شغل ها به طنز

 

این مقاله فقط جنبه شوخی و سرگرمی دارد و قصد توهین به شخص خاصی ندارد.

حسابدار : کسی است که قیمت هر چیز را میداند ولی ارزش هیچ چیز را نمی داند.

 

بانکدار : کسی است هنگامی که هوا آفتابی است چترش را به شما قرض می دهد و درست تا باران شروع می شود آن را می خواهد.

 

مشاور : کسی است که ساعت شما را از دستتان باز می کند و بعد به شما می گوید ساعت چند است.

سیاستمدار : کسی است که می تواند به شما بگوید به جهنم بروید منتها به نحوی که شما برای این سفر لحظه شماری کنید.

 

اقتصاددان : کسی است که فردا خواهد فهمید چرا چیزهایی که دیروز پیش بینی کرده بود امروز اتفاق نیفتاد.

 

روزنامه نگار : کسی است که ۵۰% از وقتش به نگفتن چیزهایی که می داند می گذرد و ۵۰% بقیه وقتش به صحبت کردن در مورد چیزهایی که نمی داند.

 

ریاضیدان : مرد کوری است که در یک اتاق تاریک بدنبال گربه سیاهی می گردد که آنجا نیست.

 

هنرمند مدرن : کسی است که رنگ را بر روی بوم می پاشد و با پارچه ای آن را بهم می زند و سپس پارچه را می فروشد.

 

فیلسوف : کسی است که برای عده ای که خوابند حرف می زند.

 

استاد : کسی است که کاری ندارد ولی حداقل می داند چرا.

 

روانشناس : کسی است که از شما پول می گیرد تا سوالاتی را بپرسد که همسرتان مجانی از شما می پرسد.

 

معلم مدرسه : کسی است که عادت کرده فکر کند که بچه ها را دوست دارد.

 

جامعه شناس : کسی است که وقتی ماشین خوشگلی از خیابان رد می شود و همه مردم به آن نگاه می کنند ، او به مردم نگاه می کند.

 

برنامه نویس: کسی است که مشکلی که از وجودش بی خبر بودید را به روشی که نمی فهمید حل می کند.

 

هفته نامه چلچراغ - محمد علی مومنی: اون ها که پولدار شدن و به نون و نوایی رسیدن، اون هایی نبودن که برن دنبال یه آب باریکه و حقوق کارمندی، می رفتن یه کارهایی می کردن که بقیه مردم می گفتن «اصلا معلوم نیست چه غلطی می کنه».

واقعا مهم نیست مردم چی می گن، مهم این بود که یه کاری اختراع کنن و انجام بدن که نون شون توی روغن باشه.

کارشناسان چلچراغ با بو کشیدن های مداوم، چند شغل جدید، نون و آب دار، پدر و مادردار و چرب و چیلی کشف کرده اند که شما رو به نون و نوایی برسونه.

بالابر

این روزها همه دوست دارن یهو برن بالا ولی چون بعضی از نقاطشون آسیب دیده، حال ندارن خودشون برن بالا در به در دنبال بالابر می گردن. به نسل فعلی بالابرها مثل آسانسور و جرثقیل می گن «بالابر بی هوش یا بالابر کودن» بعضی ها هم دلشون با «بی هوش و کودن» خنک نمیشه و هر چی از ذهن شون درمیاد به بالابرها می دن.

حالا یه عده ای بالابر باهوش نیازه. بالابرها فقط همین رو بلدن که عمودی هی برن بالا، برن پایین اما بالابر باهوش عمودی می ره. افقی می ره. اریب می ره. کات دار می ره. زیگزاگ می ره. خلاصه همه جوره پایه است که متقاضی رو به او بالا بالاها برسونه. کسایی که بتونن سال بعد بالابر بشن، نونشون توی روغنه. به این بالابرها می گن «بالابر هوشمند» کسانی که بالا رفتن رو دوست دارن، دست به جیبن، خوب خرج می کنن.

قلاب گیر

رسم شده هر کی با کسی مشکل داره، از در و پیکر مکان طرف می ره بالا.

حالا اگه اون آدم مشکل دار، بلد نیست از دیوار بره بالا، باید غمباد بگیره؟ نه. Overd خرج می کنه که یکی بیاد قلاب بگیره.

شغل قلاب گیری روم به دیوار، گلاب به روتون جزو صنایع دستی حساب می شه!

درآمد خوبی هم داره. چرا؟

1- اون آقا مشکل داره حاضره هر چقدر لازمه خرج کنه که روی طرفش رو کم کنه.

