سرگرمی
2 دقیقه پیش | تصاویری که شما را به فکر فرو میبرد (34)یک عکس، یک طرح یا یک نقاشی؛ بعضاً چنان تاثیری روی بیننده دارد که شنیدن ساعت ها نصیحت و یا دیدن ده ها فیلم نمیتواند داشته باشد. هنرمندانی که به ساده ترین روش ها در طول تاریخ ... |
2 دقیقه پیش | دیدنی های امروز؛ سه شنبه 18 خرداد ماهدیدنی های امروز؛ سه شنبه 18 خرداد ماه وبسایت عصرایران: نماز تراویح مسلمانان اندونزی در نخستین شب آغاز ماه رمضان – آچهمعترضان عوارض زیست محیطی یک پروژه انتقال آب در کاتالونیا ... |
کوهکن عاشق هندیها: داشرا مانجی
از انسانها در بعضی از شرایط کارهایی بس شگفتانگیز سر میزند. گاهی وقتها خود این آدمها در ابتدای امر نمیتوانند حدس بزنند که در آینده دست به کارهای عجیب و غیرممکن میزنند.
یک پزشک: از انسانها در بعضی از شرایط کارهایی بس شگفتانگیز سر میزند. گاهی وقتها خود این آدمها در ابتدای امر نمیتوانند حدس بزنند که در آینده دست به کارهای عجیب و غیرممکن میزنند. اما چرخ حوادث و سرنوشت، گاهی آدمهای عادی را به آدمهای تأثیرگذار و ماندگار، تبدیل میکند.
داشرا مانجی یک روستایی مقیم در روستای بسیار کوچک و فقیرنشین گهلور در نزدیکی گایا در استان بیهار هند بود. مثل میلیونها آدم معمولی و فقیر هند، اصلا گمان نمیرفت که او به یک آدم مشهور تبدیل شود.
اما در سال ۱۹۵۹، زمانی که ۲۵ ساله بود، حادثهای ناگوار برایش رخ داد. همسرش به سختی مجروح شد و نیاز به کمک اورژانس پزشکی پیدا کرد. اما فاصله روستای آنها با نزدیکترین شهری که پزشک داشت، ۷۰ کیلومتر بود. برای رسیدن به شهر، آنها باید از یک مسیر کوهستانی دشوار عبور میکردند. به همین خاطر متأسفانه همسر آقای داشرا، فوت کرد.
فوت همسر، تأثیر عمیقی روی او گذاشت. او مدام با خودش فکر میکرد، چرا به خاطر فقر، نبود امکانات و راه مناسب، باید انسانها تلف شوند، یا بسیاری از کودکان و نوجوانان، نتوانند به مدرسه بروند.
داشرا، آه نداشت که با ناله سودا کند و امیدی هم به کمک سیاستمداران نبود. پس تصمیم عجیبی گرفت، او تصمیم گرفت که بدون استفاده از ماشین حفاری و دست خالی و چکش و اسکنه، در دل سخت صخرهها، معبری حفر کند. معبری که فاصله روستایشان را از شهر مجاور از ۸۰ کیلومتر به ۱۳ کیلومتر کاهش میداد.
این مسیر ۱۱۰ متر طول، ۷٫۶ متر ارتفاع و ۹٫۱ متر عرض داشت.
اهالی روستا در ابتدای امر، او را مسخره میکردند و دیوانه میپنداشتند، اما او روز و شب، بیوقفه به کار ادامه میداد. او در کمال شگفتی ۲۲ سال تمام به کار خود ادامه داد و ذره ذره، صخرهها و سنگها را شکافت و جابجا کرد تا جایی که سرانجام مردن هم به کمک او آمدند.
به خاطر تلاشهایش به او لقب، مرد کوهستان داده شد.
در ۷۳ سالگی داشرا مانجی، به خاطر ابتلا به سرطان مثانه درگدذشت. دولت ایالت بیهار، برای او یک مراسم تدفین رسمی ترتیب داد. بعد از فوت او تصمیم گرفته شد که راهی ۳ کیلومتری، از روستای او به شهر مجاور احداث شود و نام او بر این راه نهاده شود.
در سال ۲۰۱۲ یک کارگردان هندی اعلام کرد که قصد دارد بر اساس داستان زندگی او، فیلمی بسازد.
داشرا مانجی یک روستایی مقیم در روستای بسیار کوچک و فقیرنشین گهلور در نزدیکی گایا در استان بیهار هند بود. مثل میلیونها آدم معمولی و فقیر هند، اصلا گمان نمیرفت که او به یک آدم مشهور تبدیل شود.
اما در سال ۱۹۵۹، زمانی که ۲۵ ساله بود، حادثهای ناگوار برایش رخ داد. همسرش به سختی مجروح شد و نیاز به کمک اورژانس پزشکی پیدا کرد. اما فاصله روستای آنها با نزدیکترین شهری که پزشک داشت، ۷۰ کیلومتر بود. برای رسیدن به شهر، آنها باید از یک مسیر کوهستانی دشوار عبور میکردند. به همین خاطر متأسفانه همسر آقای داشرا، فوت کرد.
