اختلاف زناشویی تا 30 درجه!

 

اختلاف زناشویی تا 30 درجه!

یکی از شکایت های معمول اینست که چرا زن و شوهر با هم اختلاف دارند و در بعضی مسایل با هم توافق نمی کنند. این شکایت و این انتظار که زوجین با هم هیچ اختلافی نداشته و روی تمام امور زندگی با هم توافق داشته باشند یک انتظار نابجا و غیرممکن است. چرا؟ برای اینکه هیچ فردی شبیه به فرد دیگر نیست. اختلاف بین دو شخص یک امر کاملاً طبیعی است، بالاخص بین زن و شوهر.

 

لیکن دو چیز مهم باید در نظر گرفته شود. درجه ی اختلاف و چگونگی حل اختلاف.

 

اگر درجه ی اختلاف بین زن و شوهر بسیار بزرگ باشد، در زندگی مشترک چالشهای کلان و گاه غیرقابل حلی بوجود می آیند. اگر زوجین قادر به حل مسالمت آمیز اختلافات خود نباشند نیز زندگی شان رنگ تلخی و ناخوشی به خود می گیرد.

 

بنابر این، قبل و بعد از ازدواج، زن و شوهر این واقعیت را در نظر داشته باشند که تفاوت های فردی یک اصل مسلم، غیر قابل انکار و طبیعی است. پس طبیعتاً بین زن و شوهر اختلاف وجود دارد، ولی همانطور که اشاره شد تا زمانی که این اختلاف ها فاصله زیادی نداشته باشند، با گذشت و چشم پوشی همآهنگ شوند، و راه حل منطقی برای شان سنجیده شود، مشکل جدی بوجود نمی آید.

 

شرایط حل کردن اختلاف های زناشویی

فرض کنید پدر و مادرتان شما را از مدت ها قبل برای تعطیلات آخر هفته دعوت کرده اند اما همسر شما هفته کاری بسیاری شلوغی را داشته و ناچار است بعضی از کارها را همین آخر هفته که برنامه مهمانی رفتن داشتید، انجام دهد. چطور این مشکل را حل می کنید؟

 

جر و بحث می کنید و با اصرار از همسر خسته و گرفتارتان می خواهید آخر هفته شما را همراهی کند؟ دعوا می کنید، قهر می کنید و درنهایت به جای مهمانی، می مانید خانه و آبغوره می گیرید یا با هم خیلی منطقی و آرام حرف می زنید و راه حل مناسبی پیدا می کنید؟ اگر شما هم مثل همه زن و شوهرهایی که به روابطشان اهمیت می دهند این گزینه آخری را بیشتر می پسندید، گام های زیر ا دنبال کنید تا بهترین جواب را بیابید.

 

گام اول: مشکلتان را در چند کلمه توصیف کنید و به همسرتان اجازه پاسخ دادن بدهید

بازکردن و تشریح مساله ای که ذهنتان را درگیر کرده به شما و همسرتان یک نمای کلی از مساله می دهد. اجازه ندهید مساله ای که برایتان پیش آمده. پیش از مطرح شدن در نطفه خفه شود؛ تا زمانی که شما موضوع را کاملا شرح نداده اید، نمی توانید از همسرتان توقع حدس زدن و درک کردن داشته باشید.

 

نمونه

شما: اگر ما آخر این هفته برویم خانه پدر و مادر تو، دیگر فرصت نمی کنیم اظهارنامه مالیاتی مان را تا پیش از شروع هفته کاری پر کنیم.

 

همسر شما: والدین من برای این مه مانی از مدت ها پیش برنامه ریزی کرده اند. فکر نمی کنم بتوانیم مهمانی را لغو کنیم.

 

برای حل موضوع از روش هایی استفاده کنید که به نفع هردوی شما باشد. به این نکته مهم حتما توجه کنید: هرگز به همسرتان نگویید او چه کار می تواند بکند، در عوض به او بگویید که چه کاری از دست خودتان ساخته است

 

گام دوم: مسائل مهم را باهم حل کنید

این مرحله، مرحله شناسایی است؛ سعی نکنید نظراتتان را به همسرتان تحمیل و مشکل را شخصا حل کنید. فقط درباره مسائل و نرگانی های مهمی که به مشکل شما مربوط می شوند، گفت و گو کنید. به نگرانی های همسرتان نیز با دقت گوش فرا دهید. منصف باشید. درباره هر آنچه که شما و همسرتان را نگران کرده حرف بزنید و هدفتان را تعیین کنید؛ دیدن یک تصویر کلی و به ذهن سپردن لیستی از مسایل مهم و نگرانی های شما و شریک زندگی تان. این لیست در واقع مجموعه نگرانی های مشترک شماست که می خواهید در گام بعدی آنها را حل کنید.

