هنر چتر سازی در تایلند

تایلند یا سیام درجنوب شرقی آسیا و در همسایگی كشورهای میانمار، لائوس، كامبوج و مالزی واقع شده است. این كشور دارای 515 هزار كیلومتر مربع مساحت (معادل كشور اسپانیا) و بیش از 62 میلیون نفر جمعیت است كه حدود 4 میلیون نفر آن را مسلمانان تشكیل می دهند. دین رسمی تایلند بودایی است. مردم تایلند را اهالی بومی و مهاجران (عموماً برده ها یا پناهنگان ویتنامی، لائوسی، كامبوجی و برمه ای یا میانماری) و همچنین مهاجران چینی، ژاپنی، هندی وایرانی تشكیل می دهند كه به صورت یك نژاد مختلط در آمده اند.

كشور تایلند وارث تمدن باستانی دره ی رودخانه ی مكونگ است كه بر اساس اشیاء سفالین، مفرغ، مهره های سنگی و شیشه ای به دست آمده، قدمت آن به چهارهزار سال پیش می رسد. از 1238 میلادی، تایلند یا سیام به صورت كشوری مستقل با حكومت پادشاهی اداره می شود.

 

اقتصاد تایلند بیشتر متكی بركشاورزی و صنایع وابسته به آن است. زیرا نزدیك به 70 درصد جمعیت آن در روستاها زندگی می كنند. با توجه به برخورداری تایلند از تمدن باستانی و نیزاهمیت بخش روستایی و جمعیت آن صنایع دستی و سنتی همگام با گسترش صنعت جهانگردی از رونق و اعتبار فوق العاده ای بهره مند شده است. مهمترین مركز تولید فرآورده های دستی تایلند شهر شیانگ مِی و حومه ی آن واقع در فاصله ی 700 كیلومتری شمال پایتخت است كه پس از بانكوك، دومین شهر بزرگ این كشور محسوب می شود.

 

 

تاریخچه ساخت چترهای آفتابی و تزئینی در تایلند
مردم تایلند معتقد هستند كه بیش از یك قرن قبل راهبی بودایی در بوسانگ زندگی می كرد كه برای عبادت و انجام مناسك و مراسم مذهبی به خارج از معبد و به شهرها و روستاهای اطراف سفر می كرد. در یكی از این سفرها مردی برمه ای برای راهب به عنوان هدیه و احترام یك چتر آورد تا او را از نور خورشید و باران محافظت نماید.

 

راهب برای آن مرد بركت طلبید و سپس از او پرسید: «آیا این چتر را خودت ساخته ای؟» مرد پاسخ داد:«بله ! من این چتر را با دستان خودم ساخته ام.» راهب از مرد برنامه ای خواست كه او را به روستایشان ببرد تا از نزدیك به شیوه ساخت چتر آشنا گردد. بعد ازیك روز پیاده روی آنها به روستای مرد برمه ای رسیدند.

 

راهب در آنجا دید كه مردان و زنان زیادی در حال ساخت چتر هستند. سپس راهب تمام موارد و لوازم مورد نیاز ساخت چتر و روشهای تهیه آنرا یادداشت كرد و به روستای خود بوسانگ بازگشت و در خانه خود چتری ساخت و بعد مردم بوسانگ را تشویق به ساخت و تهیه چتر كرد. اما در ابتدا روستاییان تمایل چندانی به ساخت چتر نداشتند تا اینكه افرادی كه از شهرها و روستاهای دیگری به بوسانگ می آمدند تعدادی چتر خریداری كردند تا اینكه مردم بوسانگ كم كم علاقمند به ساخت چترهای بیشتری شدند. چرا كه این كار سرگرمی سودآوری برای مردمان بوسانگ محسوب می گردید.

 

 

روش ساخت و تهیه چترهای آفتابی و تزئینی
 هنگامیكه به تایلند سفر می كنید در شهرهایی چون بوسانگ، شیانگ مِی و... زنانی را می بینید كه مشغول ساخت و تهیه چتر می باشند. هر خانواده ممكن است در ساخت یك مرحله از چتر تخصص داشته باشند.

 

برای ساخت اسكلت چتر و بسته و باز شدن آن از چوب درخت كاج استفاده می كنند و برای دسته آن از چوب درخت خیزران استفاده می كنند. برای ساخت خود چتر از نوارهای پارچه ی پنبه ای به شكل طرح و قالب چتراستفاده می كنند كه قبل از استفاده نهایی آنها را در حوضچه های مخصوصی قرار می دهند تا در آخر به شكل بسیار نازكی در می آیند كه در آفتاب خشك نموده و سپس زنان بر روی آنها طرحهای تزئینی گوناگونی نقاشی می كنند و با نوعی چسب كه از زرین درخت خرمالو تهیه شده آنها را بر روی اسكلت نهایی چتر می چسبانند.

