انتخاب جراح بینی - بهترین جراح بینی 
عکس: استهلال ماه مبارک رمضان 
عکس: ارزش تیم های حاضر در یورو 2016 چهره ها
2 دقیقه پیش | در اینستای ستاره های خارجی چه خبر است؟ (37)در این مطلب ما سعی داریم به طور هفتگی گزیده ای از عکس های چهره های محبوبتان را با شما به اشتراک بگذاریم. |
2 دقیقه پیش | محمدرضا شجریان: هرگز «ربنا» را از مردم دریغ نکردماینجا ایران است، سرزمین مرغ سحر که خوشا... دوباره به گلستان و مکتب عشق خوش آمده است. لذا به میمنت این شعور قابل ستایش، پای صحبت‌ها و گلایه‌های محمدرضا شجریان می‌نشینیم. ... |
2 ساعت گفتگوی جنجالی با محسن یگانه (2)
یگانه با تمام حواشی و آثارش حالا جزیی از مارکت موسیقی مجاز است. یک عضو تاثیرگذار که رکورد اجراهای زنده کشور را در دست دارد و با اعتماد به نفس خاصی کارش را ادامه می دهد.
هفته نامه تماشاگران امروز - مصطفی امامی: یگانه با تمام حواشی و آثارش حالا جزیی از مارکت موسیقی مجاز است. یک عضو تاثیرگذار که رکورد اجراهای زنده کشور را در دست دارد و با اعتماد به نفس خاصی کارش را ادامه می دهد.
مصاحبه ما با محسن یگانه در دفترش انجام شد، دفتری بزرگ که البته به قول خودش 90 روز است خودش را در یکی از اتاق های آن حبس کرده تا بتواند یک آلبوم آبرومند را برای هوادارانش جمع و جور کند.
2 ساعت گفتگوی جنجالی با محسن یگانه (1)
رفتار یگانه در طول مصاحبه آرام بود. در مقابل سوالات ما جبهه نمی گرفت و بدون عصبانیت به همه آنها جواب داد. این شاید یکی از بی سانسورترین مصاحبه های او است؛ مصاحبه ای که حرف های ناگفته زیادی در آن است اما او ناباورانه اصرار داشت که هیچ کدام از این جملات جذاب تیتر نشود.
بعد از «رگ خواب» در حالی که آلبوم جواب داده بود؛ با مدیر برنامه های سابقت دچار مشکل شدی و مدتی ممنوع الکار بودی. هیچ وقت مشخص نشد که مشکل چه بود؟ برایمان از اصل ماجرا بگو.
این اتفاقات واقعا برایم تجارب بزرگی در پی داشت. متاسفانه ایشان (آقای چ) با جعل امضای من، از طرف من با خودش قرارداد بسته و دست به کلاهبرداری زده بود. ما با هم قراردادی نداشتیم اما با سند جعل شده ایشان همه فکر می کردند ما با هم قرارداد داریم و مدت ها طول کشید تا ثابت کنم این موضوع کذب است اما در نهایت رأی دادگاه صادر شد و ایشان به دلیل جعل امضا باید 91 روز به زندان برود که البته الان متواری است.
متاسفانه در آن روزها به من از لحاظ روحی و همچنین مالی خیلی ضرر وارد شد. خیلی ها فکر می کنند محسن یگانه آنقدر پول دارد که نصف شمال را خریده و دو تا خانه ویلایی هم در شمال تهران دارد، در حالی که واقعا اینطور نیست و در روزهایی که می توانستم پول دربیاورم، درگیر این مسائل شدم.
البته به نظرم تصور مردم در مورد وضعیت مالی ات بیراه هم نیست...
خدا را شکر. الان هر چه دارم از زحماتی است که سال های پیش کشیده ام. البته من پولدار نیستم و تازه دارم پولدار می شوم (خنده). خیلی ها هستند که از من پولدارترند، زیاد حساب - کتاب نکن (خنده).
