آنچه درباره فیبروم رحمی باید بدانید

آنچه درباره فیبروم رحمی باید بدانید
فیبروم رحمی که نوعی رشد غیرسرطانی سلو‌ل‌های رحم است، به طور معمول در سال‌های باروری ظاهر می‌شود. بروز فیبروم رحمی خطر ابتلا به سرطان رحمی را افزایش نمی‌دهد و تقریبا هیچ‌وقت هم تبدیل به سرطان نمی‌شود.
از هر چهار زن، سه زن مبتلا به فیبروم رحمی هستند که بیشتر آنها هم از آن بی‌خبرند چون اغلب علایم خاصی ندارد و ممکن است از سوی پزشک و به طور اتفاقی تشخیص داده شود.
به طور کلی فیبروم رحمی مشکل خاصی به وجود نمی‌آورد و در بیشتر موارد احتیاجی هم به درمان ندارد. البته اگر بیمار احساس ناراحتی کند، می‌توان آن را مورد درمان قرار داد و یا با جراحی کوچک‌تر کرد یا از بین برد. فقط در برخی موارد نادر است که فیبروم رحمی با درد شدید و ناگهانی همراه است و نیاز به درمان فوری دارد.
علل و عوامل ایجاد فیبروم
دلیل قطعی بروز فیبروم رحمی مشخص نیست اما محققان به عوامل زیر برای ایجاد فیبروم رحمی اشاره می‌کنند:
• دلایل ژنتیک
• هورمون: گفته می‌شود ترشح هورمون‌های استروژن و پروژسترون که رحم زن را برای حاملگی آماده می‌کند ممکن است موجب رشد فیبروم هم بشود.
• عوامل شیمیایی دیگر: بعضی از مواد که به نگهداری بافت‌های بدن کمک می‌کنند، ممکن است سبب رشد فیبروم شوند.
• سن باروری
• وراثت: اگر مادر یا خواهر فرد به فیبروم رحمی مبتلا باشد، احتمال ابتلای وی هم بیشتر می‌شود.
• نژاد: تحقیقات نشان داده است که زنان سیاه پوست بیشتر با خطر فیبروم مواجه هستند تا زنان نژادهای دیگر. همچنین این دسته از زنان بیشتر در سنین پایین‌تر دچار فیبروم رحمی می‌شوند.
رابطه فیبروم با حاملگی
فیبروم رحمی اغلب با حاملگی ارتباطی پیدا نمی‌کند اما ممکن است در مواردی با نازایی افراد ارتباط داشته باشد. تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که احتمال اینکه زنان مبتلا به فیبروم رحمی زایمان زودرس و مشکلاتی از این قبیل داشته باشند، بیشتر است.
درمان
داروهایی که برای فیبروم رحمی مورد استفاده قرار می‌گیرند، در واقع هورمون‌هایی را که چرخه قاعدگی را تنظیم می‌کنند مورد هدف قرار می‌دهند و علایمی مانند خون‌ریزی شدید قاعدگی را از بین می‌برند اما خود فیبروم را از بین نمی‌برند گرچه ممکن است تا حدی آن را کوچک کنند.

یک دسته از داروهایی که در درمان فیبروم مورد استفاده قرار می‌گیرند، عبارتند از لوپران و سینارل که میزان استروژن و پروژسترون را کاهش می‌دهند و در نتیجه مصرف آنها، قاعدگی متوقف می‌شود و در نهایت فیبروم هم کوچک می‌شود.
دانازول هم نوعی داروی دیگر است که میزان آندروژن یا همان هورمون موسوم به هورمون مردانه را افزایش می‌دهد و در نتیجه علایم و عوارض فیبروم تخفیف پیدا می‌کند. این دارو ضمن کوچک کردن فیبروم ممکن است در عین حال عوارضی هم مانند اضافه وزن، احساس افسردگی، هیجان و اضطراب، آکنه (کک و مک)، سردرد، رشد موی زاید و کلفت شدن صدا داشته باشد که بعضی از خانم‌ها را از مصرف آن بازمی‌دارد. قرص‌های ضدحاملگی یا پروژستین‌ها هم خون‌ریزی قاعدگی را مهار می‌کنند اما اندازه فیبروم را کوچک‌تر نمی‌کنند.

