نامه چارلی چاپلین به دخترش جرالدین

دخترم؛ الان که این نامه را برایت می نویسم نصفه های شب است و تازه سریال «علی کاپیتان» تمام شده و کارولین مرا یاد جرالدین کوچولوی خودم انداخت و ناگهان دلم برایت تنگ شد و به قول شما جوانترها؛ «من و دلتنگی، همین الان؛ یهویی» و با اینکه فرسنگ ها از تو دور هستم خواستم دقایقی با تو درددل کنم.

ماهنامه خط خطی - کیارش زندی:

ای نامه که می روی به سویش، از جانب من ببوس رویش

دخترم؛ الان که این نامه را برایت می نویسم نصفه های شب است و تازه سریال «علی کاپیتان» تمام شده و کارولین مرا یاد جرالدین کوچولوی خودم انداخت و ناگهان دلم برایت تنگ شد و به قول شما جوانترها؛ «من و دلتنگی، همین الان؛ یهویی» و با اینکه فرسنگ ها از تو دور هستم خواستم دقایقی با تو درددل کنم و بسیار افسوس خوردم که هنوز شبکه های اجتماعی مجازی فراگیر نشده که با تو رودررو و به شکل ویدیوکال، چَت کنم.

نمی دانم این نامه چه جوری نوشته شده است که هربار که می خواهم پاکنویس کنم، یک چیز دیگر از آب درمی آید! ولی مبادا در اصالت آن شک کنی!... من باباتم بچه! آدم به بابای خودش که شک نمی کند.

دخترم جرالدین- نور چشم بابا- وقتی نور پروژکتور روی صحنه تئاتر و توی پاریس بر تو می تابد، هر کاری می کنی بکن، حتی اگر خواستی برای روی جلد مجله Vogue عکس ناجور بگیر، اگر هم گندش را درآوردی با فلان خواننده که بدجوری داد می زند- روی صحنه- اجرای دونفره برو و به جای او داد بزن تا او پیانو بنوازد، حتی از آن بدتر سینما هم برو...

ولی هرگز «بندت هنرت» را شُل نگیر!... چرا که؛ بند را آب خواهی داد... بندِ شُل و شُل بندی بد دردیست!... نمی دانم فرصت داری یا نه؟

اما حتما در این باره کتاب ارزشمند «برهنگی فرهنگی و فرهنگِ برهنگی» دکتر حداد عادل را بخوان که تاثیر این کتابش پوز جایگزین کردن واژه «گفت آواز» به جای «رپ را می زند و حتما می دانی: RAP یعنی Spoken Rythmic Lyric و فراموش نکن که ما کپی نمی خواهیم! اگرچه توضیح بیشتر این مقال در این مجال نمی گنجد و باید از این صحبت ها بگذریم، و به قول مولانا جلال الدین بلخی:

«شرح این هجران و این خون جگر      این زمان بگذار تا وقت دگر»

 گل بابا! اگر از من کهنه سرباز تئاتر می شنوی که خاک صحنه و دود چراغ بیشتری خورده ام و به خاطر همین سوءتغذیه خفن دارم، و اسید معده؛ پدرم را درآورده، تا دیر نشده به یک دکتر مراجعه کن. این روزها بی توجهی به سلامت و اقزایش آلاینده ها در غرب بیداد می کند و انسان غربی رو به تباهی است، اخبار 20:30 را ببین!

اگر از احوالات من نیز جویا باشید؛ باید بگویم؛ ملالی نیست به جز دوری شما که امیدوارم با شرایط پسابرجام هرچه زودتر با دیدارتان برطرف گردد.

مامان «اونا» و بابابزرگ «یوجین» هم یک دوجین سلام می رسانند. اگر توانستی یک عکس کنار برج ایفل بگیر و بفرست تا چشم فامیل را دربیاوریم.

زیاده عرضی نیست؛ باقی بقایت، جانم فدایت!

پدرت چارلی (که گویا از اسم من مجلات طنز فرانسوی بی اجازه استفاده کرده اند و به ایشان بگو که شکایت خواهم کرد)

از نامه خیالی چارلی چاپلین تا نامه ساختگی آنجلینا جولی

 سخنان تازه فرج الله سلحشور درباره بازیگر مشهور سینمای هالیوود هر آنچه را که جهانگیر الماسی رشته بود پنبه کرده است!

ریشه ماجرا را باید در سه سال پیش جُست. هنگامی که یک تهیه کننده ایرانی مدعی رایزنی با خانم آنجلینا جولی برای ایفای نقش در یک فیلم سینمایی شد و در پی آن کارگردان سریال «یوسف» در یک گفت و گو با واژه های تندی از این بازیگر یاد کرد و نسبت های مختلفی به او داد.

  موضوع به همین جا هم ختم نشد وبه این بهانه بازیگران زن ایرانی را مورد حمله قرار داد و جمعی را رنجاند و کار به تهدید به شکایت هم کشید.

