فرهنگ و هنر


2 دقیقه پیش

تشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالس

تشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالس | برگزاری مراسم عروسی | باغ عروسی تشریفات ۵ ستاره بهبود با مدیریت بهبود اصلانی صاحب سبک در اجرای دیزاین های ژورنالی و فانتزی ، اجرا ...
2 دقیقه پیش

خواندنی ها با برترین ها (81)

در این شماره از خواندنی ها با کتاب جدید دکتر صادق زیباکلام، اثری درباره طنز در آثار صادق هدایت، تاریخ فلسفه یونان و... آشنا شوید. برترین ها - محمودرضا حائری: در این شماره ...

گفت و گو با مارگارت آتوود به مناسبت



 

گفت و گو با مارگارت آتوود به مناسبت انتشار تازه ترین رمانش

 

گفت و گو با مارگارت آتوود به مناسبت انتشار تازه ترین رمانش -صورت خندان آتوود بی نهایت به من نزدیک است. لحظه ای بعد، بی نهایت دور شده و در زاویه ی دیگری قرار گرفته است. می گوید «وقتی با شما صحبت می کنم خودم را حرکت می دهم، چرا که ما موجودات اجتماعی هستیم و دوست داریم بر هم تاثیر بگذاریم.


ما بی نهایت دوست داریم که به انسان های دیگر نگاه کنیم. مجلات، روزنامه ها، کنفرانس های ویدئویی، تلویزیون... بله، زاغ سیاه دیگران را چوب زدن» از طریق یک تلویزیون بزرگ با هم صحبت می کنیم، در حالی که یک اقیانوس ما را از هم جدا کرده، او در تورنتو است و آنجا شش صبح است.

 

تصویری که من از او بر تلویزیونم می بینم، ممتد نیست، می رود و می آید، انگار تعدادی عکس را پشت سر هم نشان دهد. اما آتوود مشکلی با این مظاهر پیشرفته تکنولوژی ندارد. در جدیدترین رمانش «سال سیلاب» نیز به وفور از مظاهر تکنولوژی استفاده کرده است. کتابی آخرالزمانی که در ادامه کتاب قبلی اش « اوریکس و کلاغ سیاه» نوشته شده. در «سال سیلاب» از میان چشمان دو شخصیت زن، توبی و رن، آخرین روزهای بشر روایت می شود، بشری که در نهایت گسترش وحشتناک بیماری ای جهانی نسل او را نابود می کند.

 


سرفه و عطسه و این دست بیماری ها را فراموش کنید، در اینجا انسان ها ذوب می شوند. مذهب، دانشی زیاده و بی مصرف، کلوب های شبانه زشت و کثیف، غذاهای وحشتناک و جراحی های زیبایی پوچ و مسخره بخش اعظم کتاب را ساخته است و البته کلی «زنبور» هم هست. اگر این کتاب را یک علمی/ تخیلی نویس مرد نوشته بود، ممکن بود خواننده اندکی ناامید شود، خراب آبادهای داستانی که به دنیای آینده مربوط می شوند، هیچ وقت آن قدر کم نبوده اند، اما آتوود پرکار و تحسین شده، به این روایت انسانیت، طنز و هوش افزوده است.

 

این کتاب هم مانند «داستان های دست ساز»


علمی/ تخیلی نیست. این کتاب، اگر بخواهیم از اصطلاح خود اتوود استفاده کنیم، «داستانی وابسته به حدس و گمان» است. «من به این جهان بازگشتم، چرا که همه می پرسیدند دو دقیقه پس از پایان «اوریکس و کلاغ سیاه» چه اتفاقی خواهد افتاد. من نمی دانستم، پس برای این که بفهمم چه اتفاقی می افتد، مجبور شدم باز گردم و کتاب دیگری بنویسم.»