فوت همسر، تأثیر عمیقی روی او گذاشت. او مدام با خودش فکر میکرد، چرا به خاطر فقر، نبود امکانات و راه مناسب، باید انسانها تلف شوند، یا بسیاری از کودکان و نوجوانان، نتوانند به مدرسه بروند.
داشرا، آه نداشت که با ناله سودا کند و امیدی هم به کمک سیاستمداران نبود. پس تصمیم عجیبی گرفت، او تصمیم گرفت که بدون استفاده از ماشین حفاری و دست خالی و چکش و اسکنه، در دل سخت صخرهها، معبری حفر کند. معبری که فاصله روستایشان را از شهر مجاور از ۸۰ کیلومتر به ۱۳ کیلومتر کاهش میداد.
این مسیر ۱۱۰ متر طول، ۷٫۶ متر ارتفاع و ۹٫۱ متر عرض داشت.
اهالی روستا در ابتدای امر، او را مسخره میکردند و دیوانه میپنداشتند، اما او روز و شب، بیوقفه به کار ادامه میداد. او در کمال شگفتی ۲۲ سال تمام به کار خود ادامه داد و ذره ذره، صخرهها و سنگها را شکافت و جابجا کرد تا جایی که سرانجام مردن هم به کمک او آمدند.
به خاطر تلاشهایش به او لقب، مرد کوهستان داده شد.
در ۷۳ سالگی داشرا مانجی، به خاطر ابتلا به سرطان مثانه درگدذشت. دولت ایالت بیهار، برای او یک مراسم تدفین رسمی ترتیب داد. بعد از فوت او تصمیم گرفته شد که راهی ۳ کیلومتری، از روستای او به شهر مجاور احداث شود و نام او بر این راه نهاده شود.
در سال ۲۰۱۲ یک کارگردان هندی اعلام کرد که قصد دارد بر اساس داستان زندگی او، فیلمی بسازد.
ویدیو مرتبط :
قسمت کامل برنامه ماه عسل درباره حسین کوهکن
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
فرهاد کوهکن هندی! +عکس
یک مرد روستایی 81 ساله هندی پس از 22 سال تلاش موفق شد به تنهایی و با استفاده از یک چکش و پّتک یک کوه را کنده و یک راه از میان آن باز کند.
عصر ایران: یک مرد روستایی 81 ساله هندی پس از 22 سال تلاش موفق شد به تنهایی و با استفاده از یک چکش و پّتک یک کوه را کنده و یک راه از میان آن باز کند.
"داشرات منجهی" متولد 1934 (91 ساله) در روستای " گهلور " در نزدیکی شهر گایا هند در یک خانواده فقیر کارگری متولد شده است.
این روستایی بی سواد هندی از زمانی که همسرش مریض می شود و در روستای کم امکانات و بدون راه و بیمارستان عاجز می ماند تصمیم می گیرد برای باز کردن یک راه کوهی را بکند.
همسر این مرد هندی در اثر بیماری و عدم دسترسی به راه و بیمارستان می میرد.
پس از این حادثه ناگوار "منجهی" با عزم و اراده 22 سال برای باز کردن یک راه روستایی برای نزدیک تر کردن دسترسی اهالی روستا به راه های مواصلاتی یک کوه را از با استفاده از وسایل بسیار ساده از قبیل چکش و پتک از میان بر می دارد.
او در نهایت توانست کوه را به طول 110 متر و عرض 9 متر باز کند و با این عمل او مسافت 40 کیلومتر برای ساکنان روستا کوتاه تر شد.
راه دسترسی اهالی روستا به نزدیک ترین امکانات پزشکی و آموزشی پیشتر 70 کیلومتر بود اما با راهی که این مرد هندی باز کرده است مسیر 40 کیلومتر کوتاه تر شده است.
"داشرات منجهی" متولد 1934 (91 ساله) در روستای " گهلور " در نزدیکی شهر گایا هند در یک خانواده فقیر کارگری متولد شده است.
این روستایی بی سواد هندی از زمانی که همسرش مریض می شود و در روستای کم امکانات و بدون راه و بیمارستان عاجز می ماند تصمیم می گیرد برای باز کردن یک راه کوهی را بکند.
همسر این مرد هندی در اثر بیماری و عدم دسترسی به راه و بیمارستان می میرد.
پس از این حادثه ناگوار "منجهی" با عزم و اراده 22 سال برای باز کردن یک راه روستایی برای نزدیک تر کردن دسترسی اهالی روستا به راه های مواصلاتی یک کوه را از با استفاده از وسایل بسیار ساده از قبیل چکش و پتک از میان بر می دارد.
او در نهایت توانست کوه را به طول 110 متر و عرض 9 متر باز کند و با این عمل او مسافت 40 کیلومتر برای ساکنان روستا کوتاه تر شد.
راه دسترسی اهالی روستا به نزدیک ترین امکانات پزشکی و آموزشی پیشتر 70 کیلومتر بود اما با راهی که این مرد هندی باز کرده است مسیر 40 کیلومتر کوتاه تر شده است.