چترها در طرحها، رنگ ها و اندازه های مختلفی ساخته می شوند. یك نوع چتر بسیار بزرگ ساخته می شود كه برای انجام مراسم و جشن های خاص استفاده می گردد.

در سال 1941 روستاییان تعاونی ویژه فروش چترهای خود تشكیل دادند و به تدریج به پیشرفتهای خوبی دست یافتند. در حال حاضرساخت چتر با موفقیت بسیاری توسعه یافته تا جایی كه رونق اقتصادی ناشی از صادرات و فروش چتر در خارج از كشور تایلند به خوبی نشان دهنده این موضوع می باشد، یكی از سوغاتی های مهم كشور تایلند همین چترهای زیبا و الوان می باشد. مردم تایلند هیچگاه خیرخواهی راهب پیر را از یاد نمی برند كه این هنر را به آنها آموخت تا یكی از مهمترین مشاغل آنها در حال حاضر گردد.
منبع:نشریه بانو

ویدیو مرتبط :
تور تایلند بلیط تایلند ویزای تایلند هتل تایلند

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آشنایی با هنر زیبا و جالب منبت کاری

منبت کاری با چوب یکی از ظریف ترین صنایع دستی است که تلفیقی از هنر و حوصله هنرمندانی است که با مواد اولیه ی ارزان و ساده، محصولاتی با ارزش خلق می کنند، هنرمندانی که با چند قلم و اسکنه ای فلزی ذهنیات خود را با خطوط کوفی، نقوش اسلیمی، ختایی و گل و مرغ و ... روی چوب کنده کاری می کنند.

منبت کاری هنری است مشتمل بر حکاکی و کنده کاری بر روی چوب . این هنر دستی نماد احساس، ادراک ، اندیشه و خلاقیت هنرمندان که با ذوق و سلیقه سرشار ، اثر هنری را ابداع می کنند.

با توجه به اسناد و مدارک موجود منبت کاری در ایران ، سابقه این صنعت به 1500 سال می رسد و قدیمی ترین اثر منبت کاری موجود یک لنگه در چوبی است و روی آن با خلال هایی از چوب گردو و نقوش زیبایی تزئین شده است.

بعد از ظهور اسلام و با توجه به شیوع روحیه ساخت مراکز و مساجد اسلامی ، هنرمندان ایرانی جز اولین کسانی بودند که تمامی توان و استعداد خویش را صرف تزئین مساجد کردند و به موازت هنرنمایی معماری ، کاشیکاران و گچبرها منبت کاران نیز آثاری چون رحل قرآن، منبر، در و پنجره های که نشان دهنده ذوق و هنر بود ، را خلق کردند.

ایرانیان باستان هم چنان که در هنر نقاشی و کنده کاری و حجاری پیش از دیگر اقوام به موفقیت هایی دست یافته بودند،به تدریج به فنون و ظرافت هنری این رشته نیز آشنایی پیدا کرده اند.

مهرهای استوانه یی مربوط به آریاهاهمراه با نقوش بسیار زیبا و حک صور و اشکال مختلف بر روی آنها از هنرهای ارزنده ی قوم آریایی است که نمونه هایی از آنها مربوط به چندهزار سال قبل باقی مانده است.

 

 

سامی ها این هنر را از ایرانیان باستان تقلید و اقتباس کرده و بعد ها وسیله(فینیقی ها) به یونان راه یافته است.

همایونفرخ می نویسد« خوشبختانه اینک آثار بسیاری از نشان های (مهره های استوانه ای) متعلق به قبل از دوران ماد در ایران به دست آمده است،از جمله یازده مهر استوانه یی که دارای خطوط و علائمی هستند و از کاوشهای مارلیک کشف شده و خواندن خطوط آن به آقای دکتر کامرون محول شده است.

از ملت سونگیری(سومر)نیز تاکنون مهره های حکاکی شده بسیاری به دست آمده است و مسلم می دارد که آشوری ها و سپس یونانی ها از آنها این هنر را فرا گرفته اند.»

سابق بر این مغرضان و معاندان فرهنگ وتمدن ایرانی چنین وانمود می کردند که هنر حکاکی و منبت کاری متعلق به یونانی ها بوده است ولی با کشف مهرهای استوانه ای مربوط به شش هزار سال قبل از میلاد،دیگر چنین ادعاها رنگ و رویی ندارد و تعصب داشتن و غیر علمی بودن نشریه آنها را آشکار ساخته است.

 

 

پادشاهان ایران از قدیم وسیله ی مهرهای استوانه ای که به طرز هنرمندانه ای حکاکی میشد،فرمانهای لازم را صادر می کردند و علامات و سمبل هایی نیز به مناسبت امور مختلف بر روی این مهرها حک می کردند .

