فرهنگ و هنر
2 دقیقه پیش | تشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالستشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالس | برگزاری مراسم عروسی | باغ عروسی تشریفات ۵ ستاره بهبود با مدیریت بهبود اصلانی صاحب سبک در اجرای دیزاین های ژورنالی و فانتزی ، اجرا ... |
2 دقیقه پیش | خواندنی ها با برترین ها (81)در این شماره از خواندنی ها با کتاب جدید دکتر صادق زیباکلام، اثری درباره طنز در آثار صادق هدایت، تاریخ فلسفه یونان و... آشنا شوید. برترین ها - محمودرضا حائری: در این شماره ... |
چرا باید تئاتر ببینیم؟
هنرمندان، کارشناسان و علاقمندان بسیاری هستند که در سراسر جهان در حوزه تئاتر به فعالیت میپردازند. با وجود گسترش صنعت سینما و رسانههای دیجیتالی هنر تئاتر هنوز از جایگاه بسیار بالایی در نزد مردم برخوردار است و هر روز هزاران نفر را به سمت خود میکشد.
"برندن هیلی" کارگردان اهل مونترال، کانادا، فعالیت حرفهای خود در تئاتر را با بازیگری آغاز کرد. او از سال ۲۰۰۱ در پی آشنایی با "ریچارد مکسول" صاحب یکی از بانفوذترین کمپانیهای تئاتر آلترناتیو که در منهتن نیویورک به کارآموزی تحت نظرش پرداخت و فعالیت حرفهای خود را وقف کارگردانی تئاتر کرد. او در دوره کارگردانی مدرسه تئاتر ملی شرکت کرد و در آنجا شاگرد یکی از پیشگامان آوانگارد آمریکا "آن بوگارت" و نیز کمپانی "اسآیتیآی" بود. از آن پس "برندن هیلی" تبدیل به یکی از چهرههای اصلی صحنههای تئاتر شهر شد و کار او در سرتاسر کانادا شناخته شد. شهرت او در تئاتر به خلق آثار تفکربرانگیز، خیرهکننده و احساسی بر اساس متون معاصر است که تاکنون جوایز متعددی نیز برای کارگردانی به خود اختصاص داده است.
او از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ کارگردان هنری تئاتر "بادیز این بدتایم" بود. این کمپانی تئاتری در دوران کارگردانی او دورهای از شکوفایی هنری را تجربه کرد و تبدیل به یکی از مهمترین کمپانیهای تئاتری شد.
"برندن هیلی" در حال حاضر علاوه بر کارگردانی تئاتر، در مدرسه ملی تئاتر کانادا نیز تدریس میکند. او همچنین کارگاهها و سمینارهای متعددی را در دانشگاههای سرتاسر کانادا و آمریکا برگزار کرده است.
چرا تئاتر؟
هر تئاتری را که خلق میکنم، هر کارگاه نمایشی را که برگزار میکنم، و هر نمایشنامهای را که میخوانم، آن را با این سوال آغاز میکنم: چرا تئاتر؟ واضحتر بگویم: ما در دوران مصرفگرایی زندگی میکنیم که هنر همواره زیر سوال است تا وجود خود را توجیه کند. با این حال سوال من چرا تئاتر؟ هیچ ارتباطی به توجیه و مشروعیت بخشی به ارزش هنر و واکنش هنری در قبال مقاصد سیاسی ضد انسانی ندارد. من نمیپذیرم که درگیر مباحث درباره موضوعاتی چون "ارزشهای اقتصادی و اجتماعی" هنر، "اقتصاد خلاق" و موضوعاتی از این قبیل شوم. چرا که تلاش برای پاسخ به این پرسشها همیشه مرا به انگیزه درونی انسان در پس آنچه انجام میدهیم پیوند میدهد.
در طول سالها پرسش از خودم که چرا تئاتر؟، به شناسایی هفت نیاز اولیه انسانی رسیدهام که معتقدم تئاتر آن را برآورده میسازد. در زبان عبری، ریشه کلمه هفت واژهای است به معنای کامل یا پر بودن. من معتقدم که تئاتر با برآورده ساختن این هفت نیاز انسانیت ما را کامل میکند.
۱. همبستگی: از روند تمرین تا تجربه اجرای زنده، تئاتر الگوی کارآمدی از همکاری، اجتماع و تعامل را به جهان عرضه میکند. این تئاتر را در دنیایی که تشویق به رفاه فردی و مصرفگرایی، ما را به سوی فروپاشی اقتصادی، زیستمحیطی و فرهنگی پیش میبرد، تبدیل به امری حیاتی مینماید. تئاتر برای شهروندان فضایی ایجاد میکند که بتوانند لذت با هم بودن را تجربه کنند.
