برنده ها و بازنده های تلویزیون در تابستان 94

این اولین تابستان برای مدیران جدید تلویزیون بود و همه منتظر بودند ببینند برنامه های امسال قرار است چه تفاوتی با سال های قبل داشته باشد. اتفاق های چندان خوبی در تلویزیون شاهد نبودیم. در واقع حتی نمی توانیم کمترین حرکت رو به جلویی را در کارنامه کاری مدیران جدید بشماریم اما با وجود همه این موارد و کاستی ها، باز هم چندتایی برنده می توانیم درون آنها پیدا کنیم. برندگان پیش رو بهترین ها در عرصه تلویزیون و شبکه نمایش خانگی هستند.

 

برنده ها
همه کاره | محمدرضا شهیدی فرد
چهره شماره یک «خندوانه» است. این بار جلوی دوربین نیست اما تاثیر حضورش در فصل دوم برنامه به خوبی به چشم آمده. محمدرضا شهیدی فرد نیازی به معرفی ندارد؛ او از مجریان باسابقه تلویزیون است که برای مخاطبان بیشتر به واسطه اجرای «پارک ملت» و «مردم ایران سلام» شناخته می شود. از قضا این دو برنامه هم جزو درجه یک های تلویزیون است که در بازه پخش توجه قشرهای مختلف را جلب کرده بود.

 

 

راز موفقیت آن برنامه اجرای شهیدی فرد نیست و باید آن را در پشت صحنه جستجو کرد. همانجا که شهیدی فرد در قامت ایده پرداز کلیشه های رایج برنامه سازی را شکست. جایی که او به عنوان ایده پرداز، برگ برنده های زیادی برای برنامه اش رو می کرد. برای همین اجزای مختلف «پارک ملت» و «مردم ایران سلام» از مستندها گرفته تا نوع گفتگو و کیفیت پرداخت به سوژه ها، یک سر و گردن از نمونه های معمول بالاتر قرار گرفتند.

محمدرضا شهیدی فرد از دوره مدیریت قبل صداوسیما در زمره ممنوع التصویرها قرار گرفت و مدتی از تلویزیون دور بود. در بازگشت دوباره او به عنوان ایده پرداز با «خندوانه» همکاری می کند که محصول نهایی بهترین قضاوت درباره توان شهیدی فرد است.

 

اصلا همین که فصل دو موج آفرین شده نشان دهنده تاثیر حضور او است. هر چند شهیدی فرد از جنجال و هیاهو به دور است و دوست ندارد به شکل جزیی درباره آنچه در «خندوانه» کرده توضیح دهد اما طبق اخبار موثق، او مرد شماره یک پشت صحنه است.

 

کارگردان | داود میرباقری
داود میرباقری در چرخشی ستودنی از «شاهگوش» به «دندون طلا» رسید. در میانه پیش تولید «ماه تی تی» ترجیح داد یکی از تئاترهایش را تبدیل به مینی سریال کند. آنها که «دندون طلا» را دیده اند و کسانی که درباره اش شنیده اند بی صبرانه منتظر بودند.

 

 

حاصل کار نشان می دهد میرباقری با وسواس فراوان، نمایشنامه اش را تبدیل به فیلمنامه و در نهایت اثری تصویری کرده. حواسش به قصه بوده و به بهانه ادای دین به آیین های فراموش شده مثل روحوضی و سیاه بازی، قصه را فدا نکرده.

 

فروش پایین سریال را هرگز نباید به پای کیفیت آن گذاشت؛ میرباقری چیزی برای «دندون طلا» کم نگذاشته؛ از فیلمنامه، دیالوگ های موزون، بازی های درخشان، موسیقی های گوشنواز... منتها باید ذاتا پیوندی با این قبیل داستان ها داشته باشی که از آن لذت ببری.

 

مینی سریال «دندون طلا» هر چند به اذعان خود کارگردان فروش بالایی نداشته اما اثری تراز در کارنامه میرباقری است. درباره بازی ستاره اسکندری به طور جداگانه نوشته ایم اما نباید بازی مهدی فخیم زاده و حمیدرضا آذرنگ و دیگران را از نظر دور داشت. وسواس میرباقری در شکل گیری کاراکترها به خوبی در قاب گویا است.

 

امیر جعفری
حدود چهار سال پس از «چک برگشتی» امیر جعفری مترصد یک پیشنهاد خوب بود تا تجربه موفق دیگری به کارنامه تلویزیونی اش اضافه کند. «تعبیر وارونه یک رویا» این امکان را در اختیارش گذاشت؛ یک نقش خویشتن دار و دقیقا عکس تصویری که در قاطبه مردم از این بازیگر شکل گرفته.

 

 

جعفری تلاش کرد تصویری دیگر و متفاوت از مامورانه هسته ای نشان دهد. باهوش بود که برای رسیدن به این هدف بیخودی دست و پا نزد و مثل دیگران به بازی اگزجره رو نیاورد.

 

جعفری به خاطر طولانی شدن پروسه تولید «تعبیر وارونه یک رویا» پیشنهادهای زیادی را رد کرد؛ امید داشت این سریال تبدیل به نقش های دلچسب زندگی اش شود اما پایان سریال جیرانی طوری رقم خورد که خستگی به تن او و کارگردان ماند.

 

جناب خان
برنده بی بروبرگرد شب های تابستان، بدون شک جناب خان است. شاید اگر این کاراکتر عروسکی را از کل «خندوانه» می گرفتیم تا این حد جذابیت برای مردم پیدا نمی کرد.

