فرهنگ و هنر
2 دقیقه پیش | تشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالستشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالس | برگزاری مراسم عروسی | باغ عروسی تشریفات ۵ ستاره بهبود با مدیریت بهبود اصلانی صاحب سبک در اجرای دیزاین های ژورنالی و فانتزی ، اجرا ... |
2 دقیقه پیش | خواندنی ها با برترین ها (81)در این شماره از خواندنی ها با کتاب جدید دکتر صادق زیباکلام، اثری درباره طنز در آثار صادق هدایت، تاریخ فلسفه یونان و... آشنا شوید. برترین ها - محمودرضا حائری: در این شماره ... |
آداب و رسوم مردم شهرهای مختلف ایران در ماه محرم
«نخل گردانی، طبق کشی، طشت گذاری، دستههای شاخسی واخسی، زارخاک، گِل مالی، بیل زنی و...» تنها مشتی از خروارها جلوهها و مراسمهای عزاداری است که مردم شهرهای مختلف ایران در این روزها و شبهای عزای سید و سالار شهیدان انجام میدهند. محرم و عاشورا در فرهنگ مذهبی شیعهها همواره جایگاه خاص و برجستهای دارد و زمینه ساز مجموعهای از سنتها و مراسمهایی است که در طول تاریخ به عنوان میراثی معنوی نسل به نسل و سینه به سینه به دیگران منتقل میشود. اینها گوشهای از آداب و رسومی است که مردم اقلیمهای مختلف در شهرهایشان برگزار میکنند.
آذریها: طشت گذاری
عزاداری شهرهای آذربایجان و اردبیل با دو رسم خاص «طشت گذاری» و دستههای «شاخسی، واخسی» معروف است که با مرثیهها و آداب خاصی برگزار میشود. دستههای عزاداری «شاخسی، واخسی» (شاه حسین، وای حسین)، بنابر سنت دیرینه آذربایجانیان، همه ساله از دهه آخر ماه ذیحجه، فعالیت خود را شروع میکنند.
به این شکل که دستههای عزاداری شاخسی، واخسی، از چند روز مانده به ماه محرم، شبها در حسینیهها و مساجد تشکیل شده و با حضور عزاداران، در صفهایی طویل و زنجیروار، راهی کوچه و خیابان شده و مرثیهها و اشعار مذهبی در رثای سالار شهیدان و یارانش سرمی دهند. اوج این مراسم درظهر عاشورا و پس از اتمام عزاداری ظهر عاشوراست که عزاداران، با ذکر «شاخسی، واخسی»، پس از طی نمودن مسیری طولانی نهایتا خود را به خیمههای به آتش کشیده شده (نماد خیمههای امام حسین(ع) و یارانش در کربلا) رسانده و به سوگ واقعه مینشینند.
رسم دیگر، «طشت گذاری» یا «طشت گردانی» است که منسوب به اردبیل، به طور خاص و مردم آذربایجان به طور عام است. در این آیین، طشت، نماد مشک سقای کربلا، نماد آب رود فراتی است که به روی حسین(ع) و یارانش بسته شد. چرا که واقعه کربلا و بسته شدن فرات به روی امام حسین(ع)، یارانشان و ایثارگریهای سقای کربلا برای رسانیدن آب به تشنگان و حماسه آفرینی آنانی که با لبانی تشنه به شهادت رسیدند، به یقین قداست و جایگاه والای آب را در فرهنگ شیعیان و بخصوص ایرانیان، بیش از پیش عمق بخشیده است تا آنجا که انعکاس این امر را در فرهنگ مردم و بخصوص در شکل گیری آداب و رسوم و آیینهای آنها شاهد هستیم.
یزد: حمل نخل
شكوه عزداری مردم سرزمین بادها و بادگیرها در سوگواری روز عاشورا، آیین نخلبرداری است. در یزد، نخل را به شکل تابوت سیدالشهدا(ع) یا نمادی از یکی از شهدای کربلا درمی آورند. نخلی از جنس چوب و به شکل برگ درخت یا سرو که هیچ شباهتی به درخت نخل ندارد، اما به این نام خوانده میشود. مراسم نخلبرداری از ویژگیهای منحصر به فرد محرم و عزاداری در یزد است که با همکاری و همیاری اهالی در تمام مراحل مراسم، از کمک مالی و تهیه چوب و دیگر وسایل آن گرفته تا کمک در تزئین و عَلَم کردن آن و حمل آن در روز عاشورا برگزار میشود.