گرچه تعدای زیادی از این مهرهای حکاکی شده ی مربوط به آریاها و قبل از روی کار آمدن شاهنشاهی هخامنشی موجود است ، ولی متاسفانه از مهرهای دوره ی هخامنشی زیاد به دست نیامده است.تعدادی از مهرهای این دوره موجود است که از روی آنها می توان به چگونگی هنر حکاکی و دقت و ذوق هنری آنها پی برد.

مهرهای اورارتویی و هخامنشی از نظر ظرافت و هنر حکاکی در حد اعلای زیبایی است.هنرمندان ایرانی با ذوق و قریحه خاص خود،سنگهای عقیق و زیبای الوان برای حکاکی انتخاب کرده وصورتها و اشکال مورد نظر را به طور برجسته بر روی عتیق حکاکی و تراشکاری می کرده اند.

پروفسور پوپ می نویسد: «اساساً باید گفته شود هنر حکاکی عتیق و سنگهای قیمتی دیگر مانند لاژورد و قان داش به چند هزار سال قبل از هخامنشی میرسد و ایرانی ها ، قرنها قبل از به وجود آمدن دولت هخامنشی این هنر را ابداع کرده و به کار می برده اند.»

همین دانشمند در جای دیگر رسماً اعلام می کند: سبکی که به غلط و اشتباه یونانی می خواندند امروز اصلاح شده و آن را نمونه ی هنر هخامنشی می دانند و در واقع یونانی ها در حکاکی و مهر سازی مقلد هخامنشی ها بوده اند. پروفسور پوپ این نظریه را جهت بطلان گفته های قبل که اصرار می شد به نحوی هنر دوره ی هخامنشی را ماخوذ از یونان بدانند آورده است.

از آثار مختلف، نمونه های بسیار زیبایی از هنر حکاکی و نقاری مربوط به هخامنشیان، مانند سکه های دریک(داریک) به دست آمده است

حکاکی این سکه ها نشان می دهد که استادان حکاک،با شیوه ها و سبکهای مختلف این هنر آشنایی داشته و آموزش ها و فنون لازم را کسب کرده اند.

با توجه به پیشرفت کلی هخامنشیان به خصوص در معماری و تزیینات مربوط به آن و حکاکی هایی که بر روی ظروف وسکه ها به صورت کنده کاری بر روی تمثالها و تصاویر به دست آمده باید قبول کرد که نحوه ی فراگیری و آموزش این هنر در این زمان به نحو قابل ملاحظه ای پیشرفت داشته است.علاوه بر این در روی بسیاری از سر ستونها و اشیا فلزی و گچ بری ها ، ریزه کاری های هنری بسیار جالبی به چشم می خورد که به حق باید گفت استاد کاران و هنرمندان این دوره دستگاه و وسایل منظم آموزشی برای تعلیم این هنرها داشته اند.

در زمان اشکانیان نیز این هنر اصالت خود را حفظ کرده، چنان که از روی سکه های مختلف و اشیا فلزی و کنده کاری های این دوره می توان به پایداری و رواج این هنر در زمان پارتیان پی برد.هنر حکاکی و منبت کاری و نقاری این دوره نه تنها تحت تاثیر هنر یونانی قرار نگرفته،بلکه دنباله ی هنر هخامنشی است.

از آثار و بقایایی که از دهکده های پارتی واقع در مغان آذربایجان کشف شده نمونه هایی از هنر حکاکی و منبت کاری این عهد را به دست می دهد،که مهارت و استادی سازندگان آنها را به خوبی آشکار می سازد.

 

ضمن بحث از دهکده های پارتی و قبور آنها کامبخش فرد می نویسد:

« در چند نمونه از این قبور در پنج انگشت دست مرده، انگشتری وجود دارد که از آهن و یا برنز ساخته شده و عموماً دارای نگین شیشه می باشد.

نگین ها اگر چه کوچکند، ولی در کمال مهارت حکاکی شده و هیکل انسانی و نیم تنه(سه ربع صورت و یا نیم رخ) با سبک یونانی در آنها حک شده است».

در موارد مختلف هخامنشیان و اشکانیان جنبه های ارزنده و مفید هنر ملل مختلف را گرفته و با هنر اصیل ایرانی تلفیق نموده و شاهکارهای هنری مستقل و نوینی را خلق و ابداع کردند و سبک تازه یی را به وجود آوردند که نشان دهنده ی تحول هنری در این دوران است.

استادان پارتی اشکال و صور گوناگون را به صورت مراسم مذهبی و یا جنگ تن به تن بر روی ابزار و ادوات، کنده کاری می کردند. بقایایی از این ابزار و کنده کاری ها در کوه خواجه نشان می دهد که هنرمندان پارتی با ظرافت هر چه بیشتر در خلق آثار بدیع به صورت کنده کاری، گچ بری، منبت کاری مهارت پیدا کرده و دانش خاص هنری خود را در این آثار جلوه گر ساخته اند.

