مجری «شهر باران» و شباهت به محمدرضا گلزار

روزنامه تماشا: او این روزها با اجرای «شهر باران» در لحظات افطار از شبکه یک سیما مهمان خانه های ماست و در همین چند روز اول توانسته خوش بدرخشد. شهریار ربانی، مجری جوان ویژه برنامه افطار شبکه اول سیما که شباهت جالبی هم به محمدرضا گلزار دارد می گوید ماه رمضان جشن الهی است و باید برنامه ای برای مردم ساخت که افسرده نباشد.

برای شروع خودت را برایمان معرفی کن.

- چهاردهم شهریور 1361 در تهران به دنیا آمده ام. دیپلم ریاضی دارم اما به دلیل علاقه ای که به هنر داشتم، در دانشگاه هنر تهران و در رشته گرافیک ادامه تحصیل دادم و لیسانسم را در این رشته گرفتم. برای مقطع کارشناسی ارشد هم مهندسی منابع طبیعی را انتخاب کردم.

چی شد که وارد تلویزیون شدی؟

- از سال 84 وارد واحد دوبلاژ سازمان صدا و سیما شدم. سال 90-89 با اجرای برنامه صبحگاهی شبکه سه سیما وارد حوزه اجرا شدم. در این مدت در شبکه های یک، دو، ورزش، شما و ... برنامه های مختلفی را اجرا کرده ام.

و چه اتفاقی افتاد که برای اجرای «شهر باران» انتخاب شدی؟

- اجرای ویژه برنامه نوروز 92 شبکه یک برعهده من بود و از این طریق با شبکه یک وارد هنمکاری شدم. با اجرای این برنامه بود که با دوستان شبکه یک آشنا شدم. در حال حاضر هم در برنامه «شهر باران» با احسان ارغوانی عزیز همکاری می کنیم.

امسال «شهر باران» خیلی دیده شده، فکر می کنی نقطه قوت این برنامه چیست که توانسته به عنوان رقیب یک برنامه قدیمی مثل ماه عسل مطرح شود؟

- خوشحالم که برنامه دیده می شود و مردم دوستش دارند. شاید علتش این است که برنامه فضای راحت و شادی دارد. به نظرم ماه مبارک رمضان یک جشن الهی است. در حال تولید برنامه ای هستیم که فضای سنگینی ندارد و در واقع افسرده نیست. فکر می کنم در این روزگار مردم دوست دارند برنامه ای را تماشا کنند که فضای شادتر و خودمانی تری داشته باشد.

در «ماه عسل» ترکیب مهمان ها و نوع اجرا طوری است که اغلب برنامه سنگین و غم انگیز می شود. این اتفاق در اجرای تو دیده نمی شود، در این مورد برایمان بگو.

- ببین اگر مهمانی در برنامه حضور پیدا کند که به سمت یک فضای احساسی و عاطفی برود ما از این فضا استقبال می کنیم اما به آن دامن نخواهیم زد. مثلا آقای سعید شهروز در برنامه ما شرکت کردند و به صورت کاملا خودجوش گریه کردند، ما هم با بغض ایشان بغض کردیم. در نهایت همانطور که گفتم اگر مهمانی داشته باشیم که فضای عاطفی داشته باشد، دست رد به او نمی زنیم اما فضای کلی برنامه به این شکل نیست که تلاش کنیم اشک مهمان و مخاطب را دربیاوریم. فکر می کنم برنامه ای در آن فضا در شبکه سه در حال پخش است و مخاطب حق انتخاب دارد که کدام فضا را انتخاب و تماشا کند.

شهریار ربانی شباهت جالبی به محمدرضا گلزار دارد، این موضوع را قبول داری؟

- نمی دانم چرا می گویند چنین شباهتی وجود دارد (خنده) شخصا شباهت زیادی حس نمی کنم.

نظرت در مورد این مقایسه ظاهری چیست؟

- آقای گلزار انسان جذاب، خوش تیپ و خوش چهره ای هستند اما به شخصه چنین شباهتی حس نمی کنم و فکر می کنم هر کسی چهره و استایل خاص خودش را دارد.

