چهره های هنرمندی که فیک هستند، اگرچه ما دوستشان داریم

فیک ها و امان از این فیک ها که در روزگار هجوم و کثرت خودشان را جا می زنند، جا می زنند که می فهمند، حرف های تازه ای دارند، که منورالفکرند، از قضا خیلی اوقات موفق هم می شوند. اما با کمی دقت می شود دستشان را رو کرد، نویسنده ای که افاده روشنفکری دارد، کتاب شاملو دستش می گیرد، از تعهد اجتماعی در هنر مدرن صحبت می کند و باقی قضایا، قابلیت تعامل در رسانه های مدرن میعادگاهی جهانی را فراهم کرده، که در آن مردم دور هم جمع می شوند تا در فیس بوک و... با هم گپ بزنند، شایعه پردازی کنند، خودنمایی کنند و لاس بزنند.

شاید فیک ها به مخاطبان عمیق تری نیاز دارند، آن روزی که عمق و کنش مخاطبان افزایش پیدا کند و از شمار فیک ها کم شود، مواجهه با فرهنگ هرگز فعالیتی منفعلانه نیست، آن روز که این را درک کنیم، اصیل ها فرصت نمایش پیدا خواهند کرد، در روزگاری که سرعت ارزنده ترین کالاست مراقب هجوم آن ها باشید که در سرعت تکثیر می شوند! در این پرونده ی جمع و جور، چند فیک شاخص را زیر نور گذاشته ایم، حواستان به مابقی هم باشد.

فیک بازیگر - بهاره خانم رهنما

شما را به عنوان بازیگر می شناسیم و می شناسند نه مترجمید و نه روزنامه نگار، نه نویسنده داستان کوتاه، مطمئن باشید هر کدام از این ها اگر به کیفیت بازیگری شما را افزون نکند بر وجاهت شما نخواهد افزود. پس بازیگر را باید با هنر بازیگری اش سنجید نه چیز دیگر، «عاشقانه» را که از سینمای رهنما فاکتور بگیریم، بعد از آن کلی کار با عشوه های یک شکل از رهنما می ماند که در بازیگری به آن تیپ می گویند، بدون ذره ای خلاقیت، حالا شما هر چقدر هم که در فلان کمپین اجتماعی، فلان میتینگ بحث برانگیز سیاسی حضور داشته باشید و یا ظاهری مدرن نشانمان دهید، ما به عمل شما می نگریم، این همه تئاتر های شبه روشنفکرانه اتفاقا روحوضی که دورهمی با قاسمخانی ها و به انضمام پژمان جمشیدی در این سالها در ایرانشهر و جاهای دیگر ترتیب داده اید، این ها هم در راستای بسط تفکرات مدرن شما بوده است؟ کاراکتر رهنما در مجموعه پژمان دقیقا شمایلی از خود اوست؛ شام وناهار هیچی و آفتابه لگن هفت دست.


فیک خواننده - آقا رضا یزدانی

موردی که هرز رفت، رفیق نابابی چون علی اوجی! وای فای همیشه پرقدرت و اینستاگرام و فغان از شبکه های مجازی! خواننده ای که قرار بود راک ایرانی را نمایندگی کند و با فیلم های کیمیایی شروع کرد و خوب هم شروع کرد، رفته رفته از راک فاصله گرفت، اشعار اعتراضی و نوستالژیک اش پرگو و پر از غلط شد، با شاعر همیشگی اش بهم زد و کم کم فقط نمایشی از اعتراض و راک شد، همان گیتار الکتریک آویز به بدنش را هم که بگیری، موهایش را که کوتاه کنی، با خواننده ای در سطح دیگران مواجهیم، او دیگر خیلی وقت نمی کند روی آثارش تمرکز کند. سفر گاه و بیگاه به خارج از کشور همراه با دوستان، عکس های به اشتراک گذاشته شده فلان گالری و رونمایی از کتاب دوست جانی و کلی سلبریتی بازی پاپاراتزی پسند و ...از یزدانی و ترانه دلنشینی چون، لاله زار فقط حالی نزار باقی مانده است.

فیک خبرنگار تلویزیونی- عمو کامی نجف زاده

از آن روز یا شبی که تلویزیون تصمیم گرفت، تکانی به بخش های خبری بدهد و کمی صمیمیت تزریق کند، سر و کله چهره هایی چون: کامران نجف زاده و ایمان مرآتی پیدا شد، کاش نمی شد! کاش زبان خبری تلویزیون خشک می ماند، ما چشممان به جمال نجف زاده و دوستان در بخش خبری بیست و سی پیدا نمی شد، خبرنگاران مثلا صمیمی و مهربان که داعیه شجاعت و خلاقیت را بسته به فصل و مصرف سیاسی خرج گزارش هایشان کرده اند، پنچه به صورت بی طرفی کشیده اند.