نمونه

شما: من توی این هفته سه شب جلسه دارم، برای کارم هم ضرب الاجل تعیین شده، به علاوه به همسایه ها قول دادم سه شنبه شب با هم جلسه داشته باشیم. این اظهارنامه مالیاتی هم که باید تا هفته بعد کامل شود تو این هفته باید همه این کارها را انجام بدم.

 

حسابی خلقم تنگ شده، تازه هیچ علاقه ای هم به شرکت در جلسه ساختمان و این کارهای اجتمایع هسایه ها ندارم. واقعا حس می کنم بدجوری تحت فشارم.

 

همسر شما: من هم خیلی دلم می خواهد پدر و مادرم را قبل از اینکه مسافرت بروند ببینم. در چند ماه گذشته نتوانستم درست و حسابی پیش آنها باشم. غیر از این، مادرم خاله و دایی ام را هم به خاطر ما دعوت کرده. خیلی دوست دارم که کل این تعطیلات آخر هفته را پیش والدینم باشم. دلم می خواهد تو هم به دیدن آنها بیایی و توی این مهمانی خانوادگی شرکت کنی.

 

گام سوم: از یک راهکار دوسر برد، بهره بگیرید

برای حل موضوع از روش هایی استفاده کنید که به نفع هردوی شما باشد. به این نکته مهم حتما توجه کنید: هرگز به همسرتان نگویید او چه کار می تواند بکند، در عوض به او بگویید که چه کاری از دست خودتان ساخته است. خیلی از اوقات ممکن است اولین پیشنهاد بهرتین راه حل نباشد. اما احتمالا بهترین راهکار، زمانی به دست می آید که شما و همسرتان دارید با هم درمورد نگرانی هایتان گفت و گو می کنید و سعی در یافتن راه حلی مناسب دارید.

 

نمونه

شما: شاید من بتوانم چهارشنبه شب و صبح پنج شنبه را در خانه بمانم و فرم اظهارنامه مالیاتی را پر کنم. بعد بقیه تعطیلات را بدون نگرانی بیایم و پیش تو و والدینت باشم.

 

همسر شما: من هم به والدینم می گویم تو مجبور بودی این فرم را پر کنی؛ به همین دلیل نتوانستی زودتر بیایی. می خواهم جلسه امشب همسایه ها را هم لغو و به تو در پرکردن فرم کمک کنم.

 

چند راهکار عملی

این راهکارها می توانند یک مشاجره خانوادگی را پیش از آنکه شروع شود متوقف کنند

 

*مسائل را از زاویه دید همسرتان ببینید.

 

*پیش از آنکه بخواهید هر جمله تحریک کننده ای بگویید، تا 50 بشمارید. این وقفه به شما کمک می کند تا آرام شوید و زمان کافی داشته با شید که عبارت مناسب تری را جایگزین کنید.

 

*به یکدیگر زخم زبان نزنید، هرگز از عبارات تحقیرآمیز استفاده نکنید، شخصیت طرف مقابل را زیرسوال نبرید، قضاوت، عیب جویی، سرزنش و ترشرویی نکنید، کلام دیگری را قطع نکنید یا با حالت قهر و قدم های سنگین از اتقا خارج نشویند.

 

*از خودتان بپرسید آیا می توانم (یا باید بتوانم) خودم مشکل را حل کنم.

 

*از گفتگوهای سنگین پیش از صبحانه یا هر زمان دیگری که گرسنه هستید، بپرهیزید. چون هیچکس حال و حوصله بحث کردن با معده خالی را ندارد. بهتر است جلسات حل اختلافتان پس از ساعت هشت شب نیز نباشد چون خستگی هم به اندازه گرسنگی می تواند جرقه یک مشاجره اساسی باشد.

 

سه راه برای خنثی کردن یک مشاجره

این توصیه ها می توانند آتش یک دعوای خانوادگی را پیش از شعله ورشدن خاموش کنند.

 

*از حس عصبانیت به عنوان یک علامت هشداردهنده باری توقف جر و بحث بهره بگیربید. از محل دور شوید و خودتان را مشغول کاری کنید؛ مدیتیشن، ورزش یا هر فعالیتی که دوباره آرامش را به شما برگرداند.

 

*ارتباط عاطفی خود را با همسرتان حفظ کنید. با او همدلی کنید و قدرشناس باشید تا بین شما فاصله نیفتد. مراقب باشید تا تلاشی را که همسرتان برای دلجویی از شما می کند، ببینید. از ایجاد شکاف در روابطتان بپرهیزید.

