فرهنگ و هنر
2 دقیقه پیش | تشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالستشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالس | برگزاری مراسم عروسی | باغ عروسی تشریفات ۵ ستاره بهبود با مدیریت بهبود اصلانی صاحب سبک در اجرای دیزاین های ژورنالی و فانتزی ، اجرا ... |
2 دقیقه پیش | خواندنی ها با برترین ها (81)در این شماره از خواندنی ها با کتاب جدید دکتر صادق زیباکلام، اثری درباره طنز در آثار صادق هدایت، تاریخ فلسفه یونان و... آشنا شوید. برترین ها - محمودرضا حائری: در این شماره ... |
اول رجب سالروز ولادت امام محمدباقر(ع)
امام محمد باقر(ع) در روز اول رجب سال 57 هجرى متولد شد
اول رجب سالروز ولادت امام محمدباقر(ع)
تاریخ ولادت امام محمد باقر (ع)
امام محمد باقر(علیه السلام) در روز اول رجب سال 57 هجرى در مدینه منوّره دیده به جهان گشود، برخى از مورخان , ولادت ایشان را در سوم صفر سال 57 هجرى دانسته اند.
پدر و مادر امام محمد باقر(ع)
پدر بزرگوار امام محمد باقر(علیه السلام) حضرت امام زین العابدین (علیه السلام)، و مادر مكرمه آن حضرت دختر امام مجتبى(علیه السلام) به نام «ام عبدالله» و از این جهت آن حضرت از پدر و مادر منتسب به خاندان گرامى رسول اكرم(صلى الله علیه وآله) بودند.
علم امام محمد باقر (ع)
امام باقر علیه السلام چون در اواخر دوران حکومت بنی امیه بهسر میبرد، از ضعف قدرت حاکمه استفاده نمود و در نشر معارف اسلامی، تلاش گستردهای کرد و با مخالفین و صاحبان عقاید مختلف، مناظرات مفصّلی داشت و به سؤالات شیعیان و مخالفین پاسخ داد. لذا از آن امام در تمام مسائل فقهی و اجتماعی و حکومتی روایات فراوانی نقل شده است، بهطوریکه تقریباً هیچ کتاب روایی نیست مگر این که از امام باقر علیه السلام در موارد مختلف روایتی ذکر شده است.
امام باقر علیه السلام با صحابی بزرگ رسول خدا، جابر بن عبدالله انصاری روابط صمیمانهای داشت و برای او احترام خاصی قائل بود. برای آن امام، غیر از جابر، اصحاب و راویان زیادی نام میبرند که در بین آنها جابر بن یزید جعفی و محمّد بن مسلم و زراره و حمران، بسیار معروفند. شاعر معروف امام نیز کمیت نام دارد.
حوادث دوران امامت امام محمد باقر (ع)
برادر امام باقر علیه السلام زید بن علی بن الحسین پس از شهادت امام سجاد علیه السلام پرچم مخالفت با بنیامیه را برافراشت و افراد زیادی را به دور خود جمع کرد. ولی امام باقر او را از قیام مسلّحانه منع کرد و فرمود: « هنوز وقتش نرسیده است، و قیام تو در انتها به ضرر مسلمین می انجامد.» اما زید که خون حسینی در رگهای او میجوشید، زیر بار نرفت و قیام کرد و عاقبت در اثر اعلان مخالفت با بنیامیه به شهادت رسید.
حاکمان دوران امامت امام باقر(ع)
امام باقر علیه السلام در زمان حکومت ولید بن عبدالملک به امامت رسیدند که پس از او سلیمان بن عبدالملک و سپس عمربن عبدالعزیز و سپس یزید بن عبدالملک و پس از او هشام بن عبدالملک، یکی پس از دیگری حاکم مَمالک اسلامی شدند. امام با هر یک از آنها به نحو خاصّی برخورد میکرد، ولی متأسّفانه بعضی از بستگان وی، از جمله زید بن حسن بن علی به بدگویی او دست زدند تا سرانجام هشام ، امام را مسموم کرد و به شهادت رساند.
مادر امام محمد باقر(ع) ام عبدلله ،دختر امام حسن مجتبی (ع) است
امام باقر علیه السلام به فرزند ارجمندش امام صادق علیه السلام وصیت فرمود و به لقاء پرورگار شتافت. آن حضرت دارای سه همسر و هفت فرزند بود.
از امام باقر علیه السلام مواعظ بسیار ارزشمندی به یادگار مانده است که تمام نسلها تا قیامت از آن بهرهمند خواهند بود.