2- آدم مشکل دار یکی دوتا نیست که نیست.

3- اعتراض شون هم تمومی نداره.

بازم بگم؟ برو قلاب بگیرد.

عذرخواهی نویس

عذرخواهی نویسی، سال 95 حسابی رونق و روغن می گیره. چنان که یه وجب روغن روش باشه.

اگه قبلا عریضه نویسی پشت دادگاه رونق داشت، سال 95 عذرخواهی نویسی روی بورسه. خیلی ها احساس می کنن کلا باید عذرخواهی کنند. اصلا همین جوری ها حتی بدون دلیل دوست دارن عذرخواهی کنن که خیالشون راحت باشه.

خیلی ممکنه یکی از تفریحات سالم مردم این بشه که هی عذرخواهی بنویسن، یعنی 80 میلیون هموطن به عذرخواهی کردن میفتن، وای پول پارو می شه کرد.

این جور که معلومه و چندتا بازیگر و فیلمساز و روزنامه سال 94 عذرخواهی نوشتن، این جوری عذرخواهی نوشتن واقعا بلدی می خواد و کار هر کسی نیست.

پس هر کس بتونه، نونش تو روغنه. چون اون کسی که می خواد عذرخواهی بنویسه، حاضره overd خرج کنه که نونش آجر نشه!

پف فیل فروشی

فرآورده های فیل حق بزرگی به گردن تمدن داره.

اگه فرآورده های فیل نبود، سینما نبود، تلویزیون نبود، مطبوعات و کتاب نبود، درس نبود، هندسه و حساب نبود!

توی سینما فرآورده فیل نباشه، فیلم هم نیست اما فیلم نباشه، فرآورده فیل هست! فرآورده فیل رو از تماشاچی بگیر، دو دقیقه این فیلم مزخرف رو تحمل نمی کنه. فرداش هم یه مشت حرف های ناجور ناموسی درباره فیلم این ور و اون ور می نویسه.

اما با یک پاکت فرآورده فیل به کنه فیلم فرو می ره، دیگه نمی شه درش آورد. فرداش هم قربونت برم نامه می زنه واسه فیلم و اسکار رو می خواد اصلا!

الان تهیه کننده همون قدر که روی فیلم سرمایه گذاری می کنند، دو برابر حق حساب می دن به فرآورده فیل فروش ها که جلو در سینما از اینها بفروشن که ضعف های فیلم رو با فرآورده فیل پوشش بدن. خارجی ها از انواع غنی سازی فرآورده فیل استفاده می کنن، اسکارشون رو هم می گیرن!

فرآورده فیل را به خاطر بسپار بسیار. فیلمش دو زاری است!

معمای شاه سازی

فکر نکنین یه دونه معمای شاه ساخته شد، پول و پله ها رو خرج کردن تموم شد. شاه یکی دوتا معما که نداشته، کم کار بد که نکرده. می شه سال ها زندگی شاه رو شخم زد.

کار سختی نیست. لباس و موسیقی و چیز میزهای تاریخی هم خودش جور می شه. جور هم نشد، پست مدرنه، پست مدرن گرون تر هم هست!

این جوری نشون می دین که اگه شاه الان هم زنده بود، دست از کارهای بدش برنمی داشت.

آدرس غلط دهنده

کار مجانی کردن آی روز داره. واسه همینه که اگه توی خیابون از کسی آدرس بپرسی، یارو حسابی شاکی می شه. خیلی لطف کنه پشت چشم نازک کنه و محل سگ هم نذاره به آدرس گیر.

هنوز خیلی ها نمی دونن جی پی اس و گوگل مپ و اینها دیگه چیه؟! حتی اگه بلد باشن، آدرس پرسیدن یه کرمی داره. بعضی ها هم نوستالژی دوست دارن. هی الکی آدرس می پرسن و می گن آخی ی ی آدرس گرفتن!

هر کی بتونه هی آدرس بده پول خوبی گیرش میاد. مهم نیست که آدرس درست می ده یا غلط، مهم اینه که طرف دست خالی نره. خودش هم راضیه آدرس غلط بگیره اما جوابش رو بدی که جلو زن و بچه اش ضایع نشه.

فقط وقتی خواست بره صداش کنین، ای آقا کجا؟ پولش؟

توی این دوره و زمونه کسی مفتکی جواب سلام هم نمی ده. اون وقت بعضی ها آدرس مجانی می خوان. چه پررو!

