گفت و گو با بازیگری که در ایتالیا، سینما خواند

در «آسمان من» مصدوم شدم!!
امیرمحمد زند، جزو بازیگرانی است که خیلی زود توانست مسیرش در دنیای هنر را پیدا کند. او با حضورش در سریال «هزاران چشم» پا به عرصه تصویر گذاشت و پس از آن در ماه محبوب خدا، نسیم رویا، خانه مهر، عملیات 125، ستایش و... به ایفای نقش پرداخت. او در ایتالیا و در رشته سینما تحصیل کرده و برای همین بازیگری را هم به صورت تجربی و هم به صورت آکادمیک می شناسد. به تازگی، «امیرمحمد زند» را در سریال «آسمان من» می بینیم. او در این کار در نقش متفاوتی ظاهر شده است. او از حضورش در این کار برای مان می گوید.

 

 

من بازیگرم
علاقه به بازیگری ذاتی است. اگر علاقه حقیقی باشد، نمی توانی از آن فرار کنی و هرچه که دوری کنی، بالاخره در جایی دیگر و در سنی دیگر این علاقه بر می گردد. من سال ها قبل مهندسی شبکه رایانه ای خواندم؛ ولی عشق و علاقه ام چیز دیگری بود. اگر «عشق حقیقی» به بازیگری یا هر حرفه و هنر دیگری وجود داشته باشد، انسان را به آن سمت خواهد برد، به طور کلی، به نظرم بازیگری مجموعه ای از رفتارهای بشری است که انسان را به حد تعالی می رساند.

اولین تجربه بازی
من در استودیو بدیع کار می کردم. در آن مکان با آدم های سینمایی زیادی ارتباط داشتم، البته در سال 76 به مدرسه آزاد بازیگری رفتم. به هر حال برای اولین بار به آقای کیانوش عیاری معرفی شدم و نقش کوتاهی را در سریال «هزاران چشم» ایفا کردم.

آسمان من
در سریال آسمان من، قصه و شخصیت ها به صورت دراماتیک طراحی شده بودند و به مسائل تخصصی بسیار خوب پرداخته شده بود و می توانم بگویم که کار مطلوبی را شاهد بودیم. به هر حال مردم دوست دارند در مورد تاریخ معاصر و اتفاقات ریز آن بیشتر بدانند. این سریال یک بریده واقعی از تاریخ بود که توانست با ظرافت خاصی وظیفه روشنگرانه هم داشته باشد.

 

 

بوسه بر دست مادر
امیرمحمد زند می گوید: از پیامبر خدا (ص) پرسیدند برای رضای پروردگار چه باید کرد؟ فرمودند: جلب رضایت مادر و تا سه مرتبه پرسیدند و پیامبر همان را فرمودند. در مرتبه چهارم فرمودند: پس از مادر، به پدرتان نیکی کنید.

بازتاب خوب در میان مرد
سریال «آسمان من» برگرفته از داستان ها و اتفاقات واقعی در حوزه امنیت پرواز است و قسمتی که من در آن حضور داشتم مربوط به زمان منافقین و مجاهدی بود. در حین کار تغییراتی در فیلمنامه انجام می شد، اما کار منظم و با برنامه ریزی جلو می رفت و همه گروه حرفه ای بودند. خدا را شکر بازخوردهای خوبی از مردم در خصوص سریال آسمان من دیدم و از کار راضی بودند.

مصدوم شدم
«آسمان من» کار آسانی نبود و مشکلات خاص خودش را داشت. فضای فیلمبرداری در هواپیما و یا زندان کار دشواری بود و زد و خوردی که من و امین حیایی در سریال داشتیم، باعث آسیب دیدگی من شد. به هرحال این هم جزیی از کار است و آن را می گذارم به حساب خاطرات خوب کارم.

