مریلا زارعی: با وضعیت فعلی سینما ،ستاره مفهومی ندارد

 

 

 

 

«مریلا زارعی» بازیگری را در سال 1374 از تلویزیون و مجموعه کاراگاه آغاز کرد و چندسال بعد در سینما به اوج رسید. او سال 83 در نخستین تجربه تئاتری حود به نام «یک زن، یک مرد» نیز خوش درخشید و به مخاطبان خود نشان داد . زارعی پس از 6 سال دوری از تئاتر این شب­ها در نمایش «رویای هالیوود» نوشته «نیل سایمون»، به کارگردانی «نادر برهانی مرند» در تماشاخانه ایرانشهر ایفای نقش می کند.

 

به نقل از روابط عمومی نمایش رویای هالیوود مریلا زارعی در پاسخ به سوالی درباره اینكه چه عواملی باعث می شود که بازیگری مثل شما با فعالیت های مداوم در سینما، به سمت تئاتر ترغیب شود و مسائل و مصائبی را تجربه کند که در سینما وجود ندارد. گفت :نمی دانم واقعا چه چیزی باعث می شود اما دلیلی هم نمی بینم که ممکن باشد بازیگر سینما را از تئاتر باز بدارد و این تمایل را در او بکشد. این میل در همه بازیگرانی که به نوعی خواستگاه تئاتری دارند و یا به این هنر علاقه دارند و یا فکر می­کنند که تئاتر برای قدرت بازیگری آن ها مفید است، وجود دارد و قطعا کار در تئاتر را دوست خواهند داشت. اگر منظور شما مسئله زمان و وقت برای بازیگر پرکار در سینما است باید بگویم اگر بازیگری خودش خواسته باشد در سینما پرکار باشد کار در پروژه تئاتر برایش سخت خواهد بود اما من هر چند وقت یکبار سعی دارم که مدت زمانی را در سینما به خودم استراحت دهم و اگر کار خوبی در تئاتر بهم پیشنهاد شد قبول کنم. چندسال پیش هم همین اتفاق افتاد که برای تمرین و اجرای نمایش خانم حاجیان به نام «یک مرد، یک زن» نوشته برشت، دقیقا یک سال کار سینمایی قبول نکردم و شش ماه با گروه تمرین کردم که البته کار سنگینی بود و انرژی بیشتری می طلبید. به نظرم وقتی این فرصت و امکان برای بازیگر سینما پیش بیاید مثل یک ریکاوری و فکر می کنم روی صحنه بودن علاقه همه بازیگران باشد.

زارعی درباره علت همكاری خود با برهانی مرند گفت : من کارهای ایشان را دیده بودم و با نوع نگاهشان به تئاتر آشنایی داشتم ولی آنچه بیشتر به پذیرفتن این نقش ترغیبم کرد متن نمایشنامه بود چون رویکردی که به مقوله بازیگری در سینما دارد، برای شخص مریلا زارعی جذاب بود و دوم گروهی که قرار بود این کار را بازی کنند ترغیبم کردند. مثل آقای «رضا بابک» که تقریبا بعد از 15 سال می خواستم با او هم بازی شوم و همین طور خانم ماهیان. به هر حال من همیشه سعی می کنم یاد بگیرم و عوامل اولیه ای که در پیش رویم بود تا بتوانم قضاوت کنم و تصمیم بگیرم، نمره های بالایی داشتند. شاید در مورد برهانی بر اساس کارهای قبلی شان قضاوت کردم ولی در مورد این کار خاص، ریسک را پذیرفتم چون کار ویژه ای است و مطمئن بودم با اعتقاد و اعتمادی که دارم پیش می روم، هر نتیجه ای که داشته باشد برای خود من به شخصه به عنوان بازیگر مفید است.

وی ادامه داد :با قاطعیت می گویم که به نتیجه ای که می خواستم رسیده ام یعنی حس و حالی که می خواستم داشته باشم را درک کرده­ام حالا اینکه چقدر به ذهنیت کارگردان نزدیک شده ام، چقدر کار در کل خوب از آب در آمده یا نه واقعا نمی توانم نظر بدهم.

زارعی درباره آشنایی خود با آثار نیل سایمون می گوید با نمایش «پابرهنه در پارک» که نسخه سینمایی اش را دیده بودم و چند ترجمه را آقای زرگر(مترجم رویای هالیوود) در اختیار من گذاشتند که متأسفانه هنوز فرصت نکرده­ام بخوانمشان آشنابودم

وی درباره تفاوتهای ستاره سینما بودن با ستاره بودن در تاتر گفت :نمی توانم بگویم چه فرقی می کند. هم فرق می کند و هم نه! چون اصولا با این وضعیت فعلی که در سینما رایج است چندان مفهوم ستاره را نمی فهمم. شاید بهتر باشد این کلمه وقتی معنی شود که همه ابزار در دست ما، به استاندارد نزدیک تر باشد. وقتی ما در قالب و محدودیت کار می کنیم به طبع نمی شود وارد جزئیات شد و حرف زد. مفهوم ستاره در تئاتر را دقیقا نمی دانم ولی می دانم که بازیگر خوب در تئاتر و در سینما هیچ فرقی ندارند و فقط مدیوم هایشان فرق می کند. به نظرم ظرف بازیگر تئاتر غنی تر است و به همین دلیل کیفیتی هم که ارائه می دهد، خوب است.