بعد از انتشار «حباب» در یک برنامه رادیویی گفتی این آخرین آلبوم من است و دیگر آلبومی منتشر نخواهم کرد اما چند وقت پیش خبر انتشار آلبوم جدیدت رسانه ای شد. چرا گفتی آلبوم جدیدی در کار نیست وقتی خودت هم ته دلت می دانستی باز هم آلبوم منتشر خواهی کرد؟
بعد از انتشار «رگ خواب» مجموعه ای از اتفاقات بد برای من افتاد که مردم از آن بی خبرند. همه در آن روزها فکر می کردند من سوار یک ماشین گرانقیمت هستم و مدام مسیر شمال - تهران را رانندگی می کنم اما واقعیت این بود که من در آن روزها پله های دادگاه را بالا و پایین می رفتم. هیچ وقت یادم نمی رود، آن موقع یک آزرا داشتم که چند بار ماموران با حکم توقیف اموال آمدند و آن را به پارکینگ بردند و من مبهوت به همه چیز نگاه می کردم. تا همین 6، 7 ماه پیش درگیر مسائلی بودم که لذت خیلی چیزها را برایم کمرنگ کرد. همه چیز سخت گذشت اما کسی از حال واقعی ام باخبر نبود.
به جز مسئله ای که با آقای چ داشتم، یک نفر در ترکیه آهنگ هایم را کاور کرد اما عده ای مطلب نوشتند که آهنگ های آلبوم یگانه کاور است! این در حالی است که من در هر سه آلبومی که منتشر کرده ام یک آهنگ کاور بیشتر نداشتم که این موضوع را هم پشت جلد هر آلبوم درج کرده ام و منبع آهنگ به وضوح ذکر شده است. در هر صورت بعد هم که مشخص شد این آهنگ ها چند ماه بعد از انتشار «رگ خواب» در ترکیه منتشر شده و در واقع آنها کارهای مرا کاور کرده اند هم حتی یک عذرخواهی کوچک از من نکردند.
اینها چه ارتباطی دارد به آلبوم ندادن؟
صبر کن! ببین من به اندازه کافی با گذشته ام جنگیده ام. در خانواده ای بزرگ شده ام که باید هم تراز بقیه تحصیلات عالی می داشتم اما طرز فکر من متفاوت بود و از یک جایی به بعد تصمیم گرفتم به این سمت و سو بیایم. گذشته سختم یک طرف، جنجال سازی هایی که در مورد کاور بودن آهنگ ها صورت گرفت و جعل امضا و کلاهبرداری که برایت توضیح دادم هم از طرف دیگر دست به دست هم داد تا واقعا احساس خستگی کنم.
وقتی داشتم آلبوم «حباب» را جمع می کردم اسیر یک سیستم فرسایشی شدم. مدام پله های دادگاه را بالا می رفتم. با ممنوع الکاری دست و پنجه نرم می کردم و سیستم ارشاد آن زمان هم که جای خودش را داشت! برآیند همه این اتفاقات این بود که من پیش خودم داشتم شکست می خوردم. اتفاقاتی که می افتاد واقعا بیشتر از تحملم بود. در این شرایط تنها یک راهکار برایم باقی مانده بود که البته فکر می کنم به صلاح نیست بازش کنم (شاید همان چیزی است که الان داری به آن فکر می کنی) و طبق این تصمیم کلی که در ذهن داشتم نباید آلبوم می دادم، چون شاید یک مسافرت با زمان نامشخص در پیش داشتم. واقعا راه دیگری نداشتم.
یعنی چی به صلاح نیست؟
بگذریم. شاید بعدا در موردش صحبت کردیم. اگر بعدا مطمئن شوم بازگو کردن این مسئله به شرایط کاری امروزم لطمه ای وارد نمی کند. در موردش مفصل صحبت می کنیم.
از آلبوم جدید چه خبر؟
یکی از مسائلی که در مورد آلبوم «حباب» وجود داشت این بود که فکر می کنم قبل از انتشار آلبوم، زیاد در موردش صحبت کردم و همین موضوع باعث شد توقعات بالا برود. این بار نمی خواهم توضیحی در مورد جزییات آلبوم بدهم. فقط همین قدر می گویم که حالِ آلبوم خوب است و فکر می کنم کار باحالی از آب درخواهد آمد. شاید بتوان گفت این آلبوم به روز شده سال های پیش محسن یگانه است.
