فروش کل زندگی برای هزینه دفن شوهر!

بیوه 91 ساله ای اهل آرلینگتون واشینگتن در حال فروختن همه اموال خود است تا بتواند هزینه های دفن شوهر مرحوم خود را تأمین کند.

  صبح بخیر: بیوه 91 ساله ای اهل آرلینگتون واشینگتن در حال فروختن همه اموال خود است تا بتواند هزینه های دفن شوهر مرحوم خود را تأمین کند.

خانم السی اسمیت به ای بی سی نیوز گفت که امیدوار است که با فروختن همه اموالش بتواند شوهرش را در قبرستانی دفن کند که همه اعضای خانواده دفن شده اند.

اسمیت گفت که می خواهد او هم روزی در همانجا دفن شود.

اسمیت می گوید که او 46 سال و نیم بود که با همسرش جو اسمیت زن و شوهر بودند. این زوج از طریق داماد خواهر السی آشنا شده بودند که آن زمان همکار جو بود.

جو اسمیت پنجم فوریه در سن 88 سالگی درگذشت. او در دو سال گذشته از بیماری آلزایمر رنج می برد.

السی اسمیت می گوید: «من این مرد را بیش از هر چیز دیگری در این دنیای بزرگ دوست داشتم.»

اسمیت کلاً 9 دلار در حسابش دارد. و تخمین می زند که حدود 3000 دلار برای مراسم لازم باشد.

او می گوید: «از هر کمکی در این راه استقبال می کنم.» او همه اثاثیه منزلش بجز لباس هایش را به فروش گذاشته است. او لباس های شوهرش را هم نمی فروشد.

او اعتراف می کند: «دوست دارم همه چیز را نگه دارم. ولی مجبورم که آنها را بفروشم.»

ویدیو مرتبط :
فیلم 2012چقدر هزینه ساخت؟وچقدر هزینه فروش؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

هزینه ماهیانه زندگی هر خانوار در پایتخت یک میلیون و 216 هزار تومان

 

 

دنیای اقتصاد: نتایج بررسی‌های شهرداری ‌تهران درباره كیفیت زندگی در پایتخت و همچنین شاخص‌های اقتصادی در این كلان‌شهر حاكی است: خانوارهای ساكن تهران در ماه به‌طور متوسط حداقل یك میلیون و 216 هزار تومان هزینه دارند كه از این رقم فقط 216 هزار تومان بابت اقلام خوراكی صرف می‌شود.

در گزارشی كه با عنوان اطلس كلان‌شهر تهران تهیه شده، ضمن تشریح آمارهایی درباره میزان دسترسی ساكنان پایتخت به مسكن اعلام شده است: خریداران و اجاره‌نشین‌ها اغلب به سكونت در آپارتمان‌های با متراژ حداقل 50 و حداكثر 70 مترمربع گرایش پیدا كرده‌اند.

شهرداری‌تهران كه همه ساله كیفیت زندگی در پایتخت و همچنین وضعیت متغیرهای كلان اقتصادی در این شهر را بررسی می‌كند در تازه‌ترین گزارش، از افزایش بهای سبد‌هزینه‌ای خانوارها و همچنین گرایش پایتخت‌نشینان به تملك و اجاره آپارتمان‌های متراژ‌ كوچك خبر داده است.

گزارش «دنیای‌اقتصاد» از جزئیات سالنامه آماری شهرداری ‌تهران حاكی است: حداقل هزینه ماهانه خانوارهای ساكن تهران، رقمی معادل یك میلیون و 216 هزار تومان است؛ به طوری كه هزینه سالانه خانوارهای مناطق شهری تهران حداقل 14 میلیون و 600 هزار تومان برآورد شده است كه 12 میلیون آن را هزینه‌های غیرخوراكی و مابقی را خوراكی تشكیل می‌دهد.

سهم هزینه تامین مسكن شامل اجاره‌بها یا قیمت خرید، بخش قابل توجهی از هزینه‌های غیرخوراكی را به خود اختصاص می‌دهد.

آخرین آمار از چیدمان جمعیت تهران در مناطق 22گانه كه مربوط به سال 88 می‌شود، نیز نشان می‌دهد: 2میلیون و 373 هزار خانوار - با بُعدخانوار سه‌نفر- در این كلانشهر ساكن هستند كه مجموع جمعیت تهران را به 8 میلیون و 217 هزار نفر رسانده است. براین اساس منطقه 22 دارای كمترین جمعیت ساكن و منطقه4 دارای بیشترین جمعیت ساكن است.