۲. همدلی: یکی از قویترین کارهای تئاتری که دیدهام، نمایشی بود به اسم "رواندا ۹۴" که توسط گروهی از بازماندگان نسلکشی "رواندا" ساخته شده بود. در طول شش ساعت، این بازماندگان، شاهدان، نوازندگان و بازیگران داستان وحشتناک رویارویی ملتی با قتل عام را روایت میکردند. حضور فیزیکی این افراد که با تاریکی غیرقابل بیانی روبرو شده بودند، مرا از جدا کردن خودم از این تجربه بازداشت؛ من نمیتوانستم خود را پشت حجاب محافظ تلویزیون یا سینما پنهان کنم. هنگام بیرون آمدن از تئاتر تغییر شکل پیدا کرده بودم. این نمایش حقیقتاً به من آموخت که نزدیکی، زنده بودن و بیواسطگی تئاتر به ما این اجازه را میدهد تا دنیای فرد دیگری را تجربه کنیم و هم عقلانی و هم احساسی درباره آنها بیاموزیم. تئاتر ظرفیت همدلی ما را نشانه گرفته و وسعت میبخشد.
۳. سرگرمی: نمیتوان قدرت سرگرمی در تئاتر را نادیده و یا دست کم گرفت. ما همه به دنبال تنوعی در روال عادی زندگیمان هستیم. با سرگرم شدن، ما از موقعیتهای روزمره میگریزیم و چشمانداز جدیدی نسبت به وجود خود پیدا میکنیم. یک کار تئاتری عالی که سرگرمی را با هنرمندی، هوش و چندوجهی بودن ترکیب میکند، حقیقت را درباره وضعیت انسان فاش مینماید و الهامبخش ما میشود تا انسانهای بهتری باشیم.
۴. شکوه نمایش: ما به عنوان انسان نیازمند چیزهایی بزرگتر از خود هستیم. قدرت منحصربهفرد تئاتر در این حقیقت نهفته است که مقیاس تئاتر محدود به مقیاس جسم ماست و دیگر اینکه رویدادهای تئاتری درست در جلوی چشمان به صورت زنده و در لحظه رخ میدهند. هنگامی که پدیدههای دیدنی روی صحنه رخ میدهند، نیروی بالقوه شگفتانگیزی که درون جسم ما نهفته است آشکار میشود.
۵. آیین: وقتی که پسربچه بودم، به خاطر خدا به کلیسا نمیرفتم- میرفتم تا با یک گروه بنشینم، زانو بزنم و بایستم. تکرار این رویداد جمعی با ایجاد یک وجه آشنایی و نظم به وجودم معنا میداد. طبیعت جمعی و آیینی رویدادهای تئاتری هم به شکل مشابهی به اشتیاق عمیق به مراسم آیینی در زندگیمان پاسخ میدهد. من در هر مقطعی از روند خلاقانه، از تمرین تا اجرا، به دنبال بزرگداشت این وجه از تئاتر هستم.
۶. درگیری تخیل: سالها پیش یک نمایش کودک ساختم. در جایی از نمایش یکی از شخصیتهای مونولوگی را اجرا میکرد که در آن داستان غرق شدن یک کشتی دزدان دریایی را به دنبال حمله نهنگ روایت میشد. این داستان به سادگی با ذوق معمولی که در تئاتر کودک میتوان یافت گفته میشد. پس از هر اجرا، بخش گفتگویی داشتیم که در آن از کودکان خواسته میشد قسمت مورد علاقه خود در نمایش را اعلام کنند. تقریباً همیشه درباره قسمتی که نهنگ به روی صحنه میآید صحبت میکردند. در آن نمایش نهنگ اصلاً نمود فیزیکی نداشت- بازیگر در حین اجرای این مونولوگ تنها درباره آن صحبت میکرد.
این به من درس ارزشمندی داد. تئاتر روی صحنه اتفاق نمیافتد، بلکه در ذهن تماشاچی به وقوع میپیوندد. تئاتر خوب با ترغیب تماشاچیان به ساختن دنیایی در اطراف آنچه روی صحنه اتفاق میافتد به کمک تخیلشان، آنها را به شرکت خلاقانه در نمایش دعوت میکند. تئاتر به تماشاچیان اجازه میدهد در رابطه با آنچه به آنها ارائه میشود، به جای دریافتکنندگان منفعل، خالقانی فعال باشند.
۷. تحول: تئاتر در اساسیترین وجه خود درباره تحول است. بازیگر توسط نقش متحول میشود. شخصیت با صحنه تحول مییابد. تماشاچیان از تجربه متحول میشوند. در تئاتر اطمینان پیدا میکنیم که تحول امکانپذیر است.
من اغلب نمایشهایی را انتخاب میکنم که به دنبال ماجراجویی در قلمروهای ناشناخته نامانوس هستند. اشتیاق یافتن رویکردهای تازه به اجرا، ارائه دیدگاههای جایگزین، به زیر سوال بردن عرف و مرزها را به عقب راندن است که مرا به پیش میبرد. در کندوکاو اعماق ناشناختهها، اینها لنگر من هستند. اینها به من یادآوری میکنند که پیگیری نوآوری در تئاتر در واقع تلاشی است برای بازیابی قدرت تئاتر و نوسازی شکل شکوهمند باستانی آن. تعریف اصلی واژه رادیکال، ارتباط با ریشه یا ناشی شدن از ریشه است و کار من به عنوان کارگردان، همین است.
