از آواز زنان تا کنایه های جنسی در برنامه های طنز رادیو

از آواز زنان تا کنایه های جنسی در برنامه های طنز رادیو

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

سایت مشرق نوشت:

استفاده از آواز زنان در برنامه های رادیویی بویژه در برنامه های طنز روندی صعودی داشته كه موجبات تذكر یك نهاد نظارتی شده است.

 

به گزارش مشرق، اخیرا استفاده از آواز زنان در برنامه های رادیویی به خصوص در برنامه های طنز روندی صعودی داشته كه موجبات اعتراض مخاطبان و تذكر یك نهاد نظارتی نیز شده است.

 

بر اساس این گزارش استفاده از تیكه های جنسی و قبیح از روابط زن و مرد نیز در برنامه طنز روزهای جمعه رادیو ایران موجب تذكر شدید نهادهای نظارتی و اعتراض مخاطبین شده است.

در این برنامه بدون هیچ ابایی با زبان طنز به عادی سازی روابط نامتعارف بین زن و مرد در قالب آیتم نمایشی و با محوریت( زن و مرد همسایه!) پرداخته میشود و یا در قالب لطیفه های (پ ن پ) به ذكر مطالبی به دور از شان رسانه می پردازند.

 

لازم به ذکر است مصادیق هتاكی های مذكور وجود دارد اما به دلیل رعایت عفت و شان رسانه وكاربران محترم از ذكر آن خود داری می كنیم.

 

حال سوال اینجاست ؛جایگاه مدیریت رادیو در این بین كجاست؟چرا در برابر هتاكی ها برخوردی صورت نمیگیرد؟اصولا مدیران محترم رادیو به طنز رادیویی چه نگاهی دارند؟آیا خنداندن مردم به هر قیمتی صحیح است؟نظارت كجای برنامه های رادیویی تعریف شده است؟/انتخاب

ویدیو مرتبط :
برنامه طنز رادیویی صبامک همه روزه در رادیو صبا

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

نقش زنان در پیشرفت شوهرانشان/طنز

 

 

می گویند "زن" ها در موفقیت و پیشرفت شوهرانشان نقش بسزایی دارند ...

ساعد مراغه ای از نخست وزیران دوران پهلوی نقل کرده بود : زمانی که نایب کنسول شدم با خوشحالی پیش زنم آمدم و این خبر داغ را به اطلاع سرکار خانم رساندم.

اما وی با بی اعتنایی تمام سری جنباند و گفت: "خاک بر سرت کنند؛ فلانی کنسول است؛ تو نایب کنسولی؟!"

گذشت و چندی بعد کنسول شدیم و رفتیم پیش خانم. آن هم با قیافه ایی حق به جانب. ..

باز خانم ما را تحویل نگرفت و گفت: "خاک بر سرت کنند؛ فلانی معاون وزارت امور خارجه است و تو کنسولی؟!"

شدیم معاون وزارت امور خارجه که خانم باز گفت: "خاک بر سرت؛ فلانی وزیر امور خارجه است و تو ...؟!"

شدیم وزیر امور خارجه و گفت: "فلانی نخست وزیر است ... خاک بر سرت کنند!!!"

القصه آنکه شدیم نخست وزیر و این بار با گام های مطمئن به خانه رفتم و منتظر بودم که خانم حسابی یکه بخورد و به عذر خواهی بیفتد.

تا این خبر را دادم به من نگاهی کرد؛ سری جنباند و آهی کشید و گفت: "خاک بر سر ملتی که تو نخست وزیرش باشی!!!"