آداب و رسوم گیلانی ها / شکار سنگ

گل و خی چادر به سرکن گل هوای رفتنه

قوم و خویشونش خبر کن وخت رخصت دادنه

معمولاً زنان هنگام ورود به خانه عروس کل می زنند و زنانی که در خانه عروس یعنی از یاران نزدیک او هستند با کل KEL جواب می دهند بعد بزرگتری که همراه داماد است از پدر و مادر عروس اجازه می خواهند که او را با خود ببرند عروس دست پدر و مادر خود را می بوسد و خداحافظی می کند بعد عروس را از زیر قرآن می گذرانند . هنگامی که عروس به خانه داماد وارد می شود یک نفر ظرفی را که درآن عسل است جلو عروس می آورند عروس انگشتش را کمی درآن زده به در خانه می کشد و وارد می شود.
سینی دیگری که یک جلد قرآن مجید و یک ظرف و یک کاسه آب که برگ سبز یا شاخه گل در آن می افکنده اند و یا نارنجی که روی آب کاسه افتاده جلوش آورده می شود. عروس قرآن را می بوسد و از زیر آن می گذرد و دیگران ظرف نقل را روی سرش می پاشند. بعد کاسه آب را که نارنج یا برگ سبز یا شاخه گل در آن شناور است پیش پایش می گذارند تا عروس از روی آن رد شود. عروس باید طوری عبور کند که پایش به ظرف اصابت کند و ظرف واژگون شود. ممکن است گوسفندی را هم جلو پایش سرببرند و در این هنگام نقل و سکه روی سر عروس و داماد می ریزند و این واسونک ها خوانده می شود:

یی عروسی ما آوردیم ده دوازه سالشه

سوریا گویین مبارک هرچی می خواین جازشه

٭ پاانداز :
صبح عروسی داماد با یکی دو تن از بستگان نزدیکش به دست بوسی مادر زن می رود و از سوی مادرزن هدیه ای چون ساعت و یا چیز دیگری دریافت می کند.

٭ بردن جهاز :
جهیزیه را که معمولاً جاز یا جهاز یا جهیز یا جیز می گویند پیش از ظهر یعنی بعد از بازگشت داماد به خانه برای عروس می فرستند و مادر عروس به دیدن او می آید و عروس دست مادر را می بوسد و در این دیدار از طرف عروس و داماد از مادر زن به گرمی پذیرایی می شود. جهیزیه که سینی های بزرگ متعددی گذاشته شده و روی سر چند نفر است، وارد خانه می شود و همه را در اطاق می گذارند بعد نام تک تک وسایل خوانده می شود و یکی صورت بر می دارد و در آخر داماد آن را امضاء می کند.

٭ گل عروسی :
کسانی که می خواهند برای عروس و داماد هدیه ای بفرستند هدیه خود را که گل عروسی خوانده می شود در همین روز می فرستند. هدایا معمولاً وسایل خانه و یا سکه طلا و یا اشیاء لوکس و گرانقیمت است .

٭ پاگشا :
بعد از یکی دو هفته پدر و مادر عروس، عروس و داماد و بستگان نزدیک آنها و خود را به افتخار و شادمانی زندگی عروس و داماد و به عنوان پاگشا دعوت می کنند مراد از پاگشا گشوده شدن پای عروس و داماد در زندگی مشترک برای رفتن به خانه بستگان است که از آن جمله اند پدر و مادر هریک از آنان و به ترتیب بقیه اقوام نیز آنها را پا گشا می کنند و در آخر هم عروس و داماد نیز همه آنها را دعوت می کنند که به این دعوت دست بوسان می گویند.

٭ آب چله زنی :
از مراسمی که باید در روز عروسی انجام گیرد آداب آب چله زنی است و آن بدین طریق است که عروس را می نشانند و بعد در یک شیردان یک دسته کلید و یک شانه و مقداری اسپند می ریزند و آن را از آّب پرمی کنند بعد مجمعه ای به وسیله یک یا دو نفر روی سر عروس گرفته می شود و آن وقت یکی از زنان کارآمد و مسن و با تجربه چهل و یک مشت آب از شیردان برداشته و درمجمعه می ریزد و چهل قل می خواند ضمناً هنگام برداشتن و پاشیدن آب نام پری زادها را می برد.

عقائدی نیز درباره عروسی وجود دارد که از آن جمله اند:
ساعت عقد و عروسی را باید خوب کرد. شب شنبه نباید عروسی کرد. شب دوشنبه برای عروسی بسیار خوب است و یمن دارد. قدم عروس ممکن است برای داماد خوب یا بد باشد. اگر خوب است برای داماد و خانواده اش خوشی و بهروزی به همراه دارد و الا برعکس. زمین زیر پای آدم عزب می لرزد. عقد و عروسی سنت پیغمبری است .