الان از کار بازیگری خجالت می‌کشم!

 

اخبار فرهنگی - الان از کار بازیگری خجالت می‌کشم!

عطیه معصومی این روزها 35 سال دارد.ابن بازیگر ناشنوا، وقتی 9 سالش بود در فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» درخشید و بازی‌اش مورد توجه قرار گرفت.

عطیه معصومی که این روزها در کنار همسر و دو فرزندش، یک فروشگاه لوازم کادویی را اداره می‌کند ارتباطش با بازیگری قطع نشده و علاوه بر سریال «بزنگاه» رضا عطاران در دو سریال دیگر به نام‌های «راه شب»، «بال‌های خیس» و فیلم «شمعی در باد» مقابل دوربین رفته است.

فروشگاه «چارلی و لورل هاردی» محل قرارمان با معصومی می‌شود، مغازه‌ای که سالهاست فعال بوده و اجناس خاص آن، مشتریان زیادی دارد.

این بازیگر که به خوبی حرف‌ها را متوجه می‌شود و سخن می‌گوید درباره روزهای حضورش در «پرنده کوچک خوشبختی» گفت: خانم درخشنده مرا در مدرسه از بین 5 نفر انتخاب کرد. آن موقع در مدرسه کار تئاتر می‌کردم. یادم است هنگام فیلم دختر خانم درخشنده شده بودم و برایم معلم خصوصی گرفته بودم تا به درسم لطمه نخورد.

او که در این فیلم با هما روستا و امین تارخ هم بازی بود درباره آن‌ها اظهار کرد: بسیار آن‌ها را دوست دارم. چندی پیش امین تارخ مرا دید و نشناخت. گفتم دخترت هستم، گفت من دختر ندارم، بعد فهمید دخترش در «پرنده کوچک خوشختی» هستم. هما روستا هم من را دید نشناخت.

این بازیگر اما ارتباطش را با پوران درخشنده قطع نکرده و درباره‌اش گفت: مرتب با هم تماس داریم و قرار است فیلمی با حضور شخصیت‌های فیلم‌هایش بسازد و خبرش را به من داده‌اند.

معصومی درباره حضور دوباره‌اش در دنیای بازیگری اظهار کرد: دوستم من را به دستیار رضا عطاران معرفی کرد و خود آقای عطاران به مغازه آمد و با هم آشنا شدیم و قرار شد در «بزنگاه» بازی کنم . تجربه بسیار خوبی بود و ایشان بسیار خوش اخلاق بودند.

وی حضور در این حرفه را بسیار سخت عنوان کرد و ادامه داد: سر فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» بچه بودم و عقلم نمی‌رسید اما الان که بزرگ شدم خجالت می‌کشم. بازیگری خیلی خوب است اما خسته‌کننده است و کار در اینجا (مغازه) را بیشتر دوست دارم.

 

 عطیه معصومی در کنار همسر و فرزندانش

معصومی درباره فعالیتش در فروشگاه گفت: 13 سال است در این مغازه که متعلق به همسرم است کار می‌کنم و از همین طریق با همسرم آشنا شدم، در واقع در تجریش مشتری‌اش بودم.

وی افزود: 11 سال است ازدواج کردم و همسرم هم ناشنوا است. دو دختر به نام‌های نیکا و تینا دارم. دختر بزرگم که کلاس دوم است دوست دارم بازیگر شود، اما خودش دوست دارد دکتر شود.

معصومی که این روزها بیشتر وقتش را در فروشگاهشان می‌گذراند ادامه داد: از صبح تا شب سر کار هستم و به همسرم کمک می‌کنم. شب هم که به خانه می‌روم حتی تلویزیون هم نگاه نمی‌کنم و آنقدر خسته می‌شوم که سریع می‌خوابم. بیرون هم می‌روم مدام همسرم اس ام اس می‌دهد که کجایی پاشو بیا. من به خاطر اینکه می‌شنوم و کمی می‌توانم صحبت کنم حتما باید در مغازه باشم.

او درباره اینکه چرا هیچ عکسی از حضورش در فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» و کارهای دیگرش در فروشگاه دیده نمی‌شود گفت: دوست ندارم عکس بزنم. علاقمندم مشتری خودش مرا بشناسد. خیلی وقت‌ها مرا می‌بینند می‌شناسند و خوشحال می‌شوند. من هم فیلم را به آن‌ها هدیه می‌دهم. می‌گویند قیافه‌ام همان است فقط بزرگ شده‌ام.

ملیحه فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» مانند علی «بچه‌های آسمان»‌ آرزویی در بازیگری ندارد و در کنار همسر و دو فرزند شیرین‌اش روزهای خوبی را در فروشگاه کوچکشان در شهرک غرب سپری می‌کند.

اخبار فرهنگی - ایسنا

 

ویدیو مرتبط :
من از مادر تو خجالت می کشم . ( 5 دقیقه )

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

دوست می خوام اما خجالت می کشم

 

 

 

در سنین مهد کودک، پیش دبستانی و دوره دبستان، بچه‌ها کم کم دوست شدن با بچه‌های دیگر را یاد گرفته و  تمرین می‌کنند. با توجه به نقشی که داشتن دوست در سلامت روانی انسان بازی می‌کند، مهارت دوست یابی برای بچه‌ها مهم می‌شود.