 

توجهات محیط زیستی شدیدی پشت این رمان نهفته است، همچنین جست وجویی موشکافانه در یافتن آن چیزی که ما انسان ها را انسان می کند، گروهی در کتاب هستند که نقش مرکزی در داستان دارند و «باغبانان خدا» نامیده می شوند و انجیل می خوانند و از طرف دیگر هم جهان دانش و موسسات درمانی کتاب را انباشته است. معمولا در این جور داستان ها- از فرانکشتاین مری شلی گرفته تا به امروز- قرار است تصور کنیم دانشمندان با فضولی هاشان جهان را نابود خواهند کرد. اما در کار آتوود، این امر آنقدر روشن و صریح نیست.

 

می گوید «دانش در حال یافتن چیزهایی درباره جهان مادی است و تکنولوژی ابزاری است که ما می سازیم. این ابزار، اگر ما عنکبوت های بزرگ و باهوشی بودیم چیز دیگری می شدند. مثلا چیزی می شدند تا با آن ها تارهای بهتری برای زندگی راحت تر بسازیم.

 

چیزهایی که عنکبوت ها از آنها خوش شان می آید. ما این ابزار را می سازیم تا به کار ما که انسان هستیم، بیایند. من به مردم شک دارم. ماهیت ابزار می تواند شیوه ی زندگی ما را تغییر دهد، مثلا من ساعت شش صبح در تورنتو نشسته ام و با شما از طریق این وسیله صحبت می کنم. در دوران های قبل ممکن بود با خط میخی روی پوست خشک بنویسم و با اسب چاپار آن را برایتان بفرستم.

 

ابزار به لحاظ نظری خنثی هستند. مسئله این نیست که آیا «دانش حقیقت را می گوید یا تکنولوژی بد است» من بیشتر از این ها به ذات بشر بدبین هستم. چه کسی اختیار این ابزار را در دست دارد؟ چه کسی آن دوربین های مدار بسته را در بریتانیا کار گذاشته، دوبین هایی که انسان ها را در همه جا کنترل می کنند؟ ابزار در اختیار چه کسانی است؟» در ساختار داستان «باغبانان خدا» نیز هجو سازمان یافته دیده می شود، اما این هم باز، دغدغه آتوود نیست.

 

آتوود می گوید «هنر و مذهب به هم متصل


هستند. توانایی ما در داستان سرایی، توانایی مان در تصویر کردن چیزها، با گذر از نسل های زیاد، زیاد و زیادی – بی نهایت زیادی - تحول و رشد یافته است. ممکن بوده که سقفی برای این رشد و تحول وجود داشته باشد، اما خلاقیت هم جزئی از این ماجرا بوده است.»

 

آتوود درباره مذهب می گوید «ما برای آنکه یک سیستم اعتقادی، هر چه، داشته باشیم، انگار دانه دانه با سیم به هم وصل شده ایم و این تفکر را به هم منتقل می کنیم. زمانی که تو پول می دهی تا شعارهایی را بر چیزهایی بنویسند، آن وقت آن چیز (شعار) محصولی می شود که تو داری آن را می فروشی، حالا یک حزب سیاسی باشد یا مذهب.»

 

دانش در خانواده آنها پیشینه محکمی دارد. پدرش حشره شناسی بوده که درباره زنبورها تحقیق می کرده و برادر بزرگ ترش بیولوژیست است. می گوید « اگر من چیز اشتباهی راجع به دانش بگویم، آنها به من تذکر می دهند.»

 

آتوود به هفتاد سالگی نزدیک می شود. اما اشتیاق نوشتن از دهه ۴۰، زمانی که او هنوز کودک بوده در او وجود داشته «آن زمان عادت داشتم که کتاب درست کنم، کاغذ می گرفتم، آنها را کنار هم می گذاشتم و می دوختم و بعد یک روز فهمیدم، اینها برای آنکه کتاب باشند، باید چیزی بر صفحات شان نوشته شده باشد، پس نوشتنش را هم خودم دست گرفتم...» یکی از مسحور کننده ترین قطعات این کتاب، لحظاتی است که شخصیت ها احساس می کنند به نوعی با زنبورها ارتباط برقرار کرده اند. زنبورها برای آتوود معنای سمبولیک بزرگی دارند.