 

 

محمد بحرانی که پیش از این به عنوان صداپیشه عروسک های «ببعی» و «آقای همساده» خیلی مورد توجه قرار گرفته بود این بار کاملا ترکاند. شعرها، خاطرات، ابراز عشق، نحوه دیالوگ و پرسش و پاسخ با میهمانان برنامه، تکیه کلام های جذاب، استندآپ کمدی های بامزه و خلاصه انواع و اقسام شگردهای جالب را رو کرد تا جناب خان جذاب باقی بماند و تکراری نشود. جناب خان تنها کاراکتر عروسکی است که کل ایران با او ارتباط برقرار کرده اند.

 

امیرمهدی ژوله
به عنوان تولیدکننده و برنامه ساز اقدام خاصی انجام نداد و حتی به عنوان نویسنده آثار مدیری هم نمی توانیم در فصل تابستان برنده اعلامش کنیم اما به واسطه ظهور ناگهانی و تبدیل شدنش به برترین خنداننده «خندوانه»، بدون چون و چرا برنده است.

 

 

او در برنامه ویژه بیماران ام اسی به خندوانه آمد و در اجرایی که شاید چندان هم خنده دار نبود، بسیار مورد توجه قرار گرفت. چند وقت بعد اسمش در مسابقه خنداننده برتر این برنامه ثبت شد.

 

ژوله به هیچ عنوان چهره شناخته شده ای برای مردم نبود اما اجرای اولش در این رقابت آنقدر مورد توجه قرار گرفت که بخش قابل توجهی از مخاطبان به او رأی دادند. در مرحله دوم کنار امین حیایی کم نیاورد و همچنان توجه مخاطبان را جلب کرد و به مرحله سوم رسید.

 

ستاره اسکندری
سال ها پس از تجربه ای که در روزگار جوانی و به قول خودش خامی روی صحنه داشته و تحسین مخاطبان «دندون طلا» را چشیده، یک بار دیگر فرصت عرض اندام برای قدرت نمایی در نقش «نیر» نصیب ستاره اسکندری شده.

 

 

سریال «دندون طلا» چند ویژگی بارز دارد که یکی از آنها بازی حیرت انگیز اسکندری است. باور کنید این تحسین اغراق نیست؛ سریال را ببینید. حتی اگر قصه به دل تان ننشست نمی توانید از بازی او لذت نبرید. اسکندری در چند قسمت حضور جلوی دوربین داود میرباقری، باید چندین حس را منتقل می کرد. دلبری زنانه، عشق، انتقام، دلهره و خویشتن داری.

 

عادل فردوسی پور
17 سال حضور مستمر و قدرتمند رکوردی است که برای عادل فردوسی پور ثبت شده. این بار نخواستیم نامش را میان برنده ها قرار دهیم؛ همیشه برنده بود و این خط ممتد موفقیت هم سیر صعودی داشته. اصلا درباره فردوسی پور چه حرفی مانده که نگفته باشیم. ذکر نام او تنها احترامی است که هواداران میلیونی عادل برای او قائل هستند؛ برای این است که وقتی نود نیست خیلی ها اصلا سراغ تلویزیون نمی روند. برای اینکه حتی صدایش روی مسابقات فوتبال هم اشتیاق برانگیز است.

 

فردوسی پور از معدود چهره هایی است که محبوبیتش مستدام بوده و به دام حاشیه نیفتاده. عادل فردوسی پور صادق است و به مخاطبش صادقانه احترام می گذارد. نود را عاشقانه دوست دارد و این بار هم یکی از چهره های برنده به انتخاب ما است.

 

عموپورنگ
بعد از شکست عموپورنگ در اجرای برنامه نوروزی، از اول رمضان با «محله گل و بلبل» به میدان آمد؛ برنامه ای که ابتدا به دلیل همزمانی با «خندوانه» و «ماه عسل» تردید وجود داشت که دیده شود. با این حال اما شیوه جدیدی که در بخش نمایشی به وجود آورد باعث شد توجه های زیادی را به سمت خودش جلب کند.

 

 

او در «محله گل و بلبل» قصه جدیدی را در یک محله تعریف کرد و از برخی بازیگران خواست که در این پروژه همراهش باشند. با اینکه قصه چندان قوی نیست اما همین که عموپورنگ یکمرتبه به فکر تغییر ساختار افتاد و تصمیم گرفت به جای اجرای همیشگی و صرف در استودیو چنین مجموعه ای گردآوری کند، اتفاق خوبی را از سوی او رقم زد.

 

برخلاف انتظار، تابستان امسال هم تعداد بازنده های تلویزیون بیشتر از برنده ها بود. جالب اینجاست که مدیران هم جزو بازنده ها هستند

 

---

 

شکست تابستانی آقای مدیر و شرکا
عملکرد تلویزیون در تابستان 94 یک شکست تمام عیار برای مدیران جدید بود. بعد از رمضان، از بین تک تک سریال هایی که روی آنتن رفتند، نمونه قابل قبول و تاثیرگذاری نمی شد پیدا کرد. مسابقات جذابی روی آنتن نرفتند و حتی حذف برنامه های پرمخاطب از شبکه هایی مثل پنج و آموزش، به ضرر تلویزیون تمام شد. برخی از چهره های قدیمی موفق هم عملکرد موفقی نداشتند و تازه کارها هم نتوانستند کاری از پیش ببرند. 9 بازنده اصلی تابستان امسال به انتخاب هفت صبح اینها هستند.

 

بازنده ها
مسئول | محمد سرافراز
دوست داشتیم نام محمد سرافراز آن بالا کنار برنده ها می بود. اگر این اتفاق رخ می داد اصلا فهرست بازنده ها اینقدر بلندبالا نمی شد. وقتی او به صندلی ریاست صداوسیما تکیه داد با خوش بینی به استقبالش رفتیم. خروجی مدیریتش در معاونت برون مرزی این امید را زنده کرده بود که شبکه های سراسری از این شلختگی و سردرگمی رهایی یابند. حالا اما گویی نه خانی آمده نه خانی رفته. محمد سرافراز و تیمش دو آزمون جدی پشت سر گذاشته اند: نوروز و رمضان سال 94.

