آیین زرتشتیان:خواستگاری , نامزدی , عقد و ...

 

 

 

در ایران باستان و بنا بر قوانین دوره ی ساسانی، دختران خود همسر خویش را انتحاب می

کردند. هنگامی که بهرام گور،پادشاه معروف ساسانی از دختران یک مرد روستایی ساده درخواست ازدواج می کند؛ روستایی، پاسخ را به دختران خود وا می گذارددر شاهنامه زنان دلاور و خردمندی چون کتایون و تهمینه، همسر خویش را انتخاب کرده و برای یافتن همسر خود همه ی مرزهای سیاسی و طبقاتی را زیر پا می گذارند.

زرتشت نیز در اوستا برای ازدواج و تشکیل خانواده منزلت والایی دیده است. در یسنا آمده است: عروس و داماد! این کلمات را به شما می گویم: زندگی سرشار از شادی داشته باشید و به حقوق یکدیگر احترام بگذارید. بی گمان زندگی شیرینی خواهید داشت. زرتشتیان که تعداد آنها در دنیا بیش از ٣۰۰ هزار نفر و در ایران ٣۰هزار نفر می باشد پس از گذشت قرن ها مراسم مربوط به ازدواج خود را نگه داشته و بنا بر باورهای دیرین خود رفتار می کنند. به این مراسم نگاه کنیم که چه اندازه زیبا هستند. بیاییم این آداب انسانی و والا را پاس داریم.

 

خواستگاری

خواستگاری زرتشتیان به این روش است که مادر و خواهر پسر در صورت تمایل خانواده دختر با چند نفر از بستگان نزدیک برای خواستگاری دختر می روند. در بیشتر مواقع خانواده پسر نامه‌ای که در باره ی خواستگاری از سوی پسر به پدر دختر نوشته شده همراه خود می برند. این نامه را بیشتر برای شگون روی کاغذ سبز رنگ و در پاکتی سبز می گذارند و با یک دستمال سبز و یک کله قند همراه با مقداری سنجد و آویشن به منزل دختر می برند. جواب نامه چند روزپس از آن از سوی خانواده دختر با همان روش به سرای پسر برده می شود. در این نامه پدر دختر، موافقت خود را بیان می دارد و به دنبال آن نامزدی آغاز می شود.

 

نامزدی

در روز نامزدی پسر همراه خانواده خود به خانه دختر می رود و همراه با بردن انگشتر نامزدی هدایایی (از قبیل کیف، کفش، پارچه ،‌سکه طلا) به دختر می دهد.دادن این هدایا همراه با مراسم ویژه ای است. در جلوی همه این هدایا دو لاله که در داخل هر کدام یک شمع روشن قرار دارد همراه آیینه،‌گلاب‌پاش، یک کله قند و نقل با خود می برند و پس از پیش کش کردن این هدایا از سوی پسر به دختر، آنان انگشتر نامزدی را در دست همدیگر می کنند. چند روزپس از نامزدی،‌خویشان دختر نیز با دو لاله روشن ونقل و کله قند سبز پوش،‌گل، پارچه و هدایای دیگر به خانه پسر می روند و آنها را به خانواده پسر هدیه می کنند. در این دیدار، دختر همراه پدر و مادر وخویشان خود نمی رود زیرا این کار را گونه ای سبکی ازسوی دختر می دانند. پسر می تواند بعد از انجام مراسم نامزدی به خانه دختر رفت و آمد کند .پس از مدتی،‌که به آمادگی دو خانواده بستگی دارد، روز عروسی را که باید روزی نیک و مبارک باشد برمی گزینند.

 

عروسی

چند روز پیش از عروسی، عروس و داماد و خویشان بسیار نزدیک به خرید وسایل عروسی می روند. از سوی داماد لباس عروسی (کیف و کفش،‌چند قواره پارچه،‌طلا و لوازم آرایش...) و از سوی دختر لباس دامادی و هدایای دیگر ( کفش، پیراهن ...) خریداری می شود. دو سه روز پیش از عروسی از سوی خویشان عروس جهیزیه را به خانه‌ای که باید عروس و داماد با هم در آن زندگی کنند می برند و خانه را خود تزیین و آماده می کنند. هم چنین در این روز همراه با بر پا کردن جشن کوچکی، با نخی که از سوی خانواده دختر فرستاده شده رختخواب عروسی به یاری خانواده پسر دوخته می شود. گرد همایی برای مراسم عروسی را انجمن گویند.در یزد مراسم زیبای حنابندان نیز رواج دارد و دست و پای دختر و پسر را با نقش های زیبا می آرایند.عقد و عروسی زرتشتیان در یک روز انجام می گیرد. روز عروسی،‌عروس و داماد وخویشان نزدیک پیش از شامگاه برای انجام مراسم عقد در نیایشگاه حاضر می شوند. دراین مراسم در پیشاپیش عروس و داماد،‌کتاب اوستا، دو لاله ی روشن،‌آیینه،‌نقل سفید، انار و تخم مرغ به وسیله اقوام نزدیک به معبد برده می شود. عروس و داماد در جای ویژه ای که در جلوی سفره عقد است می‌نشینند.

