آشنایی با بیماری «پای ورزشکاران» و پیشگیری از آن

بیماری پای ورزشکاران ،همان قارچ‌های پوستی است.

 

هوا گرم است و از نوک سر تا انگشت‌های پای‌تان خیس عرق است. خارش و سوزش انگشت‌ها هم امان‌تان را بریده. به محض اینکه کفش‌های‌تان را در می‌آورید با قرمزی کف پا مواج می‌شوید که قطعا این خارش و قرمزی‌ها عادی نیست. شاید برخی از افراد با این علائم آشنا باشند؛ بله قارچ‌های بیماری‌زا محل جدیدی برای زندگی پیدا کرده‌اند. بهتر است بگوییم پای شما خانه‌ای جدید برای قارچ‌های پوستی شده است. اما چه شرایطی آنها را به اینجا دعوت کرده است؟

قارچ شناس شوید
قارچ‌ها موجوداتی شبیه گیاهان هستند، اما چون نمی‌توانند فتوسنتز کنند، مجبورند یک زندگی انگلی داشته باشند. به همین دلیل روی بدن یا بقایای بدن موجودات زنده رشد کرده و تکثیر می‌شوند. اما همه قارچ‌ها به یک صورت رشد نمی‌کنند؛ آنها به دو دسته چندسلولی و تک‌سلولی تقسیم می‌شوند. قارچ‌های چندسلولی در طبیعت به راحتی قابل مشاهده هستند، اما قارچ‌های تک‌سلولی همان قارچ‌هایی‏ هستند که می‌توانند برای انسان و سایر موجودات بیماری‌زا باشند. این قارچ‌های تک‌سلولی روی پوست مرده نفوذ می‌کنند و اگر شرایط محیطی فراهم باشد رشد کرده،تکثیر می‌شوند.

 

قارچ‌ها چطور ظاهر می‌شوند؟
نباید انتظار داشته باشید که قارچ‌های تک سلولی بیماری زا را به راحتی مشاهده کنید. این نوع از قارچ قابل مشاهده نیستند، اما اگر روی پوست‌تان با تغییراتی مثل قرمزی به همراه پوسته‌ریزی مواجه شدید بهتر است به وجود قارچ‌ها روی پوست‌تان شک کنید، به خصوص اگر همراه با خارش باشد. در مواقع شدیدتر، علاوه بر علائم گفته شده تاول‌هایی روی پوست ایجاد می‌شوند که حاوی مایعات شفاف یا کدررنگ چرکی هستند. اکثر قارچ‌های بیماری‌زا با این علائم خودشان را روی پوست نشان می‌دهند.

 

کدام عضو بدن مستعد تر است؟
شایع‌ترین جایی که ممکن است گرفتار قارچ‌های پوستی شوید، انگشت‌های پا است. به خصوص بین انگشت چهارم و پنجم پا چون تهویه مناسبی وجود ندارد، بروز قارچ‌ها در این محل‌ها بیشتر است. قارچ‌ها ممکن است روی پوست وجود داشته باشند، اما زمانی رشد می‌کنند و زیاد می‌شوند که شرایط برای‌شان فراهم شود. هر زمان که نام بیماری پای ورزشکاران را شنیدید، بدانید که منظور همان قارچ‌های پوستی است؛ زیرا این بیماری در بین ورزشکاران بسیار شایع بوده و تنها دلیلش هم تعرق زیاد است. پس افرادی که تعرق زیادی دارند احتمال ابتلا به این بیماری در آنها نسبت به سایر افراد دیگر بیشتر است.

 

فقط مخصوص ورزشکاران نیست
برخلاف نام بیماری که پای ورزشکار است، هر فردی که شرایط زیر را داشته باشد در معرض خطر این بیماری قارچی است:

 

پوشیدن طولانی مدت کفش جلو بسته یا کفش‌هایی که تهویه ندارند. مرطوب بودن پاها برای مدت زمان طولانی عرق کردن زیاد در ناحیه انگشتان پا وجود زخم در کف پا یا در ناخن‌ها اما به غیر از ورزشکاران در افراد مسن هم این بیماری شایع است. هرچه سن بالاتر می‌رود، توقع داریم قارچ پوستی در افراد بیشتر مشاهد شود؛ به خصوص افرادی که سنشان بالای 50 سال است، بین دو نفر یک نفرشان به این بیماری از نوع خفیف تا شدید مبتلا می‌شود.

 

بیماری پای ورزشکار یک بیماری واگیردار است.