دربرخی موارد، زرتشتیان یزد هم در ساختن نخلها، همیاری و همکاری دارند. آنها حضرت سیدالشهدا(ع) را همسر شهربانوی ایرانی دانسته و نسبت به وی احترام و ارادت خاصی قائل هستند. مراسم آذینبندی و آماده کردن نخلها برای ایام عزاداری ماه محرم با یک فراخوان، بسیج همگانی اهل محل و آبادی صورت میگیرد. برخیها در یزد و حوالی آن، درختان خود را وقف میکنند تا در زمان کهنسالی آن ساقههایش را صرف مرمت نخل کنند. نخلهای بزرگ، پس از تزئین، چندین تُن وزن پیدا میکنند و معمولا برای بلند کردن و حرکت آن نیروی بسیاری لازم است. مثلا نخلهای میدان امیر چخماق، میدان امام تفت، میدان مهریز، هر یک به زور دهها نفر نیاز دارد.
کاشان: چاووش عزا
در آخرین روز ذیحجه با ورود دسته «چاووش عزا» به بازار شهر کاشان مردم و کسبه از فرا رسیدن ماه محرم مطلع میشوند. بیشتر اعضا این دسته مداحان اهل بیت(ع) هستند كه هر كدام در مسیر راه اشعاری را در رثای امام حسین (ع) و واقعه عاشورا میخوانند. با نگاهی به تاریخ عزاداری سنتی در كاشان و شهرهای همجوار آن، همچون نطنز، آران و بیدگل و اردستان به برخی آیینهای سنتی ازجمله نخل گردانی و حمل خیمهگاه حسینی و شهدای كربلا بر میخوریم كه در زمان آلبویه مرسوم بوده و در زمان قاجار نیز با برپا كردن تكیهها آیینهای تعزیه رونق بیشتری گرفته است.
عزاداریهای سنتی در شهر كاشان سابقهای طولانی دارد. به طوری که سابقه برپایی عزاداری در چند هیات به بیش از دو قرن میرسد. مجلس روضهخوانی بیت آیتالله مدنی كه بیش از دو قرن نسل بهنسل بر پا میشود. یك قرن از سابقه برپایی مجلس روضه خوانی در بیت آیتالله یثربی در مسجد حبیب ابن موسی (ع) میگذرد و مجلس روضهخوانی در مسجد «درب یلان» از طرف مرحوم حاج ارباب حسن تفضلی دو قرن پیش از پدر وی به یادگار مانده كه هنوز همه ساله برگزارمیشود. مراسم «توغ»برداری در كاشان نیز از جمله آداب مورد توجه اهالی این شهرستان است. زمان برداشتن توغ در كاشان معمولا در شب و روز عاشورا و شانزدهم محرم است، مرسوم است كه دستههای عزاداری به دنبال آن به بازار رفته و در پای آن عزاداری میكنند.
ایلام: چایینه زنان
در ایام محرم بیشتر مردها در سوگواری سالار شهیدان امام حسین (ع ) و یارانش، نقش فعالتری دارند اما در میان مردم ایلام، زنان در رسم «چایینه» دیگر تنها شاهدان اندوهگین نیستند و مراسم ویژهای دارند. از جمله این چایینهها میتوان به چایینه حضرت قاسم (ع) در روز هفتم، چایینه حضرت عباس (ع ) در روز هشتم، چایینه امام حسین (ع ) در روز دهم و چایینه روز اربعین حسینی اشاره داشت. به طور مثال در چایینه قاسم، بر تن دختری جوان و ازدواج نکرده لباس عروسی میپوشانند و پس از آن چایینه خوانها، این رسم را به جا میآورند.
شاهرود: روز «یا عباس یا عباس»
پنجمین روز از ماه محرم هر سال در شهر شاهرود روز«یا عباس یا عباس» نامیده شده و مراسم طوقبندان در این روز بر پا میشود. این نشانه از سه قسمت پایه چوبی، بدنه فلزی سینی مانند مشبک به شکل قلب و زبانه فولادی به عرض تقریبی 10 سانتیمتر و طول یک متر تشکیل میشود. در باور اهالی منطقه، این نشانه، نمادی از علم و بیرق علمدار واقعه کربلا حضرت ابوالفضلالعباس (ع) است.