 

سفره ی پیمان (گواه) یا عقد

سفره ی عقد یا گواه بر روی زمین گسترده می شود. این سفره از ترمه یا مخمل و ابریشم است و از سوی مادر عروس نسل به نسل نگه داری شده است . سفره باید رو به خاور یا برآمدن خورشید گسترده شود و بر روی آن این چیزها دیده می شود:گل سرخ. سینی از هفت سبزه. دو کله قند. کاسه ی عسل. سکه ی طلا. شاخ یا کاسه نبات. منقل برای اسفند. برنج. سبزی خشک. نمک. رازیانه. چای. کندر. خشخاش. انار. سیب. نانی محلی که بر آن مبارک باد نوشته اند. اوستا. آینه ی بخت. لاله( شمعدان)

عروس و داماد روبروی هم می نشینند. بر فراز سرشان توری از حریر سپید نگه می دارند و دو کله قند را به هم می سایند تا مراسم بله برون یا بله گفتن عروس به پایان رسد و می خوانند:

مسابم و مسابم!...........چی چی مسابی؟

مهر و محبت مسابم!.......برای کی مسابی؟

برای عروس و دوماد!

داماد لباس سفید چین دار و عروس ساری چین دار سفید می پوشد. بر گردن آن ها گلوبندی از گل آویزان می کنند و بر پیشانی آن ها خالی سرخ رنگ می گذارند. نخست عروس بر تخت می نشیند و سپس داماد را دوستان وخویشان به نزد او می آورند و به هنگام عروسی در دهان یکدیگر با انگشت عسل می گذارند.بنا بر دینکرد به هنگام عروسی و برای آگاهی همگان طبل و شیپور می نوازند. این مراسم را شاه جان گویند. روبروی عروس و داماد موبد و کنارشان خانواده‌های نزدیک می‌نشینند. آنگاه مراسم عقد در حضور دو شاهد که یکی از خانواده دختر و دیگری از خانواده پسر می باشد انجام می گیرد. سپس موبد شروع به خواندن بخش هایی از اوستا نموده و اندرز زناشویی می دهد. بعد از طرفین می‌پرسد که آیا به ازدواج با هم خوشنود هستند یا نه. پس از شنیدن جواب بله از هردو، نوشتن ازدواج در دفتر رسمی رزتشتیان انجام میگیرد و عروس و داماد وشاهدان آنرا گواهی میکنند . پس از پایان مراسم عقد،‌تخم مرغی که در سر سفره عقد بوده به وسیله (موبد) به پشت بام پرتاب می شود. با اینکار موبد حقوقی را که پدر نسبت به دختر خود داشته با قیچی بریده به این تخم مرغ مصالحه کرده از خانه بیرون می اندازد باین هدف که پدر دیگر حقی به دختر ندارد.

سپس ده موبد در حالی که گلاب و آیینه در دست دارد جلو مهمانان آمده همراه با نگاه داشتن آیینه روبروی آنان به آن ها گلاب می دهد و یک نفر دیگر که پشت سر ده موبد حرکت می کند به مهمانان شیرینی می دهد. آنگاه ده‌موبد سینی بزرگ پر از لورک یا آجیل را برداشته به تقسیم آن بین مهمانان که بیشتر سهم خود را به خانه می برند می‌پردازد.پس از انجام مراسم عقد، موبد،‌عروس و داماد را در معبد دور آتش مقدس می گرداند. آنگاه عروس و داماد به مجلس جشن عروسی می روند و پس از پایان مراسم جشن، عروس و داماد به وسیله خویشان نزدیک به خانه داماد برده می شوند. در این مجلس موسیقی زنده نواخته می شود و مهمانان با ترانه های بومی به رقص و پایکوبی می پردازند. انار و هندوانه و شیرینی می خورند. غذا بیشتر گوسفند بریان کرده، مرصع پلو و شیرین پلو می باشد. مراسم بین سه تا هفت روز به درازا می کشد. گاه نیز با آوردن مطرب ها به اجرای گونه ای نمایش های رو حوضی می پردازند. حوض میان خانه پر از سیب و انار و هندوانه است و بر تختی روی حوض، مردمان به تماشای نمایش کمدی و شادی می پردازند. در چند عروسی دیدم که زنی با بستن چند قاشق به انگشتان پای خود، که بر هرکدام صورتی را نقاشی کرده بودند، بر پشت نیم پرده ای خوابیده و نمایش شاد عروسکی را اجرا می کرد.

در مراسمی دیگر دو شخصیت نمایش، یکی در نقش عروس و دیگری در نقش داماد برای هم می خواندند:

آی دخترک ترگلک ورگلک خوش قد و بالا.........عقدت می کنم، عقد مدارا

تو که عقدم می کنی، عقد مدارا............ ......منم عروس می شم حجله می شینم

تو که عروس می شی حجله می شینی.......منم دوماد می شم، پهلوت می شینم

بادا بادا مبارک بادا

 

پا انداز (پاگشا)

در یزد و کرمان زرتشتیان عروس را با آداب ویژه ای به خانه داماد می برند. بدین ترتیب که سمت راست عروس، خواهر داماد و سمت چپ او خواهر عروس (یا یکی از زنان خانواده ی عروس) قرار گرٿته زنان فامیل در حالی که صف چهار یا پنج نفری تشکیل داده‌اند پشت سر عروس به سوی خانه داماد حرکت می کنند. چون به کوچه ای باریک ( کوچه ی آشتی کنان) می رسند، می ایستند و می خوانند:

