فرهنگ و هنر
2 دقیقه پیش | تشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالستشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالس | برگزاری مراسم عروسی | باغ عروسی تشریفات ۵ ستاره بهبود با مدیریت بهبود اصلانی صاحب سبک در اجرای دیزاین های ژورنالی و فانتزی ، اجرا ... |
2 دقیقه پیش | خواندنی ها با برترین ها (81)در این شماره از خواندنی ها با کتاب جدید دکتر صادق زیباکلام، اثری درباره طنز در آثار صادق هدایت، تاریخ فلسفه یونان و... آشنا شوید. برترین ها - محمودرضا حائری: در این شماره ... |
15 اکتبر؛ روز جهانی زنان روستایی
زنان روستایی یکچهارم جمعیت جهان را تشکیل میدهند
23 مهر (15 اکتبر)؛ روز جهانی زنان روستایی
در سال 2008، مجمع عمومی سازمان ملل، به دنبال بحث هایی که در چهارمین کنفرانس جهانی زنان در بیجینگِ چین در سال 1955 انجام گرفت و نیز به دنبال قعطنامه 62/136 سازمان ملل در دسامبر 2007، روز 15 اکتبر را به عنوان روز جهانی زنان روستایی اعلام کرد.
جایگاه مهم زنان روستایی
روز جهانی زنان روستایی یک روز قبل از روز جهانی غذا در ۱۶ اکتبر تعیین شده است تا به این ترتیب بر جایگاه مهم زنان روستایی در تأمین غذای جمعیت کثیری از مردم کره زمین تأکید کند. طبق اعلام سازمان ملل، هدف از این روز پرداختن به «نقش و تأثیر زنان روستایی، خصوصاً زنان بومی، در بهبود وضع کشاورزی و توسعه روستایی، افزایش امنیت غذایی، و مبارزه با فقر روستاها» است.
زنان روستایی در کشورهای توسعهیافته و در حال توسعه نقش و جایگاه مهمی دارند که در شکل تولید محصولات، مراقبت از دام، تأمین غذا، آب و سوخت برای خانواده، و همکاری در فعالیتهای بیرون از زمین و زراعت به منظور تنوع بخشیدن به فعالیتهای اقتصادی خانواده نمود مییابد. به علاوه، زنان روستایی بخش عمده مسئولیت مراقبت از کودکان، سالمندان و اعضای بیمار خانواده را نیز به عهده دارند.
زنان روستایی یکچهارم جمعیت جهان را تشکیل میدهند. در کشورهای در حال توسعه، زنان ۴۲ درصد نیروی کار کشاورزی را تشکیل میدهند و تولید بخش اعظم غذای مصرفی جامعه خود را بر عهده دارند که از این نظر، سهم مهمی در تعیین امنیت غذایی ایفا میکنند. زنان روستایی برای فعالیت خود نیازمند دسترسی به منابع طبیعی و مالی هستند و توجه به این واقعیت که ۷۶ درصد فقر مطلق جوامع مربوط به محیطهای روستایی است، اطمینان از این دسترسی را به یکی از دغدغههای مسئولین و فعالان در این روز بدل میکند.
زنان و دختران روستایی به طرق مختلف نقشی فعال در اقتصاد ملی و محلی دارند؛ به عنوان مثال بوسیله حمل غذا، آب و سوخت خانواده، مراقبت از بیماران، مدیریت دام و کار در مزرعه.
با این وجود، زنان، در زمان بحران های غذایی و اقتصادی همانند بحران سال های 2008-2006 و نیز قیمت بالای مواد غذایی در عصر حاضر که انتظار می رود در کل دنیا ده سال ادامه داشته باشد، گروهی آسیب پذیر به شمار میروند. این آسیب پذیری، به دلیل نقش جدی که زنان در مقیاس روزانه به عهده دارند، دو برابر می شود.
از سوی دیگر، افزایش قیمت غذا بیشتر از همه به افراد فقیر در نواحی روستایی لطمه می زند؛ زیرا آنها کمتر از سایرین به منابعی همچون اعتبار بانکی، وام، پس انداز، تکنولوژی و تأسیسات زیربنایی دسترسی دارند. در چنین شرایطی، زنان بیشتر مستعد از دست دادن دارایی های خود هستند؛ زیرا انتظار می رود فروش جواهرات یا دام های کوچک، آسان تر از دارایی های معمول مردانه همچون زمین یا دام های کلانِ قابل جایگزین باشد.