پس از جامه به تن کردن بدنه طوق با پارچههای مشکی، سبز و غیره در این روز توسط سادات و پیرغلامان اباعبدالله الحسین(ع) انجام میشود. بزرگترین و سنگینترین طوق شهر که طوق «بابا علی» نام دارد. اگر در هنگام حمل طوق به طور ناگهانی تیغه آن بر زمین بیفتد، بلافاصله گوسفندی را در همان محل قربانی میکنند. در غیر این صورت معتقدند که پیشامد ناگواری برای شخص حامل طوق اتفاق خواهد افتاد.
هر طوق بنا بر سالهای گذشته در مقابل خانه افرادی که نذر دارند با حضور عزاداران و با ذکر سلام و صلوات توسط سادات یا پیرغلامان تکایا و مساجد ادا میشود؛ پس از جامه شدن همه طوقها، در ساعت چهار بعد از ظهر، عدهای از بزرگان تکیهها در حالی که اشعار محتشم کاشانی را زمزمه میکنند در جلوی دیگر عزاداران به حرکت در میآیند؛ در مقابل آنها بیرق سفیدی توسط یکی از خادمین تکیه بازار حمل میشود. این بیرق به حضرت عباس (ع) منتسب بوده و رنگ سفید آن از عزیمت آن حضرت برای آوردن آب و نه جنگطلبی حکایت دارد.
زنجان: حسینیه اعظم، روز هشتم محرم
زنجان شهر کوچکی است و جمعیت آن به پانصد هزار نفر هم نمیرسد، اما سالهاست که درعصر روز هشتم محرم به یاد سقای دشت کربلا چندین هزار عزادار از حسینیه اعظم به سوی امامزاده ابراهیم شهر حرکت میکنند که حتما تصاویرش را در تلویزیون دیدهاید. در سالهای اخیر بیش از دویست هزار نفر در این دسته شرکت میکنند. علاوه بر اهالی شهر، جمعی از اهالی استانهای آذری زبان همسایه و حتی کشور آذربایجان خود را به زنجان میرسانند تا در این آیین بینظیر شرکت کنند.
کثرت نذورات از سراسر جهان از جمله چندین هزار گوسفند اهدایی و قربانی کردن آنها پیشاپیش دسته، صحنه جالبی خلق میکند. این گوسفندهای نذری به حدی است که میتوان حسینیه اعظم زنجان را دومین قربانگاه مسلمانان جهان پس از منا نامید! در این دسته نه علمکشی میکنند و نه از زنجیرزنی و طبل دهل رایج در دستههای عزاداری خبری است.
فقط سیل انسانهای عزاداری است که نوحههای سنتی و قدیمی را زمزمه میکنند و بر سر و سینه میزنند. مسجد حسینیه اعظم زنجان و گرمابه قدیمی آن در جنوبیترین بخش بافت قدیمی شهر زنجان و در محلهای معروف به «سیدلر» واقع شده كه به دروازه جنوبی شهر (دروازه قلتوق) مشرف بوده و براساس كتیبهای كه بر سردر ورودی گرمابه این مجموعه قرار دارد، تاریخ تجدید بنای آن به عهد ناصرالدین شاه باز میگردد.
بندر عباس: حرکت به سوی قدمگاه
مردم عزادار شهر بندرعباس صبح تاسوعا تابوتهایی را از حسینیهها بیرون میآورند و از شهر خارج میکنند تا به طرف قدمگاهی که مردم معتقدند به حضرت علی (ع ) منسوب است، ببرند. اهالی بر این باورند که با رقص دجله به طرف این قدمگاه حرکت نمادین فرزند به سوی پدر و دیدار با او انجام میشود.
خرم آباد: سوگ سیاوش
لرها توجه خاصی به مراسم سوگواری در ماه محرم دارند و به ویژه در دهه اول این ماه شهرهای خرم آباد مهمانان زیادی را به خود جلب میکند. عاشورای حسینی در خرم آباد با آداب و سنن دیرینه خود ازجمله زیباترین و پرشورترین آیینهای اهالی این نقط از سرزمین پهناور ایران است. گل، نماد عزاداری و ماتم، از داغ سوگ سیاووش برای ایرانیان است که امروزه لرها وارث این رسم در روزهای عزا و ماتم هستند. ازچند روز مانده به عاشورا عدهای جهت روشن کردن آتش در صبح عاشورا، هیزم جمع میکنند. تا اگر در روز عاشورا برف و باران بارید و هوا سرد شد عزادارانی كه درگِل میافتند از سرما حفظ شوند.