این کوچه تنگه؟ بله......عروس قشنگه؟ بله

دست به زلفاش نزنید....مروارید بنده. بله

بادا بادا مبارک بادا.......ای یار مبارک بادا

همراهان عروس از جلوی منزل هر زرتشتی عبور کنند، در برابرش، آتش افروخته بر روی آن اسفند و کندر دود می کنند. زنان شاباش می کشند . بدین گونه که سر در گوش و دوش یکدیگر نهاده و فریاد شادمانه بر می آورند. در جلو در خانه، جلوی پای عروس و داماد آتش می افروزند. خانواده داماد برای ورود عروس پاگشا یا پانداز می دهند که بیشتر پول و طلاست. در خانه به مهمان ها شربتی به نام (شربت در حجله ) می دهند. در هنگام ورود عروس و داماد به حجله مادر شوهر هدیه‌ای( گوشواره، انگشتر، دستبند و سینه ریز) به عروس می دهد. پس از ورود عروس و داماد به حجله،‌در حضور عده ای‌ از زنان خانواده نزدیک آنها،‌عروس و داماد به پاشویی یکدیگر می پردازند. ابتدا سینی را در زیر پای عروس و داماد قرار میدهند. عروس و داماد از ظرفی ،مقداری سبزی که به آن (مرو) و (مور) یا مورد سبز می گویند، و مقداری شیر و آب که همه با هم مخلوط شده برداشته هر دو پای عروس را با آن می شوید و سپس عروس پای داماد را می شوید به این نشان که مانند گیاه مورد همیشه زندگی آنها سبز و خرم باشد و مانند آن شیر همواره از گناهان پاک گردند و مانند آن ریشه( مورد) زندگیشان دراز و پردوام باشد.

در این هنگام مهمانان عروس و داماد را تنها می گذارند. عروس و داماد اناری شیرین را که در روی سفره گواه بوده در اتاق حجله با هم می خورند تا به اندازه دانه‌های آن دارای اولاد گردند. بامداد روزدیگر رختخواب عروس و داماد بوسیله خواهر شوهر (یا خواهر زن) بزرگتر جمع می شود. رسم است که داماد سکه‌ای برای خواهر خویش در رختخواب می گذارد و خواهر شوهر موقع جمع کردن رختخواب، آنرا برمی دارد. بامداد همان روز نیز از طرف خانواده عروس مقداری ماست (بعنوان روسفیدی ) همراه شیرینی و پشمک (برای شیرین کامی ) برای خانواده‌های نزدیک عروس و داماد فرستاده‌می شود.

 

پا تختی

داماد عصر همانروز ( که روز پاتختی است) قبل از آمدن مهمانان به وسیله چندتن از مردان فامیل همراه موبد با دو لاله روشن و مقداری شیر که با برگ گل و آب مخلوط میباشد برسر آب روان میرود و پس از خواندن پاره هایی از اوستا به وسیله ی موبد،‌آنرا در آب روان می ریزد تا بدین ترتیب هر گونه آلودگی قبل از زناشویی او شسته شود و مانند آب و شیر و گل پاک باشد. دربازگشت، داماد برای دست‌بوسی وسپاس از رنج هایی که پدر برای دختر خود کشیده است به خانه پدرزن می رود و با بوسیدن دست مادر و پدر زن خود از تلاش آن ها در تربیت دخترشان که حالا زن اوست سپاسگزاری می نماید. پدر زن هدیه‌ای به داماد می دهد. سپس داماد به خانه خود باز می گردد. در بازگشت داماد، در پاگرد خانه، عروس کاسه‌ای از نقل و شیرینی به نشان پذیرایی از داماد به سر او می ریزد. دراین هنگام خویشان و دوستان هدایایی را که آماده کرده‌اند به عروس و داماد می دهند. آنگاه داماد به نشان شیربها، اناری را که به آن ٣٣ یا ۱۰۱ سکه زده شده همراه یک جفت کفش به مادر زن هدیه می کند و یک جفت کفش نیز به خواهر زن می دهد. روز سوم عروسی روز آش رشته است. رشته این آش باید به دست عروس بریده شود و به دست داماد به دیگ ریخته شود. این آش را نیز همراه با برگزاری جشن کوچکی بین دوستان و خویشان بخش می کنند.

رسم است که عروس و داماد پیش از رفتن به جای دیگر همراه خویشان خود به زیارتگاه و مکان مقدسی و در یزد به پیر سبز و چکچک و پیر بانو می روند. پس از زیارت، در یک روز خوب هفته، مادر شوهر و پدر شوهر، عروس و پسرشان را به خانه خود مهمان می کنند و هنگام ورود آن ها هدایایی به نشان پاگشا به آن ها می دهند. همین کار را مادر زن و پدرزن نسبت به داماد و دختر خود انجام داده و هدایایی به نشان پاگشا به آنها می دهند. پس از آن خویشان نزدیک عروس و داماد را به خانه‌هایشان مهمان می کنند. گاهی این مهمانی ها به درازا می کشد، زیرا عروس و داماد هر هفته در خانه یکی از خویشان مهمان می شوند. این مهمانی ها نیزهمراه با تشریفات ویژه ای است. هنگام ورود عروس و داماد یک شاخه گل و گیاه سبزی یا یک دانه انار (یا سیب و یا نارنج) به آن ها داده مقداری (آویشن) که با شیرینی و سنجد و بادام و غیره مخلوط است بر سر آنها می ریزند و چندین مرتبه با صدای بلند که همراه با خوش حالی است نسبت به عروس و داماد شادباش می گویند. زدن دف و خواندن ترانه های شادمانه و خوردن انار و هندوانه و شیرینی نیز در تمام این مراسم رایج است.

