سرگرمی
2 دقیقه پیش | تصاویری که شما را به فکر فرو میبرد (34)یک عکس، یک طرح یا یک نقاشی؛ بعضاً چنان تاثیری روی بیننده دارد که شنیدن ساعت ها نصیحت و یا دیدن ده ها فیلم نمیتواند داشته باشد. هنرمندانی که به ساده ترین روش ها در طول تاریخ ... |
2 دقیقه پیش | دیدنی های امروز؛ سه شنبه 18 خرداد ماهدیدنی های امروز؛ سه شنبه 18 خرداد ماه وبسایت عصرایران: نماز تراویح مسلمانان اندونزی در نخستین شب آغاز ماه رمضان – آچهمعترضان عوارض زیست محیطی یک پروژه انتقال آب در کاتالونیا ... |
عکس: جنگ تریاک در افغانستان
در سال گذشته، برداشت از مزارع خشخاش افغانستان، به بالاترین میزان خود رسید. تریاک، ماده اولیه هروئین، از خشخاش به دست میآید و افغانستان 90 درصد هروئین جهان را تولید میکند؛ سمی که سالانه باعث مرگ دهها هزار تن میشود.
نیکو - خاطره فرامرزی: در سال گذشته، برداشت از مزارع خشخاش افغانستان، به بالاترین میزان خود رسید. تریاک، ماده اولیه هروئین، از خشخاش به دست میآید و افغانستان 90 درصد هروئین جهان را تولید میکند؛ سمی که سالانه باعث مرگ دهها هزار تن میشود.
کشوری که عنوان بیشترین تولید کننده مواد مخدر دنیا را به دوش میکشد، خود به یکی از بزرگترین مصرفکنندگان آن تبدیل شده است. تعداد افغانهایی که به مواد مخدر اعتیاد دارند به سه میلیون نفر رسیده و تنها در دو سال گذشته، 500 هزار نفر به این تعداد پیوستهاند. یکی از مدیران بخش سلامت در افغانستان، آفت مصرف مواد مخدر را مانند «سونامی» در این کشور میداند.
رشد بی کاری و وجود صنعت غیر قانونی تولید خشخاش، بسیاری را به دام طالبان می اندازد
اجساد دو معتاد در خیابان های کابل
آمار بالای اعتیاد کودکان در افغانستان
مرکز ترک اعتیادی در کابل
با خروج نیروهای ناتو و فشار داخلی کشور بر سازمانهای ضعیف و کم رونق، تولید مواد مخدر در افغانستان رشد بیشتری یافته است. تجارت مواد مخدر در این کشور، در دستان گروههای تندرویی چون طالبان و القاعده است و همین موضوع، نگرانی جامعه جهانی را برانگیخته که با افزایش ناآرامیها در افغانستان، راه برای ویرانی هر چه بیشتر این کشورِ درگیر جنگ، هموار شود.
گروه برنامه «101 شرق» الجزیره و صفحه ی «جنگ میلیارد دلاری تریاک در افغانستان»، برای کشف این عملیات مخفی، به قلب مزارع کشت خشخاش طالبان وارد شدند و با بزرگترین قاچاقچی تریاک دنیا، ملاقات کردند. آنها همچنین با پلیس افغانستان، که وظیفهی انهدام مزارع خشخاش را به عهده داشت، همراه شدند.
کشوری که عنوان بیشترین تولید کننده مواد مخدر دنیا را به دوش میکشد، خود به یکی از بزرگترین مصرفکنندگان آن تبدیل شده است. تعداد افغانهایی که به مواد مخدر اعتیاد دارند به سه میلیون نفر رسیده و تنها در دو سال گذشته، 500 هزار نفر به این تعداد پیوستهاند. یکی از مدیران بخش سلامت در افغانستان، آفت مصرف مواد مخدر را مانند «سونامی» در این کشور میداند.