سایر روش های متداولی که زنان برای مقابله با قیمت های بالا اتخاذ می کنند، از نوعی هستند که زنان و کودکان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می دهد؛ آنها سعی می کنند کمتر بخورند تا مردان و کودکان بتوانند تغذیه بهتری داشته باشند؛ آنها مسئولیت مراقبت از بیماران در خانه را برعهده می گیرند؛ هزینه های مربوط به موارد غیرغذایی همچون تحصیلات و مراقبت های بهداشتی را کاهش می دهند؛ برای غذای کمتر با ارزش تغذیه ای پایین تر، پول خرج می کنند؛ برای تغذیه خانواده بر قرض گرفتن تکیه می کنند؛ و برای به دست آوردن پول بیشتر، کار بیشتری انجام می دهند.
بر همین اساس لازم است حتی به مناسبت چنین روزهایی، به زنان روستایی بیشتر توجه شود، تا هم هر روز شاهد کاهش تعداد آنان و ترک بدون بازگشت روستا توسط دختران جوان به بهانه کار و تحصیل نباشیم و هم سهم عظیم و مؤثر این زنان در گردش چرخ اقتصاد کشور و تولیدات بومی نادیده گرفته نشده و کاهش نیابد.
منبع : mehrkhane.com
ویدیو مرتبط :
روز جهانی زنان روستایی
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
15 اکتبر؛ روز جهانی عصای سفید
23 مهرماه؛ روز بزرگداشت نابینایان و قانون عصای سفید
23 مهرماه (15 اکتبر)؛ روز جهانی عصای سفید
نامگذاری روز جهانی عصای سفید
روز بیست و سوم مهرماه برابر با پانزدهم اكتبر، به عنوان روز بزرگداشت نابینایان و قانون عصای سفید، نامگذاری شده است.
تاریخچه استفاده از عصای سفید برای نابینایان
كاربرد عصا به عنوان وسیلهی كمكی در آمد و شد نابینایان، از قرنها پیش متداول بوده است؛ ولی استفاده از عصای سفید به شكل امروزی و به عنوان نمادی برای شناخت نابینایان، به بعد از جنگ جهانی اول برمیگردد. در سال 1921م. عكاسی از شهر بریستول انگلستان به نام جیمز بیگز - كه در اثر سانحهای بینائی خود را از دست داده بود- برای در امان ماندن از گزند وسائل نقلیه در خیابانهای اطراف محل زندگیاش ابتكار استفاده از عصای سفید را از آنِ خود كرد تا به راحتی برای همگان قابل دید باشد.
پس از آن دو تن از برجستهترین محققان آمریكائی به نامهای دكتر ناول پری (ریاضیدان) و دكتر جاكوپس تن بروك (حقوقدان)، توانستند قانونی در پانزدهمین روز از ماه اكتبر به عنوان قانون عصای سفید به تصویب برسانند و این روز را، به عنوان روز جهانی نابینایان نامگذاری كنند. در این قانون، تمامی حقوق اجتماعی فرد نابینا به عنوان عضوی از جامعهی متمدن، انعكاس یافته است.
ابداع خط بریل برای نابینایان
خط بریل، خطی است که در قرن نوزدهم میلادی، برای سهولت کار افراد نابینا و کم بینا در امر تحصیل و تعلیم و تربیت توسط لویی بریل فرانسوی ابداع گردید. پدر لویی بریل کفاش بود و لویی درکارگاه وی کار می کرد. روزی درفش کفاشی به چشم وی برخورد کرد و در اثر این حادثه، لویی از نعمت بینایی محروم گردید. پس از آن، او درباره افرادی که از نعمت بینایی برخوردار نبودند، بسیار اندیشید و سرانجام به فکر افتاد تا خطی را به وجود آورد که افراد نابینا به وسلیه آنْ به راحتی به امر خواندن و نوشتن بپردازند. او پس از مدت ها، موفق به ابداع خطی گردید که به نام وی، بریل، نامیده شد.
حقوق اجتماعی افراد نابینا
نابینایان، حق بهرهگیری از كلیهی امكانات رفاهی معمول در جامعه را دارند. آنان، حق دارند از پیادهروها، خیابانها، بزرگراهها و وسایل ترابری همگانی مانند هواپیما، قطار، اتوبوس، خودرو، كشتی، هتلها، مكانهای عمومی و مراكز تفریحی و مذهبی بهرهبرداری كنند. چنانچه گهگاه محدودیتی برای سودجستن از این تسهیلات و مكانها در میان باشد، باید فراگیر همهی افراد جامعه باشد و اگر شخص یا سازمانی فقط برای نابینایان در استفاده از تسهیلات همگانی، محدودیت ایجاد كند یا حقوق نابینایان عاقل و بالغ را نادیده بگیرد، مجرم شناخته میشود.