 

 

ویدیو مرتبط :
طول دوره ی نامزدی و عقد

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

دوران عقد و دانش و مهارتهای لازم جهت داشتن دوران عقد و نامزدی طلایی

دوران عقد را دوران شناخت می نامند

 

دوران عقد و نامزدی

دوران عقد چگونه باشیم؟

معمولاً دوران عقد را دوران شناخت می نامند. این دوران طلایی باعث می شود که دختر و پسر بهتر یکدیگر را شناخته و با روحیات و خواسته های هم آشنا شوند. در دوران عقد بسیاری از شناخت ها که یکی از مهم ترین آن‌ها شناخت جنسی دو طرف از هم است، صورت می گیرد. زیرا یکی از ویژگی‌های مهم ازدواج غیر از ایجاد رابطه‌ای دوستانه و محبت‌آمیز، فراهم آوردن رابطه‌ی جنسی است. رابطه‌ی جنسی، زن و مرد را بی‌درنگ در کنار هم قرار می‌دهد تا این‌که همسران در تمامی فعالیت‌های دیگر نیز با هم باشند.

 

دختر و پسر با عقد شرعی و قانونی با یکدیگر پیمان ازدواج را بسته اند، اما هنوز در دو آشیانه اند. دوران عقد دارای اهمیت ویژه ای می باشد که به پاره ای از آن میپردازیم.

 

اهمیت دوران عقد:

۱- برای دختر و پسر که از کودکی در کنار خانواده خود زندگی کرده اند و با اعضای خانواده مانوس بوده اند، جدایی ناگهانی دشوار است و این امر ممکن است سبب ایجاد خلا عاطفی برای آنها «به ویژه دختر» گردد. لذا دوران عقد فرصتی است تا به تدریج هم دختر و پسر و هم خانواده های آنها آماده پذیرش و تحمل این جدایی شوند.

 

۲- دختر و پسر که تا چندی پیش از این، با یکدیگر ناآشنا و بیگانه بوده اند، برایشان سخت است که یک باره در کنار هم قرار گیرند و زندگی مستقلی را آغاز کنند. دوران عقد میتواند این فرصت را برای آنها فراهم سازد تا با انس و همدلی که به مرور زمان نسبت به یکدیگر پیدا میکنند، با آمادگی و آرامش بیشتری زندگی مشترک خود را آغاز کنند.

 

۳- نکته مهم و اساسی این است که در دوران عقد دختر و پسر می توانند به شناخت بیشتری از یکدیگر دست یابند و به شناخت قبلی خود «که پیش از دوران عقد، در مرحله انتخاب به دست آورده اند»، عمق بیشتری ببخشند تا خود را برای تفاهم و سازگاری و بالندگی مطلوب در زندگی مشترک آینده آماده سازند.

 

۴- دختر و پسر در دوران عقد می توانند برای پذیرش مسئولیت زندگی مشترک آمادگی لازم را به دست آورند. دوران عقد فرصت مناسبی برای برنامه ریزی زوج های جوان برای استقلال و شکوفایی زندگی مشترک است همچنین شور و نشاط و امید نسبت به زندگی آینده که با سخنان پرامید و رفتار متین و مطمئن از جانب دختر و پسر میسر می گردد.

 

۵- با شروع دوران عقد، خداوند متعال محبت و عشق بی نظیری را میان دختر و پسر به وجود می آورد، به طوری که آنها از دیدن یکدیگر خوشحال شده و آرامش درونی خاصی را احساس میکنند و با دیدارهای صمیمانه در دوران عقد، مهر و محبت آنها نسبت به هم افزایش می یابد. باید توجه داشت رفتار و گفتار آنها در افزایش محبت یا کاهش آن موثر است.

 

در  دوران عقد دختر و پسر می توانند به شناخت بیشتری از یکدیگر دست یابند و به شناخت قبلی خود که پیش از دوران عقد، در مرحله انتخاب به دست آورده اند، عمق بیشتری ببخشند.

 

۶- اگر دوران عقد با هوشیاری و خردمندی سپری شود، تبدیل به شیرین ترین و به یادمانی ترین دوران زندگی زوج های جوان میشود. زیرا دختر و پسر، از داشتن موهبت همسر بهره مند هستند و نیز مسئولیت ها و تعهدات کمتری نسبت به یکدیگر دارند. ( در دوران عقد پسر تعهد کمتری نسبت به هزینه و تامین مایحتاج زندگی دارد و دختر نیز مسئولیت اداره خانه را بر عهده ندارد).

 

۷- خانواده های همسران در فاصله دوران عقد می توانند برای تهیه مقدمات ازدواج آنها آمادگی لازم را پیدا کنند.