كلامى از امام باقر(ع)
در اینجا این مطلب را با دو حدیث از امام باقر(ع) به پایان مى بریم.
1. آن حضرت از پدرانش از رسول خدا(ص) روایت كرد كه آن حضرت فرمود : سخت ترین كارها سه چیز است. اوّل: مواسات برادران دینى در مال، دوّم: آنكه در برخورد با مردم جانب انصاف را داشته باشى، سوم: یاد خداوند در هر حال.
2. حسن بن صالح مى گوید: از امام محمّد باقر(ع) شنیدم كه فرمود: آمیخته نشده است چیزى به چیز دیگر كه بهتر از آمیخته شدن حلم و بردبارى به علم و دانش باشد.
گردآوری : بخش فرهنگ و هنر صبح بخیر
منابع :
lankarani.ir
daneshnameh.roshd.ir
ویدیو مرتبط :
منقبت زیبا بمناسبت 13 رجب سالروز ولادت حضرت امام علی(ع)
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
13 رجب؛ سالروز ولادت امام المتّقین
حضرت علی (ع) داناتر از همگان بود و همیشه همراه رسول (ص) بود، بخششی از همه افزونتر داشت و پس از پیغمبر (ص)، پارساتر و عابدتر و فرزانهترین مردم بود.
ایمانش بر همه مقدم، سخنش از همه فصیحتر، رأیش از همه محکمتر بود، به حفظ کتاب خدا و اجرای احکام آن از همه بیشتر توجه داشت. دوستی و یاریاش واجب و در رتبه با پیامبران مساوی است. او سرچشمه فیاضی بود که دانشمندان دانشهای خود را بدو استناد دادند. یگانه و بزرگواری که دوست و دشمن اعتراف به کرامت، دانایی و شجاعت وی دارند.
سیزدهمین روز از ماه رجب با سالروز میلاد امام بزرگ انسانیت، حضرت امام علی (ع) مصادف است، تنها بشری که در خانه خدا، «کعبه» متولد شد. ویژگی منحصر به فرد این امام بزرگوار تنها در شخصیت و رفتار ویژهاش خلاصه نمیشود بلکه روایت ولادت ایشان نیز متفاوت از همه انسانهای دیگر است.
حضرت علی (ع) نخستین فرزند خانواده هاشمی است که پدر و مادر او هر دو فرزند هاشماند. پدرش ابوطالب فرزند عبدالمطلب فرزند هاشم بن عبدمناف است و مادر او فاطمه دختر اسد فرزند هاشم بن عبدمناف است. خاندان هاشمی از لحاظ فضائل اخلاقی و صفات عالیه انسانی در قبیله قریش و این طایفه در طوایف عرب، زبانزد خاص و عام بوده است. فتوت، مروت، شجاعت و بسیاری از فضایل دیگر اختصاص به بنی هاشم داشته است. هر یک از این فضیلتها در مرتبه عالی در وجود مبارک حضرت علی (ع) موجود بوده است.
فاطمه دختر اسد به هنگام درد زایمان راه مسجدالحرام را در پیش گرفت و خود را به دیوار کعبه نزدیک ساخت و چنین گفت: «خداوندا! به تو و پیامبران و کتابهایی که از طرف تو نازل شدهاند و نیز به سخن جدم ابراهیم سازنده این خانه ایمان راسخ دارم. پرودگارا! به پاس احترام کسی که این خانه را ساخت، و به حق کودکی که در رحم من است، تولد این کودک را بر من آسان فرما! لحظهای نگذشت که دیوار جنوب شرقی کعبه در برابر دیدگان عباس بن عبدالمطلب و یزید بن تعف شکافته شد. فاطمه وارد کعبه شد، و دیوار به هم پیوست. فاطمه تا سه روز در شریفترین مکان گیتی مهمان خدا بود. و نوزاد خویش را در سیزدهم رجب سال سی ام عام الفیل، به دنیا آورد. سپس از همان شکاف دیوار که دوباره گشوده شده بود بیرون آمد و گفت:« پیامی از غیب شنیدم که نامش را «علی» بگذار.»
کنیههای حضرت عبارتند از: ابوالحسن، ابوالحسین، ابوتراب و ابو السبطین.
القاب حضرت: امیرالمؤمنین، سیّد الوصیین، سیّد المسلمین، سیّد الأوصیاء، سیّد العرب، خلیفة رسول الله، امام المتّقین، یعسوب المؤمنین، صهر رسول الله، حیدر، مرتضی، وصی، و....