رشد بی کاری و وجود صنعت غیر قانونی تولید خشخاش، بسیاری را به دام طالبان می اندازد
اجساد دو معتاد در خیابان های کابل
آمار بالای اعتیاد کودکان در افغانستان
مرکز ترک اعتیادی در کابل
با خروج نیروهای ناتو و فشار داخلی کشور بر سازمانهای ضعیف و کم رونق، تولید مواد مخدر در افغانستان رشد بیشتری یافته است. تجارت مواد مخدر در این کشور، در دستان گروههای تندرویی چون طالبان و القاعده است و همین موضوع، نگرانی جامعه جهانی را برانگیخته که با افزایش ناآرامیها در افغانستان، راه برای ویرانی هر چه بیشتر این کشورِ درگیر جنگ، هموار شود.
گروه برنامه «101 شرق» الجزیره و صفحه ی «جنگ میلیارد دلاری تریاک در افغانستان»، برای کشف این عملیات مخفی، به قلب مزارع کشت خشخاش طالبان وارد شدند و با بزرگترین قاچاقچی تریاک دنیا، ملاقات کردند. آنها همچنین با پلیس افغانستان، که وظیفهی انهدام مزارع خشخاش را به عهده داشت، همراه شدند.
ویدیو مرتبط :
کلیپ جنگ تریاک - حسن عباسی
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
عکس: جنگ انگلیس و افغانستان؛ سال 1879
مجموعه ذیل البوم دیده نشده "بورک" از جنگ افغانستان است که در کتابخانه کنگره امریکا نگهداری می شود.
فرارو: مجموعه ذیل البوم دیده نشده "بورک" از جنگ افغانستان است که در کتابخانه کنگره امریکا نگهداری می شود.
جنگ دوم انگلیس و افغانستان جدا از اهمیتی که در تاریخ معاصر افغانستان و گسترش نفوذ استعمار در این کشور دارد در تاریخ مصور این کشور نیز اهمیت ویژه ای دارد چرا که در جریان این جنگ بود که برای اولین بار عکاسان اروپایی به خاک این کشور آمدند و عکاسی کردند.
"جان بورک" عکاس ایرلندی اولین عکاسی است که پای خود را به افغانستان می گذارد و از حمله قوای انگلیس به افغانستان در سال 1879 عکاسی می کند. بورک که از مهندسین استخدام شده قوای سلطنتی انگلیس در هند بود دستیار "ویلیام بیکر" عکاس انگلیسی بود که در مستعمرات انگلیس در هندوستان عکاسی می کرد.
وی اندکی بعد و با آغاز جنگ دوم انگلیس و افغانستان از قوای انگلیسی خواست تا او را به عنوان عکاس ارتش همراه خود ببرند. پس از آنکه این درخواست او از سوی ارتش بریتانیا رد شد تصمیم گرفت با هزینه شخصی به افغانستان برود و از زندگی، مناظر و البته قوای استعماری بریتانیا در افغانستان عکاسی کند.
گفته می شود در این تاریخ بریتانیا به دنبال سیاست های استعماری خود در آسیای میانه به فکر حمله دوباره به افغانستان افتاد و دولت این کشور که در طول نیم قرن توانسته بود در قاره ی هند نفوذ کند سعی در گسترش نفوذ استعماری خود در افغانستان داشت.
استعمار انگلستان در چند دهه باحمایت برخی از سران قبایل تضاد و نزاع بین اقوام و قبایل را در افغانستان دامن زد و تلاش می کرد تا سیاست داخلی و خارجی این کشور را در کنترل خود بگیرد.
امیر شیرعلی پادشاه وقت افغانستان که در نزاع با برادران خود بر سر تاج و تخت مجبور به جلب حمایت انگلیس شده بود پس از آنکه پایه های حکومت خود را استوارتر از پیش دید به فکر اداره مستقل کشور و انجام اصلاحات سیاسی و اجتماعی بر اساس نظریات سیدجمال الدین اسدآبادی افتاد.
امیر شیر علی خان در طول یک دهه حکومت و جنگ و گریز به هیچ یک از اهدافش نرسید و سیدجمال الدین هم افغانستان را ترک کرد و انگلستان به فکر لشکر کشی به افغانستان افتاد و قوای خود را از هند به طرف افغانستان سرازیر کرد.
انگلیس حملات گسترده ای را در21 نوامبر 1878م از سه جهت قندهار، خیبر، و کرم به خاک افغانستان آغاز کرد و امیر شیرعلی که روزهای پایانی عمر خود را سپری می کرد به قوای خود دستور داد مقاومت نکنند و ارتش بریتانیا به آسانی وارد خاک افغانستان شد.
