گالری عکس های عباس کیارستمی

 

 

 

 

  صبح بخیر:  کیارستمی در زمینه میزان اهمیت عکاسی می گوید؛ «یک عکس به تنهایی می تواند مادر سینما باشد. این نقطه یی است که سینما از آن آغاز می شود، یک عکس.»


سه مجموعه «جاده ها»، «باران» و «به سفیدی برف»  در حدود سال های انقلاب در کنار علاقه و کار فیلم،  عکاسی شده اند.


در عکس های او تلاش عکاس برای تقطیر تصویر به عریان ترین و بنیادی ترین عناصر آن مشهود است. کیارستمی هنر عکاسی را به مراتب خالص تر از فیلم ارزیابی می کند زیرا عکس ناچار نیست روایتگر باشد و وظیفه سرگرم نگه داشتن مخاطب را نیز بر عهده ندارد.

 
به عنوان مثال در «به سفیدی برف» موضوع درختانی هستند که برف آنها را فرا گرفته؛ پیکره های سیاه ضدنوری که روی زمینه خالی سفید نشسته اند و در نگاه اول خشن و به نوعی ماورایی به نظر می رسند. این مجموعه نتیجه ساعت ها پیاده روی کارگردان در جست وجوی لوکیشن برای فیلمی در زمستان است.

 
کیارستمی نیاز خود به عکاسی را چنین شرح می دهد؛ «تنها اندیشیدن به آسمان ابری و ریشه های در هم درختان زیر نوری جادویی دشوار است. ناتوانی در کشف لذت دیدن یک چشم انداز دل انگیز با دیگری نوعی شکنجه است؛ به این دلیل است که من عکاسی را شروع کردم. می خواستم آن لحظه های احساس و رنج را جاودانه کنم.»