 

۸- دوران عقد زمان مناسبی برای تامین نیازهای دختر و پسر است تا بدین وسیله هر دو به آرامش و سکون برسند. یکی از این نیازها، نیاز به مورد توجه واقع شدن است که برای تامین آن دختر و پسر در دوران عقد باید عواطف و احساسات یکدیگر را در نظر بگیرند و برای آن ارزش قابل توجهی قائل باشند.

 

دوران عقد از طرفی، دوران بسیار سختی برای زوج جوان است. در دوران عقد و نامزدی که معمولاً دختر و پسر گاهی با هم خلوت می کنند، کنترل کردن غریزه ی جنسی سخت است و همین موضوع دوران عقد را سخت می کند. خواسته ها و نیازهای جنسی یکی از مهم ترین مسائل و گاهی مشکل ساز ترین موضوعات پیش آمده در دوران عقد است.

 

اتفاقات دوران عقد:

دوران عقد زمان مناسبی برای تامین نیازهای دختر و پسر است

 

دوران عقد دو صورت دارد که یک صورت آن بسیار زیبا و پر از دلدادگی است و صورت دیگر آن شناخت و حل اختلافات بین دختر و پسر و خانواده های دو طرف است. در دوران عقد اتفاقاتی ممکن است برای هر کسی پیش بیاید که بنا به نوع این اتفاقات می تواند برای هر فردی خوشایند و یا برای فرد دیگری ناخوشایند تلقی شود.

 

1.هیجانی که کم رنگ می شود

اول آشنایی به طور طبیعی هیجان دو نفر بیشتر است، حرف ها کمی عاشقانه تر و اشتیاق برای باهم بود پر رنگ تر است اما به مرور زمان و ایجاد صمیمیت کمی از آن شور و التهاب روزهای اول کم می شود که این موضوع طبیعی است و نباید شما را نگران کند.

 

هر دوی شما در حال مهیا کردن مقدمات ازدواج تان هستید، خرید جهاز از جانب دختر و تهیه ی مسکن و مراسم ازدواج از جانب پسر، به اندازه خود نگرانی و دلمشغولی دارد. هر چند که بیشتر این نگرانی ها اشتباه بوده و زیبایی دوران عقد کردگی را از بین می برند اما در هر صورت دوران عقد،کمی هر دوی شما درگیر هستید پس نیاز به صبوری بیشتری دارید.

 

2. ملاقات زوجین در دوران عقد و نامزدی

دیدارهای همسران در دوران عقد از اهمیت بسیاری برخوردار است

 

یکی از مسائلی که افراد بخصوص مردها در دوران عقد باید رعایت کنند نحوه برخورد با نامزد خود و خانواده ی او در دوران عقد می باشد که این برخورد باید متقابل باشد و در مقابل خانم ها نیز در برخورد با نامزد و خانواده او مواردی را رعایت کنند تا یک احترام متقابل بوجود بیاید و هیچ یک از طرفین از دست دیگری ناراحت نشوند.

 

هنگامی که شما برای دیدار نامزدتان میروید نباید فراموش کنید که همسر شما هنوز در خانه پدری خود زندگی می کند و شما باید  تابع قوانینی باشید که در خانه آنها حاکم است و اگر احیانا مشکلی در بین شما و نامزدتان پیش آمد نباید اجازه دهید که خانواده ها از این اتفاق باخبر شوند و سبب نگرانی بی مورد آنها شوید.

 

دیدارهای همسران در دوران عقد از اهمیت بسیاری برخوردار است. این دیدارها از دو جهت سودمند است: همسران می توانند هم از کنار هم بودن لذت ببرند و هم با روحیات و اخلاق یکدیگر آشنا شوند. اما برای اینکه این ملاقات ها به دور از تنش و به نحو سالم و مطلوب صورت گیرد توجه به نکته زیر ضروری است:

 

جهت ملاقات یکدیگر زمان و دفعات آن را در دوران عقد با مشورت همسر و خانواده او تعیین کنید، زیرا رعایت این مسئله دارای محاسن زیر است:

اگر خانواده عروس از زمان حضور داماد در خانه خود آگاه باشند، به راحتی می توانند مقدمات لازم برای پذیرایی و استقبال از او را فراهم کنند، در این صورت داماد نیز احساس می کند که مورد احترام قرار گرفته است و خانواده دختر نیز به خاطر سرزده آمدن داماد دچار نگرانی و ناراحتی به لحاظ فراهم نبودن مقدمات پذیرایی از او نمی شوند.

 

به دلیل نظم حاکم بر این گونه ملاقات ها، دختر و پسر از آرامش روانی برخوردار می شوند. زیرا داشتن نظم یک نیاز روانی است. دختر برای دیدار همسر خود آمادگی بیشتری دارد و خود را برای دیدار با او آماده می کند. بدین ترتیب برای همسر خود جذابیت بیشتری خواهد داشت و این باعث رضایت مندی آنها از ملاقات با یکدیگر می شود.