صبح روز عاشورا قبل از طلوع آفتاب، صدای آشنا و دلگیرانه ساز و دهل، جمعیت عزادار را به سوی میدان شهر و خره (گل) عاشورا فرا میخوانند. دسته دسته افراد سینه زن كه از سر تا پا در گل غلت خوردهاند، در میان دستههای عزادار سینه زنان بهسوی مركز شهر حركت میكنند و این مراسم تا ظهر عاشورا ادامه دارد. از دیگر رسمهای روز عاشورای لرها مراسم «دختران چهل منبر» است. از اول صبح عاشورا، دخترانی سیاهپوش و نقابدار با پای برهنه بهصورت گروهی، مجالس عزا و حسینیههای شهر را میگردند و با نیت خواستههای مختلف بهویژه بخت گشایی در هر جلسه و مراسم عزاداری یك شمع روشن میكنند تا چهل منبر را سر بزنند و چهل شمع روشن كنند.
دزفول: حمل شیدونه
مردم عزادار دزفول، در روز عاشورا طاقی با چهار گلدسته را به حرکت در میآورند که روی آن به سبک نقاشیهای قهوهخانهای، صحنههایی از عاشورا به تصویر درآمده است. این طاق «شیدونه» نام دارد و نذورات مردم در آن پخش میشود. شیدونهها به بزرگانی که در روز تاسوعا نقش داشتهاند، اختصاص دارد.
بوشهر: واحد
آوای غم انگیز نوحه خوانی و نوازندگی سنج و دمام بوشهریها در ماه محرم و صفر حکایت از دردها و غمهای فراوان آنها دارد. سینه زنی در بوشهر و سایر شهرهای خطه جنوب با شکوه خاصی برگزار میشود. سینه زنی بوشهری به این صورت است كه نوحهخوان در وسط میایستد و بین 5 تا 20 حلقه انسانی دور او تشكیل میشود. سینهزنها به صورت دایرهای میچرخند و حركت پای آنان با نوای نوحهخوان هماهنگی دارد؛ صحنههایی بسیار تماشایی و شور انگیز که هر بینندهای را تحت تا ثیر قرار میدهد.
این نوع سینهزنی حالا از بوشهر به بقیه شهرهای جنوب هم راه یافته است. اوج اجرای سینهزنی، هنگام اعلام واحد توسط نوحهخوان است که در آخرین لحظات سینهزنی و دمام که دریای مواج سینه زنان در اوج هیجان و شور و خلسه فرو رفته، پس از یک مکث کوتاه با صدای رسا میگوید «واحد» و گروه سینهزن یک صدا جواب میدهند «الله واحد» و نوحهخوان نوحه واحد را مطابق و مناسب با روز عزا میخواند.
از قدیمیترین محلههای بوشهر که از قدیمالایام مردم به برپایی مراسم سوگواری سید و سالار شهیدان پرداختهاند، چهار محل است که ازشبهای ابتدایی ماه محرم بیشتر بوشهریها به آنجا میروند. در «شام غریبان» بوشهریها در حالی که علمها را به صورت خوابانده حمل میکنند با حرکت در معابر عمومی و اجتماع در مساجد، تکایا و حسینیهها با خاموش کردن چراغها و در فضای تاریک در غم شهدای دشت کربلا و حالات خاندان رسولالله(ص) اشک ماتم میریزند.
کسانی که برای دیدن عزاداری به بوشهر میروند، باید بدانند که آنجا غذاهایی كه به صورت نذری پخته میشوند، بیشتر محلی هستند. در صبحانه، نان واش بوشهری با سبزی و گوشت پخته و بین عزاداران پخش میشود. ناهار و شام هم بیشتر شكر پلو با شكر و زعفران و قیمه بوشهری با گوشت و نخود له شده میپزند.
منبع:avajam.ir
ویدیو مرتبط :
آداب و رسوم ماه رمضان در اردبیل
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
آداب و رسوم شهرهای ایران در ماه رمضان
آداب و رسوم ماه مبارك رمضان یكی از مباحث مهم فرهنگ مردم ایران است و از آنجا كه این آداب و رسوم ریشه دینی دارد توجه همگان را به خود جلب كرده است .