رانندگان وسایل نقلیه، موظف به مراعات كامل نابینایانی هستند كه با عصای سفید در خیابانها آمد و شد میكنند. دولت، موظف است نابینایان را به مشاركت در امور دولتی تشویق كند تا آنان نیز به كار مشغول شوند.
درمان و پیش گیری از نابینایی
بسیاری از نابینایی ها قابل پیش گیری هستند؛ زیرا نابینایی و کم بینایی، یا ارثی است یا غیرارثی که هر کدام، پیش گیری و درمان مخصوص به خود را دارد. به عنوان مثال در موارد ارثی، می توان با انجام مشاوره های پیش از ازدواج، از بروز آن ها جلوگیری کرد و در موارد غیرارثی، میتوان با مراجعه به موقع به پزشک متخصص و رعایت مسائل ایمنی و بهداشتی، از بروز آن جلوگیری به عمل آورد. پس بهتر است با توجه عملی به شعارِ «پیش گیری، بهتر از درمان»، زندگی ای سرشار از سلامت و نشاط برای خود، خانواده و جامعه به ارمغان آوریم.
نوع رفتار با نابینایان می تواند در سرنوشت آن ها و حالات روحی و روانی شان تأثیرات متفاوتی بگذارد
وظیفه مهم مسئولان
از آن جایی که نابینایی و کم بینایی، در بسیاری از موارد به دلیل عدم دسترسی اطلاعات دقیق و عدم شناخت علل آن ها از سوی مردم، به ویژه مردم روستاهای دورافتاده و محروم است، اطلاع رسانی مردم از طریق رسانه ها، مطبوعات، مراکز بهزیستی و خانه های بهداشت روستاها اهمیت بیش تری دارد؛ از این رو شایسته است مسئولان و فرهیختگان جامعه مردم را به یادگیری این مسائل ترغیب کنند؛ زیرا هزینه پیش گیری برای دولت و خانواده ها، بسیار کم تر از هزینه خدمات بعدی به نابینایان و کم بینایان خواهد بود.
چگونگی رفتار با نابینایان
نوع رفتار با نابینایان در جامعه، می تواند در سرنوشت آن ها و حالات روحی و روانی شان تأثیرات متفاوتی بگذارد. برای رفتار و تعامل با نابینایان، باید از یک سری نکات غافل نبود؛ از جمله آن ها این که واقع بین باشیم و به آن ها بفهمانیم که با دیگران هیچ گونه تفاوتی ندارند؛ آن ها را با نام صدا بزنیم و وقتی به آن ها نزدیک می شویم، به نحوی آن ها را از حضور خود آگاه کنیم و اگر احتمال می دهیم ما را نشناسد، بهتر است خود را دقیق به آن ها معرفی کنیم؛ از کمک هایی که به استقلال و خودکفایی آن ها لطمه می زند، جدا بپرهیزیم.
نباید با ترحم های بی خود و یا مهر و علاقه و احساس بی مورد، باعث رنجش آن ها شد؛ برای راهنمایی آن ها، از کلمه هایی مثل آن جا، این جا، کمی آن طرف تر و غیره استفاده نکنیم، بلکه باید از کلمات دقیق و با معنای روشن استفاده کرد؛ هنگام صحبت با آن ها روبه رویشان بنشینیم؛ از جابه جایی وسایل آن ها بدون اجازه شان بپرهیزیم؛ از او بخواهیم در فعالیت های مختلف شرکت کنند و والدین، اطرافیان و مربیان را از طریق آموزش های لازم و برنامه های مشاوره، با مسائل نابینایان آشنا ساخت.
رودکی، پدر شعر فارسی نابینا بود
رودکی از جمله افرادی است که در عمل به اثبات رسانده که نابینایی، مساوی شکست و خزان زندگی نیست. او نابینایی است که در عرصه شعر، سخن و هنر درخشید و به تعبیرعالمان ادب فارسی، مقام پدر شعر فارسی را به خود اختصاص داد. او در سال 260 ق در «رودک» روستایی از ماوراءالنهر و نزدیک سمرقند به دنیا آمد. در هشت سالگی حافظ کل قرآن شد و در تلاوت آیاتْ مهارتی خاص پیدا کرد. این نابینای پرتلاش و باذوقْ با تسلط بر زبان عربی، کلیله و دمنه را به نظم درآورد. ترانه های نغز و حکیمانه و ماندگاری از او برجای مانده و در افکار و آثار سخنورانی مثل فردوسی، سعدی، جامی و دیگران، تأثیر ژرفی از این شاعر و هنرمند پرتوان مشاهده می شود.
گردآوری : بخش فرهنگ و هنر صبح بخیر
منابع :
nlai.ir
hawzah.net