در زمان ساسانیان هنر منبت کاری و حکاکی توسعه و ترقی بیشتر داشته و بر تعدد و تنوع آنها افزوده شده است. ساسانیان در نگاهداشتن و بهتر ساختن و افزودن به میراث هنری نیاکان خود اهتمام ورزیده و در پایداری و تحویل آنها به آیندگان کوشا بوده اند.آثار هنری این دوره به قدری غنی و پیشرفته است که در این مختصر نمی گنجد و فقط به ذکر نمونه هایی از آنها اکتفا می شود.علاوه بر انواع حکاکی ها و کنده کاری هایی که در دوره های قبل به آنها اشاره شد و در زمان ساسانیان ترقی و تکامل یافت، انواع مدال های نقره ای شاهنشاهان ساسانی به طرز بسیار جالبی ساخته می شده است.

از جمله مدال های نقره یی بهرام سوم به شکل بیضی می باشد که در وسط آن نیم رخ بهرام با تاج و تزیینات حک شده و یکی از زیباترین نوع حکاکی و نمونه ی پیشرفت این هنر در آن دوران است.

از حکاکی های دیگر دوره ی ساسانی مهرهای استوانه یی متعددی است که بیشتر مربوط به خسروپرویز است، این مهرها بر روی عقیق و سنگهای گرانبهای دیگر به طرز جالب و زیبایی حکاکی شده و در حال حاضردر موزه ی ارمیتاژ لنین گراد نگه داری می شود.دقایق و ریزه کاری های هنر حکاکی این دوره حاکی از پیشرفت و تکامل آموزش هنری و وجود هنرمندان ماهر و چیره دستی است که از دانش های مربوط به این رشته از هنرها اگاهی کامل داشته ومدتها تحت نظر استادان فن به آموختن و فراگیری فنون لازم قرار می گرفتند.

منبت كاري مانند خاتم كاري در دوران صفويه راه پيشرفت و ترقي را به سرعت پيمود و هنرمندان منبت كار آثار بسيار زيبائي در اين دوره از خود باقي گذاردند؛ ولي در دوره قاجاريه به علت عدم توجهي كه به هنر و هنرمندان شد، اين هنر نيز در بوتة فراموشي ماند و رو به انحطاط نهاد، تا اين كه با ظهور سلسله پهلوي هنر منبت نيز مانند ساير صنايع مستظرفه مورد توجه قرارگرفت و موجبات احياي اين هنر فراهم گشت.

 

 

يك فرد با ذوق و علاقمند به اين هنر، اگر بخواهد براي اولين بار با فنون و اصول منبت كاري آشنا شود و به فراگرفتن اين هنر اشتغال ورزد بايد گام نخستين را از كوي طراحي بردارد و پس از آن با آشنائي كامل به انواع چوب‌ها و وسايل كار و آموختن فن درودگري، هنر مشبك را تعقيب و فنون موزائيك كاري، معرق كاري، رنگ كاري و رويه كوبي را فرا گيرد.

 

 

براي توضيح مختصر هر يك از فنون ذكر شده مي توان چنين گفت:

منبت كاري در دو نوع ريز و درشت برروي چوب و عاج و استخوان انجام مي شود و شامل مجسمه سازي، نيمرخ و تمام رخ، گلبرگهاي اسليمي، ختائي و غيره مي‌باشد.

مشبك كاري در تزيين قابها و ساير وسايل تجملي به كار برده مي شود و معمولاً بر روي چوبهاي گوناگون و عاج و استخوان انجام مي گردد.

معرق كاري و موزائيك كاري شامل قرار دادن چوبهائي به رنگهاي طبيعي و عاج و استخوان و صدف در كنار هم و به هم آميختن آنها و ايجاد يك سري نقشه هاي زيبا و بديع مانند اشكال گوناگون هندسي، برگ اسليمي، مينياتور و نظائر آن است.

رنگ كاري و رويه كوبي به منظور زيباتر ساختن و جلا بخشيدن به كارهاي منبت كاري است تقريباً مراحل نهائي كار است و در هنر تزئيني منبت مورد نظر هنرمندان و صاحبنظران اين فن مي‌باشد. رنگ كاري و رويه كوبي علاوه بر افزودن بر زيبائي اثر، چوب را از گزند رطوبت و گرما و نظائر آن حفظ مي‌كنند.

در بين شهرهاي ايران دو شهر آباده و شيراز از مراكزي است كه در آن منبت كاري و ساير رشته هاي اين هنر رواج بسيار دارد و مخصوصاً در شهر آباده هنر مزبور رونق بيشتري دارد.