 

قارچ‌ها ساکن نمی‌مانند!
فکر نکنید که قارچ‌ها در یک مکان به وجود می‌آیند و همان جا باقی می‌مانند؛ اگر شرایط محیطی مناسب باشد علاوه بر روی انگشتان پا، پاشنه، کف و لای انگشتان نیز جاهایی هستند که برای رشد قارچ مساعدند. اتفاقا خوب این است که یکی از پاها دچار این مشکل بشود، اما از آن جاکه بیماری پای ورزشکار واگیردار است، می‌تواند با تماس مستقیم و غیرمستقیم (نظیر تماس با کفش، جوراب، دمپایی مشترک در حمام‌های عمومی و استخرها) از فردی به فرد دیگر منتقل شود. به همین دلیل اگر به موقع تشخیص داده نشود و درمان‌های لازم انجام نشود، انتقال آن به سایر قسمت‌ها امکان پذیر است.

 

کشت پوستی، شما را از این بیماری آگاه می‌کند
همان طور که گفته شد، قارچ‌های پوستی قابل رویت نیستند، اما از روی برخی از علائم می‌توان به وجود آنها شک کرد. دید پزشکی با دید افراد عادی فرق دارد. معمولا زائده‌های قارچی با نشانه‌ای به نام زائده فعال (این زائده به صورت حلقوی یا نیمه‌حلقوی است که لبه زائده فعال بوده اما مرکز آن غیرفعال یا رو به بهبودی است) همراه هستند که این زائده به تشخیص بیماری کمک می‌کند. اما تشخیص از این طریق برای همه افراد امکان‌پذیر نیست. به‌طور کلی پزشک به سادگی و در عرض چند دقیقه می‌تواند با انجام کشت پوستی بیماری را تشخیص داده و درمان مناسب را آغاز کند.

 

زود دل نمی‌کند
از زمانی که بیماری پای ورزشکاران در فرد تشخیص داده می‌شود، باید درمان را که هم به صورت دارویی و هم موضعی است شروع کرد. درمان قارچ‌های پوستی در شرایط نرمال ممکن است تا مدت 2 ماه هم طول بکشد، اما در شرایط خاص احتمال دارد طول درمان بیشتر باشد. شرایط خاص به زمانی گفته می‌شود که قارچ‌ها به ناخن‌ها هم سرایت کرده باشد.

 

درمان‌های خودسرانه را دور بریزید
خیلی از افراد سعی می‌کنند با راهکارهای خانگی مثل زدن بتادین، سرکه یا آب نمک با خوددرمانی این مشکل را برطرف کنند. اما هیچ کدام از این روش‌ها از نظر علمی تایید نشده است. تنها ماده گیاهی که خاصیت ضدقارچی دارد، حناست. مدت 10 تا 15 دقیقه حنا را روی محل قارچ‌ها قرار دهید، اما به دلیل رنگی که حنا به پوست می‌دهد، برخی از افراد راغب به انجام این کار نیستند.

 

به همین دلیل توصیه می‌شود با راهکارهای خانگی غیرموثر درمان را به تعویق نیندازید. به‌طور کلی بیماری پای ورزشکار می‌تواند از نوع خفیف تا شدید متغیر باشد و در مدت زمان کوتاه درمان شود یا به زمان زیادی برای درمان نیاز داشته باشد. ولی چیزی که عمومیت دارد پاسخ خوب به درمان و امکان پیشگیری است.

 

برای جلوگیری از ابتلا به قارچ در استخرها و حمام‌های عمومی از دمپایی استفاده نمایید.

 

قارچ کاندیدا
افرادی که مشکل نقص ایمنی دارند، مثل بیماران پیوندی یا افراد دیابتی ممکن است به نوع دیگری از بیماری‌های قارچی مبتلا بشوند. البته این قارچ‌ها هم از نوع تک سلولی بوده که به نام قارچ‌های کاندیدا معروف هستند. قارچ کاندیدا بیشتر تمایل دارد بین انگشتان پا و اطراف ناخن‌ها رشد و نمو داشته باشد تا کف یا روی پاها. اما به‌طور کل قارچ‌های غیرکاندیدا یا قارچ‌های کپکی شیوع‌شان نسبت به قارچ‌های دیگر در بین افراد به خصوص افراد سالم بیشتر است. همچنین بوی پا در این نوع از قارچ‌ها کمتر نقش دارند.