با توجه به این شباهت دوست نداری وارد سینما شوی؟

- راستش خیلی وقت پیش و قبل از اینکه وارد تلویزیون شوم، بازیگری را تجربه کرده ام و هنوز هم با دوستانی که در این حوزه دارم در ارتباطم اما این روزها دغدغه بازیگری ندارم. در نهایت باید بگویم علاقه ام به بازیگری به شباهتی که می گویی ارتباطی ندارد.

چرا به بازیگری به صورت جدی نگاه نمی کنی؟ به هر حال بازیگری یک پله بالاتر از اجراست...

- هر کاری شأن و منزلت خاص خودش را دارد وهیچ کاری نسبت به کاری دیگر ارجحیت ندارد. البته شاید پول و شهرت بیشتری در بازیگری و سینما وجود داشته باشد. همانطور که گفتم به بازیگری علاقه دارم اما گاهی دست سرنوشت انسان را به سمتی می برد که شاید هدف اصلی او نیست.

روزنامه هفت صبح: هر چند شهریار ربانی مجری برنامه هایی چون «کوچه باغ» و «سینمایش»، همین چند ماه پیش اجرای ویژه برنامه نوروز شبکه یک را به عهده داشت تا تجربه اجرای مناسبتی را در کارنامه اش داشته باشد اما مناسبت رمضان و یک ماه با مخاطبان روزه دار بودن کار سخت تری است. کاری که خیلی ها در درست به سرانجام رساندن آن ناموفق بوده اند. ربانی که این شب ها با برنامه شهر باران» قبل از افطار میزبان مخاطبان شبکه یک سیماست در گفتگو با هفت صبح از اولین تجربه ماه رمضانی اش بیشتر می گوید.

شما تجربه کار در برنامه «سینمایش» و اجرای ویژه برنامه شبکه نمایش در جشنواره فیلم فجر را داشته اید، حالا سر از برنامه «شهر باران» که حال و هوای ماه رمضانی دارد درآوردید. خیلی برایتان مهم نیست در یک زمینه خاص به اجرا بپردازید؟

- خب من کارم را به عنوان مجری برنامه های اجتماعی آغاز کردم که اجرای برنامه «کوچه باغ» در شبکه سه نمونه ای از آن است. حتی زمانی که به شکل جدی برنامه صبحگاهی شبکه ورزش را هم اجرا می کردم باز هم درون مایه برنامه اجتماعی بود اما در مورد «سینمایش» یا اجرای برنامه در زمان جشنواره فیلم فجر باید بگویم که من به عنوان بازیگر در سینما بوده ام و حتی تجربه فیلمسازی هم داشته ام به همین دلیل به نظرم می توانم در این دو حوزه همزمان برنامه ای را اجرا کنم ولی این مسئله فقط در مورد این دو حوزه است.

یعنی خود شما هم مخالف این هستید که مجری ها در هر برنامه ای با هر ژانری حضور پیدا کنند؟

- اسمش را مخالفت یا موافقت نگذاریم. به نظرم وقتی کسی شروع به اجرا می کند تا قبل از معروف یا چهره شدن بد نیست که ژانرهای مختلف را تجربه کند. چون هم باعث می شد توانایی های خودش را بهتر بشناسد و هم اینکه این تجربه ها باعث می شود اطلاعاتش درخصوص ژانرها و آدم هایی که در دایره های مختلف ورزشی، فرهنگی، سیاسی یا اجتماعی قرار می گیرند بیشتر شود. نتیجه ای این تجربه ها این می شود که در یکسری برنامه های ترکیبی مثل ویژه برنامه نوروز که از هر قشری ممکن است مهمان داشته باشید آمادگی بیشتری برای روبرو شدن با هر مهمان داشته باشید اما زمانی که معروف شدید دیگر باید ثبات داشته باشید. هر چند به نظرم اگر کسی توانایی این را داشته باشد که در چند ژانر مختلف هم به اجرای برنامه بپردازد هیچ اشکالی ندارد.

