هنر قالیبافی استان كرمانشاه

در استان كرمانشاه، دار قالیبافی داری است عمودی و یا ایستاده و نقوش به كمك گره ای تركی بر متن قالی نقش می بندد، شیوه بافت دوپودی است. بدین ترتیب كه پس از دوانیدن پود كلفت كه در اصطلاح محلی «تونه پو» نامیده می شود، به بافت یك رج گره اقدام می شود، و در انتها پود نازك یا شلیه پو را عبور می دهند. پشم مورد نیاز قالیها، ابتدا از احشام منطقه تأمین می شد، ولی امروزه به واسطة افزایش روند تولید و كمبود آن، از پشم كارخانه ای نیز استفاده می كنند.

تولید فرش سیدعبدالهی که بوسیله تولید کننده ای به همین نام درکرمانشاه آغاز شد وافزایش طرح های دیگرکه متأثر از نقوش فرش ساروق ، کرمان و بیجار بود در واقع نشان دهنده سابقه بافت فرش شهری کرمانشاه درآغاز قرن حاضر شمسی است.

 

به طور کلی، فرشبافی اصلی و واقعی کرمانشاه راباید درمناطق روستایی وریشه آن ها رادرپهنه گسترده قالی بافی عشایری جستجوکردکه به قالی بافی تاریخی وکهنسالی ایران می پیوندد.قالی بافی به صورت یک فعالیت جنسی، باارزش خودمصرفی وبا نقشه های بومی و محلی‌ از سالها پیش‌ دربسیاری‌ ازروستاهاو درمیان‌عشایر منطقه‌کرمانشاه وجود داشته‌است.

نقشه‌های‌ محلی‌شناخته‌شده که‌نام‌ روستاهای‌ معینی‌ را بر خود دارند،گواه بارزی بر این امراست.از این جمله اند نقشه های کیونانی، حسین آبادی، اکبر آبادی، وغیره که به نام روستاهای کیونان، حسین آباد و اکبرآباد نامیده شده است. روستاهایی که نامشان براین نقشه ها،نشسته، زادگاه این نقشه ها بوده اندویا ممکن است بافندگانشان دراین موردتقدم یامهارت بیشتری داشته اند.

 

ویژگی های قالی بافی سنتی درمنطقه کرمانشاه :
1. درهمه جازنان بافنده قالی بودند

2. قالی کمتر برای عرضه به بازار بافته می شد.

3. درهمه جا دارها ایستاده (عمومی) بود.

4. گره قالی ترکی، پرزقالی بلند وبه اصطلاح پرگوشت بود

5. نقش ها هندسی وبومی خودمنطقه ودرمسیرمواردی متأثرازنقش های بومی مناطق مجاور بود.

6. رنگ ها اغلب گیاهی ومعدنی بودودرمحل تهیه می شد.دراغلب نقاط محدودبه چند رنگ اصلی موجوددرمنطقه بود.

7. قالی ها رامعمولاً دراندازه های 5/1×3 -2×3 -1×25/1 وکناره به اندازه 1×5 ذرع می بافتند.

8. مواد اولیه آن به خصوص نخ پشم درهمان روستا تهیه می شدبه عبارت دیگر قالی بافی روستایی وایلی هم خودکفا وهم خودمصرف بود.

9. رج شماربین 20 تا 30 بوده است.

این ویژگی ها رفته یاتحولاتی که در امر قالی بافی بوجود آمد تغییر یافت. ازجمله:
1. تغییردرابزارکار= تنها تغییر عمده ای که دراین مورد دیده میشود،تغییر نوع داراست .به نظر بافندگان بادارهای جدید کارراحت تراست وقالی هم صاف تروبهترازکار درمی آید.

2. تغییردراندازه قالی = بافت قالی کناره کم شده است وعلاوه براندازه های معمولی بافتن قالی های بزرگ دراندازه پشتی رواج یافته است.دراندازه های:
90×75 -160×110- 250×140 -3×2

3. تغییر درنقش = درنتیجه جاذبه بازار ،نقش های معمول درمناطق دیگرنیزبه منطقه وارد وبافته می شود.

