سرگرمی


2 دقیقه پیش

تصاویری که شما را به فکر فرو می‌برد (34)

یک عکس، یک طرح یا یک نقاشی؛ بعضاً چنان تاثیری روی بیننده دارد که شنیدن ساعت ها نصیحت و یا دیدن ده ها فیلم نمی‌تواند داشته باشد. هنرمندانی که به ساده ترین روش ها در طول تاریخ ...
2 دقیقه پیش

دیدنی های امروز؛ سه شنبه 18 خرداد ماه

دیدنی های امروز؛ سه شنبه 18 خرداد ماه وبسایت عصرایران: نماز تراویح مسلمانان اندونزی در نخستین شب آغاز ماه رمضان – آچهمعترضان عوارض زیست محیطی یک پروژه انتقال آب در کاتالونیا ...

گنبد نمکی زیبا در دل زاگرس +عکس


گنبد نمکی جاشک ( دشتی ) واقع در زاگرس ساحلی در استان بوشهر، ما بین دو شهرستان دشتی و دِیر قرار دارد.

خبرگزاری مهر: گنبد نمکی جاشک ( دشتی ) واقع در زاگرس ساحلی در استان بوشهر، ما بین دو شهرستان دشتی و دِیر قرار دارد. گنبد نمکی جاشک با بیش از 18 دهنه غار به همراه آبشارها و قندیل های شگفت انگیز نمکی یکی از زیباترین و بزرگترین گنبدهای نمکی جهان است.













































ویدیو مرتبط :
زندگی عشایر در دل زاگرس

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

لاذقیه ؛ شهری زیبا از دل تاریخ(+عکس)



 

 

لازقیه

 

سایت اروپائی که مرکز آن در هلند است و به سه زبان فارسی، انگلیسی و عربی فعالیت می کند در گزارشی به توصیف یکی از شهرهای باستانی سوریه پرداخت.

 

لاذقیه

 

متن کامل این گزارش كه به قلم غسان حمدان نوشته شده است به شرح زیر است:

 

ام الطیور

 

روستاى ام الطیور در شمال لاذقیه و جنوب غربى «البسیط» ، و در دامنه اى پر از درختان صنوبر و سدر واقع است.

 

لازقیه

 

سد بلوران

 

این سد در30 کیلومترى شمال شهر لاذقیه ودر نزدیکى روستاى بلوران احداث شده است. این سد در دره رود « شمرلیه » واقع است که از بلندیهاى کوهستانى تشکیل شده و صخره­ هاى سبز، آن را احاطه کرده و درختان صنوبر بر این بلندیها روییده اند. ظرفیت این سد 1505 میلیون متر مکعب است. این سد از نظر گردشگرى حائز اهمیت است زیرا در مسیر راه اصلى «کسب» و«بسیط» در منطقه جنگلى، واقع است.

 

فرنلق لاذقیه

 

جنگلى انبوه در شمال کوهستان هاى لاذقیه ودر پنج کیلومترى شرق جاده کسب - لاذقیه واقع و داراى صخره سنگهاى سبز رنگ است. ویژگى این منطقه وجود درختان انبوه و بلند است. از مهمترین درختان آن صنوبر، غار، افرا وگیلاس است و چشمه اى گوارا منطقه را آبیارى مى کند .

 

لازقیه

 

قلعه صلاح الدین

 

در 45 کیلومترى شمال شرقى لاذقیه واقع است واستحکاماتى به وسعت5,5 هکتار دارد. این قلعه بر روى گسل سنگى ممتدى بنا شده که از شمال, جنوب وغرب توسط دو دره احاطه شده وکانالى که در دل کوه کنده شده است, آن را از کوهپایه جدا مى کند. قدیمى ترین بناى این قلعه به اواخر سده دهم میلادى بر مى گردد. ژان تزیمیکس امپراتور رومى در سال 975 م در هجوم خود به شمال سوریه, این قلعه را از حمدانیها گرفت و مى توان گفت که قلعه واستحکامات آن به همین دوره بر مى گردد. صلیبیها نیز در اوایل قرن دوازدهم این قلعه را به تصرف خود در آوردند و به باز سازى باروى خارجى ومجموعه اى از برجهاى دفاعى اقدام کردند. از مهمترین اقدامات آنها کندن کانالى در دل کوه است تا قلعه را از کوهپایه جدا کنند.