 

این کفش‌ها را نپوشید
همان طور که گفته شد، بیماری ورزشکاران یک بیماری مسری است؛ به همین دلیل ممکن است برخی از افرادی که مبتلا به این بیماری هستند، کفش‌شان هم آلوده به قارچ شود. به همین دلیل توصیه می‌شود افرادی که مقاوم به درمان هستند و بیماری‌شان عود می‌کند، دیگر از کفش آلوده استفاده نکنند. قارچ‌ها در بافت‌های کفش فرو رفته‌اند، به همین دلیل با شست و شو و حتی قرار دادن در آفتاب آنها از بین نمی‌روند.

 

قارچ‌ها این شرایط را دوست ندارند
برای جلوگیری از ابتلا به بیماری پای ورزشکار، اقدامات زیر را انجام دهید:
– پای خود را بعد از استحمام یا شنا به‌طور کامل خشک کنید.

 

– در استخرها و حمام‌های عمومی از دمپایی یا صندل شخصی استفاده کنید.

 

– سعی کنید از جوراب استفاده کنید تا پاها خشک‌تر باشند.

 

– از کفش با تهویه مناسب استفاده کنید، اگر شرایط کاری شما به گونه‌ای است که پای شما برای طولانی مدت درون کفش است، حتما به صورت روزانه پای خود را با آب گرم و صابون بشویید و به خوبی پا و لای انگشتان را خشک کنید.
منبع: مجله سیب سبز

ویدیو مرتبط :
آشنایی با عوامل و راه های پیشگیری و درمان بیماری عفونی پوستی گال

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آشنایی با آرتروز و راههای پیشگیری و درمان بیماری آرتروز

آرتروز، یکی از عمده دلایل از کار افتادگی می باشد

 

آرتروز چیست و چگونه درمان می شود؟

آرتروز چیست ؟

آرتروز (Osteoarthritis)به معنی التهاب مفاصل است. التهاب یکی از واکنش های طبیعی بدن نسبت به بیماری ها و یا آسیب ها است و شامل ورم، درد، خشکی و گرفتگی می شود. التهاب هایی که برای مدت طولانی باقی می مانند و یا به صورت مکرر عود می کنند (از جمله در آرتروز) می توانند منجر به آسیب دیدن بافت های بدن شوند.

 

مفصل جایی است که دو یا چند استخوان به هم وصل می شوند، مانند زانو و یا لگن. بخشی از استخوان که در مفصل با استخوان دیگر درگیر می شود با ماده ای اسفنجی به نام غضروف پوشیده شده است که باعث می شود استخوان به راحتی و بدون درد حرکت کند.

 

در مفاصل مایعی لغزنده به نام مایع سینوویال ترشح می شود که این ماده مفصل را تغذیه کرده و اصطکاک آن را کم می کند. استخوان ها با بافت های طناب مانند بسیار قوی به نام رباط به هم متصل می شوند. رباط ها به ثبات استخوان ها کمک می کنند. عضلات و تاندون ها نیز از مفاصل پشتیبانی کرده و باعث می شوند شما بتوانید حرکت کنید.

در بیماری آرتروز، یک یا چند منطقه از یک مفصل ملتهب شده که باعث بروز درد، سفتی و گاهأ اختلالات حرکتی می شود. برخی از انواع آرتروز ها بر سایر بخش های بدن از جمله پوست و ارگان های داخلی تاثیر می گذارند.

 

آرتروز تا چه میزان شایع است؟

بیماری آرتروز بسیار شایع است. تخمین زده می شود که بیش از 70 میلیون آمریکایی (یعنی از هر سه نفر یک نفر) به نوعی از ورم مفاصل و یا درد در مفاصل رنج می برند. آرتروز یکی از عمده دلایل از دست دادن زمان مفید کاری و یا حتی از کار افتادگی می باشد. بیماری آرتروز می تواند افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد اما با این حال میزان شیوع آن در افراد مسن بیشتر است.

 

دلایل ابتلا به آرتروز

 

 افزایش وزن به دلیل فشار زیادی که به مفاصل وارد می کند می تواند منجر به آرتروز شود

 

چندین فاکتور وجود دارد که می‌توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند، این عوامل شامل:

• افزایش سن. خطر ابتلا به آرتروز با افزایش سن افزایش می‌یابد.

•  جنسیت. زنان بیشتر از مردان در خطر ابتلا به بیماری آرتروز قرار دارند.

 

• وراثت. بعضی از افراد بصورت مادرزاد دچار مشکلات استخوانی هستند، که خطر ابتلای آنها به آرتروز را افزایش می‌دهد.