پارسال در جنوب کشور مراسمی با حضور احمدی نژاد برگزار شد. تو آنجا برنامه اجرا کردی و با او خوش و بش کردی! این موضوع حواشی زیادی برایت ایجاد کرد. نمی ترسیدی به سرنوشتی شبیه به علیرضا افتخاری دچار شوی؟
من واقعا از سیاست چیزی نمی دانم و سعی می کنم چیزی هم از آن نفهمم. آن برنامه در بندر شهید رجایی با حضور 3 هزار نفر از نخبگان کل کشور برگزار شد و قرار بود از نخبگان برگزیده تقدیر شود، خبری هم از حضور آقای احمدی نژاد نبود و به ما چیزی در این مورد نگفته بودند.
گفتی چیزی از سیاست نمی دانی اما بعد از انتخاب آقای روحانی در صفحه شخصی خود از این موضوع ابراز شادی کردی...
من از نشاط و امیدی که در جامعه به وجود آمده بود خوشحال بودم. آن روز وقتی داشتم به دیدار اقوام می رفتم صحنه هایی از خوشحالی مردم را در شهرهای بین راه دیدم که شگفت زده ام کرد.
برگردیم به ماجرای احمدی نژاد...
ای کاش به جای آن عکس معروف، فیلم مراسم منتشر می شد تا همه چیز مشخص می شد. خیلی جالب است که اکثرا یادشان رفته من فرزند شهیدم اما نمی دانم چطور این موضوع به یاد مجری آن مراسم آمد و از این عنوان استفاده کرد تا من را به سمت آقای احمدی نژاد بفرستد. تو اگر در چنین موقعیتی قرار بگیری چه کار می کنی؟
در آن لحظات به علیرضا افتخاری و داستان دیدارش با احمدی نژاد فکر می کردی؟
دروغ چرا؟ بله ولی اتفاقی بود که افتاده بود و نمی توانستم کاری انجام دهم. در هر صورت بعد از این اتفاق دوستانی که هیچ وقت به آنها باج نداده ام مطالب مختلفی در این مورد نوشتند و سعی کردند استفاده های خودشان را از این موضوع ببرند.
چرا در آن زمان این توضیحات را ندادی و سکوت کردی؟
نمی دانم شاید صبرم زیاد بود. البته این اتفاق برای خیلی از هنرمندان دیگر هم افتاد اما سر و صدایی بلندنشد اما دوستان غرض ورز در مورد من بزرگنمایی کردند.
دفتر موسیقی وزارت ارشاد اعلام کرده تصمیم دارد به موسیقی رپ مجوز دهد، موزیسین های پاپ از این موضوع نمی ترسند؟
به عنوان کسی که از اول در چارچوب کار کرده معتقدم به جز یکی دو نفر از خواننده های رپ، بقیه مستحق این نیستند که اینقدر ساده وارد مارکت موسیقی مجاز شوند. خیلی از این دوستان برای شناخته شدن از ابزارهایی استفاده کرده اند که ما از آنها محروم بوده ایم. مثلا من به خاطر چهار آهنگ بدون ویدئو دو سال ممنوع الکار بودم و شاید یک مقدار بی انصافی است افرادی که خیلی از خط قرمزها را نادیده گرفته اند اینقدر راحت به موسیقی مجاز بپیوندند.
یک مقدار نگاهت تنگ نظرانه نیست؟ مگر نه این است که وقتی مجوز نداشتی پیش خودت می گفتی همه حق دارند کار کنند؟
به طور کلی از اینکه چنین اتفاقی (مجوز) برای یک هنرمند و طرفدارانش بیفتد خوشحال می شوم. اصلا از کجا می دانی من طرفدار چند نفر از آنها هستم؟ من نمی گویم چرا می خواهند مجوز بدهند بلکه سوالم اینجاست که چرا سختگیری نمی کنند؟ من از لحظه ای که برای مجوز اقدام کردم دو سال طول کشید تا برگه مجوز را دریافت کنم و در این دو سال هم با عدم انتشار آهنگ، تاوان کارهایی که به صورت غیرمجاز منتشر کردم، دادم.
حرف من این نیست که این موضوع باید برای همه تکرار شود اما می گویم باید به هنجارها هم توجه و یک مقدار عادلانه تر برخورد شود. باور کن زمانی که خبر مجاز شدن زانیار و یاس را شنیدم خیلی خوشحال شدم و جزو اولین نفراتی بودم که به آنها تبریک گفتم.
