گول «پیریت» یا طلای ابلهان را نخورید

اگر غیرحرفه ای ها نتوانند فرق بین «پیریت» و «طلا» را تشخیص دهند، اصلا عجیب نیست، برای همین است که نام آن را «طلای ابلهان» گذاشته اند.

همشهری سرنخ: اگر غیرحرفه ای ها نتوانند فرق بین «پیریت» و «طلا» را تشخیص دهند، اصلا عجیب نیست، برای همین است که نام آن را «طلای ابلهان» گذاشته اند

طلای ابلهان کی پیدا شد؟

طلای ابلهان برای اولین بار در انگلیس و در سال های 1500 پیدا شد ولی کم کم مشخص شد که معدن اصلی آن در آمریکاست. در آن زمان تمام کسانی که این فلز را پیدا می کردند، آن را با طلا اشتباه گرفته و درصدد فروش آن برمی آمدند و از آنجا بود که نام «طلای ابلهان» را روی این فلز گذاشتند.

در سال 1849 دختری 18 ساله به نام «سیارا اوفارل» که به اجبار برای ازدواج با مردی متمول به سانفرانسیسکو فرستاده می شد، در راه موفق شد از کشتی فرار کرده و به «سیرانوادا» برود. در آنجا او متوجه سنگ هایی شد که تصور می کرد طلا هستند. او در حال جمع آوری سنگ ها بود که با کاپیتانی به نام رونان آشنا شده و با هم ازدواج کردند. سیارا تمام پس انداز خود را خرج کرد تا زمینی که فکر می کرد پر از طلاست خریداری کند، پس از مدتی آنها متوجه شدند که این سنگ ها طلا نیستند و نام آنجا را شهر طلای ابلهان گذاشتند.

بعدها این منطقه شهری شلوغ و گسترده شد و نام خیابان های آن نیز به نام 10 فرزند سیارا و رونان نامگذاری شد، فرزندانی که برخلاف پدر و مادرشان موفق شدند در همان منطقه، معدن طلا حفر کرده و در آنجا طلای واقعی پیدا کنند. تا سال 1869 طلای ابلهان به سراسر آمریکا منتقل شده و تقریبا همه مردم با آن آشنا شدند. زلزله بسیار شدیدی که در سال 1906 سانفرانسیسکو را لرزاند، باعث بیرون آمدن غاری شد که تمام دیوارهای آن با طلای ابلهان پوشیده شده بود. در آن زمان بیشتر صنایع دستی با استفاده از این فلز ساخته شده و امروزه تعداد زیادی از آنها هنوز در موزه های سراسر آمریکا دیده می شوند.

در سال 19436 بین اهالی شهر و قبیله های اطراف، جنگی آغاز شد. در آن زمان مردان به جنگ رفته و زنان مجبور به کار برای امرار معاش شدند. به خاطر کمبود شغل در این شهر، مردم دسته دسته به سانفرانسیسکو مهاجرت کردند.
شهر طلای ابلهان رفته رفته خالی از سکنه شد و شهر ارواج نام گرفت و تنها یک خانواده در تمام شهر باقی ماندند. آنها این شهر را برای خود آباد کرده و حتی در آن شهر، شهربازی و پارک ساختند. آنها حتی استخری بنا کرده و تمام دیواره های آن را با طلای ابلهان پوشاندند و پارک با با این سنگ ها تزئین کردند. همین مسئله باعث شد تا شهر دوباره رونق گرفته و اهالی جدیدی برای سکونت به آنجا بیایند. در سال 1981 اولین دانشگاه نیز در این شهر ساخته شد و به تدریج شهر ورنق گرفت. شهر طلای ابلهان حالا یکی از مشهورترین شهرهای آمریکا به حساب می آید که شامل تمام بخش های یک شهر واقعی است و بارها مسابقات دوچرخه سواری در آنجا برگزار می شود.

---

طریقه تشخیص طلای واقعی از طلای ابلهان

طلا به طور کلی فلزی زرد رنگ است و پیریت نیز همین ویژگی را دارد. فلزی زرد و درخشان که تنها می تواندتازه کارها را فریب دهد.

طلا در ابتدا درخشان نیست و تنها زرد روشن به نظر می آید، درحالی که به خاطر وود ساختار کریستالی، پیریت حتی در میان گل و لای هم می درخشد. اگر طلا زیر نور آفتاب قرار داده شود می درخشد ولی پیریت تنها از سمتی زیر نور آفتاب می درخشد که دارای مواد کریستالی بیشتری باشدو البته این درخشش بیشتر شبیه به انعکاس است.

تفاوت دیگر طلا و پیریت در میزان سختی آنهاست. طلا به طور کلی، فلزی نرم است. حتی نرم تر از سرب به طوری که با یک فشار کوچک فرو می رود اما طلای ابلهان فلزی سخت است و با زدن چندین مشت به چند تکه تقسیم می شود. طلای واقعی نیازی به مشت زدن ندارد و به همین دلیل بود که قدیمی ها برای تشخیص طلا آن را با دندان گاز می گرفتند.

یکی دیگر از آزمایش هایی که می تواند تفاوت بین طلا و پیریت را ثابت کند، اسید نیتریک است. این اسید قادر است فلزات را در خود حل کند، درحالی که کوچکترین تاثیری روی طلا ندارد.

گول این پیامک را نخورید!

گول این پیامک را نخورید!

«ما عشایریم، مقداری جنس پیدا کردیم، شماره‌ی شما رو استخاره کردم، پیام برات نوشتم، اعتماد کردم به قرآن، اگر می‌تونی این وسایل را برامان بفروش، نصف شما، نصف ما، قرآن وکیل راسته، کاری از دستت برمیاد جواب بده.»