زمانی که شما وارد برنامه ای می شوید که قرار است قبل از افطار از شبکه ای سراسری روی آنتن برود قطعا میزان مخاطبتان با برنامههای صبحگاهی یا اجرا در شبکه هایی مثل ورزش و نمایش که هنوز آنچنان سراسری نشده اند بسیار بیشتر است. برای برقراری با این مخاطب زیادتر در برنامه ای خاص تر قاعدتا بایدب رنامه ریزی دقیق تری بکنید. این برنامه ریزی را برای «شهر باران» داشتید؟

- خب داستان حضور من در «شهر باران» کمی متفاوت است. نزدیک به 10 روز قبل از ماه رمضان به من پیشنهاد اجرای این برنامه را دادند ولی بعد ازت آن خبری نشد تا اینکه دو ساعت قبل از شروع اولین برنامه به من گفتند باید روی آنتن بروم. خب در این شرایط فرصتی برای برنامه ریزی های از قبل تعیین شده وجود نداردت اما شخصا در همان دو ساعت خیلی سریع به این فکر کردم که چه باید بکنم. پس از اجرای اول هم کمی فرصت پیدا کردم تا در اجرایم تغییراتی که لازم است را تا جای ممکن اعمال کنم.

شما اصولا از آن دسته مجری هایی هستید که فقط به اجرای برنامه فکر می کنند یا برای کلیت برنامه از جمله جنس مهمان ها، موضوعی که قرار است در برنامه مطرح شود و غیره م سعی می کنید نظر دهید و در کلیت برنامه تاثیرگذار باشید.

- قطعا سعی می کنم شبیه دسته دوم باشم. برنامه های این چنینی نیاز دارد که همه عوامل گروه به صورت تیمی برای جلو بردن برنامه همفکری کنند. مثلا در همین برنامه شهر باران چندین مهمان بوده که به نظرم حضورشان خیلی می توانسته به جذابیت برنامه کمک کند، من پیشنهادهایم را داده ام ولی خب بنا به هر دلیلی این اتفاق رخ نداده است. البته اینها در حد پیشنهاد است و من بیشتر سعی می کنم تمرکزم را صرف اجرای برنامه کنم.

حرف از کار تیمی زدید. مثلا در «شهر باران» اگر مهمانی دعوت کنند که شما خیلی موافق حضور آن مهمان نباشید یا آن را مناسب با برنامه ندانید مخالفت خود را با این قضیه اعلام می کنید؟ آن هم به عنوان تضوی از یک تیم؟

- این مسئله را قبول ندارم که مهمانی به درد برنامه ای نخورد، به نظرم هر مهمانی می تواند برنامه را جذاب و دیدنی کند به شرطی که شما بدانید از چه منظری با مهمان برنامه به گفتگو بنشینید.

خب در «شهر باران» شما چقدر سعی کرده اید با مهمان هایی که به برنامه می آیند از منظر و موضوع متفاوتی برخورد کنید؟

- قطعا تمام تلاشمان را کرده ایم ولی نکته مهمی که خوب است هم شما و هم مخاطبانتان بدانید این است که ایجاد لحظات متفاوت و جذاب با یک مهمان مستلزم این است که شما شناخت کافی از آن مهمان داشته باشید. این شناخت کافی هم از مطالعه و جستجو در خصوص مهمان برنامه به وجود می آید. پس اولین نکته داشتن زمان برای تحقیق در خصوص مهمان برنامه است و دقیقا بزرگترین مشکل ما و بسیاری از برنامه های شبیه ما این است که خیلی دیر مهمانان برنامه قطعی می شوند. این مسئله باعث می شود ما زمان کمی برای طراحی سوالات متفاوت تر و در نتیجه به وجود آوردن فضایی نو و جد ید در صحبت با مهمان داشته باشیم.

چقدر به بازخوردهایی که پیرامون اجرای شما می شود توجه می کنید؟

- خیلی زیاد. در همین برنامه «شهر باران» من تمام ایمیل ها و پیامک هاییکه به برنامه می رسد را می بینم و می خوانم و گاهی نکات بسیار جالب و ریزی از آن درمی آورم. ضمن اینکه همیشه یکسری دوستان و اطرافیانم هستند که در نقاط مختلف ایران زنئدگی می کنند و در خصوص اجرای برنامه هایم نظر می دهند.

خب تا الان اگر بخواهید خیلی منصفانه به بازخوردهایی که از اجرا در شهر باران داشته اید نگاه کنید. این بازخوردها مثبت بوده یا منفی؟

- خدا را شکر که نظرات بیشتر مثبت بوده ولی آنهایی که کارهای قبلی من را دیده اند. معتقد که یک مقدار اجرای من در شهر باران متفاوت با کارهای قبلی است و کمی مثل آن کارها اجرا نمی کنم.

