آشنایی با مراسم عروس بران

عروس بران به معنای بردن عروس به خانه داماد است .

 

پیش از پیراستن عروس ، عروس را به همراه فامیل ، وهمسایگان به طرف خانه داماد می بردند وبا کف زدن وساز ونقاره محلی عروس را تا خانه داماد بدرقه می کنند ، در این فاصله (در گذرگاه خانه داماد ، در کوچه وخیابان )در چندین مکان ، عروس را روی صندلی یا چهارپایه تمیزی که به همراه دارند می نشانند ، سپس از پنجره های خانه های مشرف به کوچه یا محل عبور عروس ،نقل وبرنج وگل وپول بر سر عروس می ریزند .

 

عروس با قدم های شمرده وکوتاه حرکت می کند .در پیشاپیش عروس ، آئینه وچراغ روشن می برند .در کنار عروس ، برادر یا خواهر عروس وبه دنبال آنان همراهان عروس وداماد حرکت می کنند.

 

مطرب ،سازونقاره می زند ، مردم وهمراهان شادمانی کرده وکف می زنند زمانیکه عروس وهمراهان به نزدیکی خانه داماد رسیدند ، داماد را با لباس مرتب وپیراسته به طرف عروس می آورند .نارنج زنی نیز یکی از مراسم زیبای اهالی سرسبز گیلان است .

 

داماد ، یک دستمال پر از نقل وسکه های ریز ودرشت ویک نارنج در دست می گیرد (اگر در فصل نارنج باشد ) ودر ملاقات کوچه ای با عروس ، نارنج یا میوه همان فصل را طوری می اندازد که از بالای سر عروس بگذرد .گاهی به عنوان صدقه مرغ پخته ای را لای نان می پیچند وآن را به طرف عروس می اندازند .

 

مردم پشت سر عروس ، مرغ را می گیرند و آهسته آهسته به عروس نزدیک می شوند وسپس دستمال نقل را روی سر عروس (در هوا )می ریزند ومی گذرد وگاهی هم با عروس همزمان به سوی خانه حرکت می کنند .

 

در حیاط منزل داماد مطرب می نوازد ودختران کوچک با لباس های محلی به رقص وپایکوبی ورقص کترا یا ملاقه مشغول می شوند وروی سر عروس وداماد پول ، نقل وبرنج می ریزند وبچه ها وزنان به عنوان مبارکی آن پول را بر می دارند .

 

منبع : negahmedia.ir

 

ویدیو مرتبط :
مراسم عروس بران در خشکبیجار

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آشنایی با مراسم عروس فوشای

 یکی از مراسم بند آمدن باران در باور داشت های مردم بخش کومله ،مراسم عروس فوشای است.

 

زمانی که در کومله در روزهای بیستم الی بیست وپنجم فروردین ، کشاورزان شالیکار ، شلتوک جوانه زده یا به زبان محلی ( گل بزه ) را در توم بیجار ( خزانه شالی ) می ریزند.

 

چنانچه در همین روزها باران شدید ومداوم ببارد وخطری برای توم بیجار داشته باشد یا هوا دوباره سرد شود ، مردم کومله دسته عروس فوشای را در محله های بخش کومله به راه می اندازند .

 

افراد تشکیل دهنده گروه عروس فوشای در محل شناخته شده نیستند ، از این رو ، هرکس می تواند عروس فوشای بشود واجرای این نقش سنتی در انحصار کسی یا خانواده ای نیست .

 

هرکس می تواند در موقع بارندگی فصل بهار ، در ایام بذر افشانی ، عروس فوشای شود ؛ البته ممکن است در چند محله وکوچه نزدیک به هم ، عروس فوشای درست کنند برای اجرای این نقش ، یک نفر لباس کار مخصوص شالیکاری را می پوشد ودور کمرش را با طنابی که از کاه برنج درست شده به نام ویروس معروف است ، می بندد بعد از آن با وصل کردن چند جاروی کهنه به دور ویروس وپوشیدن کت سیاه پشمی بر تن ونیز انداختن یک بارانی پلاستیکی بر دوش ، در هیأت عروس فوشای ظاهر می شود پوشیدن لباس مخصوص عروس فوشای در کومله ، این باور را در اذهان عامه تداعی می کند وآن اینکه اکنون فصل کار است وما در کار مزرعه آماده ایم .

 

اهل کومله توضیحاتی برای بستن ویروس به دور کمر وجاروها به دور ویروس دارند به عقیده آنان اینکار یعنی اینکه آنقدر باران بر سرخانه های شالی پوش روستایی باریده وشالی هم پوسیده وتمام چوب هایی که به ویروس بسته شده است نیز بازو خراب شده اند درباره بستن جارو هم بر این عقیده اند که می نمی توانیم حیاط خانه را جارو کنیم واز بس که باران پشت سرهم می بارد حیاط خانه پر از گل وبرگ وشکوفه درختان است .

 

طرز بستن جارو به کمر عروس فوشای بدین گونه است : یک جارو طرف راست پهلو ، جاروی دوم طرف چپ پهلو ، جاروی سوم سمت جلو وجاروی چهارم به پشت کمر بسته می شود که در هنگام رقصیدن عروس فوشای ، با حالت خاصی تکان می خورد مجریان این گروه چهار نفرند اولی عروس فوشای ، دو نفر خواننده ویک نفر هم به نام کول بارکش هستند که بار را حمل می کند مجریان در کوچه ها ومحله ها به راه می افتند وزمانیکه به در خانه ای می رسیدند ، عروس فوشای با دو چوبدستی شروع به حرکات شوخی وکمدی می کند وبا پای برهنه ، دو لنگه شلوار را تا زانو بالا زده ، در آب وگل مشغول بازی با پا می شود وجهت شوخی به تماشاچیان می شود او معمولاً پابرهنه است وسایر اعضا گروه کفش به پای دارند عروس فوشای اشعاری برای درخواست آفتاب می کند وسایرین نیز بصورت آهنگین او را همراهی وتکرار می کنند.

 

منبع : negahmedia.ir