عکس های "بورک" ازا ین لشکرکشی تاریخی که احتمالا اولین عکس ها از کشور افغانستان به شمار می رود در قالب دو مجموعه یکی در موزه بریتانیا و دیگری در موزه کنگره امریکا نگهداری میشود. این عکس ها در برگیرنده تصاویری از اردوی نظامیان انگلیسی در خارج از کابل و قندهار، عکس های تکی و دسته جمعی از سربازان و افسران انگلیسی و هندی، مناظر افغانستان و البته تعداد معدودی از مردم، مقامات و سربازان افغانی است.
جنگ دوم انگلیس و افغانستان جدا از اهمیتی که در تاریخ معاصر افغانستان و گسترش نفوذ استعمار در این کشور دارد در تاریخ مصور این کشور نیز اهمیت ویژه ای دارد چرا که در جریان این جنگ بود که برای اولین بار عکاسان اروپایی به خاک این کشور آمدند و عکاسی کردند.
"جان بورک" عکاس ایرلندی اولین عکاسی است که پای خود را به افغانستان می گذارد و از حمله قوای انگلیس به افغانستان در سال 1879 عکاسی می کند. بورک که از مهندسین استخدام شده قوای سلطنتی انگلیس در هند بود دستیار "ویلیام بیکر" عکاس انگلیسی بود که در مستعمرات انگلیس در هندوستان عکاسی می کرد.
وی اندکی بعد و با آغاز جنگ دوم انگلیس و افغانستان از قوای انگلیسی خواست تا او را به عنوان عکاس ارتش همراه خود ببرند. پس از آنکه این درخواست او از سوی ارتش بریتانیا رد شد تصمیم گرفت با هزینه شخصی به افغانستان برود و از زندگی، مناظر و البته قوای استعماری بریتانیا در افغانستان عکاسی کند.
گفته می شود در این تاریخ بریتانیا به دنبال سیاست های استعماری خود در آسیای میانه به فکر حمله دوباره به افغانستان افتاد و دولت این کشور که در طول نیم قرن توانسته بود در قاره ی هند نفوذ کند سعی در گسترش نفوذ استعماری خود در افغانستان داشت.
استعمار انگلستان در چند دهه باحمایت برخی از سران قبایل تضاد و نزاع بین اقوام و قبایل را در افغانستان دامن زد و تلاش می کرد تا سیاست داخلی و خارجی این کشور را در کنترل خود بگیرد.
امیر شیرعلی پادشاه وقت افغانستان که در نزاع با برادران خود بر سر تاج و تخت مجبور به جلب حمایت انگلیس شده بود پس از آنکه پایه های حکومت خود را استوارتر از پیش دید به فکر اداره مستقل کشور و انجام اصلاحات سیاسی و اجتماعی بر اساس نظریات سیدجمال الدین اسدآبادی افتاد.
امیر شیر علی خان در طول یک دهه حکومت و جنگ و گریز به هیچ یک از اهدافش نرسید و سیدجمال الدین هم افغانستان را ترک کرد و انگلستان به فکر لشکر کشی به افغانستان افتاد و قوای خود را از هند به طرف افغانستان سرازیر کرد.
انگلیس حملات گسترده ای را در21 نوامبر 1878م از سه جهت قندهار، خیبر، و کرم به خاک افغانستان آغاز کرد و امیر شیرعلی که روزهای پایانی عمر خود را سپری می کرد به قوای خود دستور داد مقاومت نکنند و ارتش بریتانیا به آسانی وارد خاک افغانستان شد.
عکس های "بورک" ازا ین لشکرکشی تاریخی که احتمالا اولین عکس ها از کشور افغانستان به شمار می رود در قالب دو مجموعه یکی در موزه بریتانیا و دیگری در موزه کنگره امریکا نگهداری میشود. این عکس ها در برگیرنده تصاویری از اردوی نظامیان انگلیسی در خارج از کابل و قندهار، عکس های تکی و دسته جمعی از سربازان و افسران انگلیسی و هندی، مناظر افغانستان و البته تعداد معدودی از مردم، مقامات و سربازان افغانی است.