چرا کمی شجاع نباشیم و با صورت به زمین نیفتیم؟!

 

 

در فیلم سینمایی «لانه خرگوش»، نیکول کیدمن و آرون اکهارت نقش پدر و مادری را بازی می کنند که داغدار مرگ ناگهانی پسر ۴ ساله شان هستند. اکهارت سال گذشته سر صحنه فیلمبرداری گفت این پروژه که اقتباس «دیوید لیندزی ایر» از نمایشنامه ی پولیتزر برده ای از خودش بوده، برای نیکول کیدمن شوق آفرین بوده است. این اولین محصول شرکت تهیه کنندگی نیکول کیدمن(«بلوسوم فیلمز») است، و کیدمن به عنوان تهیه کننده فیلم برای «جان کامرون میچل» یک مورد نامتعارف برای کارگردانی پیشنهاد کرد؛ کامرون میچل پیش از این هرگز پیش نیامده بود فیلمی را کارگردانی کند که فیلمنامه اش را خودش ننوشته باشد. فیلم لانه خرگوش با سرمایه ۴ میلیون دلاری ساخته شد و کمپانی «لاینزگیت» سرانجام آن را برای توزیع خریداری کرد. به تازگی کیدمن و میچل با ملینا ریزیک طی یک گفتگوی متنوع که در هتل «سوهو» انجام شد، درباره موضوعات مختلف مثل محدودیت های ساخت فیلم های مستقل هنری، منابع الهام دوران کودکی و بزرگسالی صحبت کردند. توضیح اینکه این گفتگو در ترجمه خلاصه شده است.

 

* آیا آرزویتان این بود که برای ساخت این فیلم بودجه بیشتری دراختیار داشتید؟

ــ کیدمن: خب آدم دلش می خواهد فیلمش درآمدزا باشد تا سرمایه گذاران بازهم راغب باشند که برای فیلمتان سرمایه گذاری کنند. یک چنین فیلمی نباید با بودجه ۷ میلیون دلاری ساخته شود چون احتمال درآمدزایی آن برای سرمایه گذارانش اندک است.

 

*آیا شما و آقای میچل درمورد سر و شکل دادن به شخصیت های فیلم خیلی با هم تبادل نظر می کردید؟

ــ کیدمن: بله. به نظر من یک سینما گر در هر حال کار نرمال و طبیعی خود را انجام می دهد، ولی خوشبختانه آقای میچل خودش بازیگر است و خوب می داند که نیازهای یک شخصیت چیست. هر کدام ما جداگانه قسمت های مربوط به ازدواج و زندگی و تمام جزئیات را نوشتیم و بعدهم باهم هماهنگشان کردیم. بعد هم طبق روند خودم کار می کنم؛ یعنی وقتی می خواهیم تمرین کنیم من پیشاپیش کلی تمرین کرده ام؛ من از آن دسته بازیگرانی نیستم که کار را به حال خود رها کنند تا مرحله به مرحله پیش برود چون...

ــ میچل: ...چون این شخصیت مال خودتان است.

ــ کیدمن: بسیار شخصی است. من البته برای رسیدن به این شخصیت خیلی کار کردم ولی عجیب اینکه شخصیت «بکا» در تک تک سلول هایم وجود داشت. همان لحظه ای که این شخصیت را در فیلمنامه خواندم؛ ازنظر احساسی با آن ارتباط برقرار کردم، مضاف بر اینکه بخش هایی از زندگی خانوادگی خود من در وجود این شخصیت هست. وقتی اولین بار این شخصیت را خواندم واکنشم نسبت به آن جالب بود؛ دو، سه ماه باید در جلد این شخصیت فرومی رفتم و این کار سختی بود. قبلا هم از این پروژه ها داشتم؛ مثلا، پروژه «دیگران» به همین شکل بود. ولی انگار هیچ چاره دیگری وجود ندارد و کار را باید انجام بدهید.