4. تغییر رج شمار = فرش ها با رجشمار بالاتراز30تا40بافته می شود.
 

در فرهنگ قالیبافی كرمانشاه، واژة «گل» به معنی نقش به كار برده می شود چنانكه در گل اكبرآباد (گل ترنجی) و غیره، منظور از گل، نقشه كلی قالی است. همچنین ریزه گل به معنی خرده نقشهاست . این نقوش كه ابداع و ارائة آنها اختصاص به بومیان منطقه دارد، با نامهایی گوناگون از نتوع و ویژگیهای مخصوصی برخوردارند، به طوری كه نمونة آنها را در دیگر مناطق نمی توان یافت. در میان این مناطق، منطقة كنگاور و دینور، محل تلاقی نقشهای مختلف مناطق مجاور است.

در این میان «نقش بازو بندی» كه آن را در بعضی روستاهای سنقر «شیرین شكر» هم می نامند، تنها نقش بومی است كه هنوز هم بازار خوبی دارد. نقشه های متداول و مرسوم در منطقه، از چندین نقش شناخته شده تشكیل یافته اند، و این نقشه ها عبارتند از: نقشه دار گل، بازوبندی سماوری، عبداللهی، اكبرآبادی، حسین آبادی، كیونانی كه به نام روستای كیونان از توابع دهستان بیلوار نامیده می شود، ولی در نزد تاجران و دلالان به نامهای خانم بافت و تخت جمشیدی نیز شهرت دارد.
هر یك از نقشهای مجموعه ای از خرده نقشها را در بر می گیرند. خرده نقشها نیز تعدادشان بسیار زیاد است كه به تعدادی از آنها اشاره می شود:
پنجه، حوض، ماسی (به معنی ماهی)، ملوچك (گنجشك)، ماهی، چراغ، ماه، خرس، قلاب، چكش، بازو (وردنه)، شمامه (دستنبو)، بازوبند، دارگل، بال، نان، ماه، شال، آفتابه، یقدان (صندوق و یخدان)، سماور، مسجد، پنجره، گل مروارید، گل زنگوله، گل جقه، پرچم.
در قالیبافی غیر از نقشه هایی كه فقط به منطقة كرمانشاه اختصاص دارند، نقوش غیر بومی دیگری نیز كه هر یك به منطقة مخصوصی تعلق دارند در بازار پذیرفته شده اند. این نقوش كه اكثراً به نام خاستگاه اولیه شان مشهورند عبارتند از: نقشة اُشبن كه متعلق به یكی از روستاهای نهاوند ،  نقشة جوزان مربوط به منطقة ملایر ، نقشة بُرچِلو كه مربوط به منطقة اراك، ماهی درهم كه در كردستان و ماهی نقش بومی بیجار است .

قطع دستبافهای تولیدی كه معمولاً در اندازه های 5/1*3 ذرع و 2*3 ذرغ و 1*25/1 ذرع (پنج چاركی) و كناره به اندازة 1*5 ذرع است، که امروزه با توجه به خواست بازار، تغییراتی یافته است.

منبع:kermanshahchhto.ir

ویدیو مرتبط :
علیرضا بهمنی قهرمان در رشته سنگ(استان كرمانشاه)

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آشنایی با هنر قالیبافی ایلام

نقطه اوج قالیبافی در ایران دوره صفویه است.

 

قالیبافی از جمله هنرهای اصیل و ارزشمندی است که سابقه ای بس طولانی در ایران دارد. این هنر اصیل با فرهنگ کهنسال این مرز و بوم پیوندی ناگسستنی داشته و در گذر قرنها یکی از دستاوردهای مهم ایرانیان محسوب شده و در حال حاضر جزئی از زندگی و فرهنگ جامعه ایران اسلامی بشمار می‌آید.