 

•  آسیب دیدن مفاصل. زمانی که مفاصل هنگام ورزش و یا سایر تصادفات آسیب می‌بینند، خطر ابتلای مفصل آسیب دیده به آرتروز افزایش می‌یابد.

 

• چاقی. حمل وزن بیشتر توسط بدن باعث فشار بیش از حد بر مفاصل می‌شود که به نوعی منجر به بیماری آرتروز می شود.

 

• مشاغل خاص. اگر شغل افراد از نوعی است که باعث فشار مداوم برروی مفاصل می‌شود، خطر ابتلای شما به آرتروز افزایش می‌یابد.

 

• سایر بیماری‌ها. ابتلا به دیابت، کم کاری تیروئید، نقرس یا بیماری پاژه خطر ابتلا به آرتروز را افزایش می‌دهد.

 

علائم آرتروز چه چیزهایی هستند؟

 آرتروز از انواع بیماری مزمن بوده که با گذر زمان شدیدتر می‌شود

 

بیش از 100 نوع آرتروز وجود دارد. انواع مختلف آرتروز، علائم متفاوتی دارند و این علائم در افراد مختلف شدت های متفاوتی دارد. به طور کلی بیماری آرتروز هیچ علائمی را خارج از خود مفصل ایجاد نمی کند. برخی از انواع آرتروز می توانند باعث احساس خستگی، تب، بثورات جلدی و علائم التهاب مفصل شوند.

 

علائم آرتروز یا التهاب مفصل به خودی خود می تواند شامل موارد زیر باشد:

¤ درد

¤ ورم

¤  سفتی

¤ حساسیت به لمس

¤ قرمزی

¤ داغ شدن

 

عوارض ابتلا به آرتروز

آرتروز از انواع بیماری مزمن بوده که با گذر زمان شدیدتر می‌شود. درد و خشکی مفاصل ممکن است آنقدر شدید شود که انجام کارهای روزانه را سخت کرده و یا ناممکن سازد. در موارد شدید آرتروز پزشکان ممکن است با جراحی تعویض مفصل بیماری را بهبود بخشند.

 

تشخیص آرتروز چگونه است؟

  گاهی پزشک برای  تشخیص آرتروز، آزمایش خون، ادرار و یا مایع مفصلی تجویز کند

 

آرتروز معمولا با گرفتن یک شرح حال از علائم و یک معاینه پزشکی توسط پزشک تشخیص داده می شود.

در برخی موارد برای تشخیص آرتروز از تکنیک های تصویر برداری نیز استفاده می شود. در برخی موارد پزشک ممکن است برای تشخیص برخی از انواع آرتروز برای شما آزمایش خون، ادرار و یا مایع مفصلی تجویز کند. این آزمایش ها می توانند به تعیین نوع آرتروز شما کنند. همچنین این آزمایش ها می توانند به رد کردن احتمال ابتلای شما به سایر بیماری های مشابه کمک کند.

 

درمان آرتروز

هرچند درمان کامل و شفادهنده‌ای برای آرتروز هنوز کشف نشده، اما با انجام بعضی از درمان‌ها می‌توان درد آرتروز را کاهش داده و انعطاف و حرکت را به مفاصل برگرداند، این درمان‌ها شامل:

 

♦ درمان دارویی برای آرتروز:

 

 داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی می‌توانند درد آرتروز را کاهش دهند

 

برای درمان درد آرتروز می‌توان از داروهای زیر استفاده کرد:

ο استامینوفن. استامینوفن می‌تواند درد آرتروز را کاهش دهد اما تاثیری برروی التهاب و ورم ندارد. مصرف بیش از حد استامینوفن می‌تواند باعث آسیب رساندن به کبد شود.

 

ο داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs ). این داروها می‌توانند درد و التهاب آرتروز را تا حدودی کاهش دهند، این داروها شامل ایبوپروفن، ناپروکسن و … می‌شوند. مصرف این داروها برای کاهش درد آرتروز ممکن است باعث ناراحتی معده، مشکلات قلبی، احساس صدا درگوش، مشکلات قلبی، خونریزی و مشکلات کبد و کلیه شوند. مصرف این داروها در افراد مسن می‌تواند خطرناک تر باشد.

ο داروهای مخدردار. در موارد شدید بیماری آرتروز، ممکن است داروهای مخدر دار تجویز شوند.

 

♦ درمان های غیر دارویی برای درمان آرتروز شامل:

ο فیزیوتراپی.

ο کار درمانی.