 

در ملاقات هایی که در دوران عقد با یکدیگر دارید برای موفق و شاداب بودن این دیدارها باید مقدماتی فراهم کنید:

از همین دوران عقد و نامزدی، یاد بگیرید که آنچه در دل دارید به زبان آورید

 

توجه به خود و آراستگی ظاهر خود داشته باشید. آراستگی پسر این است که به وضعیت اصلاح موهای خود و مرتب بودن آنها، تمیز بودن کفش و لباس ها، استفاده از عطر مناسب و مورد علاقه همسر توجه داشته باشد. آراسته بودن دختر نیز این است که لباسی بپوشد که برازنده اوست. خود را به نحوی مطلوب و زیبا آرایش کند. موهای خود را به شکلی مناسب و زیبا مرتب نماید و از عطری مناسب که مورد علاقه همسرش است و جذابیت او را بیشتر میکند استفاده نماید.

 

همیشه قبل از حضور در خانه همسرتان، با تماس تلفنی آنها را از آمدن خود مطلع سازید. در صورتی که مجبور به لغو قرار ملاقات شدید، حتماً سریع به آنها خبر دهید و اگر هم به منزل همسرتان دیر رسیدید از آنان عذرخواهی کنید. برای همسرتان هدیه ای مناسب در حد توان خود و سلیقه او تهیه کنید. یک شاخه گل نیز می تواند احساس خوبی را در همسرتان ایجاد کند که حاکی از عشق و محبت شما نسبت به اوست.

 

از نوشتن کلمات زیبا بر روی هدیه خود دریغ نکنید. (عباراتی مانند: «عزیزم دوستت دارم»، «تقدیم با عشق»، «تقدیم با صمیمانه ترین محبت ها»، «تقدیم به زیباترین گل زندگی ام» و… ناگفته نماند که گفتن این کلمات در هنگام دادن هدیه، محبت شما را در دل همسرتان بیشتر خواهد کرد.

 

زوج های جوانی که به خاطر وضعیت خاص شغلی یا تحصیلی کمتر موفق به دیدار یکدیگر میشوند، بهتر است در همان ملاقات های اندک خود، آن چنان با گرمی و محبت و صمیمیت و عشق با یکدیگر برخورد کنند (با به کاربردن کلماتی که حاکی از عشق و علاقه زیاد آنها به همسرشان است) که در هنگام عدم حضور همسرشان با یادآوری آن خاطرات شیرین، عشق به همسرشان هم چنان در دلشان پایدار بماند.

 

خانواده همسران هم باید در حد توان خود وسایل لازم برای یک پذیرایی گرم و صمیمی از آنها را فراهم سازند. با گشاده رویی پذیرای آنها باشند و در صورت امکان اتاقی را برای ملاقات خصوصی آنها اختصاص دهند. قبل از ملاقات خصوصی با همسر باید مدتی را با خانواده او به گفت وگو و احوالپرسی بپردازید.

 

استقبال گرم از همسر هنگام ورود به منزل یکی از عوامل پایه ای و استحکام خانواده است. در ملاقات خصوصی ابتدا با گفتار نرم و صمیمانه که حاکی از اشتیاق نسبت به یکدیگر است، با هم احوالپرسی کنید. در آغوش گرفتن و بوسیدن هم یکی از امور ضروری در این ملاقات ها میباشد که نشانه محبتتان به یکدیگر است.

 

با کلمه زیبا و دلنشین از هدیه همسرتان تشکر کنید و متقابلاً علاقه خود را به او ابراز کنید. هدیه همسرتان با عشق و علاقه به شما تهیه شده است، مبادا ارزش حقیقی آن را به واسطه هزینه کم یا اندازه کوچکش نادیده بگیرید. سعی کنید در این دیدارها با یکدیگر گفت و گو داشته باشید. زیرا صحبت نکردن با یکدیگر موجب سردی در روابط میان شما میگردد. ضمن اینکه با انجام این گفت و گوها، می توانید از یکدیگر شناخت بیشتر پیدا کنید و با روحیات و خصوصیات رفتاری یکدیگر آشنا شوید.

 

از همسر خود تعریف کنید. از نوع رفتار او، وضعیت ظاهری، از عطری که استفاده کرده است و… اینها از جمله عواملی است که بر جذابیت ملاقات های شما می افزاید و موجبات دلبستگی بیشترتان را فراهم میکند. آنچه در دل دارید به زبان آورید و نگذارید نکات کوچکی که موجب ناراحتی شما شده است پنهان بماند. زیرا با انباشته شدن حرف های کوچک است که انبوهی از مشکلات به وجود می آیند.

 

در سخن گفتن باید علایق همسر خود را در نظر بگیرید نه اینکه حرف هایی بزنید که تنها خودتان به آن علاقه دارید. حتما سخن خود را با پیامی مثبت آغاز کنید. از کلماتی زیبا و مناسب استفاده کنید. شاد و با نشاط سخن بگویید. این هنری است که باید فرا گرفت. ملایمت در کلام بسیار موثر است.

 

حتماً با همسرتان با نرمی، ملایمت و گرم صحبت کنید. نه آن قدر در پرده و مبهم صحبت کنید که همسرتان صحبت شما را متوجه نشود و نه به گونه ای صحبت کنید که از آن تندی ورک گویی آزاردهنده استنباط شود.