 

 

حتی اگر فصل گسترده تابستان را فاکتور بگیریم، حاصل حضور او در مسند صداوسیما در این دو تایم طلایی منجر به اتفاق چشمگیری نشده. می گویید موفقیت «خندوانه» یا «پایتخت» یا «نود»... خب پایه اینها در مدیریت قبل نهاده شده و ربطی به مدیریت جدید ندارد. به علاوه نگاه کنید به محصولات مسئولان جدید تا حساب کار دست تان بیاید. پیش تر نوشتیم که «تنهایی لیلا» اثر ترازی از سوی جناب سرافراز است، قضاوت درباره این سریال با خود شما.

 

این پس رفت نه فقط در محصولات نمایشی که در برنامه های شبانگاهی و صبحگاهی هم دیده می شود. الان خود شما شب ها به اشتیاق کدام برنامه پای تلویزیون می نشینید؟ بماند که برنامه های نیم بند صبحگاهی هم تعطیل شده و به جایش برنامه های تکراری و سریال پخش می شود.

 

از آنطرف قرار بود شبکه های تلویزیون چابک شوند اما از امروز شبکه کودک و از چند وقت دیگر سر و کله شبکه تهران پیدا خواهد شد. از آن سو رسانه ای شدن اختلاف غلامرضا غلامی مدیر شبکه چهار با معاونت سیما نشان از اختلاف مدیریتی در صداوسیما می دهد؛ آن هم درست زمانی که هنوز زمان زیادی از حضور غلامی در شبکه چهار نگذشته.

 

پیش از این امیرحسین آشتیانی پور از مدیریت گروه فیلم و سریال شبکه سه استعفا داد تا جنبه های دیگر اختلافات درون صداوسیما هویدا شود. درباره عملکرد رییس به زودی به شکل جزیی خواهیم نوشت.

 

کارگردان | محمد حسین لطیفی
دیگر الان خیلی مطمئن می توانیم بگوییم که «قلب یخی» آخرین اثر قابل قبول اوست. به نظر می رسد لطیفی از زمان استارت «ساخت ایران» دچار مشکل بزرگ بی انگیزگی شده و حال و حوصله وقت گذاشتن و حساسیت به خرج دادن برای ساخت سریال را ندارد.

 

از «ساخت ایران» به اینطرف با نوعی روند نزولی از این کارگردان روبرو هستیم. «دودکش» با وجود اینکه قابلیت زیادی برای تبدیل شدن به اثری جذاب را داشت و تا حدی هم توانست مخاطبان را جذب کند اما اثر چندان قابل قبولی نبود.

 

 

لطیفی بلافاصله بعد از آن، سریال «زمانی برای عاشقی» را برای ایام محرم ساخت؛ سریالی که به هیچ عنوان شباهتی به کارهای مذهبی قبلی این کارگردان نداشت.

 

«زمانی برای عاشقی»، بدترین سریال لطیفی بود که انتقادهای زیادی هم به آن شد. لطیفی بعد از تمام این انتقادها اعلام کرد که برای کار بعدی اش می خواهد سراغ پروژه ای شبیه «صاحبدلان» و «سفر سبز» برود و کاری با همان استانداردها بسازد. نتیجه این ادعا سریال «تنهایی لیلا» بود؛ سریالی که می شود آن را یک فیلمفارسی تمام عیار دانست.

 

لطیفی در این سریال، کاملا روی کلیشه ها دست گذاشت و اثری شعاری و کاملا سطح پایین ارائه داد. «تنهایی لیلا» نه تنها شبیه کارهایی مثل «صاحبدلان» و «سفر سبز» نبود که می شود آن را در رده سریال های ساده و تک بعدی دهه شصت به حساب آورد. درست است که سریال از روی فیلمنامه حامد عنقا ساخته شده اما با توجه به سابقه ای که از این نویسنده در سریال هایی مثل «قلب یخی» و «انقلاب زیبا» سراغ داشتیم بعید به نظر می رسد چنین سریالی با تاکید بر فیلمنامه او ساخته شده باشد.
لطیفی با «تنهایی لیلا» یک شکست بزرگ در کارنامه کاری خودش ثبت کرد.

 

کارگردان | مهدی مظلومی
سال ها قبل به عنوان یکی از کارگردان های مطرح سریال های تلویزیونی شناخته می شد و سریال هایش استاندارد خاصی داشتند اما با دو سریال اخیرش «پلاک یک» و «سیگنال تعطیل نیست» نشان داد که سلیقه او هم تغییر کرده. این سریال به دلیل کیفیت پایین، از کنداکتور شبکه سه خارج شد (البته بعدها شبکه سه با پخش «آقا و خانم سنگی» نشان داد که به هیچ عنوان کیفیت برایش اهمیتی ندارد.)

 

 

قسمت اول این سریال هفته قبل در شبکه نمایش خانگی توزیع شد و آنطور که باید مورد توجه قرار نگرفت. او علاوه بر آن، فیلم «یه شام خوب» را هم به عنوان اولین گیم فیلم ایرانی تولید کرد؛ فیلمی که به لحاظ کیفیت در درجه بسیار پایینی قرار دارد.

 

کارگردان | شهاب عباسی
نام شهاب عباسی با «خنده بازار» سر زبان ها افتاد. در کنار همه ضعف ها یک عده آن را دوست داشتند و همین باعث شد عباسی این ایده را یک بار دیگر خرج کند. حالا نتیجه اش شده «دست به نقد». یعنی به جز تغییر اسم و شبکه، بیننده تفاوت دیگری احساس نمی کند.