 

سلطان صلاح الدین ایوبى در سال 1188 م پس از این که این قلعه را با منجنیق هدف قرار داد و قسمتى از لشگریانش نیز به رهبرى پسرش غازى به آن نفوذ کردند , توانست قلعه را به طور کامل تصرف کند.

 

در دوره اسلامى چندین بنا از جمله حمام, مسجد ومدرسه در داخل این قلعه احداث گردید. این قلعه توسط ابراهیم پاشا - ولى عهد مصر - با توپ مورد حمله قرار گرفت وبه شدت آسیب دید . از مهمترین دیدنى هاى این قلعه کانالى است که در دل کوه کنده شده همچنین ستونى که پل ورودى به قلعه بر آن متکى است . از دیگر دیدنیهاى این قلعه باروى خارجى , برجهاى دفاعى وبناهایى که به دوره اسلامى بر مى گردد.

 

موزه شهر لاذقیه

 

این موزه در کاروانسرایى که به قرن شانزدهم بر مى گردد ، قراردارد. در باغچه این موزه مجموعه اى از مجسمه ها واشیاء باستانى متعلق به دوره هاى مختلف بویژه دوره یونانیها ورومیها ارائه شده است . همچنین یک بخش از این موزه به آثار کشف شده در شهر اوگاریت و«رأس ابن هانی» اختصاص داده شده است که شامل کوزه هاى سفالى , اشیاء برنزى , کتیبه هاى میخى ومجسمه هاى زیبایى از « ایل » - الهه کنعانی- مى باشد.

 

کسب لاذقیه

 

شهرى در دامنه جنوبى کوه « اقرع » واقع شده است که استان اسکندرون در شمال ودریاى مدیترانه در غرب آن قرار دارند . حومه شهر را جنگلهاى کاج وصنوبر حلبى احاطه کرده است .

 

ساکنان این شهر از کوهپایه پلکانى براى کاشت سیب وانگور استفاده مى کنند, گردشگرى یکى از منابع کسب درآمد این شهر است. چندین هتل , تعداد زیادى آپارتمان اجاره اى , بوفه وقهوه خانه در این شهر وجود دارد.

 

این شهر به ساخت صابون « غار » معروف است, و گردشگران براى لذت بردن از آب و هوا و مناظر طبیعى شهر, تابستانها به آن پناه مى برند.

 

آمفى تئاتر باستانى جبله

 

تنها بازمانده باستانى شهر جبله, آمفى تئاتر آن است که به دوره رومیها بر مى گردد . این آمفى تئاتر بر روى زمین شیب دارى بنا شده که به وسیله راهروهایى به سه بخش تقسیم شده است . آمفى تئاتر جبله گنجایش 5000 تماشاگر را دارد , وامروزه نیز براى برگزارى جشنواره هاى هنرى وفرهنگى از آن استفاده مى شود.

 

اوگاریت:

 

گروه کاوشگرى اعزامى فرانسه به ریاست کلود شیفر در سال 1929 م کاوشگرى خود را در تپه باستانى « رأس شمرا » آغاز کرد که به کشف شهر اوگاریت منجر شد ، که در نیمه هزاره دوم پیش از میلاد , دوره طلایى خود را مى گذراند . شهر اوگاریت یکى از مهمترین شهرهاى سرزمینهاى پادشاهى سوریه در هزاره دوم پیش از میلاد به شمار مى رود که کانون بازرگانى , کشاورزى وصنعتى مهمى را در کرانه هاى سوریه تشکیل مى داد .

 

تاریخ اوگاریت

 

مهمترین اشاره اى که در تاریخ به شهر اوگاریت شده است ، به سده هیجدهم پیش از میلاد بر مى گردد . در بسیارى از نوشته هاى یافت شده در شهر مارى , از این شهر یاد شده است . این شهر توسط پادشاهان محلى اداره مى شد وبا بسیارى از شهرها وحکومت هاى سلطنتى سورى دیگر, از جمله حلب , مارى وایبلا همچنین مصر, قبرس وجزایر یونانى روابط دیپلماتیک وبازرگانى داشت.

