بی‌رحمانه‌ترین روش‌های اعدام در تاریخ

فرارو: در طول تاریخ، مردم روش‌های متنوع و مخوفی را با ابتکاراتی خلاقانه برای اعدام کردن ابداع کردند. در این نوشته با چند مورد از بی‌رحمانه‌ترین روش‌های اعدام که ریشه در تاریک‌ترین گوشه‌های تاریخ انسان دارد، آشنا می‌شوید.
 
روزنامه شرق به نقل از هیستوری ران‌داون افزوده است:
 
مرگ با هزار برش (لینگ چی)

این روش ریشه در کشور چین دارد و یکی از بی‌رحمانه‌ترین و خشن‌ترین روش‌های اعدام است که تا به امروز استفاده شده است. این روش اعدام تقریباً از سال 900 میلادی تا سال 1905 که استفاده از آن ممنوعیت یافت، استفاده می‌شد و فقط مجازاتی برای گستاخانه‌ترین جرائم، مانند خیانت یا برادرکشی و خواهرکشی، بود. در مدت اجرای این مجازات، چاقوی بسیار تیزی برای کشتن مجرم استفاده می‌شد و به‌مرور و طی زمان زیادی بخش‌هایی از گوشت او از بدنش جدا می‌شد. قربانی به یک تیر چوبی، معمولا در ملأعام، بسته می‌شد. سپس گوشت او را ابتدا از سینه‌ها جدا می‌کردند. سپس دست‌ها و پاها قطع می‌شدند و بعد گوش‌ها، بینی و آلت تناسلی. بعد از 10 تا 20 دقیقه، سر قربانی قطع می‌شد یا خنجری وارد قلبش می‌کردند. در طول اجرای مجازات، بعضی اوقات از مواد مخدر به عنوان تخفیف در مجازات استفاده می‌شد.
 
اره کردن

اره‌ کردن از وسط، یکی از بی‌رحمانه‌ترین روش‌های اعدام بود که بیشتر در اروپای سده‌های میانی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در این روش، مجرم به‌صورت سروته از یک درخت یا چارچوب اعدام آویزان می‌شد و با استفاده از اره بزرگی، بدن وی از وسط به دو قسمت تقسیم می‌شد. در مورد بعضی از مجرمان و برای افزایش دادن شدت رنج و درد، بعضی اوقات مجرمان را تا قسمت شکم اره می‌کردند. از آنجایی‌که مجرمان را به صورت سروته آویزان کرده بودند، خون کافی به مغز می‌رسید و این مسأله باعث می‌شد آنها تا وقتی که اره به شکم و قلب برسد، هوشیار و زنده باشند و درد بکشند. در بدترین موارد، اعدام به این روش، می‌توانست ساعت‌ها به‌طول بینجامد. در روش چینی این نوع از اعدام، اره‌کردن از بالای سر شروع می‌شد و مجرم سروته نبود و همین امر باعث می‌شد او ظرف چند ثانیه کشته شود.
 
به صلیب کشیدن

به‌ صلیب‌ کشیدن، یکی از روش‌های باستانی اعدام بود که در آن دست‌ها و پاهای مجرم را به ساختاری چوبی‌شکل به شکل صلیب می‌بستند یا میخ‌کوب می‌کردند. این روش به‌عنوان اشد مجازات در مورد بردگان، خائنان، افرادی که تفکرات ضدمسیحی داشتند و معمولا بدترین مجرمان، استفاده می‌شد. این روش اعدام در دوره پادشاهی اسکندر مقدونی رواج زیادی یافت، اما هنوز در بعضی از کشورها استفاده می‌شود. روش‌های متفاوتی برای به‌صلیب‌کشیدن وجود داشت. معمولا زندانی مجبور بود صلیب را که حدود 45 کیلوگرم وزن داشت با خود به سمت محل اعدام بکشد. سپس بازوان او را به صلیب می‌بستند یا با کوبیدن میخ به مچ‌های وی، او را به صلیب میخ‌کوب می‌کردند و صلیب را به حالت عمودی روی زمین نصب می‌کردند. معمولا مرگ به‌خاطر ناتوانی شدید بدنی یا مشکل قلبی اتفاق می‌افتاد. بعضی اوقات به‌خاطر اینکه مجرم درد کمتری را متحمل شود، پاهای او را با گرز یا چماق خرد می‌کردند تا به‌تبع آن، خفگی و کمبود هوا باعث پایان‌یافتن هرچه‌زودتر زندگی وی شود.
 