انواع داروهای غیرهورمونی هم هستند که خون‌ریزی‌های واژنی غیرمرتبط به فیبروم را مهار می‌کنند اما درباره خون‌ریزی‌های فیبرومی تاثیری ندارند.
در صورت بروز هر کدام از موارد زیر باید به پزشک مراجعه کرد:
• بروز درد طولانی در لگن
• قاعدگی‌های بسیار دردناک
• خون‌ریزی و دیدن لکه در فاصله دو قاعدگی
• درد هنگام مقاربت
• مشکل در دفع ادرار
• درد و خون‌ریزی شدید و ناگهانی.
علایم فیبروم:
• خون‌ریزی شدید قاعدگی
• قاعدگی‌های طولانی و خون‌ریزی مابین دو قاعدگی
• احساس درد و فشار
• نداشتن کنترل روی دفع ادرار و یا تکرر ادرار
• یبوست
• درد در ناحیه پشت و یا پاها
• فیبروم خارج از رحم سبب به وجود آمدن مشکلات مربوط به دفع ادرار می‌شود. فیبرومی که در پشت رحم به وجود می‌آید ممکن است یبوست ایجاد کند و فیبروم روی اعصاب ستون فقرات هم موجب درد در ناحیه پشت می‌شود.

منبع:salamatiran.com

ویدیو مرتبط :
‫فیبروم های رحمی‬‎

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

فیبروم های رحمی و درمان های آن

فیبروم های رحمی و در مان های آن
فیبروم رحم چیست؟
 فیبروم رحم یا تومورخوش خیم عضله ی صاف رحم، شایع ترین تومور لگنی در نزد زنان است که تقریباً در پنجاه درصد زنان و معمولاً در سنین باروری بین 25 تا 40 سالگی دیده می شود.
انواع فیبروم ها را نام ببرید.
 فیبروم ها بر اساس محل آن ها در رحم تقسیم بندی می شوند. شایع ترین محل وجود آن ها اینترامورال ( داخل عضله رحم)، ساب سروزال ( به صورت توده ی برجسته ای خارج رحم) و زیر مخاطی ( داخل حفره رحم) هستند. نوع سوم یعنی زیر مخاطی که از همه ی موارد نادرتر است با بیشترین تظاهرات بالینی از جمله منوراژی یا خونریزی شدید قاعدگی و نازایی همراه است.
شایع ترین علامت فیبروم های رحمی چیست؟
 هرچند فیبروم های رحم در اندازه ی کوچک تر می توانند بدون علامت باشند و فقط هنگام انجام سونوگرافی های به صورت اتفاقی تشخیص داده می شوند، ولی حداقل در پنجاه درصد بیماران عوارضی مانند دردهای لگنی، افزایش خونریزی های قاعدگی، درد شدید زمان قاعدگی و تکرر ادرار ( به علت فشار روی مثانه) و نازایی دیده می شود.

البته معمولاً فیبروم علت شایعی برای نازایی نیست و فقط در ده درصد موارد آن هم فیبروم های بزرگ زیر مخاطی ممکن است باعث نازایی شوند که در این صورت درمان آن ها قبل از حاملگی ضروری است. هم چنین در اکثر موارد، فیبروم ها باعث سقط جنین نمی شوند مگر آن که تعداد آن ها زیاد یا بزرگ بوده و بیشتر فضای داخل رحم را اشغال کرده باشند که در این صورت ممکن است باعث سقط یا زایمان زودرس شوند.
درمان قطعی فیبروم های رحم چیست؟
 در واقع بیشتر فیبروم های رحم در اندازه های کوچک بدون علامت هستند و در صورت کشف اتفاقی آنها در سونوگرافی با توجه به بی علامت بودن آنها، اقدام خاصی لازم نیست و بیمار فقط باید هر سه تا شش ماه یکبارجهت کنترل سایز فیبروم ها یا ایجاد علایمی مثل درد شکم و مشکلات قاعدگی نیز باید اقدام به درمان جراحی یا طبی کرد، البته در فیبروم های بزرگ علامت دار درمان قطعی، جراحی و برداشت فیبروم یا « میو مکتومی» است که در آن احتمال عود فیبروم در محل های دیگر رحم مدتی پس از جراحی نیز وجود دارد.
آیا خانمی که فیبروم رحمی دارد، می تواند حامله شود؟
 بله، البته بستگی به تعداد و محل فیبروم های رحم دارد. در صورتی که تعداد فیبروم ها بسیار زیاد و سایز رحم از حد نرمال خارج شده باشد یا اندازه ی فیبروم ها بسیار بزرگ ( بالای شش الی هفت سانتی متر) باشد، بهتراست قبل از حاملگی در مشاوره ی پیش از بارداری در صورت تشخیص فیبروم، ابتدا درمان جراحی انجام شود و بعد با فاصله ی زمانی مشخص پس از جراحی اقدام به بارداری شود.
فیبروم ها درحاملگی چه عوارضی ایجاد می کنند؟
 همان طور که قبلاً گفته شد، فیبروم علت شایعی برای نازایی نیست و فقط در ده درصد موارد ممکن است سبب نازایی شود، ولی اگر خانمی با وجود فیبرومی در رحم حامله شود، به علت تغییرات هورمونی در این دوران ممکن است (به خصوص در سه ماهه اول و دوم بارداری) فیبروم هایش بزرگ تر شوند.