 

این شهر در حدود سال 1600 پیش از میلاد تحت سیطره هیتى ها قرار گرفت و به مدت یک قرن این سیطره ادامه یافت. بین سالهاى 1450 تا1350 پیش از میلاد حکومت شهر اوگاریت از هیتى ها به میتانى ها منتقل شد ولى هیتى ها توانستند دو باره این شهر را از آن خود کنند تا این که حدود سال 1187 پیش از میلاد پایتخت آنها , یعنى حاتوستا , به اشغال قومیتهاى متحد منطقه در آمد وبه همراه اوگاریت مورد تخریب و ویرانى قرار گرفت و از آن پس اوگاریت براى همیشه به شهرى متروکه تبدیل شد .

 

در شهر اوگاریت ابزار، مجسمه هاى برنزى طلاکارى شده وجواهرآلات فراوانى کشف شده است که در میان آن، عاج هاى کنده کارى شده نیز یافت مى شود . همچنین حدود17000 کتیبه میخى، که نخستین الفباى بشریت نیز در میان آن وجود دارد، در این شهر کشف شده است. این الفبا از سى حرف تشکیل واز سمت چپ به راست نوشته مى شود.

 

جایگاه باستانی

 

نخستین بنایى که در شهر کشف شده اوگاریت به چشم مى خورد ، دروازه آن است . این دروازه جزیى از باروى اریب شهر بود که به لحاظ دفاعى به این شیوه بنا شده است . سمت چپ این دروازه یک برج دفاعى بزرگى وجود دارد, که ارتفاع دیوارهاى آن 5 متر مى باشد . این برج به عنوان استحکامات نظامى وبراى دفاع از دروازه شهر بود که کاخ پادشاهى را به بندر متصل مى کرد .

 

راه پر پیچ وخم ورودى شهر، ما را به میدان کوچکى مى رساند که در برابر مهمترین ساختمان شهر , یعنى کاخ پادشاهى قرار دارد. این حیاط داراى نیمکت هاى متعدد ویژه زائران قصر است تا در انتظار رسیدن نوبت براى ورود , برروى آن مى نشستند .

 

کاخ سلطنتى:

 

این کاخ داراى محله اى کامل و اساسى شهر بود . زیرا در درجه اول اقامتگاه یک انسان غیر عادى و پادشاه شهر بود . همچنین کانون مذهبى ، بازرگانى وسیاسى شهر بود که تمامى فعالیتها ومبادلات تجارى در آنجا صورت مى گرفت.

 

این کاخ از دو طبقه تشکیل مى شود که طبقه همکف جهت اداره مملکت وفعالیتهاى سیاسى ، اقتصادى واجتماعى شهر اوگاریت بود وطبقه بالا به اقامتگاه شاه اختصاص داده شده بود.

 

در مدخل ورودى کاخ، دو ستون چوبى وجود داشت که امروزه جز پایه هاى سنگى آن، چیزى بجا نمانده است. در نزدیکى آن آرشیو غربى سلطنتى کشف شد که ویژه نگهدارى نوشته هاى ادارى همچنین کلاس آموزش خواندن و نوشتن بود.

 

تنظیم ورود وخروج زائران قصر زیر نظر گروهى از سربازان بود که اتاق آنها نزدیک به در ورودى کاخ بود. پس از آن به دهلیز بدون سقف بزرگى مى رسیم که به چندین در منتهى مى شود. در موجود در سمت راست آن به یک برج دفاعى باز مى شود. همچنین مى توان بقایاى چاه, حوض آب وکانال فاضلاب را در قسمت جنوب غربى این دهلیز مشاهده کرد. یک در بزرگ در این دهلیز وجود دارد که در گذشته با دو ستون تزیین یافته بود. این در به تالار عرش ختم مى شود که پادشاه مراجعه کنندگان را در آن به حضور مى پذیرفت. در مسیر خود به سالن ویژه میهمانها مى رسیم که تالار پذیرایى در کنار آن واقع است. این سالن داراى حوضى بزرگ، چاه، کوزه بزرگ آب نوشیدنى و دستشویى بود. حوض بزرگ طبق تقلید گذشتگان براى خنک کردن فضاى سالن بود.