با نقش زندگی نمی کنم
من اصولا بازیگری نیستم که مرتبا با نقشم زندگی کنم و خودم را درگیر آن کنم. به نظر من، می شود دقیق تر به نقش رسید، منتهی به این شرط که بازیگر فایل عظیمی از شخصیت های مختلف را در پس ذهنش داشته باشد تا در مواقع لزوم به آن مراجعه کند. به هر حال در مورد این مجموعه باید بگویم که اساسا جای دیگران بودن و به جای آنها زندگی کردن، برایم لذت بخش است، آنقدر که زندگی ام را گذاشته ام. از نقش هایی که تا به امروز بازی کرده ام، راضی هستم و سعی کرده ام که کمتر نقش های یکسان و شبیه به هم بازی کنم. از نقش های تکراری و غیرمتفاوت فراری هستم.

 

بین کارگردان ها عاشق فخیم زاده هستم
خارج از هر گونه تملقی آقای فخیم زاده در کار خود استاد است و همکاری با کارگردانی که می داند از کارش چه می خواهد بسیار شیرین و لذت بخش است، چرا که تکلیف بازیگر با میزانسن، دکوپاژ، حس بازی و... کاملا مشخص است و همین ها هم از فشار و سنگینی کار یک بازیگر کم خواهد کرد و باعث آرامش خاطر او حین بازی در آن اثر خواهد شد. همچنین مهربانی شخص ایشان بسیار تحسین برانگیز است.

بدم نمی آید کارگردانی کنم
قبلا در ایتالیا یک فیلم نیمه بلند در مورد مهاجران ایرانی که به آنجا می آمدند، ساختم. شاید اگر شرایط این کار برایم مهیا شود، یک بار دیگر این تجربه را تکرار کنم. کارگردانی یک آرامش و صبر خاصی را می طلبد و باید بتوانی اشراف دقیقی بر مسائل پیرامون داشته باشی. به نظرم کارگردانی می تواند فضای جدیدی را برایم رقم بزند. برای همین به آن جدی فکر می کنم.

اتوبوس شب
مرحوم خسرو شکیبایی همیشه جایگاه خاصی برای من داشتند و برای این کار بسیار به من کمک کردند. مرحوم شکیبایی آدم مسئول و مهربانی بود و خوشحالم از این که توانستم در زمان حیاتشان در کنارشان باشم و بیاموزم. آن زمان برای بازیگر جوانی مثل من شانس بزرگی بود که بتوانم در کنار عمو خسرو بازی کنم. بازی در فیلم سینمایی «اتوبوس شب»

 

 

نقش منفی را بیشتر دوست دارم
نقش های منفی بیشتر در سریال ها دیده می شوند و برای بازیگر نیز جای کار بیشتری دارند. همچنین گره های زیادی را در ذهن مخاطب بوجود می آورد. افرادی که تا به حال بازی های مرا دنبال کرده اند همگی بر این باورند که بازیگر تک بعدی نیستم چرا که تا به حال نقش های متفاوت زیادی بازی کردم و کمتر پیش آمده که چندین نقش یکسان و شبیه به هم بازی کنم. تلاش خودم هم بر این است تا همیشه نقش هایی را انتخاب کنم که با نقش های قبلی تفاوت داشته باشد.

ستایش 3
مدتی قبل سعید مطلبی نویسنده ستایش را دیدم و طی صحبت با ایشان متوجه شدم که مشغول نگارش قسمت های اولیه ستایش 3 هستند. کلیت قصه داستان بسیار گسترده تر از سری دوم آن است و نقش من هم به همان صورت بیشتر است. امیدوارم این سریال خوب باز هم مهمان خانه های مردم شود.

اخبار فرهنگی و هنری - مجله خانواده سبز،برترینها

 

ویدیو مرتبط :
بازیگری که می خواند - 1 - کوروش تهامی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بازیگری پسندیده در سینما+ تصاویر

بازیگری پسندیده در سینما+ تصاویر
بازیگری را از ۱۳-۱۴ سالگی یعنی از زمانی که به مدرسه هنر و ادبیات کودکان و نوجوانان می‌رود، آغاز کرد.

