داشت دائم کتک میزد و از حدود 20 ماهگی او را در اتاقی با پردههای کشیده و دربسته رها کرده بود. او در طول 11سالی که در اتاق ماند سایر اعضای خانواده را تنها هنگامی که برای غذا دادن به او میآمدند میدید.
هنگامی که در سال 1970 مادرش از خانه گریخت و جنی را با خود برد وی را به بخش نوتوانی یک بیمارستان سپرد. اگرچه در طول هفت سال آموزشهایی به وی داده شد تا بتواند مانند انسان راه برود، تا حدی سخن بگوید و رفتار متعادلی داشته باشد اما هرگز رفتار او از یک کودک سه یا چهار ساله فراتر نرفت. این در حالی بود که آزمایشها نشان داد که جنی نه از نظر ذهنی عقب مانده بود و نه دچار هیچ گونه نقص مادرزادی دیگری بود. بنابراین برای پیشگیری از بروز مشکلاتی که دامنه آن همه عمر کودک ما را در بر میگیرد باید تدبیری اندیشید. توصیههایی که میتواند به ما کمک کند تا فرزندی اجتماعی داشته باشیم.
باید به خاطر داشته باشیم که کودک ما مانند همه افراد دوست دارد در خانه و محیطهای دیگر، خود را عضوی فعال و موثر احساس کند. اینکه همه کارها را مادر و پدر انجام دهند به تدریج این حس را به او القا میکند که سربار است و باید گوشهای بنشیند.
چنین حالتی به تدریج توانایی او را در برقرار کردن ارتباط با دیگران و حضور در فعالیتهای جمعی کاهش میدهد بنابراین باید از شرکت دادن او در فعالیتهای خانوادگی آغاز کنیم و نقش و مسئولیتی به او بدهیم تا از این طریق احساس شخصیت کند، برای حاضر شدن در گروهها نیز آماده شود، علاوه بر این، این کار وی را متعهد و مسئولیتپذیر بار خواهد آورد.
نکته دیگری که به شما در حل این مشکل کمک میکند، این است که اگر میخواهید کودکی اجتماعی داشته باشید، باید عادتهای اجتماعی فرزندتان را تقویت کنید. پس از شرکت دادن وی در فعالیتهای خانوادگی در محیط خانه نوبت به گام دوم میرسد، باید به سراغ اجتماعات کوچک بروید. برای شروع، معرفی یک دوست جدید هم سن و سال به عنوان همبازی به فرزندتان کافی است.
میتوانید این دوست را به خانه دعوت کنید. این کار دو حسن دارد؛ اینکه بر نحوه مراودات آنها نظارت کامل دارید و از سوی دیگر تعداد پدیدههای جدیدی که فرزندتان با آن روبهرو میشود، کم است و به عبارتی شما قدم به قدم پیش رفته اید.
گام سوم، این است که دایره مراودات او را وسیعتر کنید. پس این بار فرزندتان را به خانه دوستش بفرستید. با توجه به اینکه شما شناخت کاملی از دوست او و خانواده اش دارید این کار مشکلی را ایجاد نخواهد کرد. پس با خیال راحت وی را از دایره ارتباطات در خانه خارج و به سمت اجتماع هدایت کنید.
حال که فرزند شما توانسته با خوبی در خانه مسئولیتهایی را در حد توان خود انجام دهد، دوستی داشته باشد و گاهی اوقات به خانه او نیز برود، باید برای ورود به اجتماعات بزرگتر او را آماده کنید، برای این کار عضو جدیدی را وارد گروه دونفره دوستیاش کنید. سپس از والدین این کودک هم بخواهید تا اجازه دهند بچهها به نوبت در خانه یکدیگر با هم بازی کنند. توجه داشته باشید به این ترتیب دایره دوستان فرزندتان وسعت میگیرد و گروه دوستی او بزرگتر میشود.
در این مرحله نوبت به حاضر شدن فرزندتان در جمعهای بزرگتر میرسد. میتوانید او را در یک کلاس ثبتنام کنید، توجه داشته باشید که برای این کار فعالیتی را انتخاب کنید که او به آن علاقهمند باشد. میتوانید با والدین دوستان فرزندتان هم مشورت کنید تا اگر آنها هم مایل باشند، کودک خود را ثبتنام کنند، شاید اینگونه علاقه دختر یا پسر خود را برای حضور در چنین برنامههایی افزایش دهید.
* تا اینجا موفق عمل کردهاید، اما یادتان باشد، کودکان و نوجوانان نیز مانند افراد بزرگسال خانواده دوست دارند در امور مربوط به آنها طرف مشورت شما باشند تا بتوانند نظرشان را نیز بگویند. از سوی دیگر حضور در تصمیمات خانوادگی و نظرخواهی از آنها میتوانند به اعتماد به نفسشان بیفزاید زیرا این شاخصه مهمترین اصل در حضور او در جامعه و داشتن ارتباط موفق و اصولی با سایر افراد است. اگر نظر فرزندتان درست و منطقی بود، از او تشکر کنید و بگویید «چقدر خوب گفتی، آفرین» با این کار او مهارت ابراز نظر در جمع را پیدا میکند. اگر هم گفته وی قابل قبول نبود، با ملاطفت و به آرامی او را متقاعد کنید و دلایل خود را برای او توضیح دهید.
تحقیقات انجام شده نشان میدهد؛ مادر بیشترین تاثیر را در اجتماعی کردن کودک دارد تا به آنجا که میتوان گفت نقش وی در این زمینه 90درصد است اما تاثیرگذاری پدر در این زمینه بسیار کمتر است. شاید دلیل آن حضور بیشتر مادر در کنار کودک و احساس وابستگی باشد که افراد در این گروه سنی خود به مادرانشان دارند. در واقع پدران و مادران نخستین مدل رفتاری برای کودکان خود هستند. ناتوانی آنها در برقراری مراودات اجتماعی میتواند نتیجه نامطلوبی را در شکلگیری این توانمندی در کودک داشته باشد.
فراموش نکنید، این روزها مشغله زیاد بزرگسالان خانواده بیشترین آسیب را بر روند صحیح اجتماعی شدن کودکان دارد. این امر که خود معلول تغییر در نوع نیازهای افراد به تبع صنعتی شدن جوامع است منجر به بروز مشکلات و معضلهایی چون فرار از خانه، اعتیاد به مواد مخدر و افزایش میزان جرم شده است. پس در میان همه مشغلههای خود زمانی را به فرزند یا فرزندانتان اختصاص دهید. با او صحبت کنید و به اتفاق هم برای تفریح به خارج از خانه بروید.
توجه داشته باشید که اگر چه افراد و نهادهایی مانند والدین، خواهر و برادران، دوستان، مدرسه، رسانههای جمعی و به ویژه تلویزیون و امروزه کانالهای ماهوارهای، سیدیهای فیلم و بازی نقش موثری در فرآیند اجتماعی شدن فرد دارند و از طرق مختلف در كودك تاثیر میگذارد اما با توجه به اینکه خانواده، مهمترین بخش از محیط كودك است قویترین عامل اجتماعی كردن كودكان تلقی میشود و نقش کلیدی در شكل دادن به شخصیت، خصوصیات و انگیزههای افراد دارد، پس اگر قدم نخست را در خانه به درستی بردارید، نگرانیهایتان در این زمینه کم و کمتر خواهد شد.
منبع:7sobh.blogfa.com