 

بدون تردید فرش علاوه بر ابعاد اقتصادی آن مظهری از هنر ملی و میراث فرهنگی کشور ایران اسن و حفظ و حراست و بسط و گسترش آن یک وظیفه ملی برای تمامی جامعه ایرانی است. پیوند بین آثار تاریخی و طرح‌ها و نقشه‌های فرش اصیل ایرانی نمایانگر ابعد فرهنگی این صنعت و بیان کننده نو آوری،خلاقیت و اوج شکوفایی هنر روستائیان و طبقات محروم است که با کمترین امکانات در طی قرنها به آفرینش جلوه هایی شگفت انگیز آن پرداخته اند.

 

قالیبافی از جمله هنرهای اصیل استان ایلام است.

 

قالیبافی ابتدا در میان ایلات و قبایل چادرنشین که کار اصلی و عمده آنان دامداری بوده است پدیدار شد و این مردمان پس از فراگیری فن رسیدن و بافتن آن،ابتدا بافت گلیم و بعدها بافت قالیچه‌های پشمی را فرا گرفتند. با کشف قالیچه معروف پازیریک، عقیده باستانشناسان بر این است که فرش پرزدار و گره دار بیش از 3 تا 4 هزار سال است که در ایران بافته می‌شده است.

 

نقطه اوج قالیبافی در ایران شاید بتوان دوره صفویه نامید چرا که در این دوره کارگاههای قالیبافی شاهی در اقصی نقاط بر پا شده بود و بازرسانی از کار این کارگاهها نظارت می‌کردند و قالی‌های بافته شده در این دوره زینت بخش موزه‌های دنیا است. در طی بررسی مکتوبات موجود در زمینه قالی بافی،مطلبی درباره قالیهای منطقه ایلام بدست نیامد.

 

چنانکه از مطالعات آنها بر می‌آید،این است که دست بافتهای اولیه کردی از تاریخ و قدمت چندانی برخوردار نبوده و به حدود صد سال گذشته باز می‌گردد.قابل ذکر است که مردم این مناطق کردنشین بدلیل سنت‌های عشایری دارای محصولات متنوعی از دست بافتها هستند.

 

 

نقوش قالی کردی منطقه ایلام (با توجه به تطبیق آنان با دست بافتهای عشایری فارس و لری) برداشتی ضعیف از دست بافتهای قشقایی است. به احتمال قوی این مسئله دلیل کوچ عشایری به دیگر مناطق غرب کشور است.در این جایجایی‌ها بافنده طرح را دیده و آن را در خود به کار می‌گرفته و یا از فرش دیگری عیناً بافته است. 

البته پرداختن موشکافانه به فرش ایلام نیاز به پژوهشی جداگانه دارد.

 

مواد اولیه قالی:

1-پشم

2-ابریشم

3-پنبه

4-نخ چله

انواع نخ چله:1- پنبه ای 2-ابریشمی 3-پشمی

در استان ایلام در قالی‌های کردی تنها از نخ پنبه ای استفاده می‌کنند

 

ابزار قالی بافی:

1-دار قالی:دار افقی-دار عمودی

ابزار‌های مثل قلاب-دفه-شانه-قیچی-کاردک از دیگر وسایل مورد نیاز برای بافت قالی می‌باشد.

 

انواع نقوش قالی کردی

 

نحوه بافت:

نوع گره در قالی‌های امروزی منطقه ایلام ترکی بافت بوده و رج شماره قالیها از 45 تا 65 رج می‌باشد.

روش بافت قالی به این صورت بوده که بعد از گلیم بافی ساده قالی با نخ پنبه ای پود گذاری شده و بعد از پودگذاری در هر رج یک پود سفت و نازک با دست از میان چله عبور داده می‌شود.

لازم به ذکر است بعد از اتمام هر رج اضافه پودها قیچی می‌شوند.

 

انواع نقشه‌های قالی

1-ربعی یا 4/1

2-نیمی یا 2/1

3-تمام یا سراسری

4-واگیره قالی‌های کردی قالیهای اصیل و قدیمی هستند که نقش آن نسل به نسل تا به امروز باقی مانده است.

