برنده‌ی نوبل ادبیات 2014 معرفی شد

اخبار فرهنگی - نویسنده فرانسوی برنده‌ی نوبل ادبیات 2014 شد

به گزارش  باشگاه خبرنگاران؛ "پاتریک مودیانو" نویسنده سرشناس فرانسوی نوبل ادبیات 2014 را به خود اختصاص داد.

مودیانو در روز پنج شنبه (9 اکتبر) راس ساعت 13 به وقت محلی از سوی آکادمی نوبل به عنوان برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 2014 برگزیده شد.
 
مودیانو در سال 2012 نیز موفق به کسب جایزه دولتی اتریش برای ادبیات اروپا و در سال 2010 برنده جایزه دل دوکای انستیتوی فرانسه را برای یک عمر تلاش حرفه‌ای خود شد. دیگر جوایز او جایزه گنکور در سال 1978 است.

 اخبار فرهنگی -  باشگاه خبرنگاران

ویدیو مرتبط :
پاتریک مودیانا برنده نوبل ادبیات

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

پاتریک مودیانو، برنده نوبل ادبیات 2014

امسال یک نویسنده ی فرانسوی برنده نوبل ادبیات شد. پاتریک مودیانو چهارده امین نویسنده ی فرانسوی است که برنده ی این جایزه می شود.

صبح بخیر - محمودرضا حائری: امسال یک نویسنده ی فرانسوی برنده نوبل ادبیات شد. پاتریک مودیانو چهارده امین نویسنده ی فرانسوی است که برنده ی این جایزه می شود. آکادمی نوبل مودیانو را «پروست زمانه» توصیف کرده است.

او پیش از این جوایز ادبی بسیاری، از جمله جایزه رمان آکادمی فرانسز و جایزه گنکور، دو جایزه مهم ادبی کشور خود را برنده شده است.

مودیانو از نویسندگان پرکار به شمار می‌رود و برخی از کارهای او به فیلم نیز برگشته است. در سالهای اخیر رمان‌های "میدان اتوال"، "در کافه جوانی گمشده" و "افق" از این نویسنده منتشر شده است.

انتخاب مودیانو به عنوان برنده نوبل ادبی امسال تا حدی خارج از انتظار بود و البته این بار اول نبود که آکادمی سوئد منتقدان و کارشناسان ادبی را غافلگیر می‌کند. آکادمی سوئد ۱۸ عضو دارد و نام برندگان را تا آخرین لحظه مخفی نگه می‌دارد.

امسال بیشتر رسانه‌ها و محافل ادبی از شانس بالای هاروکی موراکامی، نویسنده ژاپنی و نگوگی واتیونگو نویسنده کنیایی نام برده بودند. برخی نیز سوتلانا الکسیویچ، نویسنده ی اهل روسیه سفید، را به خاطر روشن‌بینی و دلیری سیاسی او نامزدی مناسب می‌دانستند.


مودیانو کیست؟

پاتریک مودیانو، در سال 1945 در بولونی بیلان کور فرانسه به دنیا آمد. پدرش ایتالیایی و مادرش بلژیکی و بازیگر تئاتر بود. بنا به گفته ی مودیانو، پدر و مادرش انسان هایی ماجراجو و اسرارآمیز بودند. پاتریک مودیانو دوران کودکی اش را دور از خانواده و همراه برادرش در مدرسه ی شبانه روزی سپری کرد. او دوران دبیرستان را در مدرسه شبانه روزی هانری چهارم در پاریس گذراند که این دوران تأثیر مهمی در زندگی نویسنده گذاشت. در سال 1957  برادر مودیانو در ده سالگی بر اثر سرطان درگذشت. با مرگ رودی ضربه ی روحی شدیدی به مودیانو وارد و این مرگ کلید آثارش شد.

جستجو در گذشته ای محو و دوران کودکی از هم گسیخته ذهن او را به خود مشغول کرد.

مودیانو در سال 1965 در دانشکده ادبیات دانشگاه سوربن ثبت نام کرده، اما تحصیلاتش را نیمه کاره رها کرد و به نویسندگی روی آورد.


مودیانو در اغلب آثارش زندگی روزمره ی افراد عادی به تصویر می کشد و با نگاهی تازه به واقعیات زندگی، آثاری بدیع می آفریند. آنچه موجب متمایز شدن داستان های او می شود. لذت همراهی خواننده با قهرمان داستان است که گاه بی هیچ هدف مشخصی صفحات زندگی را ورق می زند.