 

گفتن حرف های امیدوار کننده (البته نه دروغ) در دوران عقد میتواند چشم انداز آینده ای روشن را در برابر همسرتان جلوه گر سازد. گفت وگوی سالم باید دو طرفه باشد. (به این معنی که نباید همواره یک نفر صحبت کند و دیگری شنونده باشد. فرصت صحبت کردن را به همسرتان نیز بدهید.) از اهمیت و ارزش نگاه های چشم در چشم بدون کلام هرگز غافل نشوید.

 

از همین ابتدای زندگی مشترک و در دوران عقد و نامزدی، یاد بگیرید که آنچه در دل دارید به زبان آورید و نگذارید نکات کوچکی که موجب ناراحتی شما شده است پنهان نماند. زیرا با انباشته شدن حرف های کوچک است که انبوهی از مشکلات به وجود می آیند. سعی کنید شنونده خوبی برای صحبت های همسرتان باشید. با دقت و توجه کامل به سخنان او گوش دهید و در مواقع لازم با او همدردی و همدلی نمایید. بدین ترتیب همسر شما احساس میکند که یار و یاور و مددکار خوبی را در کنار خود دارد.

 

صداقت در گفتار عامل مهم دیگری است که به تداوم گفت وگو می انجامد و میتواند همسرتان را برای وارد شدن در زندگی با شما دلگرم سازد. دروغ گویی ناشی از عدم توانایی، ترس و نگرانی و ساده انگاشتن همسر است. برای جلب اعتماد بیشتر و استحکام روابط زناشویی از دروغ گویی اجتناب کنید. برای جلب اعتماد بیشتر و استحکام روابط زناشویی از دروغ گویی اجتناب کنید.

 

لازم نیست در دوران عقد تمام اسرار زندگی خود یا خانواده خود را با همسرتان درمیان بگذارید. اسراری را که به زندگی زناشویی شما چندان ارتباطی ندارد و آشکار شدن آن به روابط شما با همسرتان لطمه وارد میسازد، تا پایان عمر محفوظ داشته و بر ملا نسازید. از قهر کردن و ترک گفت وگو بپرهیزید؛ ترک کردن گفتگو به حالت قهر باعث آسیب های روانی می گردد. ضمن اینکه در دوران عقد، ممکن است موجب تردید در ادامه زندگی مشترک شود.

 

در گفت وگو با همسرتان هرگز از خواستگاران و خاطرخواهان قبلی خود یاد نکنید، زیرا باعث دلسردی میان شما و همسرتان می شود. (زوج های جوانی که از یکدیگر دور هستند خوب است نکات مذکور را در حین گفت وگوهای تلفنی که با یکدیگر دارند، مراعات نمایند.)

 

گاهی یک نگاه محبت آمیز و تبسمی بر لب، بیشترین عشق و گرمی را به همسر می بخشد و موجب دلگرمی او برای ادامه زندگی مشترک خواهد شد. خالق دل ها، نگاه صمیمانه و عاشقانه همسران به یکدیگر را عبادت می داند.

 

3. حرف و حدیث های تمام نشدنی در دوران عقد:

در دوران عقد و نامزدی رودربایستی های نابجا نداشته باشید

فرهنگ ما باتمام زیبایی هایی که دارد در برخی موارد ایجاد دردسر و مشکل هم میکند. آداب و رسومی چون شب چله، خرید هدیه به مناسبت هر عید و مواردی مانند اینها در کنار پرس و جوی اطرافیان در مورد قیمت خریدهای انجام شده، تالاری که قرار است در آن جشن ازدواج انجام شود و خلاصه حاشیه هایی ازدواج که کم نیستند، نمی گذارد شما به متن، که همان آشنایی بیشتر با خلقیات یکدیگر است توجه کنید. بهتر از همین اول، پرونده ی حرف و حدیث های حاشیه ای را ببندید و خودتان و زندگی تان را بیمه کنید.

 

4. رودربایستی های نابجا در دوران عقد و نامزدی:

شما و همسرتان قرار است یک عمر با هم زندگی کنید. هر کدام تان گذشته ای متفاوت و تربیت خانواده ای مجزا دارید. هر قدر هم که در انتخاب دقت کرده باشید، بازهم باید تفاوت های موجود را بشناسید، بفهمید و اگر امکان نزدیک تر شدن، وجود دارد، اقدام کنید و در غیر این صورت، همدیگر را با تفاوت های تان بپذیرید.

 

خیلی مهم است که بتوانید گفتگو کنید و در بیان احساس تان صادق باشید. رودربایستی به بهانه ی روزهای اول آشنایی،بزرگ ترین اشتباهی است که می تواند تبدیل به نارضایتی های تلمبار شده ای گردد که رابطه تان را کدر و تار کند.

 

روابط جنسی در دوران عقد چگونه باید باشد؟

در دوران عقد، هر فرد وظیفه دارد که به خواسته های جنسی همسر خود در حد معقول پاسخ گوید

 

بسیاری از خانواده ها و همچنین برخی از مشاوران، زوج های جوان را از برقراری روابط کامل جنسی در دوران عقد، منع می کنند. ترس و نگرانی آنها از مسایلی مثل: احتمال به هم خوردن ازدواج، امکان باردار شدن ناخواسته عروس، کمتر شدن اشتیاق دوطرف و خصوصا پسر برای برگزاری هرچه سریع تر عروسی و… است.