این، متن یک پیامک است که این روزها از چند شماره‌ی همراه اول و ایرانسل که کد آن‌ها بیشتر مربوط به مناطق شمال غربی کشور است، به شماره‌های رُند همراه اول فرستاده می‌شود. آن‌گونه که این پیامک نشان می‌دهد، فردی کم‌سواد اقدام به نوشتن این متن کرده است، در حالی که احتمال‌های دیگر را نیز نباید از ذهن دور داشت. احتمالاتی به حقیقت نزدیک‌تر، مانند پشت پرده‌هایی که به قاچاقچیان آثار تاریخی می‌رسد.

 از مدتی پیش، به نام پیدا کردن آثار عتیقه توسط قشر محدودی از مردم، چنین پیامک‌هایی به تعدادی شماره فرستاده می‌شود تا از یک‌سو، فروشنده شناسایی نشود و از سوی دیگر، انگ قاچاقچی به این افراد خورده شود.

«سلام برادر من سیدرسول هستم، راننده تراکتور. داشتم زمین شخم می‌زدم، مقداری سکه با مجستمه پیدا شود، استخار گرفتم، به اباالفظل شمار شما خوب آمد، پیام دادم کمک کنی، بفروشی، اباالفظلی هرچه بردن، نصم نصم، تو را به فاطمه زهرا کمک کن، به کسی نگو، اگر پلیسی بگو».

ولی آیا این همه‌ی ماجراست، آن هم برای دامی که به‌تازگی با هدف کلاهبرداری از ساده‌لوحانی که دوست دارند یک‌شبه پولدار شوند، پهن شده است؟ کارشناسان آثار تاریخی - فرهنگی در این زمینه اعتقاد دیگری دارند.

محمدحسن قراخانی بهار در این‌باره توضیح داد: این پیامک، نمونه‌ای از صدها پیامکی است که توسط افرادی که به خود اجازه می‌دهند مردم ناآگاه را طعمه قرار دهند، با هدف کلاهبرداری از شماره‌های ناشناس به شماره‌های مختلف و بیشتر رُند فرستاده می‌شوند. در این شرایط، کسانی که به داشتن آثار تاریخی علاقه‌مندند، به خریدن آن‌ها تمایل پیدا می‌کنند و این اول ماجراست.

این کارشناس آثار تاریخی - فرهنگی ادامه داد: افرادی که این کار را انجام می‌دهند، معمولا یک شخص روستایی و ساده‌لوح را برای صحبت با خریدار جلو می‌فرستند و آثار تقلبی را به نام اثر اصلی جا می‌زنند و متأسفانه برخی افراد نیز به‌راحتی گول می‌خورند. در این شرایط، پس از اطلاع از کلاهبرداری، قربانی هیچ نشانه‌ای از طمع‌کار اصلی ندارد و میلیون‌ها تومان پول خود را به‌راحتی از دست می‌دهد.

او با بیان این‌که در حال حاضر در مناطقی مانند الیگودرز، درود و ازنا که عشایر بیشتر تردد دارند، قاچاقچیان فعالیت بیشتری می‌کنند، گفت: در این مناطق، کارگاه ضرب آثار تاریخی و مولاژ آن‌ها، زیاد وجود دارد؛ اما قاچاقچیان به خریدار می‌گویند زمین را شخم زدیم و این آثار را پیدا کردیم. این صحیح نیست و کلاهبرداران آثار تقلبی را به جای اصلی معرفی می‌کنند.

قراخانی بهار افزود: اگر با اداره‌ی آگاهی تماس بگیرید، متوجه می‌شوید که ده‌ها پرونده‌ی کلاهبرداری در این زمینه در حال بررسی است. امیدوارم افراد دیگر، گول این پیامک‌ها را نخورند.

او با تأکید بر لزوم توجه و آموزش بیشتر شورای فرهنگ عمومی به مردم در این زمینه، ادامه داد: تا کنون سازمان میراث فرهنگی یک دستگاه مضمحل بوده است و هیچ امیدی به آن نداشتیم. امیدواریم مدیریت جدید، نگاه جدیدی به این حوزه وارد کند، هرچند تا کنون نگاهی تازه بر مبنای واقعیت وارد شده است که جای امیدواری دارد.

فائق توحیدی نیز در این زمینه گفت:‌ برخی افراد یکسری اشیای بدلی را با کهنه‌نمایی به افراد ساده‌لوح می‌فروشند و از آن‌ها پول‌های کلان می‌گیرند، در حالی که خریدن آثار تاریخی از این طریق، کلاهبرداری است.

این کارشناس اموال فرهنگی و تاریخی با اعتقاد به این‌که سازمان میراث فرهنگی به‌تنهایی نمی‌تواند این مسأله را برطرف کند، اظهار کرد: اکنون قانونی در حال تصویب است تا افرادی که اقدام به خرید و فروش اشیای بدلی می‌کنند، دو برابر قیمت اصلی شیء جریمه بپردازند.

وی با اشاره به مجازات‌هایی مانند زندان که در گذشته برای قاچاقچیان آثار تاریخی در نظر گرفته می‌شد، ادامه داد: قاچاقچیان، زندان را استراحتگاه خود می‌دانستند. به همین دلیل، ترسی از گرفتار شدن نداشتند؛ ولی حالا با پرداخت جریمه‌ی نقدی، وضعیت متفاوت شده است.

او همچنین ساخت برخی فیلم‌ها را که به‌تازگی در شبکه‌ی نمایش خانگی به فروش می‌رسند، یکی از عواملی دانست که در فعالیت بیشتر قاچاقچیان آثار تاریخی موثر است و افزود: این فیلم‌ها به مردم آموزش می‌دهند که چگونه چنین فعالیت‌هایی را انجام دهند. /ایسنا