وقتی هالیوود به دست زنان بود

به گزارش ایسنا، وقتی حرف از نابرابری در احقاق حقوق زنان به میان می‌آید، هالیوود همیشه پایش را کنار می‌کشد. با توجه به آمارها و جریان‌های مأیوس‌کننده‌ای که رخ می‌نمایند، می‌شود نتیجه گرفت سینمای هالیوود چندان میزبان خوبی برای زنان نیست.

«جنیفر لارنس» یکی از بازیگرانی است که با صراحت کامل درباره تفاوت میزان حقوق بازیگران زن و مرد صحبت کرد، آمار و ارقام نشان می‌دهند در سال 2013 و 2014 تنها شش درصد فیلم‌های هالیوود را زنان کارگردانی کرده‌اند.

شاید عجیب باشد اما رویه همیشه هم این‌طور نبوده است. در واقع در دو دهه اول شروع به کار هالیوود، تعداد زنان بیشتری به نسبت الان در آن مشغول به فعالیت بودند. اگر هالیوود می‌خواهد تساوی حقوق زنان و مردان را رعایت کند، خوب است نگاهی به سال‌های ابتدای کار خود بیندازد.

زن‌ها از همان ابتدا در دنیای فیلم نقش داشتند. اولین زنی که کارگردانی یک فیلم را بر عهده گرفت، «آلیس گِی - بلاش» بود که برای کمپانی «گامونت» پاریس کار می‌کرد، او ساخت فیلم را از سال 1896 شروع کرد و در همان سال «پَری کَلَم» را کارگردانی کرد.

«پری کلم» شاید اولین فیلم داستانی تاریخ سینما باشد، او در «گومون» موفق بود. کارگردانی «زندگی مسیح» که روایت انجیلی 30 دقیقه‌ای بود، کار سال 1906 گی بلاش بود. او به آمریکا رفت و «سولاکس» کمپانی تولید فیلم خودش را راه‌اندازی کرد و تا دهه 1920 به ساخت فیلم ادامه داد، بعد از آن به فرانسه برگشت و به نوشتن و سخنرانی درباره فیلم مشغول شد.

در سایت «زنان پیشتاز سینما» اطلاعات زیادی وجود دارد که ایده "کارگردانی به عنوان شغلی مردانه" را زیر سوال می‌برد. از دیگر فیلمسازان زن دوره سینمای صامت می‌توان به «لوییز وبر» اشاره کرد که کارش را با کار کردن برای «گی - بلاش» شروع کرد و در نوجوانی و اوایل دهه 1920 به رقیبی برای «دی.دبلیو گریفیت» بدل شد.

 

 الیس گی بلاش

 

«لوته رینیجر» هنرمند آلمانی که فیلم‌های ضدنور (یا سایه‌نما)ی او الهام‌بخش ظهور هنر انیمیشن شد. «دوروتی آرزنر» دیگر زنی بود که کارش را به عنوان تایپیست استودیو شروع کرد و کارگردان آثاری قابل توجه در دهه 1940 شد.

در این میان می‌توان به «آلان نازیمووا»، «دوروتی داونپورت رید»، «زورا نیل هرستون»، «کلویی مدیسون»، «میبل نورماند» و «نل شیپمن» نیز اشاره کرد. کمپانی «یونیورسال» بین سال‌های 1912 و 1919 نام 11 کارگردان زن را در آرشیوش به ثبت رسانده که بیش از 170 فیلم تولید کرده‌اند.

زنان در کار تولید و ویرایش فیلم و نگارش فیلمنامه در ابعاد وسیع بودند و جلوی دوربین هم نقششان را در قالب‌های مختلف ایفا می‌کردند. «مری پیکفورد» یکی از بهترین نمونه‌های این موضوع است، او سال 1916 کمپانی خود را راه‌اندازی کرد و از آن زمان به بعد تمام فیلم‌هایش را خودش تولید می‌کرد.

