بچه های این ستاره ها کپی خودشان هستند!

1. وقتی که «برد پیت» به نمایندگی از همسرش که در آن زمان در بستر بیماری به سر می برد، همراه با سه فرزند خود در مراسم اولین اکران فیلم «ناشکسته» حضور پیدا کرد. شایلو کوچولو توجه زیادی را به خود جلب کرد، نه فقط به خاطر کت و شلوار سیاه پسرانه ای که پوشیده بود، بلکه به خاطر اینکه شباهت بسیار زیادی به مادرش، آنجلینا جولی، داشت.

 

 

2. به نظر می رسد «ویل» و جادا ژن هایی قوی دارند، فقط یک نگاه به بچه هایشان بیندازید!  ویلو و جیدن اسمیت نسخه های کوچک پدر و مادرشان هستند و تری هم که از همسر قبلی ویل، شری فلچر، است شباهت بسیار زیادی به پدر و مادرش دارد.

 

 

3.  انگار آوا هرچقدر بزرگتر می شود به مادر اسکاری اش ، «ریس ویترسپون»، شبیهتر می شود. او هیچ شباهت ظاهری به پدرش، «رایان فیلیپ»، ندارد.

 

 

4. بلوآیوی نه تنها یکی از شیکپوش ترین کودکان هالیوودی است، بلکه فتوکپی برابر اصل پدرش، «جی زی»، نیز هست. البته در این مورد شاید اگر به مادرش بیانسه شبیه بود می شد گفت خوش شانس تر است!

 

 

5. «کیت هادسون» بهترین ویژگی های مادرش، «گلدی هاون»، را به ارث برده است: لبخندی زیبا، موهایی طلایی و البته استعدادی سرشار

 

 

6. «اوا آموری» دختر بزرگ «سوزان ساراندون» این هنرپیشه پرقدرت هالیوود به اندازه کافی در مرکز توجه قرار می گیرد، ولی اگر غیر از این نیز بود شباهت انکارناپذیری که به مادرش دارد توجه همه را به او جلب می کرد.

 

 

7. «کالین هنکس» با وجود شباهت بسیار زیادی که به پدرش «تام هنکس» دارد، توانسته است بدون استفاده از این تشابه در حرفه هنرپیشگی موفق باشد.

 

 

8. وقتی مادری مثل «دمی مور» داشته باشید نیازی نیست خیلی نگران پیر شدن باشید، به ویژه اگر آنقدر که «رامر ویلیس» به دمی شباهت دارد شما هم شبیه به مادرتان باشید.

 

 

9. با نگاهی به تینا به راحتی می شود حدس زد که «بیانسه» بیست سال دیگر چه شکلی خواهد بود.

 

 

10. «مدونا» و دختر بزرگش «لوردیس لئون» شباهت بسیار زیادی به یکدیگر دارند، به ویژه وقتی که هر دوی آنها موی تیره داشته باشند.

 

 

اخبار فرهنگی - برترین ها

ویدیو مرتبط :
کمک فیل ها به بچه خودشان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بچه‌ها از چه سنی بايد در اتاق خودشان بخوابند؟

 

 

 

به‌هیچ‌وجه خواباندن کودکان، غیر از سال اول در اتاق والدین توصیه نمی‌شود و جایز نیست. در سال اول هم فقط به دلیل نشانگان مرگ ناگهانی نوزادان خواباندن شیرخواران در کنار والدین توصیه می‌شود. البته این خواباندن باید در تخت جداگانه به شکلی که در معرض دید والدین باشد، انجام شود.

بعد از سال اول باید حتما محل خواب کودکان از والدین جدا شود.

یکی از مشکلاتی که ما در فرهنگ خود داریم این است که به دلیل وابستگی بیش از حد والدین به کودکان و گاهی به دلیل گرفتن احساس آرامش از آنها والدین کودکان را کنار خود می‌خوابانند و قادر به جدا کردن محل خواب آنها از اتاق خود نیستند، بنابراین بعد از سال اول والدین به راحتی می‌توانند این کار را انجام دهند.

هرچه سن جدا کردن محل خواب کودکان در سنین پایین‌تر صورت بگیرد، این روند آسان‌تر و با آرامش بیشتر ممکن خواهد بود اما هر چه سن جدا کردن محل خواب در سن بالاتر باشد، این امر سخت‌تر و گاهی غیرممکن می‌شود.

 

برای اینکه به ویژه بعد از سال اول، بخواهیم کودک را جدا کنیم بهتر است والدین در اتاق خواب کودک حضور پیدا کنند تا او به خواب رود. والدین و به‌ویژه مادر نباید هیچ قسمت از اندام خود مانند دست یا مو را در اختیار کودک قرار دهد و از همان ابتدا کودک را عادت دهند تا عروسک‌های خود به ویژه عروسک‌های پشمالو که احساس امنیت می‌دهند را بغل کند و به خواب برود. این قسمت خیلی راحت ماجراست.

قسمت سخت موقعی است که کودک در سن بالاتری است و تا صبح چند بار بلند شده و می‌خواهد به رخت‌خواب والدین برگشته و پیش آنها بخوابد.

در اینجا مقاومت والدین به‌ویژه مادر نقش اساسی و مهم را دارد. مادر باید به کودک اعلام کند که به هیچ‌وجه این کار ممکن نیست اما به کودک این اجازه داده می‌شود که با مادر به اتاق‌اش برگردد و تا موقع خوابیدن مادر کنار او باقی بماند.

 

اگر مادر این روند را برای مدتی مانند یک ماه ادامه دهد اما تنها یک مرتبه به کودک اجازه خوابیدن در کنار خود را بدهد، تمام زحمات مادر از بین خواهد رفت. وقتی سن کودک بالاتر برود و این اتفاق نیفتاده باشد، جدا کردن مرحله به مرحله توصیه می‌شود، یعنی کودک در مرحله اول در تخت خود در اتاق والدین می‌خوابد، بعد تخت او به تدریج فاصله بیشتری از تخت والدین می‌گیرد تا آنکه به اتاق خودش منتقل شود.

نکته آخر اینکه استفاده از چارت ستاره برای زمان‌هایی که کودک در تخت خود می‌خوابد هم می‌تواند کمک‌کننده باشد. والدین برای هرچند ستاره می‌توانند جایزه‌ای برای کودک در نظر بگیرند تا این روند رفتاری در کودک تشویق شود.