 

 

این اتفاق الزاما بد نیست اما وقتی یک برنامه خالی از خلاقیت و ایده و خلاقیت باشد، بد می شود دیگر. عباسی با راه اندازی شبکه نسیم «شکرآباد» را ساخت اما چون این برنامه کاری موفق از آب درنیامد او یک بار دیگر به ایده «خنده بازار» رجوع کرد. «دست به نقد» هم با اتفاقات روز و برنامه های تلویزیون شوخی می کند و اینطور می خواهد خنده بگیرد؛ نتیجه نه موفق بوده و نه موجی ایجاد کرده.

 

برنامه | ستاره بیست
در بازار داغ تولید آکادمی های تلویزیونی به تقلید از آکادمی معروف شبکه ماهواره ای فارسی زبان، شبکه نمایش هم چند وقت قبل مسابقه «ستاره بیست» را به میدان فرستاد. این مسابقه در طول تابستان هم نتوانست موجی در جامعه به راه بیندازد و مخاطبان را ترغیب کند تا آن را تماشا کنند.

 

 

انتخاب اشتباه داوران، برخورد بد آنها با شرکت کننده ها، بلاتکلیف بودن برنامه، مشخص نبودن بخش های مختلف، گزارشگری اشتباه، شلوغ بودن صحنه و ... همگی در سطحی بسیار پایین قرار دارند. به دلیل کمبود بودجه و عدم تمایل بازیگران مطرح به شرکت در این برنامه، همه چیز در سطح بسیار پایین اتفاق افتاد.

 

کارگردان | کمال تبریزی
کمال تبریزی با سریال «ابله» سیر نزولی اش را تکمیل کرد. این سریال خیلی زود به خاطر کیفیت پایین از سوی مخاطبان پس زده شد و فروشش نصف شد.

 

 

مهمترین چیزی که او را واجد بازنده بودن می کند، تاخیر در قسمت آخر سریال است. قسمت آخر «بله» بعد از 75 روز تاخیر در شبکه نمایش خانگی توزیع شد که از قضا یک سر علت این تعلل خود تبریزی است. اختلافات مالی بین او و تهیه کننده با تصویر گستر پاسارگاد (سرمایه گذار) دلیل تاخیر 75 روزه توزیع سریال «بله» است. اگر بتوان از کیفیت پایین سریال گذشت نمی توان بدقولی آن را نادیده گرفت. از کمال تبریزی توقع بالا بود!

 

بازیگر | جواد رضویان
اول تابستان در ماه رمضان، «دعوت» را در شبکه یک اجرا کرد؛ برنامه ای که قبل از افطار روی آنتن می رفت و هیچ هدف خاصی را دنبال نمی کرد. رضویان که همیشه به عنوان یک کمدین بین مردم معروف است، در اینجا اجرایی بسیار خشک و جدی داشت.

 

 

نه خود برنامه و نه اجرای او هیچ موفقیتی نتوانستند بین مردم به دست بیاورند. رضویان در سریال «سیگنال تعطیل نیست» مهدی مظلومی هم یکی از بدترین بازی هایش را ارائه داده. او همین امسال در «در حاشیه» مهران مدیری نشان داد بازیگر بسیار توانایی است و می تواند در جامعه موج ایجاد کند اما در سریال مظلومی، به هیچ عنوان از این ویژگی ها استفاده نکرد، ضمن اینکه در مسابقه خنداننده برتر با توهینی که به مخاطبان برنامه کرد، باعث شد ذهنیت بدی از او باقی بماند.

 

مجری | علی ضیا
فضل الله شریعت پناهی مدیر سابق گروه اجتماعی شبکه سه بلافاصله بعد از اینکه به شبکه یک کوچ کرد، در اولین اقدام علی ضیا را به این شبکه آورد. قرار بود برنامه ای به اسم «امشب» تولید کند و بترکاند.

 

 

ضیا در کل تابستان در پربیننده ترین شبکه تلویزیون برنامه داشت اما موفق نشد کمترین موجی در جامعه به وجود آورد. برنامه «امشب» از یک طرف تعریف مشخصی نداشت و مدام از این شاخه به آن شاخه می پرید و از طرف دیگر خود ضیا توانایی یک اجرای موفق و قابل قبول را نداشت.

 

او حتی از موقعیت های بسیار موفق پیش رویش هم استفاده نکرد. با اینکه می توانست از حضور برانکو ایوانکوویچ به عنوان برگ برنده اصلی برنامه اش استفاده کند اما بدترین مصاحبه را با او انجام داد و نهایتا او را دلخور از برنامه بیرون فرستاد.

 

سریال | آقا و خانم سنگی
پخش «آقا و خانم سنگی» با سوژه ای کاملا تکراری، شوخی های سطح پایین و بازی های کمتر از حد انتظار آن هم در هفته های آخر تابستان، نشان می دهد که مدیران جدید تلویزیون به یک جور بن بست در سریال سازی رسیده اند.

 

 

در واقع شاهد احمدلو قصد داشت موقعیت های جذابی مثل خط قرمز یا روزگار جوانی خلق کند و با شوخی ها و کمدی میان چند جوان، حال سریالش را خوب کند اما جز یکسری روابط نچسب و شوخی های پیامکی موقعیت دیگری ایجاد نکرده.

 

در طرف دیگر هم چند دختر دم بخت را نشانده تا مثل سریال های دهه شصت، مدام منتظر خواستگار باشند، مدام به بن بست برسند و افسرده شوند!