زارعی درباره اینكه خیلی ها معتقدند بازیگری در این دو رسانه متفاوت است و به همین دلیل قابل مقایسه نیستند گفت :من به حرفی که می زنم اعتقاد دارم چون تئاتر تمام قد یک بازیگر را عرضه می­کند اما در سینما تکنیک، سلیقه کارگردان و بسیار عوامل فنی دیگری دخیل هستند که ممکن است باعث شوند چیزی را از پرده دریافت کنی که در واقعیت وجود نداشته است اما در تئاتر این طور نیست؛ تئاتر تمام قد بازیگری است که اگر کسی در آن به شکل عالی و درخشان که شما به آن می گویید ستاره، ظاهر شود، بازیگر بهتری است.

وی ادامه داد : در سینما چون دوربین، قاب، لنز، اندازه، فاصله، نور و ... دخیل هستند، جنس خاصی از بازی با ظرایف خودش لازم است اما این، در پایه و معنا تأثیری نمی گذارد. فکر می کنم بازیگر خوب تئاتر هم دانش این را دارد که در مقابل دوربین در چه زاویه ای، با چه فاصله ای و چه نوع بازی را ارائه دهد. این بستگی دارد که بازیگر بداند در چه مدیومی قرار گرفته و بر اساس آن توانایی­هایش، نگاه و صدا و ... را تنظیم کند.

بازیگر نمایش رویای هالوید در پاسخ به سوالی درباره این كه نگاه نیمه خصوصی مجموعه ایرانشهر به تئاتر چه تأثیری بر تئاتر دارد و کارکردن در این سالن برای اولین بار چه تجربه­ای را برای وی داشته است می گوید:تئاترشهر فضای خاصی دارد که برمی گردد به حضور مخاطبش و مجموعه فضای اطراف آن. محیط آنجا پر از علاقه مندان، دانشجویان و هنرمندانی است که به نوعی با تئاتر درگیرند ولی در ایرانشهر مخاطب از همه قشری می آید و این تمرینی است که فرهنگ تئاتر دیدن را میان خانواده ها ترویج کنیم؛ مثل تئاترشهر نباشد که اغلب مراجعه کنندگان آن حتما یک ارتباط و وابستگی با مقوله هنر دارند. ما باید تئاتر را در سبد کالای خانواده جای دهیم و فکر می کنم این تئاتر خصوصی یا نیمه­خصوصی یا هرچه که اسمش هست دارد فرهنگ سازی می کند. این مسئله روی تئاترشهر هم تأثیر می گذارد و آن را پررونق تر از پیش خواهد کرد. قطعا در آغاز هر کاری برداشتن قدم های اولیه سخت تر است چون تا پیش نرویم مشکلات دیده و در نهایت حل نمی شوند و اگر حل نشوند فکر می کنم آدم هایی که این تجربه را آغاز کرده اند، جزو فداکارانند.... / خبرگزارى ایلنا

ویدیو مرتبط :
شوکه شدن مریلا زارعی در جشن منتقدان سینما

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

این ستاره های معروف چرا ازدواج نمی کنند؟/از حامدبهداد و بهرام رادان تا نیکی کریمی و مریلا زارعی و...

حامد بهداد، ستاره محبوب سینمای ایران که این روزها ۴۱ ساله شده، هنوز تصمیمی برای ازدواج ندارد و می گوید: «اگرچه ازدواج یک روش درست زندگی است، اما با سبک زندگی این روزهایم هماهنگ نیست. من دوست دارم ازدواج کنم و بچه دار شوم اما الان شرایطم مناسب نیست. در هیچ کجا از این شهر، هیچ کورسویی از دوست داشتن در یک حریف و همراه نمی بینم».

بهرام رادان، بازیگر ۳۶ ساله که اخیرا از سوی وب سایت تخصصی در حوزه مد فعالیت می کند، جزو «خوش قیافه و خوش پوش ترین بازیگران مرد جهان» قرار گرفته، با این که امیدوار است ازدواج پر سر و صدایی داشته باشد، اما تاهل را مانع فعالیت های حرفه ای اش می داند و می گوید: «تابه حال برایم پیش نیامده که گوشه ای از ذهنم را به ازدواج اختصاص دهم. منظورم این است که هنوز موضوع آنقدر جدی نشده که بروم زیرساخت های زندگی را آماده کنم تا بتوانم ازدواج کنم. اگرچه همیشه طرفدار یک زندگی سالم خانوادگی بوده و هستم».

