طنز؛ داعش و کودک‌آزاری در ایران!

ایسنا: مظفر الوندی، دبیر مرجع ملی حقوق کودک، در بخش‌هایی از گفت‌و‌گو‌ی خود با ‌ایلنا، به برخی چالش‌های موجود در حوزه کودکان مانند کودک‌آزاری و تعرض یک ناظم مدرسه به دانش‌آموزان پرداخته و از جمله گفته: من اعتقاد دارم که تمامی این موارد به‌زور نبوده و در برخی موارد، گرایشی دوطرفه بوده‌ است.

- سلام

- علیک سلام

- استاد پیرو بحث گرایش‌های دوطرفه مزاحم شدم. البته خودم گرایشی ندارم اما می‌شود برای‌مان بیش‌تر توضیح بدهید؟

- ببینید در هر اتفاقی دو گرایش وجود دارد. من اصلا با خفت‌گیری موافق نیستم، یعنی به نظرم تا گرایشی در فرد نباشد دزد کیفش را نمی‌زند.

- یعنی مردم دوست دارند دزد کیف‌شان را بزند؟

- دوست ندارند اما گرایش دارند. مثلا همین داستان داعش. به اعتقاد من این فقط داعش نیست که سر مردم را می‌بُرد بلکه تمامی این موارد به‌زور نبوده و در برخی موارد، گرایشی دوطرفه بوده‌ است.

- چرا یک نفر باید دوست داشته باشد سرش بریده بشود؟

- شما از علم روان‌شناسی چیزی نمی‌دانی، اگر می‌دانستی می‌فهمیدی گاهی آدم دوست دارد یک نفر بیاید سرش را گوش تا گوش ببرد.

- گیرم که حرف شما درست باشد اما اگر الآن یک پسر 9 ساله بیاید بگوید عمو من را بغل کن شما باید او را بغل کنید؟

- ببینید وقتی او گرایش دارد و من ندارم اتفاقی نمی‌افتد اما اگر هر دو نفر گرایش داشته باشند اتفاق می‌افتد.

- بچه از این چیزها چه می‌فهمد؟

- شما نمی‌دانید این نسل جدید چه تخم‌جن‌هایی هستند.

- راه حل شما چیست؟

- به نظر من باید سخت نگیریم. در همه دنیا این اتفاقات می‌افتد. این همه مهدکودک در کشور است،‌ حالا در یک مهدکودک یک مربی می‌نشیند روی سینه بچه و به‌زور به او غذا می‌دهد، اتفاق است دیگر و من معتقدم تمامی این موارد به‌زور نبوده و در برخی موارد، گرایشی دوطرفه بوده‌ است. یعنی کودک در سن پایین اصلا دوست دارد غذا را توی حلقش بریزند. طبق تحقیقات جدید نشستن مربی بر روی بچه برای بچه مفید است. فقط دماغ بچه باید بیرون باشد که خفه نشود.

- ممنونم

- بنده هم ممنونم چرا که تمامی این موارد به‌زور نبوده و در برخی موارد، گرایشی دوطرفه بوده‌ است.

باقی بقای‌تان

رضا ساکی

آمار کودک آزاری به حدی وحشتناک است که نمی توان تصور کرد. سامانه 123 اورژانس اجتماعی که تنها در تهران و چند شهر بزرگ کشور فعال است، روزانه بیش از 20 مورد کودک آزاری، را ثبت و رسیدگی می کند. به بیان دیگر، ابعاد این آسیب اجتماعی به اندازه ای گسترده است که نمی توان حد و مرزی برای آن قائل شد، چون آماری که توسط بهزیستی داده شده تنها برای کودک آزاریهایی است که اطلاع داده شده است، نه همه کودک آزاریها.

این در حالی است که تحقیقات میدانی نشان می دهد میزان واقعی کودک آزاریها، 20 برابر تعدادی است که اعلام می شود.

هر روز در ایران کودکان آزار دیده از سوی والدینشان، راه به جایی نمی برند و خوش شانسند عده ای از این کودکان که توانسته اند به کمک سایرین، به اورژانس اجتماعی آزار خود را اطلاع دهند و یا پایشان به بیمارستان باز شود و مداوا شوند.