در ماه رمضان، مردم به شكل هماهنگ برای انجام تكالیف شرعی آماده میشوند و برای به جای آوردن این وظایف، هر جمعیت و گروهی با آداب و تشریفات خاص خود مراسم رمضان را برگزار میكنند.
این ماه از دیرباز، حال و هوای ویژهای را برای مردم این مرز و بوم به ارمغان آورده است. در شهرهای مختلف ایران هم آداب و رسوم گوناگونی در این ماه برگزار میشده است. مطلب حاضر، به گوشهای از آداب و سنن ماه رمضان در شهرهای مختلف میپردازد.
بانوان مومن یزدی و ختم قرآن کریم
در ماه مبارک رمضان جلسات قرائت قرآن مجید در سطح مساجد یا منازل برای مردان و زنان مؤمن این دیار از شور و هیجان ویژه ای برخوردار است.
از روز نخست ماه مبارک رمضان، بیشتر بانوان در منزل یکی از داوطلبان و یا در مکتبخانه هایی گرد هم جمع شده و هر فردی جای خود را مشخص می کند.
در طول 30 روز ماه مبارک رمضان هر روز یک جزء از کلام وحی قرائت می شود تا کل قرآن مجید ختم شود.
بانوان مؤمن یزدی اعتقاد دارند که در جلسات ختم قرآن مجید در طول ماه مبارک رمضان در پایان، سوره توحید به هر کسی برسد در کارش گشایش و زندگی اش توأم با خیر و برکت در طول سال خواهد بود.
"پیراهن فاطمه" آذربایجانی حاجت می دهد!
در این ماه نیز برخی از آداب و سنتهای مردم آذربایجان شرقی متمایز از دیگر مناطق كشور و منحصر به این خطه از ایران اسلامی است. در آذربایجان شرقی، دو سنت "قاباخلاما" و "كیسهدوزی" با گذشت قرون همچنان پابرجاست و به خصوص قاباخلاما با جدیت اجرا میشود.
علی فلسفی، كارشناس مردمشناسی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان شرقی گفت: به طور كلی مردم آذربایجان شرقی از نیمه ماه شعبان، خود را برای استقبال از ماه رمضان آماده میكنند.
آخرین جمعه ماه رمضان، 27 ماه رمضان یا آخرین پنجشنبه این ماه، روزی است كه در نقاط مختلف استان، زنان و دختران گرد هم میآیند و هر خانواده برای خود كیسهای میدوزد.
سپس مقداری پول در این كیسهها میگذارند، بر آن دعا می خوانند، فوت میكنند و آن را تا سال دیگر در صندوقچه خود نگاه میدارند. این كیسه را "بركت كیسه سی" یا كیسه بركت مینامند و اعتقاد دارند بدین صورت، هرگز دچار فقر و بیپولی نخواهند شد.
در برخی از روستاهای آذربایجان شرقی، در روز جمعه آخر ماه رمضان، زنانی كه بچه دار نمیشوند، هنگام عصر به مسجد میروند و دو ركعت نماز حاجت به جا میآورند.
سپس از مسجد خارج میشوند و به منزل هفت زن كه اسم آنها فاطمه است، می روند و از هركدام یك تكه پارچه میگیرند. آنها از پارچههای یاد شده، پیراهنی بچه گانه به نام «پیراهن فاطمه» میدوزند و نزد خود نگاه میدارند و عقیده دارند تا ماه رمضان سال آینده حتماً بچه دار خواهند شد.
خانه تکانی زنان ترکمن در ماه رمضان
تركمنهای ایران به لحاظ كثرت آداب و رسوم در زندگی روزمره، دارای فرهنگی بسیار غنی هستند. این مردم بهدلیل داشتن پیشینه فرهنگی بسیار كهن، تقریباً برای هر مناسبتی، مراسم خاصی دارند كه یكی از این مناسبتها، ماه مبارك رمضان است. فرارسیدن این ماه، سبب خوشحالی هر تركمن میشود. آنها در ماه رمضان از مرد و زن و پیر و جوان با شور و شعفی بسیار، غیر از به جا آوردن فرایض، در تمامی مراسمی كه ویژه این ماه است، شركت میكنند.