نیکی کریمی، ستاره ای با بیش از دو دهه فعالیت بازیگری، حتی این روزها که به پایان چهل و سه سالگی نزدیک می شود، به سوالاتی که درباره ازدواجش باشد، این طور پاسخ می دهد: «این سوال ها به دور از نزاکت است!». اما مهرانه مهین ترابی جزو معدود بازیگرانی است که از صحبت درباره دلایل تجردش امتناع نمی کند و خیلی راحت می گوید به نفع موفقیت شغلی اش از ازدواج چشم پوشیده: «ازدواج را دوست داشتم، اما باید تنها می ماندم. من هم عاشق فرزند هستم و دوست دارم برای افراد خانواده ام آشپزی کنم. اما از آنجا که بازیگری وجودم را ساخته بود، نمی توانستم به راحتی از حرفه ام بگذرم.»

هانیه توسلی، چهره آشنای سینمای ایران، امسال ۳۶ ساله می شود اما همچنان معتقد است: «ازدواج و مادر شدن به نظر من فداکاری بزرگ و مسئولیتی سنگین است؛ من هنوز این قدرت را در خودم نمی بینم.» از دیگر چهره های مجرد که به رغم موقعیت پر سر و صدایش، تقریبا هیچ وقت درباره دلایل مجرد ماندن و شرایط ازدواجش حرف نزده، احسان علیخانیِ سی و سه ساله است. محمد رضاگلزار هم که با فیلم سام و نرگس به سینمای ایران وارد شد و با فیلم بوتیک، گل کرد، ۳۸ ساله است اما می گوید: «ازدواج چیزی نیست که دنبالش بروم. وقتش که بشود، خودش پیش می آید. سروقتش!».

پارسا پیروزفر، مریلا زارعی، مهراوه شریفی نیا، مصطفی زمانی و... همه جزو ستاره های مجردی هستند که هنوز تن به ازدواج نداده اند. درست است که ازدواج، به دانش، مهارت، مشاوره، تجربه و آمادگی های مالی و اجتماعی نیاز دارد و یک جورهایی مهم ترین انتخاب زندگی هر شخص به حساب می آید اما آیا واقعا هنرمندان ما که الگو و الهام بخش جامعه، به ویژه قشر جوان هستند، با وجود سن بالا و موفقیت های مالی و حرفه ای، هنوز آماده نیستند یا بی تعارف دچار ازدواج گریزی شده اند؟ و این موج ازدواج گریزی، تا کجا پیش می رود؟ آیا دامن جوانان و نوجوانانی را که سلبریتی ها، حکم تبلور آمال و آرزوهای برآورده نشده شان را دارند هم می گیرد؟
 
محبوبیت با اخلاق مداری و خانواده دوستی
در کنار ستاره های مجرد، چهره هایی هم هستند که با وجود مشغله و موفقیت های چشمگیر حرفه ای، در سن مناسب، تشکیل خانواده داده اند و زندگی خانوادگی را همراه و همپای زندگی حرفه ای پیش برده اند و این روزها، یکجورهایی نماد و سمبل خانواده مداری به حساب می آیند و اتفاقا همین خاصیت خانواده دوستی، دلیل محبوبیت بیش از پیش آن هاست. شهاب حسینی و همسرش با یک زندگیِ مشترک ۱۸ ساله و یک فرزند، لیلاحاتمی و علی مصفا، مهدی پاکدل و بهنوش طباطبایی، ترانه علیدوستی، امین زندگانی و الیکاعبدالرزاقی و... از این دسته اند. اما به نظر می رسد این عده در برابر تعداد زیادی از ستاره ها که یا تن به ازدواج نداده اند، یا بعد از مدتی جدا شده اند، در اقلیت باشند. برای ما ایرانی ها که دین و دستورات دینی، جزء جدانشدنی لحظه هایمان است و در تار و پود زندگی مان ریشه دوانده، اخلاق مداری و پایبندی چهره های محبوب جامعه به توصیه های دینی و اخلاقی، اهمیت زیادی دارد. دین اسلام، ازدواج صحیح و به هنگام را تکمیل کننده دین و ضامن سعادت و خوشبختی انسان می داند. شاید وقتش رسیده، سلبریتی های ایرانی هم، با درکِ موقعیت حساسی که در جامعه دارند، به ازدواج و تشکیل خانواده و زندگی در چارچوب سالم خانواده فکر کنند. مطمئنا با این تغییر، محبوبیتشان دوچندان خواهد بود. البته ذکر این نکته لازم است که ما انگیزه تجرد آن ها را قضاوت نمی کنیم اما از کنار تأثیرش بر جامعه نمی توان گذشت!
اخبارفرهنگی - خبرآنلاین