هنگامی که در ۱۵ سالگی به روی سن تئا‌تر شهر رفت، به صورت جدی وارد حرفه تئا‌تر شد. سپس در رشته طراحی صحنه دانشگاه هنر و معماری، تحصیلات خود را ادامه داد.
جواهریان از سال ۱۳۷۷ بازی در تئاتر و در سال 1380 با بازی در نقش بسیار کوتاهی در فیلم "من ترانه پانزده سال دارم" (رسول صدرعاملی) بازی در سینما را آغاز کرد.

با حضور در دو فیلم "چند تار مو" (ایرج کریمی) و "قدمگاه" (محمدمهدی عسگرپور) بازی اش در جشنواره بیست و دوم دیده شد و تحسین منتقدان را برای بازی در "چند تار مو" برانگیخت.

جواهریان تا به حال جوایز متعددی را از جشنواره های مختلف ایرانی و خارجی بدست آورد.

جواهریان علاوه بر بازیگری در زمینه خبرنگاری نیز فعالیت می کند و در سوابق کارى خود ترجمه نمایشنامه "خیانت" هارولد پینتر را با همکاری تینوش نظم جو را دارد. ...

آشغالهای دوست داشتنی (محسن امیریوسفی، 1391)
حوض نقاشی (مازیار میری، 1391)
بی خود و بی جهت (عبدالرضا کاهانی، 1390)
اینجا بدون من (بهرام توکلی، 1389)
یه حبه قند (رضا میرکریمی، 1389)
طلا و مس (همایون اسعدیان، 1388)
هیچ (عبدالرضا کاهانی، 1388)
شبانه روز (امید بنكدار، كیوان علیمحمدی، 1387)
کتاب قانون (مازیار میری، 1387)
تنها دو بار زندگی می‌کنیم (بهنام بهزادی بروجنی، 1386)
صد سال به این سالها (سامان مقدم، 1386)
پابرهنه در بهشت (بهرام توکلی، 1385)
جعبه موسیقی (فرزاد موتمن، 1385)
نسل جادویی (ایرج كریمی، 1385)
خوابگاه دختران (محمدحسین لطیفی، 1383)
چند تار مو (ایرج کریمی، 1382)

مجموعه آثار:
- من ترانه پانزده سال دارم (رسول صدرعاملی، 1380)
- چند تار مو (ایرج کریمی، 1382)
- قدمگاه (محمدمهدی عسگرپور، 1382)
- خوابگاه دختران (محمدحسین لطیفی، 1383)
- پابرهنه در بهشت (بهرام توکلی، 1385)
- نسل جادویی (ایرج کریمی، 1386)
- جعبه موسیقی (فرزاد موتمن، 1386)
- تنها دو بار زندگی می کنیم (بهنام بهزادی، 1386)
- کتاب قانون (مازیار میری، 1387)
- شبانه روز (امید بنکدار، کیوان علیمحمدی، 1387)
- طلا و مس (همایون اسعدیان، 1388)
- هیچ (عبدالرضا کاهانی، 1388)
- یه حبه قند (سیدرضا میرکریمی، 1389)
- اینجا بدون من (بهرام توکلی، 1389)
- بی خود و بی جهت (عبدالرضا کاهانی، 1390)

نمایش ها:
- دیوان تئاترال (محمود استاد محمد، ۱۳۸۱)
- قرمز و دیگران (محمد یعقوبی، ۱۳۸۳)
- شهرهای نامرئی (حسن معجونی، ۱۳۸۴)
- بدون خداحافظی (کتایون مرندی، ۱۳۸۵)
- ۱۷دی کجا بودی؟ (امیررضا کوهستانی، ۱۳۸۸)

 جوایز و افتخارات:
- برنده تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از پانزدهمین جشن خانه سینما برای بازی در فیلم "اینجا بدون من" - 1390
- برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم "طلا و مس" - 1388
- برنده تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول زن از چهاردهمین جشن خانه سینما برای بازی در فیلم "طلا و مس" - 1389
- کاندید تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از دوازدهمین جشن خانه سینما برای بازی در فیلم "کتاب قانون" - 1387
 

منبع:cinemakhabar.ir