 

مجری | شهرام شکیبا
شهرام شکیبا در چند سال اخیر سعی کرده استعداد خود را در حوزه های مختلف اجرا محک بزند. او سال گذشته با «خوبی از خودتونه» به عنوان مجری در شبکه دو حاضر شد و تابستان امسال هم به جزیره کیش رفته و در کنار امیر جوشقانی، برنامه جشنواره تابستانی کیش را ساعت 23 هر شب برای شبکه شما اجرا می کند. همزمان یک برنامه ضبط شده تبلیغی برای این جزیره اجرا می کند که از شبکه سه پخش می شود. شکیبا اصولا مجری نیست و نمی توان از او انتظار ویژه ای داشت.

 

 

این ضعف در اجرای زنده شبکه شما بیشتر به چشم می آید. اجرای او و جوشقانی خالی از نوآوری است و بر مدار همان کلیشه های رایج و البته قدیمی استوار است.

اخبار فرهنگی - روزنامه هفت صبح،برترین ها

ویدیو مرتبط :
برنده ی بازی یا بازنده؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چهره های برنده و بازنده تلویزیون در نوروز 92

 اگر برنامه های نوروزی امسال را با سال گذشته در دو کفه ترازو قرار دهیم، حتی در بدبینانه ترین حالت ممکن هم به این نتیجه می رسیم که تلویزیون عملا امسال یک قدم به جلو برداشته بود. چهار سریال نوروزی امسال، هر چقدر هم که ضعف داشته باشند اصلا با کیفیت پایین کارهای سال گذشته مثل «سیر و سرکه»، «دست بالای دست»، «فراموشی»، «لبخند بی لهجه» و «کسی خوابه؟»، قابل مقایسه نیستند.
شبکه های دیجیتال مثل ورزش، نمایش، تماشا، پویا و حتی مستند هم امسال به کمک تلویزیون آمدند و شاید یکی از دلایل اصلی موفقیت آن بودند. تلویزیون با پخش سریال های خارجی مثل «هیچکاک»، «لئوناردو» و «پوآرو» هم یک قدم رو به جلو برداشت و برخی از فیلم های سینمایی روز دنیا را برای اولین بار روی آنتن برد.
در این حرکت به نسبت رو به جلوی تلویزیون، برخی از برنامه ها، کارگردان ها، بازیگران، مجری ها، شبکه ها و ... بهتر از سایرین وارد عمل شدند و یک جورهایی ضعف بازنده ها را هم جبران کردند. در این بخش هشت برنده اصلی تلویزیون در ایام نوروز را به انتخاب هفت صبح معرفی می کنیم. البته قطعا تعداد برنده ها بیشتر از اینهاست.
برنده ها
1. ایرج طهماسب
ایرج طهماسب را در یک کلمه باید برنده اصلی نوروز 92 معرفی کرد. طهماسب طبق انتظار مخاطبان، برای «کلاه قرمزی 92» هم سنگ تمام گذاشت. با اینکه عروسک های جدید این مجموعه مثل «گابی» و «دختر همسایه»، کاراکترهای به نسبت موفقی نبودند و نتوانستند میان طرفدار پروپاقرصی میان مخاطبان پیدا کنند اما کل مجموعه، به لحاظ داستان پردازی و خلق آیتم های مختلف، چند پله جلوتر از سال گذشته بود.
تبدیل شدن ببعی به یک استاد تمام عیار زبان انگلیسی، صحبت های عاشقانه فامیل دور با دوره، کاپوچینو خوردن خانم بزرگ و عروسی اش با دوست آقای همساده، رژیم گرفتن گابی و خلاصه هزار و یک جور ایده ریز و درشت طهماسب و جبلی باعث شد تا حتی حضور مهناز افشار، طناز طباطبایی و رامبد جوان هم چندان به نظر نیاید و حتی میان جذابیت های سایر کاراکترهای عروسکی گم شود.

 

 طهماسب حتی پای مسائل مختلف اقتصادی را هم به برنامه اش باز کرد و به صورت ضمنی نسبت به مشکلات مالی مردم هم گله کرد. او با قرار دادن تکیه کلام «دست و جیغ و هورا» در دیالوگ های دختر همسایه، چندین بار نسبت به شیوه اجرای برنامه های مختلف کودکان مثل برنامه مجید قناد و پورنگ هم انتقاد کرد. طهماسب با همکاری دوست همیشگی اش حمید جبلی نشان داد هنوز هم می شود به ساخت برنامه ای خوش ساخت در تلویزیون امید داشت.
2. عادل فردوسی پور
کمتر آدم موفقی را می توانید پیدا کنید که باهوش نباشد، قطعا اگر عادل فردوسی پور را هم آدم موفقی بدانیم باید اذعان کنیم او هوش بسیار بالایی دارد. دعوت از مهدی مهدوی کیا به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران در آخرین نود سال 91 و اعلام خداحافظی رسمی اش از فوتبال با حضور در این برنامه و آن اشک ها و صحبت ها در کنار آیتم هایی بسیار جذاب آخرین برنامه نود را تبدیل به یکی از ماندگارترین برنامه های چند سال اخیر نود کرد.

 

  تاثیر این برنامه به اندازه ای بود که تا چند روز صحبت های مهدوی کیا و یحیی گل محمدی نقل محافل فوتبالی و حتی غیرفوتبالی شده بود. هر چند فردوسی پور در دو سال گذشته هم با دعوت از بازیگران برنامه آخر سال نود را به نقطه عطفی تبدیل کرده بود.
3. هنگامه مفید
هنگامه مفید که تا به حال همیشه به عنوان نویسنده، شاعر و صداپیشه کارهای عروسکی مثل «خونه مادر بزرگه»، «ماجراهای تقی جان»، «السون و ولسون»، «گنجشکک اشی مشی» و ... برای مخاطبان تلویزیونی آشنا بود این بار برای اولین بار در تلویزیون به عنوان بازیگر ظاهر شد. مفید در اولین بازی تلویزیونی اش، خیلی خوب در نقش «برف پری» سریال «آب پریا» قرار گرفت.

