برنده نوبل ادبیات 2015 در قاب تصویر

روزنامه «گاردین» این روزها بخش قابل توجهی از اخبار و گزارش‌های ادبی خود را به «سوتلانا الکسیویچ» نویسنده بلاروسی اختصاص داده که عنوان چهاردهمین زن برنده نوبل ادبیات را از آن خود کرده است.

همه رسانه‌ها کمک می‌کنند تا دنیا اطلاعات بیشتری درباره این چهره جدید و کمتر شناخته‌شده به دست آورد.

وب‌سایت جایزه نوبل هم از روز پنج‌شنبه نظرسنجی عمومی را برگزار کرده و از مخاطبانش پرسیده: «آیا تاکنون کتابی از سوتلانا الکسیویچ خوانده‌اید؟» جالب است که 87 درصد مخاطبان به این سوال جواب منفی داده و 13 درصد گفته‌اند که با این نویسنده پیش از اعطای نوبل ادبیات آشنایی داشته‌اند.

یکی از گزارش‌های اخیر «گاردین» گزارشی تصویری است از رویدادهای مهم زندگی این نویسنده زن که پس از شنیدن خبر برنده شدنش، گفت: با شنیدن این خبر فورا نام نویسندگان سرشناس روس برنده نوبل چون «ایوان بونین» و «بوریس پاسترناک» به ذهنم خطور کرد.

از یک طرف احساس فوق‌العاده‌ای است، اما کمی نگران‌کننده نیز هست. وقتی تلفن زنگ خورد، در خانه و مشغول اتو کردن بودم.

با هشت میلیون کرون سوئیس (770 هزار دلار) جایزه نقدی نوبل، آزادی‌ام را می‌خرم. نوشتن کتاب‌هایم زمان زیادی بین پنج تا 10 سال زمان می‌برد.

دو ایده برای کتاب‌های جدیدم دارم و بنابراین خوشحالم که اکنون آزادی لازم برای کار کردن بر روی آن‌ها را دارم.

الکسیویچ متولد 31 می سال 1948 در شهر «استانیسلاو» اوکراین و از پدری بلاروسی‌ و مادری اوکراینی است.

او سال 1972 از دانشگاه فارع‌التحصیل شد و به عنوان روزنامه‌نگار مشغول به کار شد. او در سال 1983 کتاب «چهره غیرزنانه جنگ» را به چاپ رساند؛ اثری که در آن به تجربیات زنان در زمان جنگ جهانی دوم پرداخت.

«پسران زینکی» کتابی است که او درباره جنگ افغانستان به نگارش درآورده. این اثر با این جمله آغاز می‌شود: «به خودم گفتم هرگز نمی‌خواهم یک کلمه دیگر درباره جنگ بنویسم.» این عکس در سال 1988 در کابل از او گرفته شده است.

اخبار فرهنگی - ایسنا

برنده نوبل ادبیات 2015 را بیشتر بشناسید

«سوتلانا اکسیویچ» روزنامه‌نگار و نویسنده متولد 31 می سال 1948 در شهر «استانیسلاو» اوکراین و از پدری بلاروسی‌ و مادری اوکراینی است.

زمانی که پدرش خدمت سربازی‌اش را به پایان رساند، خانواده الکسیویچ به بلاروس نقل مکان کرد و پدر و مادرش در آنجا به‌عنوان معلم مشغول کار شدند.

«الکسیویچ» پس از تمام کردن دوران مدرسه به‌عنوان معلم و خبرنگار مشغول کار شد و بین سال‌های 1967 تا 1972 به تحصیل در رشته روزنامه‌نگاری در دانشگاه «مینسک» پرداخت.

او پس از فارغ‌التحصیلی به سبب دیدگاه‌های اعتراضی‌اش به یک روزنامه محلی در نزدیکی مرز لهستان فرستاده شد؛ اما پس از مدتی دوباره به مینسک بازگشت و کار خود را در روزنامه‌ای تحت عنوان «Selskaya» آغاز کرد.

وی سال‌ها به جمع‌آوری مطالبی برای نگارش اولین کتابش با عنوان «چهره غیرزنانه جنگ» (1988) پرداخت‌، کتابی که براساس مصاحبه‌های او با صدها زن حاضر در جنگ جهانی دوم به نگارش درآمد.

کتاب «چهره غیرزنانه جنگ» اولین کتاب از مجموعه «صداهای آرمان‌شهر» است که در آن، زندگی در اتحادیه جماهیر شوروی از زاویه دید افراد گوناگون به تصویر کشیده شده است.

این نویسنده بلاروسی با استفاده از روش فوق‌العاده‌اش که براساس ترکیبی با دقت در کنار هم قرار داده‌شده از روایت‌های انسانی شکل گرفته، به تعمیق درک انسان معاصر از تمام اعصار کمک کرده است.

پیامدهای فاجعه اتمی چرنویل در کشور اوکراین موضوع اصلی کتاب بعدی «الکسیویچ» با عنوان «صداهایی از چرنویل، تاریخ شفاهی یک فاجعه اتمی» در سال 1997 شد.

«الکسیویچ» دیگر کتاب معروف خود را با عنوان «پسران زینکی» در سال 1990 نوشت و در آن به تصویرسازی جنگ جماهیر شوروی در افغانستان بین سال‌های 1979 تا 1989 پرداخت.

«زمان دسته دوم: مرگ بانوی قرمز» (2013) نیز جدیدترین کتاب نوشته «الکسیویچ» از مجموعه «صداهای آرمان شهر» است و «آخرین شاهدان» از اولین آثار او در سال 1985 نیز متعلق به همین مجموعه کتاب است.

از مهمترین آثاری که تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر آثار «الکسیویچ» داشته‌اند می‌توان به دست‌نوشته‌های «سوفیا فدروشنکو» پرستار و نویسنده روس از تجارب سربازان در جنگ جهانی اول (1959-1888) و همچنین گزارش‌های مستند «آلس آدمویچ» نویسنده اهل بلاروس از وقایع جنگ جهانی اول بین سال‌های (1927 تا 1994) اشاره کرد.

جایزه ادبی مدیسی فرانسه در سال (2013)، جایزه صلح ناشران آلمان (2013)، جایزه آزادی بیان آکسفورد (2007)، کسب جایزه حلقه ملی منتقدان کتاب (2005) و همچنین جایزه کتاب لایپزیک (1998) از جمله جوایزی است که این نویسنده و روزنامه‌نگار بلاروسی پیش از رسیدن به جایزه نوبل ادبیات در سال 2015 کسب کرده است.

«سوتلانا الکسیویچ» به سبب انتقادهایش نسبت به رژیم بلاروس اغلب در خارج و کشورهایی مانند ایتالیا‌، فرانسه و سوئد زندگی کرده است. 

اخبار فرهنگی -  ایسنا