در حقیقت دمار از بی طرفی رسانه ای در آورده اند، کاری کرده اند که از هر چه خونگرم و صمیمی بدمان آمده است! بس که جانبدارانه صمیمی شدند؛ شعر فرهاد را به تلویزیون آوردند و دل خانوده اش را خون کردند، معضل اجتماعی را به نفع جریان سیاسی تفسیر کردند و خلاصه کلی خلاقیت در جهتی خاص خرج کردند و کامران خان که سر گروه آن ها باشد هر از چند گاهی به آن طرف آب ها می رود تا آپدیت شود، مورد عجیب خلاقیت سفارش شده و غرب زده ای که دل در گرو شرق دارد!

فیک نویسنده - امیر مهدی ژوله

یکی از مجرمان اصلی پرونده قتل طنازی های  مهران مدیری، همین شاهکار آخرش را هم که ملاک بگیریم بهتر می شود در موردش قضاوت کرد. ژوله را خندوانه چهره کرد، اما او قبل از آن هم در تیم نویسندگان مدیری حضور داشت، در سطحی پایین تر از دیگران، آن روزها که برادران قاسمخانی و الوند و دیگران هسته ی اصلی آثار مدیری را تشکیل می دادند، اما هیچ گاه نفر اول نبود و چه بسی اگر دو قطبی جعلی حیایی و ژوله در استند آپ کمدی نبود، او آنقدر ها محبوب نمی شد.

ژوله را اگر در کانال کاری خودش بسنجیم، هیچ نقطه ی روشنی نمی یابیم به جز «قهوه تلخ» که البته همان هم گرته برداری هوشمندانه از شب های برره بود، همان فضا، همان طرح و برنامه  این بار نه در یک جهان  و مکان خیالی، بلکه در تونل زمان و در یک کاخ خیالی، شکل روابط و خرده پیرنگ ها تماما وامدار شب های برره بود، ژوله بعد از آن هرچه کرد شکست خورد. عطسه، شوخی کردم، در حاشیه ... نه او آن قدر وزن ندارد که، مقابل اصولگرایان هنری قرار بگیرد.

فیک مجری - فرزاد جان حسنی

آن شبی که مقابل سردار رادان قد علم کرد و حرف هایی زد که زدنی نبود و بعدش به ناگاه مریض شد و نیامد ودلمان برایش غنج رفت و همان شب تبدیل به یک خاطره شد، خودش مقهور خودش شد! آنقدر شیفته ی آن تصویر شجاع دل شد که فراموش کرد شجاعت و جسارت با بی ادبی و حرمت شکنی مرز باریکی دارد، هر چقدر که تلاش کرد به دل بنشیند نشد که نشد، لباس های فاخر، ادبیات سنگین و زبان بدن فعال او در اجرا دیگر هیچ وقت به دل ننشست، حسنی رفته رفته وزن شوخی های کلامی ساختارشکنش را افزایش داد و همان قدر که شوخی های بیجا می کرد از دل می رفت، کمی حاشیه لازم بود که دیگر باورش نکنیم آن داستان ها هم که اتفاق افتاد، «واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند» حسنی قرار بود تیپ مجری روشنفکر تلویزیون باشد، اما سقوط آزاد دردناکی داشت.

اخبار فرهنگی - سیمرغ

ویدیو مرتبط :
ساخت فیک پیج از صفحات آنتی فیک پیج

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ابیانه روستایی کهنسال با چهره ای زیبا

ابیانه روستایی کهنسال با چهره ای گلگون و سبک معماری اصیل به فرم مکعب در ترکیب احجام ، کوچه های تودر توی بی انتها ، خانه های چند طبقه با مصالح سنتی ، پنجره های مشبک چوبی نفیس ، درب های منبت کاری شده و ایوان های زیبا  ، مساجد ، زیارت ، آتشکده ، قلعه ها و معبد در  دل کوه و مردمانی به اصالت تاریخ این سرزمین با گویش پهلوی و لباسهای محلی و ... . این ها همه بی اختیار انگشت تحیّر بر لبانت می نشاند ، تو هم با دیگران هم عقیده می شوی و ابیانه را موزه ایران باستان می نامی .

 

 

 

 

 

 

وجه تسمیه

 

عده ای از اهالی اظهار کردند که ابیانه در واقع آب یانه بوده است و عده ای که قصد داشتند در محل فعلی ابیانه مسکن گزینند، از طرف غرب آمده اند و از پشت کوه ها افرادی را به آن طرف فرستادند تا ببینند آب هست یا نه؛ به همین دلیل این منطقه را ابیانه نامیده اند.در زبان محلی به ابیانه " ویونا " می گویند. " وی " به معنای بید و " ویانه " به معنای بیدستان است ( ابیانه در گذشته بیدستان بوده است ). به اظهار برخی " ویانه " در طول زمان به "اویانه " و " ابیانه " تحریف شده است. ابیانه ای وقتی بخواهد بگوید "ابیانه ای هستم " می گوید " ویون جی ما : ما ویون جی هستیم ".