برگردیم به چند سوال قبل، اگر رپ مجاز شود، موسیقی پاپ و کنسرت هایش به حاشیه رانده نمی شود؟
نمی توان در مورد آینده به صورت قطعی صحبت کرد. چند وقت اخیر گروه های موسیقی خاصی مثل «چارتار» کارهایشان را منتشر و کنسرت های خوبی هم برگزار کردند. در این شرایط به عنوان کسی که مدام کنسرت می گذاشتم طبیعی بود که نگران شوم اما معتقدم کسی که موسیقی من را گوش می کند و دوست دارد به کنسرتم بیاید، اگر هزارتا کنسرت در همان شبی که من کنسرت دارم برگزار شود باز هم تصمیمی را می گیرد که دلش می خواهد و در مقابل اگر من هزار شب کنسرت بگذارم و یک نفر موسیقی من را دوست نداشته باشد. هیچ کاری نمی توانم انجام دهم تا او به کنسرتم بیاید.
به نظرت کدام یک از خواننده های رپ مستحق گرفتن مجوزند؟
یاس هنرمندی است که برای خودش چارچوب و خط قرمزهای معینی دارد. حتی در ویدئوهایش هم خط قرمزی را رد نکرده و همیشه حرف های اجتماعی اش را بیان کرده است.
اگر یاس مجاز شود کنسرت های پاپ تحت الشعاع قرار نمی گیرند؟
نظرم را در این مورد یک بار به صورت شخصی به یاس گفته ام (موبایلش را نشان می دهد و به مسیجی که برای یاس فرستاده اشاره می کند). به نظرم یاس آدم بسیار محبوبی خواهد شد، محبوب تر از قبل. چند وقت پیش در مصاحبه ای از یاس تعریف کرده بودم که این موضوع برایم دردسرساز شد.
چند وقت پیش یعنی دولت قبل؟
حالا... (خنده)
حالا یعنی چی، منظورت دولت قبل است؟
معلوم دیگر، چرا دوست داری من را سیاسی کنی؟ گفتم که از سیاست خوشم نمی آید. اما خوشحالم که امروز شرایط عوض شده است. تفکرات عوض می شود چون خواسته ها تغییر پیدا می کند. هیچ ابایی ندارم از اینکه بگویم ارشاد تغییرات مثبتی داشته است. وقتی می توانی راحت با آدم های ارشاد بنشینی و صحبت کنی یعنی خیلی چیزها عوض شده!
صریح بگو که نگران مجاز شدن رپ هستی یا نه؟
شاید نگران باشم اما جنس این نگرانی بد و به خاطر تنگ نظری نیست.
قبول داری زود تحت تاثیر قرار می گیری؟
چطور؟
مثلا در کنسرت مرتضی پاشایی در حالی که خیلی ها تصور می کنند دل خوشی از او نداری، روی استیج می روی...
کی گفته ما با هم مشکل داشتیم؟ کسی از میزان رفاقت من و مرتضی خبر ندارد. من واقعا آهنگ «یکی هست» را دوست داشتم و آن لحظه حس کردم باید روی استیج بروم و با او همخوانی داشته باشم.
در همه جای دنیا جشن های مختلف موسقی برگزار می شود. این موضوع در ایران وجود نداشت تا اینکه سایت «موسیقی ما»، سال گذشته و امسال جشن سالانه خود را برگزار کرد. پارسال همه موزیسین های مطرح در این جشن شرکت کردند اما امسال عده ای از خواننده های پاپ این جشن را تحریم کردند، چرا؟
برخی از افراد در سیستم این سایت فعالیت دارند که طرز فکرهای جالبی ندارند و خیلی غرض ورزانه کار می کنند و در این شرایط، انسان از بچه هایی که در این سایت هستند اما با حسن نیت فعالیت می کنند دلگیر می شود که به چه قیمتی با این افراد همکاری می کنید؟ پارسال مشکلاتی بر سر انتشار DVD مراسم به وجود که به دوستان گفتم نمی خواهم تصویر من در این DVD منتشر شود اما در مقابل حرف های عجیب و غریبی شنیدم.