 

  این بازیگر 56 ساله، کاراکتر یک خواهر بزرگتر چندصد ساله، غرغر و در عین حال مهربان و دلسوز را دقیقا همانطوری که انتظار می رفت درآورده بود و هیچ جای بازی اش نمی لنگید. ضمن اینکه شعرهای متن این مجموعه را هم او با همراهی راضیه برومند و گیتی مرتضوی نوشته بود.
4. احسان علیخانی
حالا می شود خیالمان راحت باشد که یک مجری درست و حسابی در تلویزیون داریم و باید دید تلویزیون از این داشته اش که حاصل چندین سال آزمون و خطاست چگونه در آینده استفاده خواهد کرد. احسان علیخانی با ویژه برنامه نوروز امسالش در شبکه دو نشان داد که به پختگی کامل رسیده، او از صرفا مجری بودن (که در بسیاری از مجری های تلویزیون دیده می شود) تبدیل به یک برنامه ساز خوب شده است. این را از آیتم های ویژه برنامه نوروزش می توان فهمید.

 

از طرفی علیخانی به این قدرت رسیده که دیگر برنامه اش وابسته به حضور ستاره ها نباشد. یعنی نوع اجرا و ساخت برنامه های او در این چند وقت نشان داده اگر حتی یک ستاره مطرح هم به برنامه او نیاید باز هم می تواند با انتخاب درست میهمان و ساخت آیتم های خوب، برنامه اش را سرپا نگه دارد.
حتی طرز حرف زدن علیخانی با دوربین و میهمان های برنامه اش هم با پیشرفت محسوسی مواجه شده به گونه ای که هم حرفی که دوست دارد را می زند و هم به گونه ای آن حرف را می زند که با خط قرمزهای تلویزیون به مشکل برنخورد. البته اینها حاصل یک برنامه دو دو برنامه نیست و این مجری جوان با پشت سر گذاشتن مراحل زیادی به پختگی کنونی رسیده و به همین دلیل هم علیخانی و هم تلویزیون باید حواسشان را بیشتر جمع کنند که این روند رو به جلو همچنان ادامه داشته باشد.
5. شبکه چهار
همانقدر که ساخت برنامه و سریال داخلی می تواند جذابیت های یک شبکه را بالا ببرد به همان اندازه سلیقه درست و مناسب در انتخاب محصولات خارجی هم می تواند یک شبکه را برای مخاطب جذاب و دیدنی کند. کاری که امسال شبکه چهار به خوبی از عهده آن برآمد. از یک طرف محمد حمیدی مقدم تهیه کننده مستند چهار با انتخاب یکسری از بهترین مستندهای جهان علاقمندان به مستند را راضی کرد و از طرفی فیلم های سینمایی انتخاب شده برای پخش از این شبکه هم یا آثار موفق و البته خاص سینمای جهان بودند یا فیلم های موفق بومی. تامین برنامه شبکه چهار هم با پخش دو سریال خارجی «لئوناردو» و «آلفرد هیچکاک تقدیم می کند» به خوبی مسیر دیگر گروه ها در شبکه چهار را ادامه داد.
6. شبکه ورزش
در زمانی که شاید همه تصور می کردند شبکه ورزش برنامه خاصی برای نرووز نداشته باشد اما این شبکه خیلی ها را غافلگیر کرد. اگر عشق فوتبال و خیلی ورزش های دیگر هستید و دیدن شبکه ورزش در ایام نوروز را از دست دادید می توانید افسوس بخورید. یکسری مستندهای دیدنی و آیتم های جذاب ورزشی در ایام نوروز از شبکه ورزش پخ شد.
مستندها و آیتم هایی که بیشتر دل هواداران طرفدار فوتبال و به خصوص فوتبال سطح اول جهان را می برد. هر چند شاید از عمر این شبکه بیش از اینها گذشته بود به تعداد این مستندها و آیتم ها می توانستیم انتقاد کنیم اما با وضعیت کنونی، شبکه ورزش در ایام نوروز را می توان شبکه موفقی در جذب مخاطبان ورزش دوست بدانیم.
7. با کی بریم سیزده به در
بعد از برنامه «سین مثل سریال» در ایام نوروز برنامه ای از شبکه یک پخش شد به نام «با کی بریم سیزده به در» برنامه ای که شاید اگر تبلیغ بیشتری برایش می شد و ساعت پخش مناسبتری در اختیارش قرار می گرفت می توانست خیلی بیشتر به چشم بیاید. در این برنامه چند جوان دور هم جمع شده و ایده های خلاقانه ای برای مصاحبه با ستاره های سینما و تلویزیون پیدا و آن را اجرا کردند.

 