معاون پیشگیری از آسیب‌های سازمان بهزیستی درباره جنبه های آشکار این آسیب، توضیح داده: "درسال کاری 89 بیش از هفت هزار و 400 مورد کودک‌آزاری نیز مورد رسیدگی قرار می‌گیرد. در حالی که سالانه بیش از 214 هزار نفر با این خط تماس می‌گیرند و 11 هزار مورد تیم‌های سیاردر محل حاضر می‌شوند."

سیمای کریه کودک آزاری در ایران
برخی از جامعه شناسان معتقدند افزایش کودک آزاری به دلیل مشکلات اقتصادی و ازدواجهای اجباری است. در این بین، برخی از حقوقدانان نیز خلاء قانونی برای مجازات کودک آزاران را عامل دیگری برای افزایش کودک آزاری مطرح می کنند.

همچنین پژوهشگران پس از فشارهای اقتصادی، روند مهاجرت بی رویه از روستاها به شهرها و حاشیه نشینی و آسیب های ناشی از آن و بالارفتن آسیب های اجتماعی مثل مشکلات خانوادگی و طلاق و.... را از عوامل مهم بالارفتن آمار کودک آزاری در کشور می دانند.

از سوی دیگر، برخی چهره های علمی با ارائه گزارشهایی درصدهای دقیقی را برای کودک آزاری عنوان می کنند که به روشنی، منبع و ماخذ آن معلوم نیست. علی کاشی، عضو هیات علمی پژوهشکده تربیت ‌بدنی وزارت علوم وقوع 50 درصد از همسر آزاری‌ها و 38 درصد از کودک‌آزاری‌ها به مصرف مواد توهم‌زا نسبت می دهد و می گوید: "سوء مصرف مواد اعتیادآور باعث از هم پاشیدگی زندگی شخصی افراد می‌شود، روان‌گردان‌ها و توهم‌زاها از مهم‌ترین مواد مصرفی هستند که به سرعت شیوع یافته و توسط جوانان و نوجوانان در کل دنیا مورد استفاده قرار گرفته‌ و منجر به بروز مشکلات حاد و مزمن برای آنها شده‌اند."

دلیل این پدید، هر چه هست، روزانه 20 مورد کودک آزاری به مراجع رسمی گزارش می شود، در حالی که قریب به اتفاق جامعه شناسان معتقدند ابعاد واقعی پدیده کودک آزاری به دلیل نهان بودن در خانواده ها، قابل شناسایی نیست.
 
گزارش های تکان دهنده
هر چند هفته یک بار، گزارش تکان دهنده ای از کودک آزاری در رسانه ها منتشر می شود. موارد متعددی مانند هانیه، دختربچه ای که مورد کودک آزاریهای متعدد قرار گرفته بود، در رسانه ها، ذهن جامعه را برمی آشوبد، ولی پس از مدتی، همه چیز به فراموشی سپرده می شود.

پژوهشی که سال گذشته درباره کودک آزاری انجام شده بود نشان داد 66 درصد کودک آزاری ها از سوی مردان اعمال می شود و دختران بیش از پسران در معرض کودک آزاری قرار می گیرند. همچنین 25 درصد کودک آزاری ها در خانواده های طلاق اتفاق می افتد. این در حالی است که آمارها نشان می دهد 50 درصد والدین ایرانی معتقدند تنبیه برای کودک لازم است و 40 درصد والدین نیز به تنبیه بدنی گرایش دارند.

بررسی ها در خصوص روابط میان خانواده و فرزندان نشان می دهد، در مقابل یک مورد کودک آزاری که فاش می شود، حداقل 20 مورد دیگر پنهان می ماند.

به بیان دیگر، شاید بتوان اینطور قلمداد کرد که آمار واقعی کودک آزاری در ایران، روزانه 400 مورد است. یعنی سالی بیش از 146 هزار بار، کودکان ایرانی، مورد هجوم والدینشان قرار می گیرند.

تحقیقات نشان می دهد بیش از 90 درصد کودک آزاری ها در محیط خانه اتفاق می افتد و این در حالی است که پدران با 5/48 درصد، بالاترین و پس از آن مادران با 8/23 درصد در ردیف بعدی عوامل کودک آزاری جسمانی در خانواده های کودک آزار قرار دارند.

این چنین که به نظر می رسد، جامعه، به شکل افسارگسیخته ای از کودکان خود انتقام می گیرد. کودکانی که ندانسته پا به جامعه ای خشن گذاشته اند که تمامی دق دل ناشی از مشکلات اقتصادی، عاطفی و اجتماعی اش را بر سر آنها خالی می کند.

منبع: خبر آنلاین