دوران کودکی حضرت علی (ع) در کنار پیامبر (ص) گذشت
حضرت علی (ع) تا سه سالگی نزد پدر و مادرش بسر برد و از آنجا که خداوند میخواست ایشان به کمالات بیشتری نائل آید، پیامبر اکرم (ص) وی را از بدو تولد تحت تربیت غیر مستقیم خود قرار داد. تا آنکه، خشکسالی عجیبی در مکه واقع شد. ابوطالب عموی پیامبر(ص)، با چند فرزند با هزینه سنگین زندگی روبرو شد. رسول اکرم (ص) با مشورت عموی خود عباس توافق کردند که هر یک از آنان فرزندی از ابوطالب را به نزد خود ببرند تا گشایشی در کار ابوطالب باشد. عباس، جعفر را و پیامبر (ص)، علی (ع) را به خانه خود بردند.
به این طریق حضرت علی (ع) به طور کامل در کنار پیامبر(ص) قرار گرفت. علی (ع) آنچنان با پیامبر (ص) همراه بود که حتی هرگاه پیامبر از شهر خارج میشد و به کوه و بیابان میرفت او را نیز همراه خود میبرد.
دو نمونه از فضایل علی (ع)
جانبازی و فداکاری در میدان جهاد: حضور وی در ۲۶ غزوه از ۲۷غزوه پیامبر (ص) و شرکت در سریههای مختلف از افتخارات و فضایل آن حضرت است.
ضبط و کتابت وحی (قرآن): کتابت وحی و تنظیم بسیاری از اسناد تاریخی و سیاسی و نوشتن نامههای تبلیغی و دعوتی از کارهای حساس و پرارج امام (ع) بود. ایشان آیات قرآن چه مکی و چه مدنی، را ضبط میکرد. به همین علت است که وی را از کاتبان وحی و حافظان قرآن به شمار میآورند. در این دوران بود که پیامبر (ص) فرمان اخوت و برادری مسلمانان را صادر فرمود و با حضرت علی (ع) پیمان برادری و اخوت بست و به حضرت علی (ع) فرمود:
« تو برادر من در این جهان و سرای دیگر هستی. به خدایی که مرا به حق برانگیخته است... تو را به برادری خود انتخاب میکنم، اخوتی که دامنه آن هر دو جهان را فرا گیرد.»
حضرت علی (ع) بعد از رحلت رسول اکرم (ص)
پس از رحلت رسول اکرم (ص) به علت شرایط خاصی که بوجود آمده بود، حضرت علی (ع) از صحنه اجتماع کناره گرفت و سکوت اختیار کرد. نه در جهادی شرکت میکرد و نه در اجتماع به طور رسمی سخن میگفت. شمشیر در نیام کرد و به وظایف فردی و سازندگی افراد میپرداخت. فعالیتهای امام در این دوران به طور خلاصه اینگونه است:
تفسیر قرآن و حل مسائل دینی و فتوای حکم حوادثی که در طول ۲۳سال زندگی پیامبر (ص) مشابه نداشت.
پاسخ به پرسشهای دانشمندان ملل و شهرهای دیگر.
بیان حکم بسیاری از رویدادهای نوظهور که در اسلام سابقه نداشت.
حل مسائل هنگامی که دستگاه خلافت در مسائل سیاسی و پارهای از مشکلات با بن بست روبرو میشد.
تربیت و پرورش گروهی که از ضمیر پاک و روح آماده، برای سیر و سلوک برخوردار هستند.
کار و کوشش برای تامین زندگی بسیاری از بینوایان و درماندگان تا آنجا که با دست خویش باغ احداث میکرد و قنات استخراج مینمود و سپس آنها را در راه خدا وقف میکرد.
احادیثی گهربار از حضرت علی (ع)
*هر روزی که در آن نافرمانی خداوند نشود، عید است.
*هیچ لباسی زیباتر از سلامتی نیست.
*هر کس اطمینان داشته باشد که آنچه خداوند برایش تقدیر کرده است به او میرسد، دلش آرام میگیرد.
*حرص و تکبّر و حسادت، انگیزههای فرورفتن در گناهانند.
*هیچ چیز مانند همت بلند انسان را بزرگ نکرد؛ چنان که چیزی مانند شهوترانی او را به زمین نزد.
*هرگاه مستحبّات به واجبات زیان رساند، (آن مستحبات) سبب نزدیکی به خدا نمیگردد.
*هر کسی که سخنش افزایش یافت، اشتباهات او نیز فزونی خواهد یافت و هر کس خطایش افزایش یافت، حیایش کم میگردد و هرکس حیایش کم شد، تقوایش کم میشود و کسی که تقوایش کم شود، دلش میمیرد و هر کس قلبش مرد، به دوزخ وارد خواهد شد.