  این برنامه را حامد جوادزاده تهیه کرده و عبدالله روا هم اجرای آن را به عهده داشته. هر چند روا تازه شروع مسیرش است و قطعا اجرایش ایرادات گل درشتی داشت اما با توجه به انرژی و حس سمپاتیکی که دارد اگر تلاش کند اجرایش را پخته تر کند می توان به آینده اش امیدوار بود.
8. شبکه یک
شبکه یک در نوروز 92، یکی از بهترین و پربارترین کنداکتورها را داشت. جدای از انتخاب و پخش سریال «پایتخت 2» که در بیشتر نظرسنجی ها عنوان بهترین سریال نوروزی را به خود اختصاص داد، از نظر پخش برنامه ها و فیلم های سینمایی هم موفق عمل کرد. این شبکه، فیلم های سینمایی اش را در قالب برنامه ای به اسم «سینما 1» روی آنتن برد و فیلم های جدید و مطرح خارجی و تله فیلم های به نسبت خوبی در این ایام پخش کرد.
«سین مثل سریال» و «با کی بریم سیزده به در» هم از دیگر برنامه های جذاب این شبکه در ایام نوروز بود. به طور کلی، به لحاظ پربار بودن کنداکتور و نوع انتخاب ها می شود آن را در جمع برنده ها قرار داد.
در بازار داغ تولیدات خوب و حرکت به نسبت رو به جلوی تلویزیون، برنامه ها، مجری ها، کارگردان ها، مراکز و فیلم هایی هم بودند که خواسته یا ناخواسته کاملا برخلاف انتظار عمل کردند. از آنجا که قرار است هرگونه قضاوت راجع به بدی و خوبی سریال ها را به بعد از مشخص شدن نتیجه نظرسنجی روزنامه موکول کنیم، در معرفی بازنده ها، بدترین سریال از دیدگاه هفت صبح را اعلام نمی کنیم.
با اینحال اما عملکرد برخی از کارگردان ها و مراکز تولید سریال تا حدی منفی بود که نمی شود به این راحتی از کنارشان گذشت. قطعا شبکه های مختلف تلویزیون به نظر تک تک شما هم نقاط ضعف بسیاری داشته که شاید الان در این پرونده گنجانده نشده.
با این حال هفت صبح سعی کرده از میان ضعیف ها به موضع گیری نسبت به ضعف ترین ها بسنده کند و قضاوت راجع به سایرین به خصوص سریال ها را به عهده خودتان بگذارد. در این بخش هشت بازنده اصلی تلویزیون در نوروز 92 را معرفی می کنیم.
بازنده ها
1. داریوش فرهنگ
شاید این اشتباه استراتژیک داریوش فرهنگ بود که قبل از پخش سریال «همه فرزندان من» در ایام نوروز و در زمان ساخت سریال شروع به تعریف و تمجید از سریال به نمایش درنیامده اش کرد و انتظار مخاطب را بالا برد. فرهنگ حتی در گفت و گویی اعلام کرده بود «همه فرزندان من» نسخه به روز شده «سلطان و شبان» است.
اما با پخش سریال عملا این اتفاق رخ نداد تا باز هم این نظریه بیشتر اثبات شود که بسیاری از کارگردانان دهه 60 و 70 تلویزیون این روزها از درک سلیقه روز مردم عاجزند. مهمترین نقطه ضعف سریال فرهنگ فیلمنامه است. شخصیت هایی که مخاطب نمی تواند با آنها همذات پنداری کند و بین کمیک بودن و جدی بودن درمانده اند. از طرفی گره های داستان به ساده ترین شکل انداخته و ساده تر از آن باز می شود.
تاکید فرهنگ برای نشان دادن تفاوت فرهنگی و فاصله نسل ها به سطحی ترین شکل ممکن نشان داده شده، آدم ها هم خوب و بد، صفر هستند. ریتم کندو رنگ آمیزی ضعیف قاب ها (با توجه به رنگ بندی بسیار خوب شهر کاشان) از دیگر نقاط ضعف سریال فرهنگ بودند.
سازنده سریال های موفقی چون «سلطان و شبان»، «تولدی دیگر» و «طلسم شدگان» با سریال «همه فرزندان من» که اولین تجربه ساخت سریال مناسبتی اش بود، نشان داد نزدیک به 10 سال سریال نساختن به عدم شناخت او از سلایق امروز مردم منجر شده و اثر منفی زیادی روی کیفیت کارش گذاشته است.
2. فیتیله عیدا تعطیله
برنامه «فیتیله عیدا تعطیله» که قرار بود بعد از ماه ها تعطیلی، با دست بسیار پر و ساختاری کاملا متفاوت و جذاب به میدان بیاید، عملا در برنامه نوروزی اش به هیچ کدام از وعده هایش عمل نکرد. این برنامه بیشتر از همه چیز به محلی برای تبلیغات گل درشت زر ماکارون تبدیل شد.

 

بعضی وقت ها این تبلیغات تا جایی بود که سه بازیگر اصلی برنامه، نزدیک به 10 دقیقه راجع به این محصول شعر می خواندند و بعد از آن چند دقیقه ای هم راجع به خواص آن حرف می زدند. «فیتیله عیدا تعطیله» از نظر ساختار و دکور برنامه هم تغییر چندانی نداشت. به هر حال گویا قرار است از این به بعد برنامه مجید قناد از باکس جمعه صبح های شبکه دو حذف شود و عمو فیتیله ای ها با همین برنامه جای آن را پر کنند.
3. خنده بازار
خنده بازاری ها را باید استاد تلف کردن ایده های خوب دانست. انصافا ایده هایی که مجموعه طنز «خنده بازار» دارد ایده های بسیار خوبی است، اما متاسفانه سطح بسیار پایین فیلمنامه و عدم طنازی بازیگران این مجموعه (که می توانست خلأ یک فیلمنامه خوب را پر کند) باعث تلف شدن مداوم ایده های اولیه این برناتمه می شود.