 

*موقع فیلمبرداری دخترتان یک ساله بود. آیا می توانستید از بردن کار به خانه اجتناب کنید؟

ــ کیدمن: به نظر خودم که با خیال و فکر راحت به خانه می رفتم. البته یقینا این فیلم وارد رؤیاهایم می شد و خواب های خیلی عجیب و غریبی می دیدم و همسرم «کیث اوربان» وضعیت مرا خیلی خوب درک می کرد. خوشبختانه آدم وقتی با یک فرد هنرمند ازدواج می کند، از حس درک متقابل او بهره مند می شود. وقتی ترس بر من غالب می شود، در خوابم خودش را نشان می دهد. شاید به همین علت است که برای آن که در خواب دندان هایم را به هم نسایم محافظ دندان در دهانم می گذارم. در هشت ساعتی که خوابیده ام معمولا نقش های زیادی بازی می کنم. موقع ساخت این فیلم بارها یا وحشت زده و یا با گریه از خواب بیدار می شدم. از این وضعیت متنفرم.

ــ میچل: همیشه حواس من به این مسأله بود که موقع بازی کردن به لحاظ فیزیکی احساس امنیت کند، چون «پاپاراتسی» همیشه هستند؛ آنها خیلی وقیح و گستاخ هستند و آدم اصلا نباید به آنها فکر کند، بلکه باید از خودش دربرابر آنها محافظت کند...

ــ کیدمن: ...برود توی یک حباب.

ــ میچل: واقعا محافظت کند. مثلا وقتی خانم کیدمن به من بگوید مواظب باش آن كسی که دوربین عدسی تله فوتو دارد؛ نتواند از من عکس بگیرد.

ــ کیدمن: مثلا در صحنه ای از فیلم دارید گریه می کنید، بعد عکس خودتان در آن صحنه را روی جلد یک هفته نامه یا مجله می بینید، انگار که مربوط به زندگی واقعی تان است! این موضوع سر فیلم «مارگو در مراسم ازدواج» برایم پیش آمد. در صحنه ای از این فیلم من باید رفتارهای هیستریک و تشنجی شدیدی از خودم نشان می دادم و و سایل را توی خیابان پرت می کردم. ولی پاپاراتسی ها از آن صحنه ها عکس گرفتند و آن عکس ها را در مجلات چاپ کردند طوری که انگار در زندگی واقعی ام دارم این طور رفتار می کنم.

 

*وقتی بچه بودید چه چیزهایی را تماشا می کردید؟

ــ کیدمن: همیشه چیزهای عجیب و غریب تماشا می کردم. در سال هایی که خیلی جوان بودم «جنایت و مکافات» را می خواندم چون این رمان خیلی بیشتر از سایر کتابها مرا به ادبیات علاقمند کرد. به نظرم این رمان هنوز هم روی من تأثیرگذار است و تحت تأثیر آن می روم در فیلمی مثل «خز» بازی می کنم. مردم هم می روند این فیلم را تماشا می کنند و می گویند این چه فیلمی است. فیلم «لانه خرگوش» به نظر من فیلمی بسیار دردناک است. البته زندگی چیز دردناکی است. زندگی بی نهایت دردناک است و همه ما آدم ها با دردهای بسیار زیادی زندگی می کنیم ولی همه ما با دردهای زندگی کنار می آییم و همین موضوع است که مرا زنده نگه می دارد. امیدوارم این فیلم سرشار از زندگی باشد چون در آن دو نفر با موضوع مرگ درگیرند، ولی زندگی را انتخاب می کنند، یا اینکه سعی می کنند زندگی را انتخاب کنند. این برایم جالب است.

 

*شما چطور آقای میچل؟ آیا شما هم در بچگی جنایت و مکافات می خواندید؟

ــ میچل: نه، من «ارباب حلقه ها» می خواندم. مرگ همیشه برایم موضوع جالبی بود. من یک برادر داشتم که در چهار سالگی مرد؛ من آن موقع نوجوان بودم. از وقتی که برادرم مرد، مرگ همراه همیشگی ما بوده. آن موقع ما به مرگ برادرم از دید مذهبی نگاه کردیم و به کمک مذهب بود که توانستیم با آن کنار بیاییم. کتاب های مصور و علمی تخیلی و فانتزی زیادی می خواندم که در آنها مرگ و میر و قهرمان بازی و حس گیجی زیاد بود.