متاسفانه وقتی به دفترم آمدند طوری صحبت کردند که باعث تعجب بود! چرا فکر می کنند من به آنها مدیونم؟ در مقابل خبررسانی کار بنده و همکارانم، سایت آنها هم مورد بازدید مخاطبان ما قرار گرفته. در این میانه ما از لحاظ اخلاقی به کسی بدهکار نیستیم. منظور من از «ما»، من، گروهم و خواننده هایی است که به صورت موازی به این مشکل برخورده اند. این یک اختلاف نظر کلی بوده که به صورت یک ناهنجاری رفتاری از سوی تحریریه سایت موسیقی ما رخ داده و کسی هم نمی تواند این مسئله را کتمان کند.
اگر یک مقدار دقیق تر به مسئله نگاه کنیم به جزییات این مشکل هم پی می بریم. تمام این مشکلات از بی انصافی ها نشأت گرفته است. در تمام این سال ها سعی کرده ام جزو دسته و گروه خاصی نباشم. از اینکه بخواهم تحت نظر دیگران زندگی شخصی ام را داشته باشم بدم می آمده و هنوز هم این عقیده را دارم و به کسی باج نمی دهم.
فکر می کنید غیرمنصفانه است که بگویید چون ما در این جشن شرکت کردیم، باید برای انتشار DVD مراسم، برای ما هم سهمی در نظر بگیرید...
ماجرا خیلی ساده است. من دوست نداشتم تصویرم در این DVD باشد. وقتی در هزار و یک مسئله دیگر در این سایت به من توهین می شود، چرا باید از حق خودم بگذرم؟ وقتی در سایتی مرا دزد خطاب می کنند، چرا باید حق خودم را نادیده بگیرم؟
اگر این همه مشکل وجود داشته، اصلا چرا سال گذشته در جشن شرکت کردی؟
اگر خواهش مدیر سایت نبود قطعا در جشن سال گذشته هم شرکت نمی کردم. به هر حال من رفتم و در جشن شرکت کردم اما آن زمان به ما از ماجرای انتشار DVD چیزی نگفته بودند.
به هر حال این جشن خصوصی است و باید منابع مالی اش تامین شود و فکر می کنم فروش DVD یکی از معدود راه های تامین این هزینه هاست...
بنده جزو آدم هایی بودم که دوست داشتم روابط اسپانسری این جشن جوش بخورد. خود دوستان هم از این ماجرا خبر دارند. وقتی برای من ارزش قائل نمی شوند که حتی قبل از انتشار DVD یک خبر کوچک بدهند، چرا باید همکاری کنم؟ چرا گاهی لطف تبدیل به وظیفه می شود؟! این حق من نوعی است که بگویم نمی خواهم تصویرم از این طریق منتشر شود. این موضوع فقط هم از طرف من نبوده و خیلی از بچه ها این تصمیم را گرفتند. وقتی احترام قائل نشدند و DVD منتشر شد، تقریبا همه با هم تصمیم گرفتیم در جشن امسال شرکت نکنیم.
به نظرت چیزی بوده که نپرسیده ایم ولی برایت مهم است که بگویی؟
نکند روزی برسد که به این نتیجه برسیم در مورد یک آدمی اشتباه کردیم. اگر یک آدمی را الکی بزرگ کنیم، شاید ناراحت شویم ولی عذاب وجدان نخواهیم گرفت اما اگر تلاش کنیم یک نفر را زمین بزنیم و زندگی او را سخت کنیم و مجبورش کنیم خودش را به اثبات برساند، آن موقع اگر بفهمی اشتباه کرده ای، دیگر جای برگشت ندارد چون روزهای جوانی آن آدم دیگر برنمی گردد. بیاییم یک مقدار مراقب رفتارمان باشیم تا مبادا فردا پشیمان شویم و عذاب وجدان بگیریم.
ویدیو مرتبط :
گفتگوی زنده تلفنی برنامه ساعت 25 با محسن یگانه
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
2 ساعت گفتگوی جنجالی با محسن یگانه (1)
اخبار فر هنگی - حرف هایم را تیتر نکنید!
2ساعت گفتگوی جنجالی با محسن یگانه (1)
صحبت از محسن یگانه است؛ خواننده ای که کارش را به عنوان یک خواننده غیرمجاز و به اصطلاح زیرزمینی آغاز کرد و بعد از مدت کمی با آهنگ های ساده اما متفاوتش توانست خود را به عنوان یکی از خواننده های پرطرفدار موسیقی پاپ دهه 80 معرفی کند. او آنقدر پرطرفدار شد که در نهایت وزارت ارشاد مجبور شد او را جدی بگیرد و بعد از کش و قوس های فراوان، مجوز فعالیت رسمی اش را امضا کند.