جوشاندن

در اعدام با استفاده از روش جوشاندن، در ابتدا مجرم را برهنه می‌کردند و درون دیگی پر از مایع در حال‌ جوشیدن یا دیگی مملو از مایعی سرد که به‌مرور و با حرارت‌ دادن به نقطه جوش می‌رسید، می‌انداختند. بعضی اوقات، جلاد با استفاده از طناب‌هایی با بالا بردن یا پایین‌ آوردن مجرم در دیگ، سرعت جوشاندن او را کنترل می‌کرد. مایعی که استفاده می‌شد، می‌توانست آب، روغن، قیر، اسید، موم، شراب یا حتی سرب مذاب باشد. اگرچه این روش به قدر روش‌های قبلی اعدام رواج نداشت، اما جوشاندن تا مرگ، در بسیاری از مناطق اروپا و آسیا استفاده می‌شد. روش جایگزین این روش با استفاده از یک ظرف کم‌عمق محتوی روغن، قیر یا سرب در حال جوشش اجرا شد که به طور مؤثری فرد را تا مرگ پیش می‌برد. در طول پادشاهی هنری پنجم، این روش مجازاتی برای زندانی‌ها بود.
 
چرخ کاترین

چرخ کاترین که با نام چرخ شکننده نیز شناخته می‌شود، به‌عنوان ابزاری برای شکنجه و اعدام در سده‌های میانی استفاده می‌شد. مجرم به یک چرخ ارابه بزرگ بسته می‌شد به شکلی که بازوها و پاهایش بیرون بود. سپس چرخ به‌آرامی به‌حرکت درمی‌آمد و جلاد با چکشی آهنی، میله آهنی سنگین یا حتی چرخ ارابه‌ای دیگر، دست‌ها و پاهای او را خرد می‌کرد و باعث می‌شد استخوان‌های او در نقاط مختلفی بشکند. بعد از آنکه فرایند خردشدن استخوان‌ها پایان یافت، دست‌ها و پاهای شخص بین پره‌های چرخ دوخته می‌شد. اگر به جلاد دستور رحم‌کردن داده شده بود، بعد از خردشدن استخوان‌ها، نسیم رحمت یا کو دِ گراس می‌وزید و جلاد استخوان‌های سینه و گردن مجرم را می‌شکاند که منجر به‌مرگ او شود. بعد از اعدام، اغلب چرخ ارابه در مکان بلندی قرار داده می‌شد تا پرندگان بتوانند اعضای مجرم که بعضا زنده نیز بود را بخورند. اگر او از مجازات جان سالم به‌در می‌برد، دو تا سه روز طول می‌کشید تا از شدت جراحات و کم‌شدن آب بدن جان دهد.
 
سوراخ کردن

این روش یکی از خشن‌ترین روش‌های اعدام بود که اغلب در قرون وسطی از آن استفاده می‌شد. در این روش، مجرم را روی یک تیرک چوبی نیزه‌شکل بسیار تیز و ضخیم می‌نشاندند. این تیرک چوبی به آرامی و به‌تدریج و توسط وزن مجرم بالا می‌آمد. بعضی اوقات این فرایند آرام و دردناک، بیش از سه‌روز به طول می‌انجامید تا فرد کشته شود. این روش خصوصا در قرن پانزدهم میلادی در رومانی و در مدت پادشاهی وِلَد دراکولا که با نام ولد سوراخ‌کننده نیز شناخته می‌شد، رایج بود. او اعلام کرد بیش از 80 هزار نفر را به این روش اعدام کرده ‌است. در نوعی از اجرای این روش که در شرق آسیا رایج بود، مجرم را به بالای نهال بامبوی بسیار تیزی می‌بستند (بامبو گیاهی شبیه به خیزران یا نی است). در طول چند روز نهال بامبو که گیاهی با رشد بسیار سریع بوده و البته چوبی تیز دارد، از پایین وارد بدن مجرم شده و بعد از سوراخ‌کردن بدن وی، از طرف دیگر بیرون می‌آمد. ادعا می‌شود این روش در قرن نوزدهم میلادی در چین و مالزی و حتی در جریان جنگ جهانی‌ دوم و توسط سربازان ژاپنی استفاده می‌شده است.
 