ویدیو مرتبط :
تئاتر و رقص و بمب خنده با گروه تئاتر خنگولستان
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
گزارشی از جشنواره بین المللی تئاتر فجر
جشنواره در حالی آخرین روز اجراهای خود را سپری كرد، كه تماشاگران زیادی برای استقبال از اجراهای راهی سالن های نمایشی شده بودند.
تماشاخانه ایرانشهر نیز یكی از شلوغ ترین روزهای خود را به خاطر اجرای « میز» نمایشی از لهستانی ها پشت سر می گذاشت .به طوری كه تعداد زیادی از تمشاگران در دوسانس این نمایش پشت در ماندند .همچنین از نمایش «خدا در آلتونا حرف می زند» نوشته محمد ابراهیمیان به كارگردانی مسعود دلخواه نیز با وجود تأخیری بیش از نیم ساعتی كه در اغاز دو نوبت اجرای خود داشت اما با استقبال تماشاگران مواجه شد.
محبوبه بیات، بهزاد فراهانی ، كاظم بلوچی ، محمد ابراهیمیان و حمیدرضا هدایتی از جمله بازیگران اصلی این نمایش هستند كه قرار است پس از جشنواره نیز اجرای عمومی شود.
با پایان اجرای نمایش "من، یک، هر کسی" از کره جنوبی شب در تالار وحدت ، این تالار در اختیار گروه كارگردانی مراسم اختتامیه جشنواره كه قرار است امشب در این تالار برگزار شود، قرار گرفت.هرچند روز گذشته نمایش «گالیله » داریوش فرهنگ به دلیل مشكل شخصی كه برای یكی از بازیگرانش پیش آمد اجرا نشد و تعداد زیا دی از تماشاگران كه برای دیدن اولین اجرای این جشنواره راهی تئاتر شهر شدند ،مجبور شدند امروز ساعت ۴ به دیدن این اجرا بروند ، اما شب گذشته بازهم تئاتر شهر تماشاگران زیادی بودف جمعی از این تماشاگران برای دیدن نمایش "ایرج راد" كه پس از ۱۵ سال دوری از عرصه كارگردانی ،نمایش "عیش و نیستی" را شب گذشته در تالار چهار سو اجرا كرد، آمده بودند.این نمایش با استقبال خوب تماشاگران روبرو شد، به طوری که علاوه بر پر بودن تمامی صندلیها، راهروهای میان آنها، طبقهٔ دوم تالار چهارسو و نیز سه ردیف روی زمین و جلوی صحنه نمایش مملو از تماشاگران بود.این نمایش از ۱۳ بهمنماه ساعت ۱۸:۳۰ در تالار چهارسو اجرای عمومی میشود.
جمع دیگری از این مشتاقان برای دیدن نمایش «دوازده» منیژه محامدی به تالرا سایه امده بودند.این در حالی است كه از از اجرای نمایش جوانمتر ها مانند«داستان یک پلکان»به کارگردانی رضا گوران هم در تالار قشقایی استقبال شد. در این نمایش بازیگرانی چون صابر ابر، مهدی پاکدل، بهناز جعفری و امیر رضا دلاوری ایفای نقش می كردند. حضور این چهرهها باعث استقبال گسترده تماشاگران از نمایش شد. «شام آخر» نمایش از یك كارگردان جوان دیگر ، محمدر ضا كوهستانی از قم بود كه روز گذشته در كارگاه نمایش اجرا شد.
«مهدی مكاری» مدیر تالار مولوی هم نمایش « شرق غزل» را در این تالار اجرا كرد و خانه نمایش اداره تئاتر میزبان نمایش « این عسل شهد گلی است خونین است» به كارگردانی محسن رنجبر به عنوان اثر برگزیده همایش سراسری آیین های عاشورایی شد.«موشه رو كی می خوره» از امیر مشهدی عباس نیز به عنوان نمایشی ویه كودكان در تالار هنر اجرا شد و «نمایشی برای جشنواره» هم به كارگردانی مجتبی رستمی فر در تماشاخانه مهر حوزه هنری اجرا شد و«اپرای مولوی » به اجرای خود در تالار فردوسی ادامه داد.
اجرای خیابانی نمایش "عطر زمان" لهستان ها شب گذشته در اخرین اجرای خود پس از ۴ شب بازهم تماشاگر داشت و پاركینگ تالار وحدت با وجد سرمای هوا مملو از علاقمندان این نمایش شده بود.
به طوری سه ردیف مقابل هم برای دیدن این نمایش ایستاده بودند. . از اجرای پرفورمنس"سیب" به کارگردانی هادی کمالی مقدم در آخرین روز از جشنواره استقبال فراوانی شد. «حافظه خفاش» نمایشنامه ای از فریباثمر بود كه در آخرین روز جشنواره در بخش نمایشنامه خوانی رو خوانی شد و «دانزن» برشت به عنوان اثر رادیویی در تالار استاد انتظامی اجرا شد.