 

آنچه مسلم است در نقوش قالی‌های کردی ایلام نفوذ نقش مایه‌های لری و قشقایی کاملاً هویدا است و با قالیچه‌های منطقه عرب چریانلو نقاط مشترک دارد. قالیبافان منطقه ایلام از پشت قالی‌ها قدیمتر گره‌ها را شمارش کرده و به همان تعداد روی چله قالی جدید گره زده می‌شود در بعضی از موارد بافنده نقش مایه‌های را به قالی اضافه یا حذف می‌کند.

 

مواد ذیل در تغییر کیفیت بافت مجدد قالی کردی تاثیر بسزایی دارد.

1-مهارت بافنده

2-رنگ الیاف

3-سلیقه بافنده

4-جنسیت الیاف

5-فرسودگی قالی الگو قالی‌های کردی جنبه تولیدی نداشته و صرفاً جهت مصرف خانوارهای روستایی و عشایر بوده است ابعاد انها معمولاً در اندازه‌های قالیچه ای می‌باشد و استاندار مشخصی برای قالیها وجود ندارد.

قالی‌های کردی تنها در تنگناهای اقتصادی که خانواده‌ها با آن روبه رو می‌شوند فروخته می‌شود.

 

 

انواع نقوش قالی کردی

1- نقش حوضی: رایج‌ترین نقش فرش‌های قایهای کردی در ایلام نقشه حوضی یا ترنج ترنج می‌باشد که از پانصد سال قبل از میلاد مسیح در بسیاری از مناطق مرسوم بوده و نمونه ای از آن در موزه ارمیتاژ نگهداری می‌شود.

 

2- نقش گل هشت پر:این نگاره قدیمی‌ترین نقش متداول در قالی‌های عشایری است و پراکندگی ان از دیگر نگاره‌های مشترک آنها چندین بار بیشتر است.این نقش مایه بیش از دو هزار چهار صد سال است که به همین صورت و بدون تغییر در قالی‌های عشایری ایران مورد استفاده قرار گرفته است.

 

3- نقش خراسانی:نش مایه ای است که از یک لوزی میانی تشکیل شده که از هر ضلع آن سه نگاره قلاب مانند منشعب شده است.این نقش مایه یکی از صورت‌های مختلف معروف به خراسانی است که در این نقوش قلاب مانند ساده شده،سر و گردن حیوانات است که به شیوه بسیار متنوع به ویژه برای آراستن ترنجهای لوزی شکل از آن استفاده می‌کنند.

 

4- نقشه بوته سه گل

 

5- نقش گل شطرنجی: این نقش خود به سه نوع دیگر تقسیم می‌شود: شطرنجی شهری-شطرنجی ساده-شطرنجی پله ای

 

6- نقش بته جوجه واژه جاجیم که در اصل جاجم خوانده می‌شودو ظاهراً لفظ ترکی است چون تا با امروز در آسیای صغیر و قفقاز و ترکمنستان همان جاجم گویند و در زبان فارسی نیز واژه جاجیم و جاجم زودتر از سده دهم هجری ضبط نشده است در جاجیم برای پیداری کردن طرح و نقش از تار نیز همچون پود کمک می‌گیرند گه بر خلاف گلیم که هر دو رویه آن پود هست و تارها پیدا نیست.

 

جاجیم دستبافی است که به هر دو رویه آن تارها آشکار است. به حکم کاربرد تارها رنگارنگ و نقش پرداز روش طراحی جاجیم سوای نقش پردازی گلیم است چرا که جهت امتداد طرح و نقش به تبع جهت امتداد رشته‌های تار ناگزیر قائ است و از درازا به همین سبب نقش پردازی جاجیم منحصر است به نقش محرمات قائم(راه راه) طرح‌های چهار خانه و شطرنجی و طرح‌های سراسری که در جهت قائم قابل امتداد می‌باشد. در گویش ایلامی طره‌ها و نقش‌ها به این نامها خوانده می‌شود. 3 بنی-5 بنی-7 بنی-خانه خانه-راه راه

 

آشنایی با هنر قالیبافی استان ایلام

 

منبع:negahmedia.ir