 

در دهلیز اگر به راهمان ادامه دهیم به اتاق ویژه دفن پادشاهان مى رسیم. در این اتاق دو گور سنگى وجود دارد که با دو پله پایین تر به آن مى رسیم. متأسفانه چیز شایان ذکرى در این دو گور وجود ندارد زیرا پس از متروکه شدن شهر ، مورد سرقت قرار گرفته اند . این گورها با لایه اى از خاک به ضخامت 10 سانتى متر پوشیده مى شود تا ایزولاسیون بهداشتى آن رعایت شود .

 

پس از آن به باغچه قصر مى رسیم که با مجموعه اى از انبارها محصور شده است . در قسمت جنوبى باغچه انبارهاى مواد غذایى ودر قسمت شمال شرقى آن سه اتاق وجود دارد که آرشیو شرقى در آن کشف شده است .

گروه کاوشگران در قسمت چپ مدخل باغچه ، اتاق کوچکى را کشف کرد که شاه تابستانها اوقات خود را در آن مى گذراند . این اتاق با تابلوها ومجسمه هاى عاجى زیبا آرایش یافته بود .

 

از کاخ سلطنتى به طرف یکى از محله هاى مسکونى شهر حرکت مى کنیم . متوجه مى شویم که طرح بناى شهر اوگاریت بدون برنامه ریزى قبلى بوده است ، زیرا با وجود چندین شاهراه ، در برخى جاها کوچه ها وسیع ودر دیگر مناطق شهر ، کوچه ها بسیار تنگ است گویا نقشه این شهر بى هیچ قید وبندى راه اندازى شده است واین در حالى است که در ساخت این بناها نهایت دقت رعایت شده است . این خانه ها از یک حیاط داراى چاه وحوض آب تشکیل مى شد که چندین اتاق آن را احاطه کرده است . همچنین طبقه بالاى این منازل داراى اتاقها وتراس بود .

 

از خانه هاى دیدنى شهر، خانه کوزه سنگى است که از یک حیاط تشکیل شده که با چندین اتاق احاطه شده است وکوزه سنگى بزرگى در گوشه اى از این حیاط قرار دارد .

 

از دیگر خانه ها منزل آقاى « ربانو» است که از طریق نوشته هاى میخى یافت شده در یکى از خانه ها، قادر به دانستن نام صاحب آن می شویم ربانو یک کارمند بلند پایه ونزدیک به شاه بود که کارهاى ادارى، دیپلماتیک واقتصادى شهر را ، بنا به آرشیو نگهدارى شده در منزلش ، بر عهده داشت .

 

مهمترین بخش منزل ربانو ، اتاق مردگان است که یک گور سالم و یک گور ویران در آن بجا مانده است. در نزدیکى این اتاق یک حمام ویک دستشویى وجود دارد .

 

به سمت تپه باستانى مى رویم. باستانشناسان با کاوشهاى خود که تا عمق 18 مترى ادامه داشت شش لایه باستانى را کشف کردند که قدیمى ترین آن به هزاره هفتم پیش از میلاد بر مى گردد.

 

ساکنان اوگاریت پرستشگاه هاى خود را همچون معبد «بعل» و« داژان» برروى این بلندى احداث کرده بودند .

 

بعل معبد اصلى شهر بود که از یک حیاط بزرگ ، قربانگاه و برجى با چندین طبقه تشکیل مى شد. تمامى کسانى که وارد معبد مى شدند، حتما با خود نذر و یا قربانى به همراه داشتند. شاید مهمترین چیزى که آنها با خود به این معبد مى آوردند، لنگر قایقهاى خود بوده که آثار آن تاکنون باقى مانده است .

 

طاق نصرت = طاق پیروزى

 

این طاق در دوره رومیها احداث شد که محل تقاطع دو خیابان اصلى شهر لاودیسه (لاذقیه) را تشکیل مى داد. بر روى هر چهار طرف این طاق، دیهیم مثلث الشکل با نقش­هاى برجسته که نمایانگر ابزار جنگى است، نصب شده بود./عصرایران