 آن ماجرا تمام شده به نظر می رسید و خصوصا با توجه به دست و پنجه نرم کردن فرج الله سلحشور با سرطان ریه رسانه های منتقد، این پرونده را بسته بودند تا این که جهانگیر الماسی در «آیین نکوداشت 33 سال فعالیت هنری سلحشور» در تجلیل از او از «تاثیر سخنان کارگردان ارزشی بر زندگی آنجلینا جولی و تغییر نگاه او در انتخاب فیلم هایی که بازی می کند و پوشش در این فیلم ها»  گفت و به همین خاطر سلحشور را ستود.

  این سخنان اما مایه شگفتی شد. چون خیلی ها بعید می دانند آنجلینا جولی اساسا سلحشور را بشناسد تا تحت تاثیر سخنان او قرار گرفته باشد یا نه و برخی هم تصور کردند قصد مطایبه داشته تا لبخندی بر چهره کارگردان ایرانی در این روزهای دشوار بنشاند و به همین خاطر سراغ جهانگیر الماسی رفتند تا ببینند جدی می گوید یا نه و در مصاحبه بعدی همان حرف ها را با غلظت بیشتر تکرار کرد.

  انتشار تصاویر تازه خانم بازیگر اما نشان می دهد که ذهنیات بازیگر ایرانی درست نبوده و خود سلحشور هم گفت:
 
  «آنجلینا جولی یک صهیونیست است و تمام کره زمین هم گناه آلود بودن و فساد این زن را هم می دانند و هم دیده اند؛ آن وقت به نظر شما این فرد می تواند آدم شود؟ حرف هایی که آقای الماسی گفتند نظر ایشان است؛ شاید برای اینکه اصلا فکر نمی کنند در سینما فساد وجود دارد اما تفکر من این نیست.»

  فارغ از الفاظی که سلحشور درباره بازیگر سینمای هالیوود به کار برده واقع بینی او در نفی سخنان الماسی و این که تحول خانم جولی به خاطر سخنان خودش را باور نکرده جالب است تا جایی که می گوید:

  «اصلا ایشان چطور می تواند حرف های من را خوانده باشد و برایش مهم بوده باشد؟ یا اصلا حرف های من چنددرصد از شخصیت ایشان را شامل می شود که بخواهند جواب بدهند؟ آن نامه‌ای را که به نام ایشان در پاسخ به من منتشر شد هم چند نفر از بازیگران سینمای خودمان نوشته بودند و اصلا از طرف ایشان نبود.»

  واقعا چرا باید آنجلینا جولی مصاحبه آقای سلحشور را خوانده باشد و اگر هم خوانده باشد چرا باید الزاما تحت تاثیر قرار گرفته باشد و نامه ای بنویسد یا به قول آقای الماسی موضوع را به «برد پیت» منتقل کند تا شوهرش غیرت به خرج دهد؟!

  بهانه اصلی این نوشتار اما موضوعی دیگر است. 40 سال قبل فرج الله صبا روزنامه نگار ایرانی در مجله روشنفکر متنی را منتشر کرد که به «نامه چارلی چاپلین به دخترش» مشهور شد. با این که این نامه از اساس غیر واقعی است اما هر چه گفته می شود واقعی نیست و خود نویسنده هم بارها تصریح کرده زاده خیال اوست خیلی ها باور نکرده اند و هنوز هم آن را یک نامه واقعی می دانند!

  تفاوت نسل کنونی با نسل قبلی و دنیای رسانه های دیجیتالی و مدرن با مطبوعات دهه 50 خورشیدی شاید در همین باشد. تکذیب نامه منسوب به چارلی چاپلین 40 سال به درازا کشیده اما تکذیب ماجرای آنجلینا جولی به 40 روز هم نکشیده است!

  خالی از لطف نیست که نوشته فرج الله صبا را که هنوز هم خیلی ها تصور می کنند یا اصرار دارند نامه چارلی چاپلین بدانند دوباره بخوانیم:

  «به خاطر هنر می توان عریان روی صحنه رفت و پوشیده تر و باکره تر بازگشت اما هیچ چیز و هیچ کس در جهان نیست که شایسته آن باشد که دختری ناخن پاهایش را هم به خاطر او عریان کند...»

  و جالب تر این که این بخش از نامه خیالی هم باور شد: « نیمه شب هنگامی که از سالن پر شکوه تئاتر بیرون می آیی حال آن راننده تاکسی که تو را به منزل می رساند بپرس ، حال زنش را هم بپرس و اگر هم آبستن بود و پولی برای بچه اش نداشت چک بکش و پنهانی توی جیب شوهرش بگذار . به نماینده خودم در بانک پاریس [!] دستور دادم  این نوع خرج های تو را بی چون و چرا قبول کند...»

اخبار فرهنگی - عصر ایران