 

*خود و همسرتان را آرام کنید. نفس عمیق بکشید، لحن مکالمه را آرام تر کنید، چند دقیقه به خودتان زمان بدهید تا تمام گام های مثبتی را که تا به حال با هم در جهت حل اختلاف برداشته اید، مرور کنید و درباره احساستان با هم حرف بنزید. هرچه در آرام کردن خود و همسرتان موفق تر باشید گفت و گوی شما هم مفیدتر خواهد بود.

منابع: مجله تندرستی /روان آنلاین/تبیان

ویدیو مرتبط :
بردن اختلاف زناشویی = باختن زندگی زناشویی ـ هلاکویی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ماجرای چرخش 180 درجه ای كاندولیزارایس و اختلاف احمدی نژاد و متكی

 

 

 

روزنامه تهران امروز با انتشار تحلیلی درباره بركناری منوچهر متكی از وزارت خارجه ، نسبت به شكل گیری افراط گرایی در دستگاه دیپلماسی كشور ابراز نگرانی كرد.

این روزنامه با ذكر خاطره ای از تقابلات احمدی نژاد و متكی ، وزیر خارجه سابق را "وزنه تعادل" در سیاست خارجی ایران دانست كه در پنج سال گذشته ، در برابر نفوذ افراطی ها در سیاست خارجی مقاومت كرده بود.

متن تحلیل تهران امروز را در زیر بخوانید:

فارغ از آنكه منوچهر متكی در طول پنج سال و سه ماه سكانداری وزارت امور خارجه، چه كارنامه‌ای از خود به جای گذاشت، یك ویژگی بارز «آقای دیپلمات» باعث می‌شود بركناری متكی، نگرانی‌های جدی تر را برای آینده دستگاه دیپلماسی ایران به وجود آورد.

مروری بر سوابق متكی نشان می‌دهد كه او، از معدود مدیران ارشد كشور است كه از اول انقلاب تاكنون فقط در یك رشته تخصصی، مسئولیت پذیرفته و كار كرده است؛ متكی از همان مجلس اول شورای اسلامی كه عضو كمیسیون سیاست خارجی بود تا پیش از بركناری عجیب‌اش در

22 آذر 89، صرفا در پست‌های دیپلماتیك و مرتبط با سیاست خارجی كار كرده است:

-نماینده مجلس شورای اسلامی (دوره اول- عضو كمیسیون خارجی): ۱۳۵۹

- رئیس اداره هفتم سیاسی- وزارت امورخارجه: ۱۳۶۳

- سفیر جمهوری اسلامی ایران در تركیه:۱۳۶۴

-مدیر كل اروپای غربی وزارت امورخارجه:۱۳۶۸

-معاون امور بین‌الملل وزارت امورخارجه:۱۳۶۸

-معاون حقوقی، كنسولی و امور مجلس وزارت امورخارجه:۱۳۷۱

-سفیر جمهوری اسلامی ایران در ژاپن: ۱۳۷۳

-مشاور وزیر امورخارجه:۱۳۷۸

-معاون بین‌الملل سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی: ۱۳۸۰(مامور ۲سال)

-نماینده مجلس شورای اسلامی (دوره هفتم- رئیس كمیته روابط خارجی كمیسیون امنیت ملی):۱۳۸۳

-وزیر امور خارجه در دولت نهم و دهم (از ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۹)

سه دهه حضور مستمر در فعالیت‌های دیپلماتیك، متكی را با فوت و فن روابط بین‌الملل آشنا كرده بود و البته رشته تحصیلی‌اش یعنی روابط بین‌الملل نیز پشتوانه علمی او در این عرصه بوده است.

این سوابق علمی و عملی، از سال 1384 تا قبل از بركناری‌اش در هفته گذشته، یك كاركرد عمده در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران داشت و آن «جلوگیری از نفوذ افراط‌‌گرایی در سیاست خارجی» بود.

در سال 84 بسیاری از یاران حلقه نخست آقای احمدی‌نژاد، نه تنها كوچك‌ترین سابقه‌ای در روابط بین‌الملل نداشتند بلكه تا قبل از دولت نهم حتی یك سفر خارجی هم نرفته بودند.

علاوه بر آن، افكار افراط گرایانه آنها علاوه بر صحنه سیاست داخلی، حوزه روابط خارجی را نیز هدف قرار داده بود. گمان آنها این بود كه همان‌گونه كه در داخل كشور پیروز انتخابات شده‌اند، می‌توانند در خارج نیز بدون رعایت اصول دیپلماتیك و ظرایف آن، سیاست خارجی را اداره كنند.