 

 در سری نوروزی این مجموعه که اتفاقا بعد از مدت ها توانسته بود در کنداکتور، ساعت پخش منظمی داشته باشد بازیگران به بیشترین حد بی نظمی رسیدندن و دیالوگ ها هم نمی توانست خنده مخاطبان را به همراه داشته باشد. خنده بازار پس از سری اولش که بسیار موفق بود هر چه جلوتر می رود از کیفیت اولیه اش کاسته می شود و این مسئله در ویژه برنامه نوروزی خیلی بیشتر به چشم آمد.
4. علی ضیا
علی ضیا از نظر ظاهری استایل یک مجری خوب را دارد، بیان خوبی هم دارد و می تواند به عنوان یک مجری برای مخاطب جذابیت داشته باشد اما نکته اینجاست که یکسری ایرادات فنی در کار او باعث می شود وقتی در مسیر یک کار سنگین قرار می گیرد نتواند گلیمش را به خوبی از آب بیرون بکشد. یکی از این ایرادها عدم مدیریت او در اداره میهمانان برنامه اش است.
 ایرادی که در ویژه برنامه نوروز امسال گریبان او را گرفت. دو نیمه سیب (ویژه برنامه نوروزی شبکه سه) میهمانان ویژه بسیار خوب و سرشناسی داشت اما عدم مدیریت ضیا باعث تلف شدن بسیاری از این میهمانان شد. تعدد میهمان ها به اندازه ای بود که عملا هیچ بحث جذابی درنگرفت و ضیا هم بیشتر در حکم فردی که با میهمان ها سلام و خداحافظی می کند در برنامه نقش آفرین بود.

 

 حضور بسیاری از میهمانان برنامه با خانواده هایشان از جمله وحید شمسایی و پژمان بازغی می توانست باعث شود که محتوای برنامه ای که ضیا اجرا می کند چند پله بالا برود اما عملا این اتفاق رخ نداد. از طرف دیگر ضیا هنوز به اندازه فرزاد حسنی و احسان علیخانی این موضوع را متوجه نشده که در یک چنین برنامه هایی مجری و صحبت هایی که با میهمانان می کند باید برگ برنده ماجرا باشد نه صرفا حضور یک قطار میهمان سرشناس؛ میهمانانی که فقط آمدند و رفتند. بی شک او بازنده نوروز است چرا که انتظاری که از او می رود بیشتر از خیلی هاست.
5. جواد خیابانی
شاید دلیل اصلی بازنده اعلام کردن جواد خیابانی گزارش فوتبالدستی او در ویژه برنامه عید شبکه سه سیما باشد. خیابانی در این گزارش نمایشی که بین ستاره های ورزش و سینما و تلویزیون برگزار شد خیلی ماجرا را جدی گرفته بود و از طرفی هم می خواست وجه طنازانه خود را هم حفظ کند. اما ترکیب این دو اتفاق، اصلا جالب درنیامد.

 

 جالب اینجاست که جای فردوسی پور، سامان گوران گزارش می کرد ولی خیابانی شخصا این کار را برعهده گرفت. در کنار همه اینها گزارش تنها بازی تیم ملی ایران در مقابل کویت هم به خیابانی سپرده شد و او هم با گفتن جملاتی چون: «کویت نزدیک خرمشهر و آبادان، شجاعی با اینکه گچسارانیه ولی با لباس صنعت نفت بازی کرده.» یا «گل برای ایران! توپ گل شد اما به تور نخورد» از خجالت فوتبال دوستان درآمد.
6. تله فیلم های شبکه های مختلف
با اینکه شبکه یک و نمایش امسال عزمشان را جزم کردند و فیلم های سینمایی خوبی روی آنتن بردند اما تلویزیون عملا در این ایام، تله فیلم های خوبی در چنته نداشت. از میان تمام فیلم های تلویزیونی که از شبکه های مختلف سیما روی آنتن رفت شاید به زور بشود چند نمونه خوب پیدا کرد.
 غیر از تله فیلم «راه و رسم سفر» که حمید نعمت الله آن را در ادامه «بیا از گذشته حرف بزنیم» ساخته بود و «آخرین روز سال» منوچهر هادی و چند نمونه انگشت شمار دیگر، شبکه های مختلف تلویزیون نوروز امسال هیچ تله فیلم جدیدو قابل توجهی نداشتند. در واقع اگر همین چند فیلم سینمایی خوب روز جهان هم پخش نمی شد، تلویزیون قطعا در زمینه پخش فیلم شکست می خورد.
7. مرکز سیمافیلم
بعد از بیرون آمدن سریال «پژمان» از کنداکتور نوروزی و ترجیح «همه خانواده من» به آن، اینطور به نظر می رسید که «سیما فیلم»، بعد از حواشی «یک خانواده محترم» و پروژه نه چندان موفق «یلدا»، بالاخره تصمیم گرفته یک برگ برنده رو کند. اصرار این مرکز به پخش سریال فرهنگ باعث شد که انتظارها نسبت به آن بدجوری بالا رود.
نکته قابل توجه اینجاست که خود فرهنگ در گفت و گوی روز گذشته اش در بانی فیلم قبول کرده که سریالش مشکل فیلمنامه داشته و گفته که حتی اگر شکسپیر هم بود نمی توانست در مدت 13 روز، 13 قسمت بنویسد! معلوم نیست واقعا چه دلیلی داشت که سیمافیلم با این عجله سریال بسازد و روی پخش آن اصرار داشته باشد.
8. یدالله صمدی
بعد از اینکه سریال «شوق پرواز» یدالله صمدی بدجوری سروصدا به راه انداخت و سال گذشته به عنوان سریال منتخب مخاطبان در «سین مثل سریال» مطرح شد، انتظار می رفت «هفت سین» این کارگردان هم جایگاه خوبی میان سایر سریال های نوروزی داشته باشد. این سریال با اینکه به نسبت قصه خوب و سرگرم کننده ای داشت اما با هیچ منطقی سازگار نبود و گره ها خیلی اتفاقی و با خلق موقعیت هایی کاملا غیرقابل باور باز می شد. شاید اگر هر کارگردان دیگری چنین سریالی برای نوروز شبکه تهران می ساخت، کمتر از این مورد انتقاد قرار می گرفت و حتی در جایگاه بازندگان هم قرار نمی گرفت اما انتظار مخاطبان از صمدی خیلی بالاتر از اینهاست.
منبع:bartarinha.ir