 

اما از طرف دیگر محدود کردن غریزه جنسی و خودداری از برقراری رابطه کامل زناشویی میتواند عواقب زیادی نیز داشته باشد. سرپوش گذاشتن بر میل سرکش شهوت آنهم زمانی که دوطرف احساس می کنند این حق قانونی و شرعی آنهاست که از یکدیگر بهره ببرند، می تواند باعث برخی اختلافات و کج خلقی ها در زمان قبل از عروسی شود. از طرفی زمینه ایجاد انحراف را نیز فراهم نماید.

 

رابطه ی جنسی دوران عقد از خود تعریفی دارد و این تعریف با توجه به خانواده های دو طرف، مخصوصاً دختر متفاوت است. اما واقعاً تکلیف دختر و پسر در دوران عقد چیست و آن‌ها چطور میتوانند یکدیگر را از نظر جنسی ارضا نمایند؟

 

بسیاری از زوج ها با توجه به تعاریف مختلف خانواده های خود در این زمینه و بسط دادن یا کم کردن این دایره ی محدودیت به مشکل بر می خوردند. بعضی از زوجها در دوران عقد بیش از حد رعایت کرده و به عبارتی حیا را در جای نادرست خود استفاده می کنند.

 

در دوران عقد، هر زن و مردی وظیفه دارد که به خواسته های جنسی همسر خود در حد معقول پاسخ گوید. دختر و پسر می توانند با هم بیرون بروند، دست یکدیگر را بگیرند و علاقه شان را با لمس بدن یکدیگر بیشتر کنند، اما باید توجه داشته باشند که با توجه به سخت‌گیری خانواده ها در جلوگیری از بارداری دختر در دوران عقد، زوج در حد رابطه ی کامل جنسی پیش نروند.

 

بعضی از دختران در دوران عقد، از نیازهای ابتدایی همسران‌شان دوری کرده و آن را نادرست میدانند. آن‌ها برآورده کردن کوچکترین خواسته های همسر را به رفتن زیر سقف مشترک موکول می کنند و نمی دانند که اشتباه آن‌ها تا چه حد می تواند به رابطه ی سالم شان ضرر وارد نماید.

 

نباید فراموش کرد که ازدواج در اسلام و جامعه‌ی ما، تنها راه ارضا کردن غریزه ی جنسی است و مسلماً یک پسر هم یکی از نیت های ازدواجش این موضوع است و اگر این نیاز های ابتدایی توسط دختر رفع نشود، احتمال کشیده شدن پسر به رابطه هایی غیر از ازدواج و دلسرد شدن او از همسرش، وجود دارد و چه خوب است که این نیازها توسط این راه حلال رفع و رجوع شود و البته پسر نیز باید متوجه باشد که برای خواسته هایش محدودیت بگذارد و همسرش را در سختی قرار ندهد.

 

البته در این میان، خانواده ها نیز بسیار نقش دارند. خانواده ها موظف هستند شرایطی را به وجود آورند که زوج عقد کرده بتوانند با یکدیگر تنها باشند و در تنهایی بعضی از نیاز های هم را رفع کنند. در مواقعی سخت‌گیری بسیار خانواده ها در این رابطه که حتی خلوت کردن دختر و پسر را برای لحظه ای درست نمی دانند، این موضوع ریشه دار شده و حتی ممکن است دختر از طرف شوهر و پسر از طرف همسرش مورد شماتت قرار بگیرد.

 

نباید فراموش کرد که دختر و پسر در دوران عقد، کاملاً به هم حلال هستند و رابطه ی آن‌ها با هم نه تنها نادرست نیست، بلکه کاملاً درست و بجا است و در واقع همان رابطه ای است که اسلام به آن سفارش کرده است. از طرفی دیگر باید به زوج آموزش داده شود که دوران عقد محدودیت هایی هم دارد و هر زوجی برای تخطی نکردن از قوانین دوران عقد باید بتواند این حدود را رعایت کند.

 

البته باید توجه کرد، که چون اغلب بعد از دوران عقد مراسم عروسی برگزار می شود، برای خود زوج هم لازم است تا محدودیت ها را رعایت کرده و توقعات معقول از هم داشته باشند و از طرفی دیگر رابطه ی کاملاً آزاد زناشویی در دوران عقد ممکن است باعث از دست دادن اشتیاق افراد برای زودتر رفتن زیر یک سقف شود و از طرف دیگر، چون در دوران عقد، زوج بیشتر با هم آشنا شده و امکان به تفاهم نرسیدن و به دنبال آن جدا شدن‌شان وجود دارد، بهتر است که رابطه ی جنسی شان کنترل شود.

 

ازدواج راهی برای برطرف کردن نیازهای مهم زندگی افراد است و فردی که به ازدواج روی می آورد، یعنی ارضای نیازهایش را از درست ترین و برگزیده ترین راه ممکن انتخاب کرده است، درست نیست که پس از عقد نیز راه را بر او بست و او را در انتظار نگه داشت و این انتظار باعث پشیمانی او از ازدواج شود. بلکه باید با آموزش درست، راه را برای برآورده کردن خواسته هایش فراهم کرد.

 

گردآوری: بخش زناشویی صبح بخیر

منابع:

samatak.com

bartarinha.ir