جالب است که تنها بخشی که او از به عهده گرفتنش سرباز می‌زد، کارگردانی بود. او می‌گفت: «من باید مسئول همه بخش‌های تولید باشم. خیلی چیزها می‌تواند یک کار خوب را خراب کند.»

زنان بازیگر دیگری هم بوده‌اند که کمپانی فیلمسازی خود را به راه انداختند تا از وجهه و سرمایه مالی خود محافظت کنند. «کلارا کیمبال یانگ» و «نورما تالمج» از جمله این چهره‌ها هستند که اصرار داشتند آثاری که دوست داشتند را بسازند و از نظر مالی هم سودشان به خودشان بازگردد.

به گزارش گاردین، «آنتونی اسلاید» تاریخ‌دان فیلم با بررسی تاریخچه سینما، موفق به کشف یک کمپانی فیلمسازی فمینیست هم شده است.

کمپانی فیلمسازی «زنان آمریکایی» کاملا توسط زنان اداره می‌شد و در سال 1916 افتتاح شد تا تصاویر متحرکی با بالاترین مضامین اخلاقی و هنری تولید کند، اما نقشه‌های این زنان وقتی نقش بر آب شد که در اولین محصول سینمایی گروه 24 تن از عوامل فیلم مجروح شدند!

براثر این تصادف که سر صحنه فیلمبرداری رخ داد و بزرگترین حادثه تاریخ سینما تا آن زمان محسوب می‌شد، «جی. فرل مک‌دونالد» کارگردان مردی که با این گروه همکاری داشت هم دچار جراحت شد.

در زمان سینمای صامت خطوط متمایزکننده بین شغل‌ها چندان واضح نبود. تولید و مونتاژ به کارگردانی منتهی می‌شد و تهیه‌کنندگی در ادامه فیلمنامه‌نویسی می‌آمد اما همان‌طور که هالیوود چارچوب سیستم استودیویی را پررنگ و پررنگ‌تر کرد و سینما به یک صنعت سودآور تبدیل شد، این تمایزات خود را نمایاندند و بیشترین پرستیژ نصیب کارگردان شد، فردی که سر صحنه شات‌ها را اعلام می‌کرد.

از آن زمان به بعد بود که «یونیورسال» که زنان زیادی را از دوره نوجوانی به کار می‌گرفت، رویه‌اش را تغییر داد و تا سال 1982 هیچ کارگردان زنی را پرورش نداد. «ایمی هکرلینگ» اولین زنی بود که بعد از این جریان، فیلمی به نام «دوران سرعت» را ساخت.

 

اخبار فرهنگی و هنری - ایسنا

ویدیو مرتبط :
قیافه زنان در فیلم های هالیوود

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چرا زنان میل جنسی‌ را از دست می‌دهند؟

زندگی بدون تمایل جنسی!

 

از دست رفتن میل جنسی یكی از شایع ترین اختلالات آمیزشی است كه زنان زیادی را در سنین مختلف درگیر می كند. برخلاف مردان كه عدم توانایی نعوظ شایع ترین مشكل جنسی آنها می باشد، در مورد زنان تركیبی از مسائل فیزیكی و روحی باعث ایجاد اختلال در میل جنسی می شود و این چیزی است كه به راحتی با تجویز یك دارو، درمان پذیر نخواهد بود. اما امروزه به كمك درمان های مختلف ، امكان بازگشت این غریزه به حالت طبیعی را تا حدودی امكان پذیر كرده اند.

 

از دست دادن میل جنسی چیست؟

 

برخلاف تصور عامه، متخصصان معتقدند كه آمیزش جنسی متوالی تاثیری بر میل جنسی و یا خشنودی از آن ندارد.

 

بعضی ها معتقدند كه میل جنسی چیزی فراتر از مشكل مربوط به كاهش این میل است. انگیزش جنسی یك مولفه بیولوژیكی از امیال است كه بازتاب آن به صورت میل جنسی خود انگیز شامل تفكر جنسی، تخیل شهوت‌زا و رویا بروز می‌كند.