یگانه همانقدر که آهنگ های خوب دارد، حاشیه هم کم ندارد. او می گوید این حواشی خودخواسته نبوده و محصول نقش بازی نکردنش است اما از طرف دیگر این را هم قبول دارد که گاهی کارهایش ناخواسته تبدیل به حاشیه های کوچک و بزرگی برای او شده!
یگانه با تمام حواشی و آثارش حالا جزیی از مارکت موسیقی مجاز است. یک عضو تاثیرگذار که رکورد اجراهای زنده کشور را در دست دارد و با اعتماد به نفس خاصی کارش را ادامه می دهد.
مصاحبه ما با محسن یگانه در دفترش انجام شد، دفتری بزرگ که البته به قول خودش 90 روز است خودش را در یکی از اتاق های آن حبس کرده تا بتواند یک آلبوم آبرومند را برای هوادارانش جمع و جور کند.
رفتار یگانه در طول مصاحبه آرام بود. در مقابل سوالات ما جبهه نمی گرفت و بدون عصبانیت به همه آنها جواب داد. این شاید یکی از بی سانسورترین مصاحبه های او است؛ مصاحبه ای که حرف های ناگفته زیادی در آن است اما او ناباورانه اصرار داشت که هیچ کدام از این جملات جذاب تیتر نشود.
چند وقتی است که به نظر می رسد نسبت به گذشته کم حاشیه تر و آرام تر شده ای...
حاشیه چیزی است که برای انسان درست می کنند و تو می توانی آن را ادامه دهی یا از کنار آن عبور کنی! راستش من هیچ وقت دوست نداشتم حاشیه داشته باشم اما از آنجایی که همیشه برخلاف مسیر آب شنا کرده ام، نقش بازی نکرده ام و سعی ام این بوده که خودم باشم، بعضی اوقات برایم حواشی ایجاد شده است.
یعنی برخلاف مسیری که همکارانت دارند، شنا می کنی؟
در مورد همکارانم صحبت نمی کنم. بحث من کلی است. طرز فکرها فرق دارد. شاید بقیه هم می توانستند بیشتر شبیه خودشان باشند اما بعضی ها سعی کردند خیلی مراقب باشند و همرنگ جماعت باشند! همانطور که گفتم همیشه سعی کرده ام خودم باشم و به همین دلیل هم گاهی حرکتم برخلاف مسیر رودخانه بوده است.
اما به نظرم گاهی تو خودت برای خودت حاشیه ساخته ای...
اینطور نبوده که عمدا برای خودم حاشیه سازی کنم بلکه این حواشی محصول همان نقش بازی نکردنی بود که گفتم. راستش به دلیل همین حواشی که می گویی مدتی است دارم تلاش می کنم کمتر شبیه خود واقعی ام باشم.
یعنی چی؟
یعنی چند ماهی است که خیلی بیشتر از گذشته خودم را فیلتر و سعی می کنم با سیاست بیشتری رفتار کنم. این در حالی است که معتقدم یک انسان هنرمند نباید برای دیگران زندگی کند. حالا مردم یا از این آدم خوششان می آید یا نمی آید! هواداران یک هنرمند، دوست دارند تصویری که از او در ذهن دارند دست نخورده باقی بماند و خراب نشود اما این موضوع گاهی باعث می شود هنرمند به show off و دروغ گفتن روی بیاورد.
این یعنی الان تصمیم گرفته ای دروغ بگویی و نقش بازی کنی؟
نه، من فقط خودم را نسبت به گذشته محدودتر کرده ام. وقتی با طرفدارانم شوخی می کنم و به عده ای از آنها برمی خورد، چاره ای جز این نمی ماند. مثلا تصویری از خراب شدن کامپیوترم را در صفحه شخصی ام منتشر کردم و به شوخی نوشتم مهندسان گرامی لطفا راهنمایی نکنید اما خیلی ها آمدند و زیر آن عکس به من ناسزا گفتند و به قول تو حاشیه درست شد. گاهی وقت ها حاشیه ها از برداشت بد ناشی می شود! واقعا چند نفر هستند که وقت می گذارند و حتی جواب کامنت هوادارانشان را در شبکه های مجازی می دهند؟ نمی گویم کسی این کار را نمی کند، هستند، ولی تعدادشان خیلی زیاد نیست. من مدت هاست دارم این کار را باتمام عواقبی که دارد، انجام می دهم.