در چنان شرایطی، یك اتفاق غیرمنتظره، نجات دهنده سیاست خارجی ایران از التهابات ناشی از افراط گرایی شد: منوچهر متكی كه رئیس ستاد انتخاباتی علی لاریجانی در تهران بود، وزیر خارجه شد.

البته متكی، گزینه احمدی‌نژاد نبود اما رئیس‌جمهور جدید، نصیحت بزرگان نظام را پذیرفت و او را برای گرفتن رای اعتماد به مجلس معرفی كرد.

بدین سان، یك تقابل پنج سال و سه ماهه بین «جریان غیرمعتقد به قواعد دیپلماسی» از بیرون وزارت خارجه به سرپرستی احمدی‌نژاد و «طیف دیپلمات و جهان آشنا» در درون وزارت خارجه به رهبری منوچهر متكی شكل گرفت.

ویژگی شاخص جریان نخست، عدم توازن در مواضع بود. به عنوان مثال از یك سو، شدیدترین مواضع و غیردیپلماتیك‌ترین ادبیات را علیه آمریكا به كار می‌گرفت و از سوی دیگر ذوق عجیبی برای برقراری رابطه داشت.

رئیس‌جمهور در سفرهای استانی‌اش، با لحنی حتی گاه خارج از عرف ایرانی، به سران آمریكا می‌تاخت و در عین حال، نامه‌هایی بدون همفكری با دستگاه دیپلماسی به آنان می‌نوشت كه همگی نیز بی‌پاسخ ماندند.

در چنان شرایطی، متكی وزنه تعادل در سیاست خارجی ایران بود و تا جایی كه می‌توانست می‌كوشید مانع از اقدامات غیرمتعارف و نسنجیده برخی مسئولان در عرصه سیاست خارجی شود.

به عنوان مثال، هنگامی كه شبكه خبری الجزیره، به نقل از كاندولیزا رایس، وزیر خارجه وقت آمریكا اعلام كرد كه ایالات متحده آماده چرخش 180 درجه‌ای در سیاستش نسبت به ایران است، احمدی‌نژاد با متكی تماس می‌گیرد و با لحنی تند به او می‌گوید: حالا كه آمریكایی‌ها درصدد اصلاح سیاست خود نسبت به ایران هستند، شما چرا فرصت سوزی می‌كنید و از این اظهارات استقبال نمی‌كنید؟!

احمدی‌نژاد سپس از متكی می‌خواهد به سخنگوی وزارت خارجه دستور دهد كه فورا از این سخنان استقبال كند.

متكی اما این كار را نمی‌كند و صرفا از مسئولان وزارت خارجه می‌خواهد متن كامل سخنان رایس را پیدا كنند. او در برابر فشارهای رئیس‌جمهور و در پاسخ به سوال خبرنگاران درباره اظهارات رایس، پاسخی دیپلماتیك می‌دهد: «خانم‌ها معمولا شجاع ترند» همین! سرانجام پس از تحقیقات، كاشف به عمل می‌آید كه رایس آن جمله را واقعا گفته، اما آن را مشروط به توقف كامل غنی سازی در ایران كرده بود.

در آن مقطع، اگر كسی با ویژگی «اطاعت پذیری مطلق» وزیر خارجه بود، فورا امتثال امر می‌كرد و به رایس چراغ سبز نشان می‌داد و بعد باید كلی تلاش می‌شد تا بحث توقف غنی‌سازی از این چراغ سبز منها شود!

اینك اما، آقای دیپلمات در راس دستگاه دیپلماسی نیست. در این میان هر چند صالحی سرپرست وزارت خارجه، چهره‌ای تكنوكرات محسوب می‌شود اما اولا مشخص نیست كه وزیر خارجه شود یا خیر و ثانیا معلوم نیست آیا می‌تواند به اندازه متكی در برابر افراط گرایی‌های تحمیلی بر سیستم وزارت خارجه و به محاق بردن بدنه كارشناسی آن مقاومت كند؟

فراموش نكنیم كه متكی، شخصی قائم به نفس و دارای حمایت مقامات ارشد نظام بود اما صالحی چهره‌ای است كه استقلال شخص‌اش، بیشتر در عرصه علمی و دانشگاهی است، اما در حوزه سیاست، وامدار خود احمدی‌نژاد محسوب می‌شود و لذا طبیعتا قدرت چانه زنی و مقاومت بسیار كمتری خواهد داشت به‌ویژه آنكه از ماجرای متكی و بركناری عجیب و غریبش، قاعدتا این عبرت را گرفته كه در دولت دهم، وزیر مستقل و كارشناس همواره بر لبه تیغ حركت می‌كند...../تحلیل:عصرایران