چرا؟

- یک مقدار شرایطی که در استودیوی پخش با آن مواجه هستم باعث شده دست و پایم کمی بسته تر باشد و تا حدودی از اجراهای قبلی ام دورتر شوم. البته این مسئله هیچ ربطی به محدودیت های سازمان و مثلا محدودیت برای اجرای برنامه های مذهبی و اختلاف با این و آن ندارد.

گاهی مجری ها برخی برنامه ها را به گونه ای اجرا می کنند که خیلی زود مخاطب آن برنامه ها را فقط با وجود آن مجری خاص می پذیرند. «کوله پشتی» با اجرای فرزاد حسنی و «ماه عسل» با اجرای احسان علیخانی از مهمترین نمونه های اینگونه برنامه هاست. فکر می کنید از دسته مجری هایی باشید که بتوانید برنامه ای مثل «شهر باران» را تبدیل به برنامه خودتان کنید و مجری ثابت آن شوید. یا کلا برایتان این ثبات در اجرای یک برنامه و در اولویت کاری نیست.

خب دو نکته در این خصوص وجود دارد که خیلی اوقات مغفول می ماند. اول اینکه در این برنامه ها و بسیاری از برنامه هایی از این دست، مجری ها علاوه بر اجرا معمولا در زمینه تولید کارت هم فعال بوده اند حالا چه به عنوان طراح و چه به عنوان تهیه کننده، این باعث می شود بتوانند ایده پردازی کنند و یک اطمینان خاطر ضمنی از اجرایی شدن ایده هایشان داشته باشند. نکته دوم هم این است که در این برنامه ها عموما یک تیم مشخص برنامه را تولید می کنند یعنی همه عوامل یا اکثر قریب به اتفاق عوامل پس از پایان یکسری برنامه برای آغازغ سری جدید باز هم کنار هم قرار می گیرند.

ولی مثلا «شهر باران» که فکر می کنم چهارمین سال است که روی آنتن شبکه یک می رودهر سال با عوامل کاملا متفاوتی ساخته و پخش می شود. یعنی پس از پایان هر سری برنامه مجری، تهیه کننده، تصویربردار و همه عوامل تولیدی دیگر هر کدام به سمت و سویی می روند و مشغول کارهای دیگر می شوند. سال بعد هم این برنامه بخواهد روی آنتن برود هیچ تضمینی وجود ندارد که باز هم این عوامل دور هم جع شوند. این عدم ثبات در اعضای تیم تولیدی یک برنامه باعث می شود شما نتوانید برنامه ریزی بلندمدتی برای آن نداشته باشید و خب در این شرایط آن امضایی که شما اشاره کردیددر برنامه ای مثل «شهر باران» با رویه ای که دارد شکل نمی گیرد ولی در کل خودم خیلی دوست دارم برنامه ای به این شکل داشته باشم.

الان تقریبا دو سوم ماه رمضان را گذرانده ایم و قطعا راحت تر می شود درخصوص نقاط ضعف و قوت برنامه صحبت کرد. خودتان فکر می کنید مهمترین نقطه ضعف «شهر باران» در چیست؟

- در مورد نقاط ضعف شخصا صحبت های زیادی دارم اما به نظرم الان وقت آن نیست که از این صحبت ها شود، به هر حال برنامه در حال پخش است و صحبت درخصوص ضعف های برنامه می تواند انگیزه ها را از بین ببرد.

فکر می کنید در بین دیگر برنامه های مخصوص افطار «شهر باران» چه جایگاهی در بین مخاطبان پیدا کرده است؟

- راستش در وهله اول کمی غیرمنطقی است که «شهر باران» بخواهد یا بتواند با برنامه های قدیمی تری که وقت افطار پخش می شود و مخاطبان خود را از سال های پیش جمع کرده، رقابت کند. البته معتقدم این کار شدنی است ولی انجام آن بسیار سخت است اما «شهر باران» با شرایطی که دارد بتواند تنها 10 درصد از مخاطبان برنامه های قدیمی تر و پربیننده تر را هم به سمت خود جذب کند، کار بزرگی انجام داده، کاری که به نظرم الان انجام شده است.