تو به عنوان یک خواننده ملزم نیستی جواب تک تک کامنت ها را بدهی! از این طریق می خواهی محبوب تر شوی، نه؟
واقعا به این فکر نمی کنم که جواب دادن به هوادارانم محبوب ترم می کند یا نه! من همین بوده و هستم. با تمام خوبی ها و بدی هایم! در ضمن درگیر این الزامات هم نیستم که با جواب دادن کامنت خودم را محبوب تر کنم. این «تر» کسی را به جایی نرسانده است.
اما به نظرم بیشتر از اینکه خودت باشی، قواعد محبوب شدن را دنبال می کنی...
نه واقعا اینطور نیست. شاید خیلی وقت ها قواعد محبوب شدن با رفتار واقعی من تطابق داشته!
می گویی خودت را فیلتر کرده ای اما مدتی پیش عکسی با سیگار روی صفحه شخصی ات گذاشتی که حواشی زیادی در پی داشت...
ببین از هر چیزی می توان یک داستان و حاشیه جدید ساخت. این عکس مدت ها پیش منتشر شده بود و بعد از چند وقت به آن پرداختند و در موردش صحبت کردند. البته که من دوست ندارم بچه ها دست من سیگار ببینند اما واقعیت این است که این موضوع خیلی وقت است وجود دارد اما همیشه سعی کرده ام تا جایی که می توانم این موضوع را نشان ندهم تا کسی که شاید من را دوست دارد و از رفتارم الگوبرداری می کند، به سیگار حتی فکر هم نکند اما خب یک وقت هایی هم حواست به دیگران نیست و در حال و هوای خودت هستی که البته بهتر است بیشتر حواست به خودت باشد تا به دیگران، چون آدم ها امروز هستند و فردا نیستند و آن وقت 10 سال دیگر، تو می مانی و یک تناقض ذهنی که اصلا من کی ام و چقدر برای خودم زندگی کرده ام؟ اصلا چقدر زندگی کرده ام؟ اصلا برای کی زندگی کرده ام؟ برای خودم یا برای دیگران؟ اصلا این زندگی بوده یا کارخانه آدم سازی؟
نمی توانم کتمان کنم که این یک رفتار ناپسند است که نه تنها من بلکه خیلی از آدم های روی کره زمین درگیر آن هستیم اما اینکه چرا این مسئله در مورد من اینقدر مورد توجه قرار می گیرد و برای خیلی های دیگر نه، برای من بیشتر جای سوال دارد.
اما این از قواعد ستاره شدن است که تو خودت را در چهارچوب خاصی قرار دهی...
کلیات قواعد ستاره بودن چقدر در ایران رعایت می شود که این یکی بخواهد رعایت شود؟ ضمن اینکه من خیلی چیزها را رعایت می کنم اما کارهایی که بخواهد منِ واقعی ام را تغییر دهد انجام نمی دهم.
شادمهر عقیلی ستاره ای بود که در زمان خودش خیلی ها دوست داشتند مثل او بخوانند، تو هم یکی از خواننده های جوانی بودی که خیلی شبیه شادمهر می خواندی. روزهای اول آمدی که صرفا (!) از شادمهر تقلید کنی؟
واقعیتی که نمی توانم آن را کتمان کنم این است که علاقه به شادمهر در من وجود داشته و دارد و اگر دو خواننده وجود داشته باشد که واقعا دوستشان داشته باشم، یکی از آنها قطعا شادمهر عقیلی است. بدون اغراق می گویم که از هواداران دو آتشه شادمهر هم قدیمی ترم. شاید جالب باشد بدانی که با موسیقی بی کلامی که از شادمهر شنیدم طرفدار طرز فکر موسیقی اش شدم. اولین بار که با یک موسیقی، غمگین شدم و به سمت موسیقی آمدم، موزیکی بود که شادمهر ساخته بود.