به گزارش «دنیای‌اقتصاد» نتایج بررسی‌های شهرداری‌تهران همچنین درباره كیفیت زندگی و اوضاع اقتصاد مسكن در پایتخت نشان می‌دهد: گرایش متقاضیان مسكن به سمت واحدهای مسكونی با متراژ كمتر از 100 متر افزایش پیدا كرده است، به طوری كه عمده تهرانی‌ها تمایل به اجاره یا خرید آپارتمان‌های 50 تا 70 مترمربعی با حداقل دارای 2 اتاق را دارند كه همین گرایش هم‌اكنون باعث افزایش واحدهای مسكونی با تعداد دو اتاق در سطح شهر تهران شده است.

براساس آمار منتشر شده، ساختمان‌های مسكونی نوساز در مناطق تهران اغلب مساحتی بین 40 تا 70 مترمربع دارند، اما متوسط زیربنای مسكونی در این كلانشهر هنوز بالاتر از 100 مترمربع گزارش شده است.

آن‌طور كه شهرداری‌تهران اعلام كرده، در پایتخت، 57 درصد ساكنان مالك آپارتمان هستند و مابقی اجاره‌نشین یا به صورت رایگان در خانه‌های سازمانی سكونت می‌كنند.

در تحلیل شهرداری‌ تهران درباره نحوه تصرف مسكن در پایتخت تاكید شده است: شاخص تصرف ملكی در برخی از جوامع توسعه‌یافته همچون آلمان و سوئیس از میزان بسیار پایینی برخوردار است و كمتر از 40 درصد كل ساكنان را تشكیل می‌دهد، اما در برخی دیگر از كشورها همچون انگلستان، این شاخص بالا و در حد 70 درصد است. در كشورهایی كه شاخص تصرف ملكی در آنها پایین است، بخش عمده‌ای از اراضی و همچنین واحدهای مسكونی شهرها در مالكیت شهرداری‌ها قرار دارد و در عین حال با توجه به سطح رفاه و برنامه‌های دولت در تامین مسكن، مردم در این كشورها انگیزه كمتری برای مالكیت مسكن دارند.

شهرداری‌ تهران معتقد است: در كلانشهر تهران بالا بودن میزان تصرف ملكی به عنوان وضعیت مطلوب بخش مسكن تلقی می‌شود، زیرا از یك‌سو در نگاه خانوارها، مسكن به عنوان محل سكونت، سرمایه و نوعی پس‌انداز برای خود و فرزندان است و از سوی دیگر، برنامه‌های دولت در تامین مسكن و بالا بردن شاخص تصرف ملكی مسكن به عنوان یك سیاست مثبت تلقی می‌شود.

حرکت انبوه سازان به سمت تقاضای بازار

گرایش تهرانی‌ها به سمت خرید یا اجاره آپارتمان‌های با متراژ کوچک انبوه‌سازان پایتخت را هم به این سمت سوق داده است.

نتایج آخرین تحقیقات مجموعه شهرداری تهران در خصوص سبد هزینه خانوارهای تهرانی نشان می‌دهد در چند سال اخیر تمایل خانواده‌های تهرانی برای مالکیت یا اجاره به سمت واحدهای زیر 100 مترمربع کشیده شده است. اما سوال اینجا است که آیا طبع انبوه‌سازان نیز با تغییر ذائقه خانواده‌ها به سمت ساخت واحدهای کوچک متراژ تغییر کرده است؟

محمدمهدی مافی، عضو سابق هیات مدیره انجمن انبوه‌سازان تهران در رابطه با تمایل انبوه‌سازان پایتخت به ساخت متراژ کوچک‌تر به «دنیای اقتصاد» گفت: مسلما انبوه‌سازان با توجه به شرایط و تقاضای بازار مسکن به ساخت واحدهای متراژ کوچک‌تر روی آورده‌اند چون در این وضعیت واحدهای خود را با سهولت بیشتر و سود منطقی‌تر به فروش می‌رسانند.او اظهار کرد: به نظر می‌رسد نتایج این تحقیقات از روی پایان کار واحدهای احداثی به دست آمده باشد که در حقیقت الگوی مصرفی مردم را نشان می‌دهد.

او به تفاوت ساخت واحدهای زیر 100 متر با آپارتمان‌های با مساحت بالای 100 متر مربع اشاره کرد و گفت:ساخت واحدهای کوچک‌تر در مقایسه با واحدهای بالای 100 متر برای انبوه سازان اندکی در هزینه‌های ساخت متفاوت است به طوری که ساخت واحدهای متراژ پایین اندکی هزینه بیشتری را به انبوه سازان تحمیل می‌کند اما با توجه به اینکه عامل تعیین‌کننده در تعیین متراژ واحدها تقاضای بازار است با وجود این هزینه چون در حال حاضر واحدهای کوچک‌تر تقاضای بیشتری دارد هزینه‌های اضافی پوشش داده می‌شود.... / تحلیل : عصر یران