 

*در اکران آزمایشی فیلم، مردم می گفتند چه کسی می رود فیلمی را که به چنین موضوع دشواری پرداخته، تماشا کند؟ آیا نگران چنین چیزی نبودید؟

ــ کیدمن: من قصد دفاع از این فیلم را ندارم. اگر مردم نمی خواهند این فیلم را ببینند، خب نمی خواهند ببینند؛ ولی من خیلی خوشحالم که این فیلم را ساختیم چون ساخت چنین فیلم ها بی دلیل نیستند. خیلی بدم می آید مردم مدام بپرسند چرا؟ همیشه می شود گفت چرا؟ چرا فلان کار را انجام بدهیم؟ چرا بچه دار بشویم؟ یادم می آید یک بار با «فیلیپ راث» صحبت می کردم و مدام می گفتم چرا، چرا، چرا. او هم برگشت به من گفت اینقدر نگو، چرا، چرا. چرا جواب هیچ سؤالی نیست. شما همیشه می توانید برای انجام ندادن کاری دلیلی پیدا کنید، ولی نتیجه اش این است که شجاعتی از خودتان نشان نخواهید داد. چرا کمی شجاع تر نباشیم و با صورت به زمین نیفتیم؟ می توانید با کمی کمک ازسوی دوستتان دوباره بلند شوید.ملینا ریزیک/ نیویورک تایمز/ ۱۰ دسامبر ۲۰۱۰ / مترجم: فرشید عطایی...مصاحبه :... /  خبرگزارى ایلنا

ویدیو مرتبط :
ورزشکاران شجاع و کمی جوگیر

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

نقشه زمین در صورت افزایش سطح دریا + تصاویر

اخبار علمی و آموزشی - نقشه زمین در صورت افزایش سطح دریا + تصاویر

سطح آب دریا در جهان از سال 1880 حدود 20 سانتی‌متر افزایش پیدا کرده است و محققان پیش‌بینی می‌کنند که با تداوم پدیده گرمایش جهانی و ذوب یخ‌های قطبی این میزان تا سال 2100 به بیش از 98 سانتی‌متر برسد.
برای ترسیم وضعیت آینده کره زمین در صورت افزایش سطح دریا، «مارتین واگیک» طراح گرافیک از اسلواکی نقشه‌ای طراحی کرده است که زمین را در شرایط بالا آمدن 79 متری سطح آب دریا در مقایسه با وضعیت کنونی‌اش نشان می‌دهد.

در صورت ذوب شدن یخچال‌های عظیم در اطراف قطب شمال و جنوب، حدود 13 میلیون کیلومتر مکعب آب وارد اقیانوس‌ها می‌شود که باعث به زیر آب رفتن مناطق زیادی از کره زمین خواهد شد.بطور مثال در اروپا بیش از نیمی از انگلیس ناپدید می‌شوند و اثری از شهرهای لندن، آمستردام (هلند) و برلین (آلمان) وجود نخواهد داشت.

در آمریکا نیز بخش‌های زیادی از ساحل شرقی شامل نیویورک، هوستون، میامی، نیواورلئان و واشنگتن به زیر آب فرو خواهند رفت؛ همچنین آمازون به دریای عظیمی مبدل شده و برزیل را در بر می‌گیرد.به گفته محققان، ذوب شدن کلاهک‌های یخی در دو قطب زمین باعث افزایش 80 تا 100 متری سطح آب دریا می‌شود؛ بیش از 70 درصد جمعیت جهان در مناطق کمتر از 100 متر بالاتر از سطح دریا ساکن هستند و بالا رفتن سطح آب دریا می‌تواند به بروز فاجعه‌ای عظیم تبدیل شود.

افزایش دمای اقیانوس‌ها باعث آب شدن تکه یخ‌های شناور در غرب قطب جنوب شده و از سال 1992 تاکنون سالانه 65 میلیون تن از یخ‌ها از بین رفته‌اند.تحقیقات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه هاوایی نیز نشان می‌دهد، شهرهای بزرگی مانند نیویورک و لندن با توجه به بالا آمدن سطح دریا، در معرض خطر غیرقابل سکونت شدن قرار دارند.

 

وضعیت زمین در صورت افزایش 79 متری سطح دریاها

 

ناپدید شدن بیش از نیمی از انگلیس

 

به زیر آب فرو رفتن شهرهای نیویورک، هوستون، میامی، نیواورلئان و واشنگتن

 

به زیر آب فرو رفتن برزیل

 

اخبار علمی و آموزشی - ایسنا