کندن پوست

زنده‌زنده کندن ‌پوست مجرمان، یکی از خشن‌ترین روش‌های اعدام در طول تاریخ است که به‌خصوص در دوران باستان مرسوم بود و بیشتر روی سربازان اسیرشده یا مجرمان خطرناک اعمال می‌شد. آزتک‌های مکزیک، اغلب در مورد زندانی‌های خود و طی مراسم قربانی‌کردن انسان، این‌گونه عمل می‌کردند. شواهدی نیز موجود است که آشوریان باستان نیز پوست پادشاهان شکست‌خورده دشمن را می‌کندند و پوست را با میخ به دیوارهای شهر آویزان می‌کردند تا هشداری برای شورشیان باشد. روش دیگر این بود که مجرم را شدیدا می‌سوزاندند و سپس به‌تدریج پوست او را جدا می‌کردند. در سال 415 میلادی، ادعا می‌شود هیپاتیا، فیلسوف و ریاضی‌دان زن مشهور، توسط عده‌ای از مسیحیان خشمگین با استفاده از بدنه تیز صدف، زنده‌زنده پوستش کنده شد.

وبسایت تابناک باتو - عباس رهامی: از همان ابتدای تاریخ، انسان به دنبال اختراع نوعی شکنجه یا مرگ از طریق شکنجه، برای مجازات گناهکاران بوده است. در این جا فهرستی از خشن ترین و دردناک ترین راه های اعدام، از نصف کردن با اره گرفته تا سوزاندن و تکه تکه کردن آورده شده است.

12. سوزاندن


یک روش ساده و رایج در تاریخ که تقریباً در همه جا مورد استفاده قرار می گرفته است. در این روش اگر زندانی اعدامی به تنهایی اعدام می شد، چاره ای جز تحمل سوختن بدنش را نداشت. اگر شانس با قربانی یار می بود، او را همراه با چند تن دیگر می سوزاندند که در این حالت، به احتمال زیاد قربانیان در همان ابتدای کار به علت استشمام گاز مونوکسید کربن حاصل از مقادیر زیاد چوب، بی‌هوش می شدند.

---

11. چرخ شکننده یا چرخ کاترین


این روش بیشتر در کشورهای اروپایی در قرون وسطی مورد استفاده قرار می گرفت. در این روش دست و پای قربانی به پره های یک چرخ بزرگ چوبی (معمولاً چرخ یک ارابه) بسته می شد. سپس هم زمان با چرخاندن چرخ، جلاد با استفاده از یک چکش آهنی بزرگ استخوان های بدن قربانی در هم می شکست. بعد پایان کار، قربانی به حال خود رها می شد تا بمیرد. معمولاً 2 تا 3 روز طول می کشید تا قربانی بر اثر کم آبی جانش را از دست بدهد. گاهی نیز برای تسریع فرآیند، قربانی به همراه چرخ واگن مانند یک پرچم به اهتزاز درمی آمد تا زنده زنده خوراک پرنده ها شود.

---

10. کباب کردن


این روش هم تا حدودی شبیه به سوزاندن است؛ با این تفاوت که شانس بی‌هوش شدن بر اثر دود و گاز مونوکسید، از فرد گرفته می شود. در این روش فرد محکوم روی زغال داغ، زنده زنده کباب می شد.

---

9. دباغی (پوست کنی)


همان طور که از نام این روش پیداست، فرد مفلوک باید نظاره گر کنده شدن پوست بدن خود می بود. قربانی معمولاً به علت عفونت، شوک یا از دست دادن خون، در بهترین حالت پس از چند ساعت، و در بدترین حالت پس از چند روز، جان خود را از دست می داد.

---

8 . بامبو


این روش در آسیا شرقی و با الهام از طبیعت و بهره گیری از سرعت رشد بی نظیر درخت بامبو (که می تواند تا 30 سانتی متر در روز رشد کند)، انجام می گرفته است! در این شیوه قربانی روی تعدادی بامبوی تیز و آماد شده قرار می گرفت. به این صورت درخت بامبو به آرامی در داخل بدن فرد فرو رفته و شروع به رشد می کرد. به علاوه برای جلوگیری از مرگ زود هنگام، به قربانی غذا و آب داده می شده است.

---

7.  قلقلک اسپانیایی


در این روش که همچنین به پنجه گربه نیز شهرت دارد، پوست قربانی توسط پنجه های آهنین و تیز مخصوصی خراشیده می شد. پس از اتمام کار او را به حال خود رها می کردند. قربانی نهایتاً به علت عفونت ناشی از  همین زخم ها، جانش را از دست می داد.