«ارتباط بین انسان و زنبور، یکی از اعتقادات قدیمی است و البته بین عامه مردم رواج داشته. اعتقادی که به پیش از ظهور نیشکر و چغندر قند باز می گردد. تا پیش از این ها، زنبورها با عسل شان، یگانه منبع شیرینی بودند و البته با موم هایشان یگانه منبع روشنی. این حیوانات سمبولیک شدند و به اسطوره بدل گشتند. زنبورداران بر روی آنها تحقیق می کردند و زندگی اجتماعی آنها بسیار دانشمندان را مجذوب کرده بود. پدر من کارهای بسیاری در رابطه با زنبورها انجام داده، در ادبیات هم داستان های زیادی راجع به زنبورها داریم. اما الان دیگر با زنبورها آنگونه رفتار نمی شود.»

 

آتوود می گوید «پدر و مادر من از اولین حافظان محیط زیست بودند. پیشگامانی دیوانه. پدرم جز اولین اعضای جنبش زمین بود. این بسیار بر من تاثیر گذاشت و در تمام کارهایم می توانید نشانه های آن را ببینید. به هر حال من به نوع بشر خوش بینم، فکر می کنم اگر آنها بدانند مشکل کجاست، آن را برطرف می کنند. ما تمام مدت فکر نیازها و امیال همان لحظه مان هستیم و خیلی به آنچه قرار است سال های بعد اتفاق بیفتد توجه نمی کنیم. واقعا برایمان سخت است که به ۱۰۰ سال بعد توجه کنیم.»... / مصاحبه : روزنامه تهران امروز

 

 


ویدیو مرتبط :
به مناسبت اختتامیه فصل پنجم نینجا گو

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

گفت‌و‌گو با ساره بیات



 

 

 

در شب‌های محرم سریالی تاریخی مربوط به برهه‌ای حساس از تاریخ معاصر ایران به نمایش در می‌آید ؛ به‌نام بانو. بانو داستان زنی است كه پس از سال‌ها به شهری بر‌می‌گردد كه روزی به اجبار و به‌واسطه برخی سوء‌ظن‌ها آنجا را ترك كرده بود. با بازگشت بانو حالا برخی رازهای مهم كه تا آن زمان زیر روزمرگی زندگی پنهان شده بودند یك‌به‌یك از هم گسسته می‌شوند.


فرید سجادی‌حسینی، كارگردان سریالی است كه پیش از این قرار بود حسن هدایت خالق كارآگاه علوی در تلویزیون آن را بسازد. در این سریال بازیگران سرشناسی مثل داریوش ارج


▪ خانم بیات، چه شد كه در سریال بانو بازی كردید؟

 


ـ كارگردانی سریال بانو را در ابتدا حسن هدایت بر عهده داشتند و ایشان از من برای بازی دعوت كردند.

 


▪ یعنی حضور هدایت یكی از دلایل انتخاب‌تان بود؟

 


ـ بله، من از اینكه می‌توانستم در كار ایشان بازی كنم خیلی خوشحال بودم و این برایم اتفاق خوبی بود.

 


▪ البته فرید سجادی حسینی این سریال را كارگردانی كردند؟

 


‌ـ بله و همین‌كه ایشان اولین كارشان را می‌ساختند و انرژی زیادی هم داشتند این اشتیاق را در من به‌وجود آورد ضمن اینكه جذابیت‌های سناریو و خود نقش سحرناز نیز در این میان خیلی موثر بود.

 


▪ ‌از جذابیت‌های نقش سحر‌ناز بگویید؟

 


‌ـ سحر‌ناز كاراكتری بود كه در طول كار و در لحظاتی، ابعاد خاصی از خود نشان می‌داد. در واقع یك شخصیت واقعی بود كه به لحاظ روحی و احساسی خوب پرداخته شده. به قول معروف شخصیت واقعی و دارای روح و احساس بود. این موضوع ناخودآگاه به بازی من نیز خیلی كمك می‌كرد.