 

در واقع نتیجه سیگنال بدن چیزی مشابه كردار جنسی است. میل و انگیزش جنسی به طور طبیعی با افزایش سن كاهش می یابد. اما میل جنسی تركیبی از فاكتورهای روانی و بین فردی را نیز در بر می‌گیرد كه در مجموع باعث آمادگی برای انجام آمیزش است.

 

بالاتر و فراتر از شهوت چیزی مشابه صمیمیت در روابط باعث ایجاد آمادگی برای آمیزش جنسی می شود.

 

به عنوان مثال اگر شما از همسر خود ناراحت باشید ، ممكن است در آن برهه زمانی دچار شهوت شوید ولی حاضر نخواهید بود به همسر خود نزدیك شوید. بنابراین تمامی جنبه های موثر در میل جنسی باید مورد آزمایش قرار گیرد تا دلیل اصلی مشكل مشخص شود. شایع ترین عوامل از دست رفتن میل جنسی در زنان عبارتند از:

 

1- مشكلات روابط بین فردی: مسائل عملكردی همسر، عدم رضایت روحی در روابط، تولد فرزند و تبدیل شدن به پرستار كودك باعث كاهش میل جنسی می شود.

 

2-تاثیرات اجتماعی فرهنگی: استرس‌های شغلی، فشار همگنان و تصاویر رسانه ای از جنسیت می‌تواند به طور منفی میل جنسی را تحت تاثیر قرار دهد.

 

3-كاهش تستسترون: هورمون تستسترون میل جنسی مردان و زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سطح تستسترون در دهه 20 زندگی زنان در اوج مقدار خود می‌باشد و سپس به موازات افزایش سن مقدار آن نیز به طور متوالی كاهش خواهد یافت تا دوران یائسگی شروع شود، هر چند كه دوران یائسگی نیز پایان میل جنسی در همه زنان نیست.

 

4-مشكلات بالینی: بیماری‌های روحی مثل افسردگی یا اختلالات تیروئیدی، اندرومتروز و یا فیبرویدز میل جنسی زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

 

5-داروها: بعضی داروها مثل داروهای ضد افسردگی خاص، داروهای كاهنده فشار خون و داروهای ضد بارداری خوراكی باعث كاهش میل جنسی می شود.

 

6-سن: سطح خون حاوی آندروژن به موازات افزایش سن مدام در حال كاهش خواهد بود.

 

درمان

 

بدلیل اینكه این اختلال حاصل تركیبی از مسائل فیزیكی و روحی است، لذا تركیبی از درمان ها برای رفع این اختلال لازم است.

 

1- مشاوره فردی/ درمان جنسی: درمان جنسی برای افراد و زوجین بسیار موثر است. عدم میل جنسی معمولا هر دو طرف را تحت تاثیر قرار می دهد و لذا مشاوره هر دو می تواند بسیار موثر و مفید واقع شود.

 

2-تعویض داروها و یا تغییر در میزان مصرف: اگر دلیل اصلی اختلال داروها باشد، تغییر در نوع دارو و استفاده از درمانهای جایگزین توصیه می شود. به عنوان مثال اگر داروهای ضد بارداری خوراكی باعث كاهش سطح تستسترون شده می توان از روش های دیگر ضد بارداری كه غیر هورمونی است استفاده كرد.

 

3-توجه به مشكلات بالینی: درمان امراض خاص مثل فیبروئید به كمك جراحی می تواند مفید باشد.

 

4-استروژن های واژنی: در زنان یائسه، خشكی واژن كه دلیل اصلی عدم رضایت از آمیزش است به كمك كرم استروژن واژنی قابل درمان است.

 

5-درمان تستسترون: با اینكه هورمون یا داروی خاصی برای درمان مشكلات جنسی وجود ندارد، اما بعضی متخصصان زنان و زایمان استفاده از این هورمون را برای افزایش سطح آن به حد طبیعی پیشنهاد می كنند.

منبع:asheghi4u.blogsky.com