فارغ از اینکه شادمهر الان کجاست و چه کار می کند و آیا عملکرد او با آرمان های موسیقی امروز ایران هم جهت است یا نه (که همه اینها یک مسئله کاملا شخصی است که فقط به او ربط دارد نه به من و شما)، باید بگویم که او تاثیر زیادی روی موسیقی من داشته است. جالب است در این مدت تیترهایی وجود داشته که باعث شده امروز خیلی ها فکر کنند من با شادمهر مشکل دارم تا تحت تاثیر شرایط امروزم قرار گرفته ام اما این هم از برداشت های بد نشأت می گیرد.
اگر شادمهر از ایران مهاجرت نمی کرد باز هم امروز محسن یگانه ستاره بود؟
نمی دانم چرا اینقدر در مورد شادمهر صحبت می کنیم. من واقعا نمی توانم خودم را با او مقایسه کنم. زمانی که شادمهر خواننده بود من بچه بودم و با آهنگ هایش خاطره داشتم. خیلی های دیگر هم در آن زمان شبیه شادمهر می خواندند و هنوز هم در همان حال و هوا باقی مانده اند اما شاید خدا برای من خواست و بعضی از کارهایی که خواندم با کارهای شادمهر مقایسه شد و مورد توجه مردم قرار گرفت.
من هنوز جواب سوالم را نگرفتم. اگر شادمهر مهاجرت نمی کرد، تو امروز محسن یگانه بودی؟
هیچ کس نمی داند. شاید اگر شادمهر در ایران می ماند، طرز فکرش به سمت و سویی می رفت که شاید تصویر امروزی شادمهر را ترسیم نمی کرد. به خوب و بد ماجرا هم کاری ندارم، حرف از حدس های ماست. البته نمی خواهم بگویم سیستم ارشاد طوری است که خلاقیت ها را سرکوب می کند. من کسی بودم که در همین سیستم کار کردم و یاد گرفتم چطوری باید کار کنم و خلاقیت هایم هم سرکوب نشد. به هر حال هر سیستمی با روحیات عده ای تطابق دارد و با روحیه عده ای دیگر در تضاد است. من و بقیه خواننده هایی که امروز کارشان شنیده می شود و صداهایمان به گوش مردم آشناست، همه تکه هایی از یک پازل هستیم که هیچ پیشگویی از قبل نمی توانست آینده مان را پیش بینی کند.
این روزها شاهد ظهور خوانندگانی هستیم که صدا و سبک کارشان خیلی با تو مقایسه می شود، در این مورد چه نظری داری؟
نمی خواهم این بحث را باز کنم. امیدوارم همه موفق باشند. شاید این هم از ملزومات زندگی چارچوبدار یک به اصطلاح هنرمند باشد که دوست دارد طبق قواعد زندگی یک هنرمند بی حاشیه رفتار کند. این من جدید را دوست داری؟ (خنده)
بگذار یک جور دیگر بپرسم. محسن یگانه از حضور صداهای شبیه به خودش احساس خطر می کند؟
اگر بخواهم خیلی حرفه ای نگاه کنم، بله باید احساس خطر کنم اما واقعیت این است که می خواهم بیشتر به خودم برسم و زیاد به اطرافم توجه نمی کنم. البته اگر احساس خطر نکنم یعنی مغرور شده ام، به همین دلیل این احساس خطری که می گویی همیشه همراهم است. چه از خواننده هایی که از من بالاترند و چه از خواننده های جوان! موسیقی امروز من شاید به ظاهر هیجانات قدیم را ندارد اما در عوض عمق بیشتری پیدا کرده و مثل گذشته سطحی نیست.
شاید باور کردنش سخت باشد اما من گیتار «آخه دل من» را با تیکه اضافه در خودکار بیک و کلید زدم چون پول نداشتم پیک گیتار بخرم. حتی پول نداشتم میکروفون بخرم و «آخه دل من» با یک هدست شکسته ضبط شد! شاید در ذهنت به این مسئله بخندی اما این حس و حال در آن زمان خیلی تلخ بوده است.
به نظرت آدم هایی که در موردشان صحبت کردیم صرفا آمده اند یک کار کپی ارائه کنند یا می توانند موفق باشند؟
الان به نظر کپی می آیند اما من هم همین مسیر را تجربه کرده ام. از یک جایی به بعد شما تغییر شخصیت می دهید و به خودتان برمی گردید و با اعتماد به نفس، کارهایی انجام می دهید که مارکت موسیقی از شما احساس خطر می کند.
اخبار فرهنگی - هفته نامه تماشاگران امروز