---

6. اره


اگر به ادبیات فارسی علاقه داشته باشید، حتماً با این روش آشنا هستید (ضحاک، جمشید را با اره به دو نیم می کند). به طور کلی در این روش، بدن مجازات شونده مانند یک کنده درخت، از سر تا پایین اره شده و نصف می شد. این روش یک نسخه دردناک تر و کندتر هم دارد که در آن قربانی را به صورت بر عکس آویزان می کنند تا جریان خون به اندازه کافی به مغز برسد و قربانی مدت بیشتری هشیاری اش را حفظ کند. در این نسخه اره کردن از وسط پاها شروع می شود.

---

5. لینگ چی


یک روش اعدام چینی دیگر که در آن بخش هایی از بدن قربانی با دقت و ظرافت بسیار، به آرامی و در طی یک فرآیند طولانی، قطعه به قطعه بریده می شد. ضمن این که اصل مهم شکنجه، یعنی زنده و هشیار نگاه داشتن قربانی نیز در این روش به خوبی انجام می گرفت.

---

4. عقاب خونین


منشأ و مکان استفاده از این روش به درستی مشخص نیست، ولی گفته می شود که وایکینگ ها برای ایجاد رعب و وحشت در دل دشمنان از این روش استفاده می کرده اند. در این روش، قربانی بر روی شکم خوابانده می شده است. ابتدا پوست و گوشت کمر برداشته شده تا ستون فقرات به درستی دیده شود. سپس دنده ها از ستون فقرات جدا شده، شکسته و به خارج برگردانده می شدند تا ظاهری شبیه به بالهای یک عقاب پیدا کنند. در انتها، جلاد اثر هنری خود را با بیرون کشیدن ریه های قربانی از پشت کمر، تکمیل می کرد.

---

3. گاو برنجی


این روش عمدتاً در ایتالیا مورد استفاده قرار می گرفت. مراسم اعدام با قرار دادن فرد در یک مجسمه تو خالی برنجی و به شکل یک گاو بزرگ آغاز می شد. پس از آن در زیر شکم این گاو آتشی برپا شده و قربانی به آرامی در داخل آن پخته می شد. انعکاس فریاد های قربانی در داخل مجسمه، صدایی همانند صدای گاو تولید می کرد.

---

2. دار زدن، کشیدن و چهار پاره کردن


یک روش خلاقانه، ترکیبی و وحشیانه در انگلستان! در این روش ابتدا قربانی توسط اسب بر روی زمین کشیده شده و به جایگاه اعدام برده می شد. سپس او را به دار آویخته ولی پیش از آن که بمیرد، از دار پایین می آوردند. مرحله بعدی شامل بیرون کشیدن دل و روده فرد بخت برگشته بود. اگر قربانی هنوز زنده می بود، دست و پای او را در چهار جهت مختلف با طناب به 4 اسب بسته و می کشیدند تا به 5 قسمت (دستها، پاها و باقی بدن) تقسیم شود. این 5 قسمت در بخش های مختلف شهر به نمایش گذاشته می شود تا درس عبرتی برای دیگران باشد. اگر فیلم شجاع دل (Brave heart) را دیده باشید، این شیوه اعدام را در سکانس انتهایی فیلم (جایی که ویلیام والاس توسط دولت وقت انگلیسی اعدام می شود) مشاهده کرده اید!

---

1. قایق


گفته می شود این روش در ایران باستان برای مجازات گناهکاران مورد استفاده قرار می گرفته است ولی صحت این گفته به درستی مشخص نیست. در این روش قربانی در داخل یک قایق گذاشته می شود. سپس او را به همراه قایق در مرداب رها کرده تا بمیرد. کلیت روش اعدام همین است. اگر فکر می کنید این روش اعدام به اندازه کافی چندش آور نیست، باید این نکته را هم اضافه کنیم که بدن کاملا برهنه قربانی پیش از قرار داده شدن در قایق به شیر و عسل آغشته می شده است. یعنی پس از گذشت چند دقیقه در مرداب، هزاران حشرات به او حمله کرده و شروع به زاد و ولد در بدن او می کردند. البته کار به اینجا ختم نمی شود. مجریان حکم هر روز به اعدامی سر زده و به او شیر و عسل می دادند که هم جهت اطمینان از عدم مرگ بر اثر گرسنگی و بی آبی بوده است و هم جهت جذب حشرات بیشتر! این کار تا آن جا ادامه پیدا می کرد که کرم ها و حشرات کاملا بدن او را پر کرده باشند. متأسفانه این روش جزو طولانی ترین اعدام ها محسوب می شود که حتی ممکن بود تا 2 هفته نیز به طول بینجامد.