«پای» را چگونه تزئین کنیم؟

در این مطلب قصد داریم چند روش زیبا برای تزئین خمیر پای را به شما آموزش دهیم. همان طور که می دانید، تزئین خوراکی ها یکی از دلایل مهم تحریک اشتهای افراد است و رستوران ها این موضوع را به خوبی درک کرده اند.

صبح بخیر: در این مطلب قصد داریم چند روش زیبا برای تزئین خمیر پای را به شما آموزش دهیم. همان طور که می دانید، تزئین خوراکی ها یکی از دلایل مهم تحریک اشتهای افراد است و رستوران ها این موضوع را به خوبی درک کرده اند. برای اینکه شما نیز همچون یک سرآشپز حرفه ای بتوانید پای را دکور کنید، ادامه مطلب را مطالعه فرمایید.

لبه دالبری

برای دالبر کردن لبه های پای، خمیر آن را داخل قالب قرار دهید. حدود 2.5 سانتی‌متر از لبه آن از قالب بیرون باشد. با کمک انگشت های شست و اشاره (همچون عکس) لبه پای را چین‌دار یا دالبری طرح دهید.

بافت حاشیه

برای تهیه بافت، باید نوارهایی به طول 30.5 سانتی‌متر و عرض 6 میلی‌متر از خمیر پای برش دهید. آنها را همچون مو ببافید. خمیر پای را داخل قالب قرار دهید. لبه های آن را با آب خیس کنید. بافت ها را به طور منظم در لبه خمیر بچسبانید.

گل‌های قالبی

این طرح بسیار زیبا را باید با قالب شیرینی تهیه کنید. خمیر را روی سطح صاف باز کنید. با قالب گل و برگ، چندین عدد گل تهیه کنید. خمیر پای را کف قالب بچینید، گل ها و برگ ها را به وسیله آب به سلیقه خود در حاشیه های خمیر بچسبانید و در جای خود محکم کنید.

شانه عسل

برای تهیه این طرح، یک دایره از خمیر را به اندازه قطر داخلی قالب تهیه کنید. خمیر کف قالب را بزرگ تر از اندازه قالب بگیرید تا از کناره ها آویزان باشند. با قالب گرد کوچک، داخل خمیر رویی را روی سطح صاف برش دهید تا شبیه شانه عسل شود. سپس روی پای بگذارید. لبه های آویزان خمیر پایین را به صورت چین‌دار روی خمیر رویی برگردانید و با آب محکم کنید.

طرح مشبک

برای تهیه این طرح، خمیر را به شکل یک مربع 30.5 سانتی متری برش دهید. با کمک کاتر دالبردار شیرینی پزی، نوارهای یک سانتی متر در 6 میلی‌متری تهیه کنید. خمیر گرد را کف قالب قرار دهید. مواد داخل پای را بریزید. سپس، نوارهای دالبردار را زیر و رو به صورت شبکه روی مواد قرار دهید. لبه های آنها را نیز با آب به خمیر زیرین محکم کنید.

رشد حرکتی پای کودک

اولین و اصلی‌ترین فعالیت حرکتی پاها «راه رفتن» است. این توانایی آزادی بسیاری را به کودک عطا می‌کند. اما این توانایی در ابتدا نواقص زیادی دارد و فقط شامل راه رفتن معمولی می‌شود که حتی بعضی مواقع با دشواریهایی همراه است (مثل افتادن) با رشد عضلات پاهای کودک ، او این نواقص را برطرف می‌کند و در کنار آن مهارتهای جدیدی را به آن اضافه می‌نماید که به آزادی عمل بیشتر او منجر می‌شود. از مهمترین این مهارتها عبارتند از : «بالا رفتن ، دویدن ، پریدن و شناکردن».

بالا رفتن

«بالا رفتن» از پله‌ها در آغاز به کمک دستها و در واقع بصورت «چهار دست و پا» در حالی که «پایین رفتن» از پله‌ها بصورت «عقب عقب رفتن» صورت می‌گیرد. در این زمانهاکودک نمی‌تواند به تنهایی راه برود. پس از آنکه او توانست به تنهایی راه برود، او با حالت ایستاده و به کمک «نرده» یا «فردی» از پله‌ها بالا و پایین می‌رود.

کودک در ابتدا فقط یکی از پاها را جلو می‌گذارد ولی همراه با رشد کودک و در نتیجه تمرین از تکیه کردن به چیزی صرف نظر کرده و پاها را یکی پس از دیگری به جلو می‌گذارد. در این موقع حداکثر کودکان در حدود «چهار سالگی» هستند. اما جنسیت نیز در این امر مؤثر است بطوری که دختران از پسران در این مهارت «کندتر» هستند.

دویدن

«دویدن» در ابتدا بصورت راه رفتن سریع با قدمهای نامنظم و متزلزل در تمام بدن است که باعث «افتادن» کودک می‌شود . دویدن کودک برای سریعتر رسیدن به محلی نیست بلکه این یک نوع فعالیت لذت بخش است. تکمیل مهارت دویدن تا «پنج سالگی» طول می‌کشد. و پس از آنکه مهارت شد از این قدرت خود در زمانهایی که سرعت دادن به حرکات لازم است، استفاده می‌کند.

پریدن

«پرش» کودک «دو ساله» عبارت از این است که «خود» را از محلی که ایستاده به پایین بیاندازد، در این سن کودک هر دو پای خود را همزمان بلند می‌کند و همزمان نیز بر زمین می‌گذارد. چون مهارت کافی در سن وجود ندارد کودک روی زمین می‌افتد و برخاستن نیز با دشواری همراه است. این مهازت در «چهار سالگی» تکمیل می‌شود. اما پریدن او تنها شامل پریدن از جاهای بلند می‌شود و در این سن نمی‌تواند از موانع بپرد.

شنا کردن

این که یک فرد در چه سنی شنا کردن را می‌آموزد بستگی به فرصت و موقعیت او دارد. این اجتماع و خانواده است که باید موقعیت این کار را برای کودک فراهم کند عده خیلی کمی از کودکان این مهارت را قبل از چهارسالگی فرا می‌گیرند، در حالی که تعداد زیادی از کودکان تا مدتها بعد بر این مهارت تسلط نمی‌یابند. و تعدادی هم تا آخر عمر خود مهارت کافی در این امر بدست نمی‌آورند.

«شنا» مستلزم هماهنگی کامل اعضای بدن است و در فراگرفتن آن کودک باید بیشتر از سایر مهارتهای دوران کودکی تمرین کند.

رشد