بادیگارد توریست

اگه یه کم زور بازو دارین، بادیگارد توریست ارز آوری خوبی داره. چون یکی از بخش های برنامه توریست ها دزدیده شدنه. بنابراین همیشه یه پولی ازت قبل کنار می ذارن که وقتی اون ها رو دزدیدن، این پولو بدن و برن به ادامه سفرشون برسن.

حالا این که توریست می خواد این پولو بده به اون دزده، می ده به بادیگارد که شما باشی، خیلی هم راضیه.نه خانی اومده و نه خانی رفته! ولی شما به پولت رسیدی.

کسی که بادیگارد می شه، همون اول پولش رو بگیره معلوم نیست زور رباینده از بادیگارد بیشتر نباشه.

ساختگی اش هم پول دارد. فقط یه کم نامردیه. یه کمی هم ارزون تره!

چاه پرکن

خیلی ها کرم سنگ انداختن توی چاه دارن. سنگی که نشه درش آورد.

این شغل پیشگیرانه است. وقتی همه چاه ها پر بشن، دیگه کسی نمی تونه سنگبندازه توش.

چیزی که ما زیاد داریم، چاه و چاله و چوله و آدم های سنگ انداز. حتی می شه سنگ هایی که قار بودن بندازن توی چاه رو ازشون بگیرین و با همون، چاه ها رو پر کنین! این جوری تهدید به فرصت تبدیل می شه و پول خاک رو هم می زنین به جیب.

نماینده سابق

این هم شغل پردرآمدیه. معمولا کسی که «نماینده سابق» می شه، به سمت مشاور و مدیرعامل و تحلیلگر حوزه شمال آفریقا و چیزهای دیگه ای منصوب می شه. یه نماینده سابق وقتش بازتره و می تونه از توانمندی هاش که مردم به حساب نیاوردن، جاهای دیگه استفاده کنه.

این شغل غیرمستقیمه. نمی شه مستقیم روی این شغل فرو اومد. متقاضیان اول نماینده می شن، بعد نماینده سابق می شن!

راننده هواپیما

چند سال هواپیما نخریدیم، ذوق و شوق بچه های مردم برای راننده هواپیما شدن خشکید. وگرنه اینجا 98 درصد مردم وقتی جوجه ان دوست دارن بزرگ که شدن، راننده هواپیما بشن.

اون هایی هم که راننده هواپیما بودن، یا توی هوا سقوط کردن، یا روی زمین به در و دیوار مالیدن. یعنی نسل راننده هواپیما در ایران در حال انقراضه.

هر کی بتونه کودک داخیلش رو فعال کنه، بچگی کنه بره راننده هواپیما بشه. الان پولش خوبه، بعد که ترس همه بریزه و 80 میلیون نفر بخوان راننده هواپیما بشن، پولش خوردن نداره.

بلال فروشی

این شغلیه که خواب نداره. هیچ مورخی ننوشته توی تاریخ چندت هزار ساله مون بلال فروشی کساد شده باشه! همیشه مردم احساس وظیفه کردن که بخورنش.

بلال برای مردم از اکسیژن هم مهمتره. هوای تهران اکسیژن هم نداشت، نداشت؛ اما بلال نداشته باشه، خشم عمومی بالا می زنه بالا.

ایرانی ها حجتی وقت حمله روم، حمله چنگیز، حمله محمود افغان، محمود غیرافغان، صدام، تصویرم و همین که آلام و رنج هایی رو تحمل می کردن، بلالشون ترک نشده.
95 هم همین آش و همین کاسه است.

دلداری دادن

به تعدادی دلداری دهنده به تعدادی دلواپس نیازمندیم.

به دلواپس نیازمند نیستیم. به دلداری دهنده به تعدادی دلواپس نیازمندیم. بازم توضیح بدیم؟

تعدادی دلواپس در بساط باقی مانده که همین تعداد هم در حال تغییر شغلن. برای حمایت از تعداد بقای مانده به تعدادی دلدار برای دلداری دادن نیازمندیم.

هر کسی یه وقت هایی دوست داره یکی بشینه دو دقیقه حرف دلش رو گوش بده اما چون گوش همه از این حرف ها پره، می شه نقش گوش دهنده رو بازی کرد. گفتم نقشش رو بازی کنه. نگفتم واقعا گوش بده. وگرنه هر کی گوش بده، باید هر چی پول درآورده رو ببره خرج درمانش کنه.

هر کاری یه فوت و فنی داره. خودکشی نکنین!