مذهب و زبان مردم ابیانه مسلمان و پیرو مذهب تشیع هستند.

قدمت این روستا و وجود برخی آداب و رسوم کهن در بین مردمان آن باعث شده که برخی عنوان کنند اهالی این روستا هنوز به برخی آداب و رسوم و اعتقادات قبل از اسلام و دین زرتشت پای بند هستند.گویش محلی ابیانه را پهلوی اشکانی عنوان می کنند

 

مشخصات اقتصادیه  ابیانه عمدتاٌ مبتنی بر کشاورزی، باغداری و دامداری بوده است. و در حال حاضر نیز اکثریت افراد آن در این سه بخش فعالیت دارند. کشاورزی ابیانه از نوع کشت آبی است و آب مورد نیاز از قناب و چشمه تأمین می شود.در گذشته تجارت نیز بین ابیانه ای ها رونق داشته است. اهالی عنوان می کنند که پدر بزرگ ها و نیاکانشان حتی با شهرهایی چون دزفول، اندیمشک، شوش واراک روابط تجاری و بازرگانی داشته اند و برای معامله سیب به این شهرها برده و گندم می آوردند. در زمان سلجوقیان و صفویان ارتباط تجاری ابیانه بیشتر با اصفهان بوده است

 

 

 

موقعیت جغرافیایی

 

روستای ابیانه در دره ای معتدل و خشک در 40 کلیومتری شمال غرب نطنز، و 20 کیلومتری غرب جاده آسفالته نطنز و کاشان و 80 کیلومتری جنوب غرب کاشان قرار دارد. رودخانه برز رود از جنوب آبادی می گذرد. منطقه ای که دره ابیانه در مرکز آن قرار دارد حوضه آبریز را در بر می گیرد که بین′27،30 درجه الی ′37، 30 درجه عرض شمالی و ′30، 51 درجه تا ′37، 51 درجه طول شرقی واقع شده است.

 

 

از نظر تقسیمات کشوری، ابیانه دهی از دهستان برز رود، بخش حومه، شهرستان نطنز، استان اصفهان است، که در طول جغرافیایی ′36 ،33 درجه، با ارتفاع 2220 متر از سطح دریا قرار دارد. در 20 کیلومتری جاده آسفالته کاشان به نطنز، جاده ای فرعی به طرف غرب کشیده شده است، که این جاده فرعی در مسیر دره ابیانه به طرف غرب است. در این مسیر ابتدا باید از روستاهای هنجن، یارند، کمجان، برز و طره گذشت و در انتهای دره، در بی بست به روستای ابیانه رسید.

 

 

اقلیم دره ابیانه، ترکیبی از آب و هوای مدیترانه ای است. در این منطقه اساساً بارندگی در فصل زمستان انجام می گیرد و اغلب به صورت ریزش برف است. بر روی دامنه کوه های مرتفع، برف تا فصل بهار نیز دوام می آورد ولی در تابستان هیچ بارشی صورت نمی گیردک منطقه ای که روستای ابیانه در مرکز آن قرار دارد حوضه آبریز برز رود را در بر می گیرد و شرایط آب و هوایی آن خشک و نیمه خشک است.

 

 

ابیانه به موازات خط الرأس کوه قلعه در شیب نسبتاً تندی قرار گرفته است، جعت خط الرأس ها ، با جهت دره موازی است و در نهایت بر مسیر کاشان و نطنز عمود می شود. در روبروی همین کوه در دامه کوه دو میلون، قلعه " پله هامانه " قرار دارد و بین این دو، سطحی نسبتاً هموار شامل منطقه " پبا " ، رودخانه خشک، باغزارها ومحله مسکونی " یوسمان" قرار گرفته است.

 

 

در حد واسط قله های مرتفع و کوه های سر به فلک کشیده، دره ابیانه قرار دارد که در این دره روستاهای ابیانه، طره، برز، کمجان و هنجن جای گرفته اند.

روستای ابیانه در دامنه شاخه هایی از کوه کرکس، از رشته کوه های مرکزی ایران قرار گرفته است. از نظر شکل و ساختمان، دره ابیانه منطقه ای چین خورده با رشته کوه های متعدد است، که عموماً از جنوب غرب به شمال غرب کشیده شده. ابیانه روستایی کوهستانی و ییلاقی است که چهار جهت آن را کو ه ها فرا گرفته اند.