گاه در این دوران در داخل فیبروم ها، خونریزی ایجاد می شود که همراه با درد شدید شکم به صورت حادو ناگهانی و تب بالا خواهد بود که در بسیاری از موارد این حالت با شکم حاد جراحی یا آپاندیست یا کیست پاره شده ی تخمدان اشتباه شده و اگر دقت نشود ممکن است باعث انجام جراحی غیرضروری در دوران بارداری شود که عوارض فراوانی از جمله زایمان زودرس به دنبال خواهد داشت.

در صورت بروز خونریزی در داخل فیبروم دربارداری، لازم است بیمار تا زمان کنترل خود به خودی علایم و قطع درد. در بیمارستان بستری و با مسکن و تب بر تحت نظر باشد. هر چند در اکثر موارد نیاز به جراحی نیست. فیبروم های متعدد زیر مخاطی که در داخل لایه ی داخلی رحم برجسته هستند، ممکن است سبب ایجاد سقط در سه ماهه ی اول یا دوم بارداری شوند، حتی گاهی علت سقط های مکرر جنین ( بیش از سه سقط در سابقه بیمار) همین فیبروم ها هستند که در این صورت درمان جراحی و برداشت فیبروم ها قبل از اقدام به بارداری بعدی، جهت پیشگیری از سقط ضروری است.

گاهی نیز فیبروم های زیر مخاطی ممکن است به علت کم کردن فضای داخلی رحم باعث ایجاد زایمان زودرس در بارداری شوند. هم چنین فیبروم های بزرگ که در قسمت تحتانی و نزدیکی دهانه ی رحم قرار دارند، ممکن است در ماه آخر بارداری و در هنگام زایمان طبیعی، باعث عدم پیشرفت زایمان شوند و به صورت مانع در راه خروجی جنین عمل کنند که در این صورت انجام عمل سزارین ضروری است.
اگر در هنگام عمل سزارین، هم زمان فیبروم رحم نیز وجود داشته باشد، می توان در همان زمان اقدام به برداشت فیبروم یا میو مکتومی کرد؟
 خیر، به طور کلی بهتر است در هنگام عمل سزارین برداشت هم زمان فیبروم انجام نگیرد، زیرا درحاملگی بافت رحم و ضمائم بسیار پر خون است و در صورت هر نوع دستکاری جراحی احتمال خونریزی شدید از جای فیبروم وجود دارد که در صورت عدم کنترل آن ممکن است جراح مجبور به برداشت کامل رحم برای حفظ جان بیمار شود.
آیا احتمال بدخیم شدن فیبروم ها وجود دارد؟
بله، ولی احتمال بدخیم شدن آن خیلی کم و تقریباً نزدیک به صفراست. این احتمال بدخیمی در مواردی که فیبروم های کوچک پس از یائسگی به صورت ناگهانی و بدون هیچ گونه تحرک هورمونی شروع به رشد سریع و ناگهانی کنند، بیشتر است. در این مورد لازم است سریعاً عمل جراحی برداشت رحم و ضمائم یا « هیسترکتومی » برای بیمار به علت شک به بدخیمی احتمالی انجام گیرد.
در اکثریت موارد پس از یائسگی به علت عدم ترشحات هورمونی تخمدان، فیبروم های رحمی شروع به چروکیده و کوچک شدن می کنند و گاه در داخل آنها رسوب کلسیم ایجاد می شود که در این موارد هیچ گونه اقدامی لازم نیست و فقط باید کنترل سالیانه با سونوگرافی رحم انجام گیرد.
آیا درمان های غیر جراحی نیز برای فیبروم وجود دارد؟
امروزه سعی می شود که حتی الامکان از روش های طبی برای درمان استفاده شود تا ریسک جراحی به بیمارتحمیل نشود.

داروهایی به صورت تزریقی و خوراکی در دسترس هستند که می توانند قاعدگی های فرد را طبیعی کرده و میزان خونریزی و درد بیمار را کاهش دهند تا زمانی که فرد به سن یائسگی برسد و پس از آن به علت قطع ترشح هورمون های تخمدانی فیبروم ها به تدریج کوچک تر و چروکیده تر می شوند. البته تصمیم گیری در مورد این درمان ها به عهده جراح و متخصص زنان بر اساس معاینه و شرایط فیبروم است.
منبع:نشریه 7 روز زندگی، شماره110.

rasekhoon.net