 

کمکش کنیم که خجالت نکشد

 

برخی کودکان از دیگر هم سن و سالان خود در زمینه دوست یابی کندتر پیشرفت می‌کنند و نیاز دارند تا والدین با آگاهی از روش‌های فرزند پروری در این زمینه به بچه‌ها کمک کنند. در این مقاله  ?? روش عملی و شیوه کاربردی برای رفع مشکل دوست شدن بچه‌های کم رو آمده است:

 

1- خودتان الگو باشید - به بچه‌ها در عمل و حین صحبت‌ها نشان دهید که چگونه خودتان با دوستانتان ارتباط دارید و این رابطه چه قدر مفید و خوشایند است. همچنین بر نکاتی مثل صبوری و شریک شدن که لازمه دوستی است، در صحبت‌ها و اعمال خود تکیه کنید.

 

2- تشویق کنید ولی اجبار نکنید - اگر فرزند کم رویی دارید او را به برقراری ارتباط در موقعیت‌های جدید تشویق کنید ولی او را مجبور نکنید. بگذارید کودک با گام و سرعت مورد نظر خودش با محیط رابطه برقرار کند. این مسئله در شروع دوره مهد کودک و روزهای اول مدرسه بسیار مهم است.

 

3- کودک را به فعالیت‌های خارج مدرسه ببرید - برای رویارویی کودک با دوستان جدید؛ او را به کلاس‌هایی مثل کلاس‌های ورزشی، زبان، سفال و ... ببرید تا با بچه‌های جدید مواجه و آشنا شود.

 

پس از چند جلسه از او بپرسید که با کدام بچه بیشتر دوست است و او را برای بازی به منزل دعوت کنید. بدین ترتیب کودک طعم شیرین دوستی را می‌چشد و تمایلش بیشتر می‌شود. در مهمانی دوستان کودکتان طوری رفتار کنید که  فرزندتان به والدینش افتخار کند، البته این کار نیازمند درک دنیای کودکانه آن‌ها و به رسمت شناختن علاقه مندی هایشان است.

 

4- تنها به یک دوست صمیمی، بسنده نکنید - اگر فرزندتان فقط یک دوست صمیمی دارد و فقط با او ارتباط برقرار می‌کند، سعی کنید افق دیدش را وسیع کرده و به او نشان دهید که می‌تواند در حالیکه آن دوست اصلی را حفظ می‌کند، دوستان دیگری هم داشته باشد.

 

به کودک بیاموزید احساساتش را با دوستانش در میان بگذارد. این کار هم جنبه احساسات منفی مانند شرمندگی و عذر خواهی و هم جنبه احساسات مثبت مانند شادی و خوشحالی را در بر می‌گیرد.

 

5- با بچه‌های فامیل و همسایه‌های شایسته ارتباط برقرار کنید - به نزدیکانتان نگاه کنید و برای با هم بودن بچه‌های فامیل و همسایه‌ها - در رده‌های سنی قدری متفاوت - برنامه ریزی کنید و البته به این دوستی‌ها نظارت داشته باشید.

 

6- اوقات تنهایی و در جمع بودن را متعادل کنید - برای رفع کم رویی کودک، برنامه او را بیش از حد با فعالیت‌های اجتماعی پر نکنید (به عبارتی از آن طرف بام نیفتید). اوقاتی را هم برای تنها بودن در نظر بگیرید تا تعادل و هماهنگی برقرار شود.

 

7- با دقت نگاه کنید - موقعی که کودک در جمع بچه‌های دیگر است، به رفتار فرزندتان به خوبی توجه نمایید. آیا او رئیس مآب است؟ آیا رفتارش تهاجمی است؟ آیا وسایل و اسباب بازی‌هایش را به بچه‌ها نمی‌دهد؟ آیا موقع باختن در بازی، خودش را می‌بازد؟ آیا خیلی مظلوم است و نمی‌تواند از خودش دفاع کند؟ و ده‌ها مورد دیگر. پس از اینکه احتمالاً مشکلی را یافتید، روی جایگزینی آن رفتار با رفتارهای مثبت کار کنید.

 

8- رفتار با همبازی‌های مشکل ساز را به او بیاموزید - بازی بچه‌ها با همبازی‌هایشان دارای افت و خیزهای طبیعی است و چالش‌های خودش را دارد. حل کردن و کنار آمدن با مشکلات در روابط اجتماعی؛ مهارتی بس ارزشمند است که بچه‌ها حین بازی‌های گروهی و در جمع همسالان می‌آموزند. البته گاهی مشکلی حاد می‌شود و یک همبازی به دیگران از نظر فیزیکی یا احساسی دائماً صدمه وارد می‌کند. در این شرایط علاوه بر آموزش نحوه برخورد با این شرایط به کودک، گاهی نیاز است شما مستقیماً دخالت نمایید.

 

9- بیان احساسات را به کودک بیاموزید - بیان احساسات و آگاهی از احساسات درونی، یک مهارت بسیار مهم در سلامت روانی شخص است. به کودک بیاموزید احساساتش را با دوستانش در میان بگذارد. این کار هم جنبه احساسات منفی مانند شرمندگی و عذر خواهی و هم جنبه احساسات مثبت مانند شادی و خوشحالی را در بر می‌گیرد. بیان احساسات، برای کودکان در سنین  کوچک‌تر از دوره دبستان قدری زود است و می‌تواند تقریباً از دوره دبستان شروع شود.

 

10- به کودک بیاموزید تا حد امکان خود را با بچه‌های دردسر ساز، مواجه نکند - به خصوص آن‌هایی که موجب آسیب فیزیکی و زد و خورد می‌شوند. هر چند بچه‌ها بایستی مواجهه با شرایط دشوار و مراقبت از خود را بیاموزند، ولی دلیلی برای اینکه خود را در معرض خطر قرار دهند، وجود ندارد.  برنامه‌های اجتماعی فرزندتان را با کودکان دیگر ادامه دهید و با کودکان دردسر ساز، رفت و آمد نداشته باشید.