 


▪ كار فیلمبرداری سریال بانو چقدر طول كشید؟

 


ـ در حدود شش ماه درگیر این كار بودیم.

 


▪ از شما تا الان سریال بی‌گناهان و یك مشت پر عقاب پخش شده؟ درست است؟

 


ـ بله، كارهایی كه تا الان پخش شده همین‌هاست اما من سال‌های قبل كارم را با تئاتر شروع كردم...


▪ به موضوع جالبی اشاره كردید! اینكه خیلی وقت پیش كارتان را از تئاتر شروع كردید؟

 


ـ (می‌خندد) بله سال‌ها قبل كارم را با تئاتر آغاز كردم و رشته تحصیلی‌ام هنر بوده است. در سال ۷۹ و در جشنواره پلیس جایزه بهترین بازیگری زن را بردم.

 


▪ اما چه شد یكباره ناپدید شدید؟

 


ـ بله، یكسری مسائل شخصی باعث شد مدتی دور باشم اما ان‌شاءالله جبران می‌كنم.

 


▪ سینما چه خبر؟

 


ـ سینما! برای جشنواره امسال فیلمی دارم به‌نام «مقلد شیطان» كه امیدوارم مورد توجه قرار بگیرد.

 


یك سوال. گاهی بازیگران در میان انتخاب‌هایی كه دارند از آنجایی كه پیشنهاد خوبی ندارند مجبور به انتخاب كار متوسط‌ می‌شوند. شما در مورد

 


▪ بانو چگونه انتخاب كردید؟

 


بانو را دوست داشتم و به نظرم كار خوبی بود. كارگردانی، سناریو و عوامل خوب بودند. حتی وقتی آقای سجادی‌حسینی بعد از مدتی كار را شروع كردند نیز همان علاقه وجود داشت.

 


▪ از انتخاب‌تان راضی هستید؟

 


ـ بله من هیچ‌گاه بین بد و بدتر انتخاب نكرده‌ام و آن كاری را انتخاب كردم كه فكر می‌كردم كار خوبی است. دوست دارم در كارهای شسته و رفته و آبرومند بازی كنم. نظر مخاطبان برایم خیلی مهم است.

 


▪ نظر منتقدان چطور؟

 


ـ نظر تك‌تك منتقدان و كارگردانان چه خوب و چه بد حائز اهمیت است؛ به خاطر انسانی بودنش خیلی مهم است.

 


▪ بازتاب‌ها نسبت به بانو سحر ناز چگونه بوده است؟

 


ـ مردم واقعا به من لطف دارند و خیلی خوشحال می‌شوم وقتی می‌بینم از كار راضی هستند.

 


▪ در حال حاضر كاری آماده پخش دارید؟

 


ـ یك تله فیلم به كارگردانی آقای هدایت به‌نام مرگ یك شاعر، یك تله فیلم هم در خدمت آقای مهدی كرم‌پور بودم به‌نام شیفت شب البته تله فیلمی به كارگردانی بهمن زرین‌پور به‌نام ترانه پاییزی.

 


▪ با این‌حال به‌زودی باید شاهد پخش چند كار پشت سر هم از شما باشیم. آیا كاری در مرحله پیشنهاد دارید؟

 


ـ بله چند كار هم هست كه در مرحله خواندن سناریو است.

 


▪ اینكه گزیده كار می‌كنید دلیل خاصی دارد؟

 


ـ اتفاقا دوستان زیادی این سوال را از من می‌پرسند كه چرا كم كار می‌كنم اما بزرگ‌ترین دلیلم این است كه من كارهای خوب را دوست دارم. در این چهار سالی كه دارم كار می‌كنم كارهای زیادی انجام نداده‌ام و به‌این فكر می‌كنم دلیل محكمی باشد بر اینكه دنبال كار‌های خوب هستم.