 

♦ استفاده از جراحی برای درمان آرتروز شامل:

ο استتومی (درمان آرتروز از طریق برش استخوان و جدا کردن و خارج کردن قسمتی از استخوان ).

ο تعویض مفاصل. در این روش درمان آرتروز، پزشک مفصل آسیب دیده را خارج کرده و با پروتزهای پلاستیکی و آهنی جایگزین می‌کند.

 

♦  درمان آرتروز با طب سنتی یا جایگزین:

 

استفاده از طب سوزنی برای کاهش درد آرتروز مفید است

 

این درمان ها برای کاهش درد آرتروز بجای درمان‌های دارویی استفاده می‌شوند که شامل:

¤ طب سوزنی. یکی از روشها برای کاهش درد آرتروز استفاده از طب سوزنی است. در واقع از طب سوزنی برای کاهش درد مفصل و بهبود عملکرد مفصل استفاده می‌شود.

¤ تای چی و یوگا. این درمان‌های ورزشی ممکن است بتوانند تاثیری بر درد آرتروز داشته باشند.

 

♦ درمان خانگی آرتروز:

 استفاده از کمپرس های گرم در درمان خشکی مفصل و آرتروز موثر است

 

تغییر در سبک زندگی و استفاده از راهنمایی های زیر برای درمان خانگی آرتروز می‌تواند، در بهبود زندگی با آرتروز به شما کمک کند:

· استراحت. درصورتی که در مفاصل خود احساس درد و یا التهاب دارید سعی کنید بین 12 تا 24 ساعت به مفصل مربوطه استراحت دهید و فشار زیاد و مکرری به مفصل مربوط وارد نکنید.

 

·  ورزش. ورزش می‌تواند تحمل شما را بالا برده و با تقویت ماهیچه‌های دور مفاصل، مفاصل را پایدارتر کند و باعث کاهش درد آرتروز شود. ورزش های نرم از جمله پیاده‌روی، دوچرخه سواری و شنا می‌تواند به شما کمک کند. درصورتیکه موقع ورزش احساس درد جدیدی در سایر مفاصل کردید، بدانید که ورزش برای درمان آرتروز شما مناسب نبوده و یا بیش از حد به خود فشار آورده‌اید.

 

·کاهش وزن. کاهش وزن می تواند به بهبود آرتروز کمک کند. چاقی فشار روی مفاصل شما بخصوص مفاصل زانو و لگن را افزایش می‌دهد، با کاهش وزن می‌توان فشار برروی مفاصل را کاهش داده و درد شما را آرام‌تر کند.

 

·کمپرس. استفاده از کمپرس های سرد باعث کاهش درد و گرفتگی عضلات شده و استفاده از کمپرس های گرم در درمان خشکی مفصل و آرتروز موثر است. هردو کمپرس ها در درمان درد موثر هستند.

 

·استفاده از کرم‌های کاهش درد. این کرم ها و ژل ها که در داروخانه‌ها یافت می‌شوند، می‌توانند درد آرتروز را کاهش دهند.

 

·استفاده از وسایل کمکی. استفاده از وسایل کمکی می تواند برای کاهش درد آتروز موثر باشد زیرا این وسایل فشار را بر مفاصل کاهش داده و از این طریق درد را کاهش می‌دهند. این وسایل شامل عصا، واکر و … می‌باشد.

 

آیا می توان از آرتروز پیشگیری کرد؟

 برای پیشگیری از ابتلا به آرتروز ورزش کنید

 

هر چند پیشگیری از ابتلا به آرتروز امکان پذیر نیست اما می توانید با رعایت نکات زیر خطر ابتلا به بیماری آرتزوز را کم کنید:

 

° برای پیشگیری از آرتروز سعی کنید وزن متعادل داشته باشید.

 

° برای جلوگیری از ابتلا به آرتروز ورزش کنید. عضلات قوی می توانند حفاظت و حمایت بهتری از استخوان ها انجام دهند.

 

° برای پیشگیری از ابتلا به بیماری آرتروز در محیط کار از لوازم استاندارد استفاده کنید و سعی کنید در نشستن، ایستادن و بلند کردن اجسام از تکنیک ها و حالت های درست استفاده کنید.

 

° رژیم غذایی سالم داشته باشید. رژیم غذایی متعادل و مغذی می تواند به تقویت استخوان ها و عضلات کمک کند و از ابتلا به آرتروز پیشگیری کند.

 

گردآوری: بخش سلامت صبح بخیر

منابع:

webmd

rastineh.ir