تركمنها حداقل یك هفته قبل از حلول ماه مبارك رمضان، مقدمات ورود به این ماه پرفیض و بركت را فراهم میكنند. زنان بیشتر از روزهای معمول به نظافت خانه و حیاط منزل میپردازند و مردان نیز خواربار و ملزومات این ماه را خریداری میكنند. در بسیاری از مناطق تركمن نشین، رسم است كه مردم در آخرین جمعه قبل از حلول ماه رمضان، به شكل دسته جمعی، مسجد محل خود را نظافت كنند.
برخی از خانوادهها نیز سجادههایی را از جنس قالیچه و نمد كه به آن "نماز لیق" می گویند، به مسجد محل خود اهدا میكنند. رویت هلال ماه رمضان نیز در میان تركمنها با هیجان خاصی همراه است.
"سر روزه ای" هدیه دختران و پسران کرمانی
مردم كرمان نیز در ماه مبارك رمضان، آداب و رسوم ویژهای را دنبال میكنند و در تزكیه نفس و انجام عبادات و فرایض مقدس این ماه مقید هستند. مردم كرمان سعی میكنند هرگونه جشن و مراسمی را كه تدارك دیدهاند، قبل از حلول ماه مبارك رمضان در ماه شعبان برگزار كنند.
در قدیم، اوایل ماه مبارك رمضان در میان خانمها بهویژه زنان سالخورده رسم بود به خاطر خواصی كه قهوه دارد، پس از حل كردن آن در آب، آن را به پیشانی خود میمالیدند. در كرمان بزرگترها با دادن "سرروزهای" به دختران وپسران كه نوعی هدیه و كادوی مناسب بود، بچههایی را كه به سن تكلیف میرسیدند، به انجام فریضه روزه داری ترغیب میكردند.
یكی دیگر از رسوم ماه رمضان در برخی مناطق استان كرمان، خواندن "الله رمضونی" پسران و "كلیدزنی" دختران در شبهای قدر است.
ثبت آداب و رسوم ماه مبارك رمضان در فهرست میراث معنوی كشور، نشان از اهمیت این فرهنگ در میان ایرانیان دارد كه هر كدام به نوعی و با توجه به خاستگاه اعتقادی و آیینی خود، این روزها را گرامی میدارند.
"کاسم سا" سنت رایج لرستان در ماه رمضان
مردم استان لرستان همواره با حلول ماه رمضان، از مدتها قبل، خود را برای برگزاری آیینهای ویژه این ماه مبارك آماده میكنند.
یكی از سنتها رایج مردم این دیار كه در ایام ماه مبارك رمضان بیشتر مورد توجه قرار میگیرد، فرستادن بخشی از غذای افطار و سحر به منزل همسایگان است كه به اصطلاح عامیانه به آن "كاسم سا" میگویند.
بانوان لرستانی نیز توجه ویژهای به پخت غذاییافطار و سحر دارند و با پختن انواع آش، شله زرد، فرنی، حلوا و شیربرنج، جلوهای خاص به سفره خود میبخشند.
"روز والون" شیرازی برای تازه عروسان شیرازی
شیرازیها، آخرین جمعه ماه شعبان را "كلوخاندازان" میگویند. در این روز رسم است كه مردم دسته دسته به گردشگاههای اطراف شهر میروند و آن روز را با خوشی به شام میرسانند، چون باور دارند كه رمضان، ماه عبادت است و در این ماه فقط باید عبادت كرد. از چند روز مانده به رمضان، بعضی از خانوادهها نذر دارند و افطاری میدهند و بیشتر میهمانیها به شكل افطاری برگزار میشود.
همچنین رسم است كه پس از افطار، مردم به دید و بازدید می روند و گاهی تا وقت سحر دور هم مینشینند، صحبت میكنند و شب چرهای شامل تنقلاتی مانند رنگینك، زولبیا و بامیه میخورند.
خانوادههایی كه دختری را شوهر داده باشند، در نخستین ماه رمضان پس از عروسی، خود را موظف میدانند افطاری كاملی به نام "روز والون" تهیه كنند و همراه با گل برای عروس بفرستند. در استان فارس چند روز قبل از ماه مبارك رمضان، زنان خانهدار به فكر تهیه خواربار، انواع ترشی و ادویه، عرقیات و چاشنیهای گوناگون میافتند.
منبع:cloob.com