نثر شیوا، ایجاز جمله ها و نام بردن از مکان های حقیقی از ویژگی های نویسندگی مودیانو است. او خواننده را به دنیایی آشنا و پر از تردید و سؤال می برد و یادآوری می کند. برای بسیاری از سؤال های زندگی، نمی توان به پاسخی آشکار دست یافت و گاه جستجوی جواب لذت زندگی را ذره ذره در کام تلخ می کند. شاید برخی از داستان های مودیانو در پرده ای از ابهام به پایان برسند، اما آنچه مهم است احساسی است که در پایان در خواننده به وجود می آید: احساسی خوشایند همراه با اندوه (تلخیص از مقدمه ی سیرکی که می گذرد)
 
گزیده آثار مودیانو به فارسی

بیراه

ترجمه ی آرش نقیبیان

نشر آرش

چاپ دوم 93
 

راوی داستان بیراه مرد جوانی است که تصمیم می گیرد پس از سال ها به جستجوی پدر خود بپردازد این جستجو او را به سال های بسیار دور و گذشته می برد. که مقارن با جنگ جهانی دوم و سال های پس از آن است. سال هایی که جوان جستجوگر داستان بیراه را در فضایی وهم آلود، گذشته و آینده را در هم می آمیزد. جستجوی پدر راوی را به روستای «سن-ئه – مرن»، در نزدیکی پاریس می کشاند و او در این مکان با افراد مشکوک و مجهول الهویه ای  آشنا می شود که برای گذراندن تعطیلات و روزهای آخر هفته به ویلاهای خود در این روستا می آیند.

سیرکی که می گذرد

ترجمه نسیم موسوی پاک

نشر چشمه

چاپ اول پاییز 93


در این اثر قهرمان داستان پسر هجده ساله ای است که رویای نویسندگی در سر می پروراند. پدرش او را ترک کرده و با زنی ایتالیایی، که بیست سال از پدر جوان تر است، در کشور دیگری زندگی می کند. مادرش بازیگر تئاتر است و پسرش را ترک کرده... همه ی این خرده داستان ها از زندگی خود نویسنده می آیند و با قهرمان داستان هم ذات پنداری می کنند.

خیابان بوتیک های خاموش

ترجمه ساسان تبسمی

نشر افراز

چاپ دوم 93
 

«خیابان بوتیک‌های خاموش» مهم‌ترین اثر پاتریک مودیانو و برنده‌ جایزه‌ بزرگ گنکور 1978 است. مردی كه به عنوان دستیار یك كارآگاه كار می كند در حقیقت مردی است كه سال ها پیش حافظه خود را از دست داده و كارآگاه مدارك قلابی برایش پیدا کرده است؛ او اكنون می خواهد به دنبال گذشته اش بگردد و متوجه شود كه بوده و چرا سرنوشتش چنین شده است. در این رمان 47 فصلی گاه خواننده با فصل هایی روبرو می‌شود که تنها دربرگیرنده یک خط داستانی است؛ خطی که بازگوکننده یک آدرس در پاریس است. در طول داستان، مردی که به دنبال هویت فراموش شده خود، می‌گردد، با افراد بسیاری ملاقات می‌کند و با به دست آوردن عکس، نام یک فرد، کتاب ... از سوی هر یک از این افراد به بازیابی هویت خویش می‌پردازد. او به تدریج به نام واقعی خود پی می‌برد و کم کم خاطراتی از گذشته در ذهنش زنده می‌شود و...

افق

ترجمه حسین سلیمانی نژاد

نشر چشمه

چاپ اول 91


این رمان نیز مانند دیگر آثار مودیانو، انسان‌هایی دارد كه در فضایی از شتابزدگی دنیایی كه پیرامون آن‌هاست، نوعی جست‌و‌جوگری را از درون خود و شاید گذشته‌ای كه برایشان آشناست، آغاز می‌كنند كه در موقعیت‌های زندگی بیرونی و روزمره آنان نیز تاثیر گذار است. وقایع این كتاب اغلب در شهر برلین رخ می‌دهند.

دیالوگ‌های درونی قهرمان در آثار این نویسنده با زبانی ساده روایت می‌شوند و  با تامل در وجوهی از محتوای آن‌ها، تاكید  بر عنصر تفكر همراه با جست‌و‌جوگری نمود می‌یابد و  نویسنده از این طریق جزییات را با نگاهی متنوع در ذهن شخصیت‌هایش مرور می‌كند.

در ‌بخشی ازاین رمان می‌خوانیم: «او مدام در این باره از خودش سوال‌هایی می‌كرد و هیچ وقت به جوابی نمی‌رسید. شاید این جزییات تا ابد برایش معما باقی می‌ماندند. برای همین شروع كرد به تهیه یك فهرست و البته یافتن سرنخ‌ها: چیزهایی مثل یك تاریخ، یك جای خاص، یا اسمی كه طرز نوشتنش یاد نبود...

حدود ساعت هفت شب در خیایان اپرا قدم می‌زد. آیا وقت مناسبی برای قدم زدن در این محله‌ی نزدیك به گران بلوار و بازار بورس بود؟ حالا چهره‌ی مرووه در نظرش آشكار می‌شد و جوانی با موهای بور فر خورده و یك جلیقه...»